Σύνδεση
Πρόσφατα Θέματα
Παρόντες χρήστες
23 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 23 επισκέπτες :: 1 μηχανή αναζήτησηςΚανένας
Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 151, στις Τρι 19 Νοε 2019, 12:57
Περί των "Κοινών Αγαθών"
Radical30 World :: Περιεχόμενα :: κλικ > Το Blog/Forum Radical World - Περιεχόμενα :: R. W. - ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Σελίδα 1 από 1
Περί των "Κοινών Αγαθών"
Περί των "Κοινών Αγαθών"
(η Γνώση είναι Δύναμη)
Του Μισέλ Μπάουενς*
Η ιδέα είναι ότι η γνώση πρέπει να είναι παγκόσμια διαθέσιμη και παγκόσμια διαμοιρασμένη, αλλά η παραγωγή θα πρέπει να γίνεται όσο πιο κοντά στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Δεν είναι μια οικονομία δεξιοτεχνίας η οποία θα σήμαινε: "Ανταγωνίζομαι στην καπιταλιστική αγορά παράγοντας όλο και περισσότερες μονάδες, ώστε να είναι πιο φθηνές απέναντι στον ανταγωνιστή μου, και έτσι μπορώ να τον εξαφανίσω". Αυτό μου δίνει πολύ αποτελεσματικές διαδικασίες, οι οποίες όμως, απαιτούν όλο και περισσότερη ενέργεια και όλο και περισσότερα υλικά για να μπορέσουν να υπάρξουν.
Στην οικονομία, λοιπόν, του αντικειμενικού σκοπού, όλα όσα είναι ελαφριά είναι παγκόσμια και όλα όσα είναι βαριά είναι τοπικά. Αυτό λοιπόν το στυλό είναι ένα βιομηχανικό αντικείμενο, θέλω σαν παράδειγμα να το κάνω καθαρό:
Η Μάργκαρετ Κένεντυ (Margaret Kennedy), μια Γερμανίδα οικονομολόγος, υπολόγισε πως ό,τι αγοράζουμε σήμερα είναι 45% χρέος. Το γεγονός λοιπόν ότι παράγουμε χρήμα με επιτόκιο δεν είναι κάτι που γινόταν πάντοτε. Ό,τι σήμερα παράγεις είναι 45% χρέος, είναι τόκος για την κατέχουσα τάξη. Τα τρία τέταρτα του κόστους του κάθε προϊόντος είναι η μεταφορά και όχι η παραγωγή. Έτσι καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα τον ισχυρισμό που διατυπώνω και έχουν γίνει πολλές μελέτες πάνω σ' αυτό. Αν κάνουμε μελέτες σε ανοιχτό hardware, διαμοιρασμένο σχεδιασμό, ανοιχτό σχεδιασμό, μπορούμε να παράγουμε στο ένα όγδοο του κόστους των παραδοσιακών καπιταλιστικών επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν την ιδιωτικοποιημένη γνώση. Στο ένα όγδοο του κόστους.
Και δεν μιλάμε για το πλεόνασμα μιλώντας με όρους πνευματικής ιδιοκτησίας. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τα φάρμακα, για τα οποία όλοι πληρώνουμε απίθανα ποσά. Η ίδια η κοινωνία χρεοκοπεί γιατί το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων αυξάνεται και όλοι χρειάζονται φάρμακα, αλλά το κόστος τους είναι τεράστιο και ένα πολύ μεγάλο μέρος της τιμής δεν αντανακλά το κόστος αυτών των προϊόντων, αλλά είναι μέρισμα στα πνευματικά δικαιώματα, διότι η γνώση που χρειάζεται για την παρασκευή αυτών των φαρμάκων είναι ιδιωτική.
Πώς μπορώ να συνοψίσω το θέμα; Πρώτα απ' όλα, είναι μια σχεσιακή δυναμική. Είναι ένας τρόπος οι άνθρωποι να έρχονται σε σχέση ο ένας με τον άλλο. Εγώ στην παραγωγή έχω μια ορισμένη σχέση με εσάς. Πουλάω την εργασία μου και πληρώνομαι γι' αυτό. Θεωρώ την εργασία μου εμπόρευμα και την ανταλλάσσω έναντι ορισμένης αξίας. Όταν όμως σκεφτόμαστε με όρους ομότιμης σχέσης, τότε το πράγμα είναι διαφορετικό. Έχουμε μια ορισμένη ανάγκη για ορισμένα αγαθά και δημιουργούμε ένα σύστημα όπου μπορούμε να συνεισφέρουμε σε αυτή την κοινή δεξαμενή. Πώς αυτό διαφέρει; Κατ' ουσία διαφέρει γιατί μέσα στον καπιταλισμό είναι μια μετακαπιταλιστική λογική.
Επομένως, μπορώ να το συνοψίσω ως εξής: αυτό που είναι η τιμολόγηση και η ιεραρχία για την αγορά, για ένα ιεραρχικό σύστημα, όπως είναι το κράτος για παράδειγμα, είναι ο αμοιβαίος συντονισμός για τα κοινά. Ο τρόπος με τον οποίο μοιράζονται οι πόροι γίνεται μέσω του αμοιβαίου συντονισμού. [...]
Περνάμε μέσα από μία εξέλιξη όπου όλοι οι άνθρωποι άμεσα δημιουργούν αγαθά κοινωνικής χρήσης, δημιουργούν αξίες χρήσης για τον εαυτό τους. Το YouTube, για παράδειγμα, δεν παράγει πλέον βίντεο, το Google δεν παράγει πλέον ντοκουμέντα. Το Facebook δεν παράγει τίποτα, άμεσα. Αυτό που κάνει είναι να μας κάνει εμάς ικανούς να παράγουμε κοινωνική ωφέλεια και το κεφάλαιο μπορεί να εξάγει όλη αυτή την αξία. Χωρίς εμάς είναι μια άδεια πλατφόρμα χωρίς αξία. Οι χρήστες είναι που κάνουν τη βάση να δημιουργεί αξία.
Η ομότιμη πλευρά τού Facebook είναι, ότι όλοι μπορούμε να συνδεθούμε με όλους τους άλλους. Μας επιτρέπει να συνδεόμαστε με όλους τους άλλους και να αυτοοργανωνόμαστε, αλλά το παρασκήνιο είναι πάρα πολύ ιεραρχικό. Εξαιρετικά συγκεντρωτική ιδιωτική εκμετάλλευση και η αξία η οποία συλλαμβάνεται, συλλαμβάνεται πλήρως από τη Facebook. Για παράδειγμα, έχει γίνει ένας υπολογισμός ότι το Facebook θα ήταν ευτυχές με 5 δισ. δολάρια. Για φανταστείτε επένδυση! Θα μπορούσαν να είχαν διατηρήσει μια εργατική δύναμη 100.000 ανθρώπων με πάρα πολλά λεφτά για τον καθένα.[...]
* Ο Μισέλ Μπάουενς είναι ιδρυτής του P2P Foundation, σύμβουλος εφαρμοσμένων πολιτικών στον τομέα των Κοινών Αγαθών. Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα από την ομιλία του στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει το Ινστιτούτο "Νίκος Πουλαντζάς" για τα "κοινά αγαθά" στις 10.11.14
Πηγή: AVGI.GR
(η Γνώση είναι Δύναμη)
Του Μισέλ Μπάουενς*
Η ιδέα είναι ότι η γνώση πρέπει να είναι παγκόσμια διαθέσιμη και παγκόσμια διαμοιρασμένη, αλλά η παραγωγή θα πρέπει να γίνεται όσο πιο κοντά στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Δεν είναι μια οικονομία δεξιοτεχνίας η οποία θα σήμαινε: "Ανταγωνίζομαι στην καπιταλιστική αγορά παράγοντας όλο και περισσότερες μονάδες, ώστε να είναι πιο φθηνές απέναντι στον ανταγωνιστή μου, και έτσι μπορώ να τον εξαφανίσω". Αυτό μου δίνει πολύ αποτελεσματικές διαδικασίες, οι οποίες όμως, απαιτούν όλο και περισσότερη ενέργεια και όλο και περισσότερα υλικά για να μπορέσουν να υπάρξουν.
Στην οικονομία, λοιπόν, του αντικειμενικού σκοπού, όλα όσα είναι ελαφριά είναι παγκόσμια και όλα όσα είναι βαριά είναι τοπικά. Αυτό λοιπόν το στυλό είναι ένα βιομηχανικό αντικείμενο, θέλω σαν παράδειγμα να το κάνω καθαρό:
Η Μάργκαρετ Κένεντυ (Margaret Kennedy), μια Γερμανίδα οικονομολόγος, υπολόγισε πως ό,τι αγοράζουμε σήμερα είναι 45% χρέος. Το γεγονός λοιπόν ότι παράγουμε χρήμα με επιτόκιο δεν είναι κάτι που γινόταν πάντοτε. Ό,τι σήμερα παράγεις είναι 45% χρέος, είναι τόκος για την κατέχουσα τάξη. Τα τρία τέταρτα του κόστους του κάθε προϊόντος είναι η μεταφορά και όχι η παραγωγή. Έτσι καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα τον ισχυρισμό που διατυπώνω και έχουν γίνει πολλές μελέτες πάνω σ' αυτό. Αν κάνουμε μελέτες σε ανοιχτό hardware, διαμοιρασμένο σχεδιασμό, ανοιχτό σχεδιασμό, μπορούμε να παράγουμε στο ένα όγδοο του κόστους των παραδοσιακών καπιταλιστικών επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν την ιδιωτικοποιημένη γνώση. Στο ένα όγδοο του κόστους.
Και δεν μιλάμε για το πλεόνασμα μιλώντας με όρους πνευματικής ιδιοκτησίας. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τα φάρμακα, για τα οποία όλοι πληρώνουμε απίθανα ποσά. Η ίδια η κοινωνία χρεοκοπεί γιατί το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων αυξάνεται και όλοι χρειάζονται φάρμακα, αλλά το κόστος τους είναι τεράστιο και ένα πολύ μεγάλο μέρος της τιμής δεν αντανακλά το κόστος αυτών των προϊόντων, αλλά είναι μέρισμα στα πνευματικά δικαιώματα, διότι η γνώση που χρειάζεται για την παρασκευή αυτών των φαρμάκων είναι ιδιωτική.
Πώς μπορώ να συνοψίσω το θέμα; Πρώτα απ' όλα, είναι μια σχεσιακή δυναμική. Είναι ένας τρόπος οι άνθρωποι να έρχονται σε σχέση ο ένας με τον άλλο. Εγώ στην παραγωγή έχω μια ορισμένη σχέση με εσάς. Πουλάω την εργασία μου και πληρώνομαι γι' αυτό. Θεωρώ την εργασία μου εμπόρευμα και την ανταλλάσσω έναντι ορισμένης αξίας. Όταν όμως σκεφτόμαστε με όρους ομότιμης σχέσης, τότε το πράγμα είναι διαφορετικό. Έχουμε μια ορισμένη ανάγκη για ορισμένα αγαθά και δημιουργούμε ένα σύστημα όπου μπορούμε να συνεισφέρουμε σε αυτή την κοινή δεξαμενή. Πώς αυτό διαφέρει; Κατ' ουσία διαφέρει γιατί μέσα στον καπιταλισμό είναι μια μετακαπιταλιστική λογική.
Επομένως, μπορώ να το συνοψίσω ως εξής: αυτό που είναι η τιμολόγηση και η ιεραρχία για την αγορά, για ένα ιεραρχικό σύστημα, όπως είναι το κράτος για παράδειγμα, είναι ο αμοιβαίος συντονισμός για τα κοινά. Ο τρόπος με τον οποίο μοιράζονται οι πόροι γίνεται μέσω του αμοιβαίου συντονισμού. [...]
Περνάμε μέσα από μία εξέλιξη όπου όλοι οι άνθρωποι άμεσα δημιουργούν αγαθά κοινωνικής χρήσης, δημιουργούν αξίες χρήσης για τον εαυτό τους. Το YouTube, για παράδειγμα, δεν παράγει πλέον βίντεο, το Google δεν παράγει πλέον ντοκουμέντα. Το Facebook δεν παράγει τίποτα, άμεσα. Αυτό που κάνει είναι να μας κάνει εμάς ικανούς να παράγουμε κοινωνική ωφέλεια και το κεφάλαιο μπορεί να εξάγει όλη αυτή την αξία. Χωρίς εμάς είναι μια άδεια πλατφόρμα χωρίς αξία. Οι χρήστες είναι που κάνουν τη βάση να δημιουργεί αξία.
Η ομότιμη πλευρά τού Facebook είναι, ότι όλοι μπορούμε να συνδεθούμε με όλους τους άλλους. Μας επιτρέπει να συνδεόμαστε με όλους τους άλλους και να αυτοοργανωνόμαστε, αλλά το παρασκήνιο είναι πάρα πολύ ιεραρχικό. Εξαιρετικά συγκεντρωτική ιδιωτική εκμετάλλευση και η αξία η οποία συλλαμβάνεται, συλλαμβάνεται πλήρως από τη Facebook. Για παράδειγμα, έχει γίνει ένας υπολογισμός ότι το Facebook θα ήταν ευτυχές με 5 δισ. δολάρια. Για φανταστείτε επένδυση! Θα μπορούσαν να είχαν διατηρήσει μια εργατική δύναμη 100.000 ανθρώπων με πάρα πολλά λεφτά για τον καθένα.[...]
* Ο Μισέλ Μπάουενς είναι ιδρυτής του P2P Foundation, σύμβουλος εφαρμοσμένων πολιτικών στον τομέα των Κοινών Αγαθών. Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα από την ομιλία του στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει το Ινστιτούτο "Νίκος Πουλαντζάς" για τα "κοινά αγαθά" στις 10.11.14
Πηγή: AVGI.GR
Radical30 World :: Περιεχόμενα :: κλικ > Το Blog/Forum Radical World - Περιεχόμενα :: R. W. - ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Κυρ 06 Μαρ 2016, 12:59 από radical30
» Forsaken-2015 ******
Δευ 22 Φεβ 2016, 10:13 από radical30
» The First Grader *******
Δευ 08 Φεβ 2016, 13:05 από radical30
» Περί των "Κοινών Αγαθών"
Παρ 05 Φεβ 2016, 02:20 από radical30
» Ο δικός μου "χιονάνθρωπος"
Τετ 03 Φεβ 2016, 06:11 από radical30
» Δημήτρης Βαρδαβάς
Τετ 03 Φεβ 2016, 04:52 από radical30
» Η "Νονά"
Σαβ 23 Ιαν 2016, 06:11 από radical30