Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ 6ης ΜΑΪΟΥ 2012

Εκεί, γύρω στις δύο μετά τα μεσάνυχτα χθες βράδυ και έχοντας πια μια ακριβή εικόνα των αποτελεσμάτων της κάλπης, πήγα για ύπνο. Ήμουν ένα ερείπιο συναισθηματικά και βυθίστηκα αμέσως σε ένα βαθύ ύπνο. Ξύπνησα όμως από ένα όνειρο πραγματικό εφιάλτη, που με έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι αναστατωμένος από τις τουφεκιές!!

Ήμουν εγώ που κρατούσα το όπλο και πυροβολούσα ένα λεβεντόπαιδο μέχρι εκεί πάνω, ξανθό και μπρατσομένο, που στέκονταν όρθιος δίπλα στη μηχανή του και με κοίταγε στα μάτια χαμογελαστός. Ήταν ντυμένος στα μαύρα και στο στήθος του μπουφάν του, ξεχώριζε ένα πελώριο σήμα που έγραφε ‘’Χρυσή Αυγή’’. Έκανε ένα δύο βήματα τρεκλίζοντας, έχοντας δεχτεί κατάστηθα τρείς σφαίρες και σωριάστηκε μπροστά στα πόδια μου. Πριν πεθάνει πρόλαβε να μου πει: «Eίμαστε πολλοί, κωλόγερε, δεν θα γλυτώσεις από εμάς»…

Αναστατώθηκα. Τον κοίταγα αιμόφυρτο μπροστά στα πόδια μου και δεν ήξερα τι να κάνω… Είχα μόλις πάρει τη ζωή ενός νέου ανθρώπου και, όμως, δεν ένιωθα ούτε ίχνος τύψης. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που είχα σκοτώσει στη ζωή μου, ένας νέος άντρας που δεν τον είχα ξαναδεί και παρ’ όλα αυτά δεν ένιωθα καμιά λύπη για την πράξη μου. Ήμουν ένας άλλος Δημήτρης, που δεν τον αναγνώριζα, που δεν τον είχα ξαναδεί. Έσκυψα επάνω του και κρατώντας ένα μαχαίρι (εντάξει, όνειρο ήταν), άρπαξα το μπουφάν του, έκοψα το σήμα της ‘’χρυσής αυγής’’ και του το έχωσα στο στόμα, λέγοντας: «Φάτο μαλάκα…».

Και ύστερα ξύπνησα…



@radical30