ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.ΣΦΠ: ο κορυφαίος!!

Η αποστολή της ομάδας του Ολυμπιακού αναχώρησε το πρωί (08:15) από το "Ελ. Βενιζέλος" έχοντας προορισμό την Φρανκφούρτη. Οι ερυθρόλευκοι λίγο μετά τις έντεκα (11:20) έφτασαν στην Γερμανία, όπου και θα δώσουν ορισμένα δυνατά φιλικά προετοιμασίας.

Ο Μίτσελ πήρε μαζί του 24 ποδοσφαιριστές, αλλά "έκοψε" και 4, αφήνοντας εκτός ομάδας τους Γκρέκο, Τάτο, Καραγκούνη και Σιώπη. Οι δύο πρώτοι θα παραχωρηθούν σε άλλες ομάδες. Ο Ιταλός θα επιστρέψει σε κλαμπ της πατρίδας του (είτε ως δανεικός, είτε με μεταγραφή), ενώ ο Έλληνας χαφ θα πάει δανεικός σε ομάδα της Super League. Οι δύο νεαροί θα ενσωματωθούν στην ομάδα Κ-20.

Όσον αφορά τους παίκτες που θα έχει ο Ισπανός τεχνικός στην διάθεση του, είναι οι εξής: Κάρολ, Γιαννιώτης, Μέγκιερι, Κοντρέρας, Ντε Βινσέντι, Διαμαντάκος, Ντομίνγκεζ, Φέισα, Φετφατζίδης, Φουστέρ, Χολέμπας, Ιμπαγάσα, Λυκογιάννης, Ολαϊτάν, Μανιάτης, Μανωλάς, Μήτρογλου, Αβ. Παπαδόπουλος, Παπάζογλου, Μασάντο, Σαλίνο, Σάμαρης, Σιόβας, Βάις.

Στην αποστολή, φυσικά, θα ενσωματωθεί και ο Αργεντίνος σούπερ-σταρ, Χαβιέρ Σαβιόλα, το νεότερο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, ο οποίος θα ταξιδέψει το απόγευμα για τη Γερμανία. Κατά πάσα πιθανότητα, αναμένεται να τον ακολουθήσει και ο Αλγερινός αμυντικός, Καρλ Μεντζανί, ο οποίος βρίσκετια ήδη στην Αθήνα ώστε να υπογράψει το συμβόλαιο του με την ομάδα του Πειραιά.

Υπενθυμίζεται, πως την Παρασκευή (26/7) ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την Στουγκάρδη στο Φούλεντορφ (Γκέμπεριτ Αρίνα) σε φιλική αναμέτρηση, ενώ την Κυριακή οι Πρωταθλητές Ελλάδας θα παίξουν κόντρα στην Χόφενχαϊμ (Ράιν-Νέκαρ Αρίνα).


========================


"20 χρόνια από τότε που ανέλαβε ο Κόκκαλης"

Μια τέτοια μέρα πριν από 20 χρόνια, ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε τον Ολυμπιακό και το sport-fm.gr θυμίζει τα έργα και τις ημέρες του πρώην προέδρου των Πειραιωτών.


Είτε συμπαθεί κανείς τον Σωκράτη Κόκκαλη, είτε όχι, σίγουρα πάντως τον σέβεται για όσα πέτυχε.

Το έργο του γνωστό. Έβγαλε τον Ολυμπιακό από την ανυποληψία των «πέτρινων χρόνων» και με 12 πρωταθλήματα και 5 Κύπελλα, υπενθύμισε
για ποιο λόγο του έχει αποδοθεί το προσωνύμιο «Θρύλος».

Με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τότε που ανέλαβε τις τύχες του συλλόγου, το sport-fm.gr συγκεντρώνει σε ένα αλφαβητάρι μια τεράστια πορεία 17 ετών.

Γράφει ο Παναγιώτης Σγαρδέλης

- Αφεντικό.
Είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, το γενικό πρόσταγμα. Από το ποιος προπονητής θα προσληφθεί και τι μεταγραφές θα γίνουν μέχρι το... πόσες ρίγες θα έχει η φανέλα.

- Βάρος.
Παραδοσιακά, είτε στις διακοπές του, όταν χανόταν στη Μύκονο, είτε όταν έφευγε στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους, ο σύλλογος...κατέβαζε ρολά. Ποτέ όμως δεν αντιμετώπισε ως βάρος τον Ολυμπιακό. Ήταν η αγάπη, το μεράκι και η βασική του ενασχόληση.

- Γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός απέκτησε το δικό του σπίτι. Για την ακρίβεια επέστρεψε σπίτι του. Στην ιστορική έδρα του, το παλιό Καραϊσκάκη, χτίστηκε ένα νέο, υπερσύχρονο γήπεδο, ενώ επί προεδρίας του κατασκευάστηκε επίσης το προπονητικό κέντρο της ομάδας στο Ρέντη.

- Διοικητικά συμβούλια.
«Γίνονται απλά για να γίνονται», υποστήριζαν οι κακεντρεχείς, αν και ισχύει πως η πρώτη κουβέντα, η δεύτερη, η τρίτη και… πάει λέγοντας, ήταν δική του.

- Ευρώπη.
Μια πικραμένη ιστορία. Με φωτεινή εξαίρεση μία πορεία ως τους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ, τη σεζόν 98-99 (άντε και τις άλλες δύο ως του «16»), μάλλον και ο ίδιος θα περίμενε κάτι καλύτερο. Βέβαια δεν επιχείρησε ή αν θέλετε, δεν πέτυχε την υπέρβαση.

- Ζιοβάνι.
«Έσκασε» έξι δις δραχμές στην Μπαρτσελόνα, προκειμένου να ντύσει στα ερυθρόλευκα τον σπουδαίο Βραζιλιάνο άσο, ο οποίος χάρισε μαγικές στιγμές και δέθηκε όσο λίγοι με την εξέδρα.

- Ηγέτης.
Με όλη τη σημασία της λέξης. Βρισκόταν στην πρώτη γραμμή στα εύκολα και στα δύσκολα.

- Θρύλος.
Προσωνύμιο που ακολουθεί τον Ολυμπιακό από τη δεκαετία του ’50, χάρη στην φοβερή ομάδα που διέθετε εκείνη την εποχή. Προσωνύμιο που ακολουθεί πλέον και τον ίδιο, μετά τα όσα πέτυχαν επί εποχής του οι «ερυθρόλευκοι».

- Ισχυρή προσωπικότητα.
Σεβόταν το «κανείς πάνω από τον Ολυμπιακό». Το προσπερνούσε όταν
η «λάμψη», οποιουδήποτε άλλου, ξεπερνούσε τη δική του.

- Κριτική.
Τη γνώρισε στο τελευταίο στάδιο της προεδρίας του.

- Λάθη.
Έκανε και μάλιστα αρκετά. Αναπόφευκτα σε μια πορεία 17 χρόνων.
Τα βασικά: Οι συχνές αλλαγές προπονητών και το ανύπαρκτο ευρωπαϊκό όραμα.

- Μέλη.
Το 2003, σε μια πρωτοποριακή κίνηση για τα εγχώρια δεδομένα, άνοιξε
τις πύλες του Ερασιτέχνη, ο οποίος έφτασε σχεδόν τα 100.000 μέλη, με
την πλειοψηφία τους πάντως σήμερα μη τακτοποιημένα, ως συνέπεια της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας.

- Νίκη.
Ασπαζόταν το ρητό «κανείς δεν θυμάται τον δεύτερο». Σιχαινόταν την
ήττα και το κακό θέαμα, ενώ επιβράβευε με γενναία πριμ τις μεγάλες
νίκες στα ντέρμπι.

- Ξύπνιος.
Δύσκολα τον έπιανες κορόιδο. Ήξερε πώς να κινηθεί για να υλοποιήσει
τους στόχους του.

-Οπαδός.
«Βαμμένος», όχι αστεία! «Πρώτα οπαδός και μετά πρόεδρος» ,όπως συνήθιζαν να λένε άνθρωποι που ήταν κοντά του.

- Πουκάμισα.
Με αυτόν τον ρυθμό άλλαζε τους προπονητές. Ούτε λίγο ούτε πολύ, είκοσι διαφορετικά πρόσωπα κάθισαν -έστω και για μικρό χρονικό διάστημα- στον πάγκο του Ολυμπιακού.

- Ριβάλντο.
Το απόλυτο μεταγραφικό «μπαμ».

- Συνεργάτες.
Κόσμος και κοσμάκης πέρασε από την ΠΑΕ και την ομάδα γενικότερα.
Ένας μονάχα όμως ήταν μαζί και φίλος και «δεξί χέρι», ο Γιώργος Λούβαρης.

- Ταμείο.
Κάτι παραπάνω από θετικό. Παρέλαβε ένα διαλυμένο σωματείο, ταλαιπωρημένο από κακούς χειρισμούς και το εδραίωσε και πάλι στην κορυφή.

- Φίλαθλοι.
Τους αγάπησε, τον λάτρεψαν. Μια σχέση δούναι και λαβείν.

- Χρυσό.
Με τέτοιο χρώμα έχει γραφτεί το όνομά στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Μια πρόχειρη ματιά στα όσα πέτυχε μαρτυρούν το γιατί.

- Ψώνια.
Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές έριξαν άγκυρα στο «λιμάνι». Ριβάλντο, Ζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Μπερμούδες, Ζε Ελίας, Καρεμπέ, Μπελούτσι, Γκαλέτι στο πρόσφατο παρελθόν. Την ίδια στιγμή βέβαια κανείς δεν πρέπει να ξεχνά όσους αναδείχθηκαν μέσα από την πορεία τους στον Ολυμπιακό, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση όλων, αυτή του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς.

- Ωραίος τύπος.
Κάποιοι θα συμφωνήσουν και κάποιοι θα διαφωνήσουν...





==============================




ΟΣΦΠ, ο κορυφαίος αθλητικός οργανισμός της χώρας


Πριν απο 8 χρόνια ο Ολυμπιακός γιόρταζε τα 80 χρόνια ζωής, συνδυάζοντας την επέτειο με την κατάκτηση του δεύτερου ευρωπαϊκού κυπέλλου του στο βόλεϊ. Ήταν ημέρα Σάββατο κι η ομάδα του Κλάουντιο Κοέγιο έγραφε ιστορία, επαναλαμβάνοντας το επίτευγμα της τεράστιας ομάδας του Γιάννη Λάιου το 1996. Ο Κουρνέτας, ο Χριστοφιδέλης, ο Τσακιρόπουλος, ο Χατζηαντωνίου, ο Δημητρακόπουλος, ο Ντράγκοβιτς,   ο Σάλμον και ο Μιλίνκοβιτς έκαναν ένα σπουδαίο δώρο γενεθλίων στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας. Κατά τεκμήριο στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας. Ξεπερνώντας τη μελαγχολία μου για τα σημερινά χάλια του ελληνικού βόλεϊ (το οποίο διεθνώς ούτε ο Ολυμπιακός μπόρεσε να διασώσει), εξηγούμαι για να μην παρεξηγουμαι...

Την επομένη της κατάκτησης του Top Teams Cup , με κλειστή φωνή απο την ένταση της περιγραφής (για την οποία ο Μεγγλιδης με κατηγόρησε προχθές ότι είμαι... κρυφόγαυρος), κλήθηκα να μαζέψω σε ένα βίντεο τους ευρωπαϊκούς άθλους της ομάδας σε όλα τα αθλήματα για την Αθλητική Κυριακή.

1996: Το πρώτο του βόλεϊ στα χέρια του Σάκη Μουστακίδη.

1997: Ο Ολυμπιακός κατακτά την ψηλότερη κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, επίτευγμα που θα επαναλάμβανε 15 χρόνια μετά, με τη σφραγίδα
και τις δυο φορές του μεγάλου Ντούσαν Ιβκοβιτς.

2001: Ο Μάκης Βολτυράκης, μαζι με τον Χατζηθεοδώρου, τον Βλοντάκη, τον Χατζή και τα υπόλοιπα μέλη της κορυφαίας ομάδας που έχει αναδείξει η ελληνική υδατοσφαίριση, σηκώνει το πρωταθλητριών και μετά το σούπερ καπ Ευρώπης.

2005: Το δεύτερο του βόλεϊ

Μόνο η Μπαρτσελόνα, σε όλη την ήπειρό μας, έχει να επιδείξει ευρωπαϊκά τρόπαια σε τρία διαφορετικά αθλήματα. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ και πόλο.
Αν αυτό δεν είναι επίτευγμα, τότε τι είναι;

Η μάνα του ερυθρόλευκου λόχου, ο ερασιτέχνης, σε 88 χρόνια έχει να επιδείξει την παρουσία αθλητών του στις ψηλότερες κορυφές ευρωπαϊκών και παγκόσμιων πρωταθλημάτων. Απο τον κορυφαίο κολυμβητή όλων των εποχών , τον Σπύρο Γιαννιώτη, μέχρι τον μεγάλο Περικλή Ιακωβάκη.

Ισόβιος πρωταθλητής στην κολύμβηση με ρεκόρ σερί κατακτήσεων, που δεν θα σπάσει ούτε από τα τρισέγγονα των σημερινών κολυμβητών του συλλόγου.

Με τους καλύτερους αθλητές στο στίβο.

Μόνιμος πρωταθλητής στο πόλο, με μικρές παρενθέσεις και ιστορικά με μοναδικό αντίπαλο δέος τον Εθνικό.  

Πολυνίκης στο βόλεϊ, με παρουσίες σε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ και κυπέλλου κυπελλούχων, πέραν των δυο κατακτήσεων που είναι και οι  μοναδικές της Ελλάδας.

Για το ποδόσφαιρο τι να λέμε; Ο 40ος τίτλος που θα επισφραγιστεί (πιθανότατα) και μαθηματικά σήμερα τα λέει όλα.

Σε αυτά τα γενέθλια όμως ,θέλω να επιμείνω στην σαρωτική παρουσία του ερασιτέχνη, που πιστοποιεί ότι ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός της χώρας. Και επιμένω στο "οργανισμός".

Για καλή τύχη όλων, οι παράγοντες των ερυθρόλευκων ( και κυρίως ο
κόσμος τους) έχουν αντιληφθεί αυτόι  που για τους άλλους είναι παραδόξως δυσνόητο. Χωρίς τον ερασιτέχνη, τη βάση δηλαδή, δεν υπάρχει σύλλογος.

Με πρώτο τον Βαγγέλη Μαρινάκη, μπροστάρη άνθρωπο της πλήρους εμπιστοσύνης του και ιστορική παρακαταθήκη την γνώση-εγγύηση του κορυφαίου έλληνα παράγοντα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, του Λεωνίδα Θεοδωρακάκη, ο ερασιτέχνης Ολυμπιακός εξυγιάνθηκε και σήμερα , στα χρόνια της βαθύτατης κρίσης, λειτουργεί με στάνταρ υψηλά, ως αποκούμπι
και παρηγοριά για το σύνολο του βυθισμένου στην ξεφτίλα ελληνικού αθλητισμού.

Μπράβο σε όλους και να τα βλέπουν οι ... άλλοι που ασελγουν καθημερινά
στο πτώμα της μάνας του λόχου τους.

Είναι βέβαιο ότι έχω ξεχάσει πολλά, αλλα σκοπός μου δεν ήταν να κάνω ιστορική καταγραφή των ερυθρόλευκων τίτλων. Μια γενική εικόνα του μεγαλείου και της πολυσχιδούς δραστηριότητας του συλλόγου θέλησα να σας δώσω.

Ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων, τα δεδομένα μας αναγκάζουν να δούμε την αλήθεια. Ουδείς μπορει να συγκριθεί με τον Ολυμπιακο σε επίπεδο τίτλων, δουλειάς και υποδομών. Οι δε δραστηριότητες του, καλύπτουν όλο το φάσμα του αθλητισμού σε επίπεδο πρωταγωνιστικό. Δεν ξέρω μόνο αν έχει τμήμα υποβρύχιου ψαρέματος. Όλα τ άλλα τα έχει.

88 χρόνια γεμάτα αθλητισμό και τίτλους. Η θάλασσα του Πειραιά έχει λάμψη ευρωπαϊκή και βαθύτατα  αθλητική.

"Γαύρος" δεν είμαι κύριε Μεγγλίδη, αλλα δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ, στο μεγαλείο του κορυφαίου αθλητικού οργανισμού της χώρας.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, και εις άλλα με υγεία και φροντίδα κυρίως στον ερασιτέχνη! Το χρειάζεστε όλοι! Ακριβώς όπως χρειαζόμαστε και το αντίπαλο δέος, που διασώζεται μόνο από το μπάσκετ. Όπως χρειαζόμαστε και τη Θεσσαλονίκη, που σε επίπεδο ερασιτεχνικού αθλητισμού, δεν διασώζεται από πουθενά και με τίποτα.

Θέλω κι άλλους... Ολυμπιακούς σ αυτη τη χώρα. Δύσκολο το κόβω, αλλά dum spiro spero...