Στο ξέφωτο της φενάκης.

Στο ξέφωτο της φενάκης.
Tου Παντελή Μπουκάλα


Ηταν Σεπτέμβριος του 2010 όταν ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ως καθ’ ύλην αρμόδιος, διαπίστωνε, μετρώντας και ξαναμετρώντας αριθμούς και πράγματα εννοείται, ότι «η Ελλάδα βλέπει το τέλος του τούνελ».

Και μετά έπεσαν έπειτα απανωτά τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα, για να αποδειχθεί πως αυτό που παραμυθητικά υποδείχθηκε σαν «τέλος» ήταν η «αρχή της αρχής». Ηταν Σεπτέμβριος και πάλι, αλλά του 2011, όταν ο κ. Βενιζέλος, ελαφρώς λυρικότερος ή φιλοσοφικότερος, έδινε όρκο ότι «από τον Μάρτιο, τον Απρίλιο του 2012 θα έχουμε βγει στο ξέφωτο των πρωτογενών πλεονασμάτων».

Αλλά το ξέφωτο δεν λέμε ακόμα να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε. Εκτός πια και, για μία επιπλέον φορά «ευκολοπίστευτοι», δεχτούμε ότι αυτό που τώρα εμφανίζουν σαν αυξημένο πρωτογενές πλεόνασμα είναι αυθεντικό και όχι κατασκεύασμα που οφείλει την πλασματική του ύπαρξη στη διαβόητη δημιουργική λογιστική και στα κακόφημα γκρικ στατίστικς: Αν ως κράτος έχεις κηρύξει στάση πληρωμών στο σύνολο των υποχρεώσεών σου έναντι των ιδιωτών και της κοινωνίας, μια χαρά τους βολεύεις τους αριθμούς.

Ηταν Απρίλιος του 2012, όταν ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ως πρωθυπουργός, μας διαβεβαίωνε με τη σειρά του, ότι αρχίσαμε ήδη να βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ. Και παρά τη σπουδαία παράδοσή μας σε Κάλχες, σε Τειρεσίες και σε Πυθίες, αστόχησε και αυτός. Για να βρει έτσι την ευκαιρία να προστεθεί προχθές στη χορεία των προφητών και ο κ. Σαμαράς. Λιγότερο λυρικός απ’ ό,τι συνήθως, πάντως με εκείνη την ακράδαντη πεποίθηση που χαρακτηρίζει το εγώ του, μας παρηγόρησε λέγοντας ότι «το φως στην άκρη του τούνελ», μαζί και το πρωτογενές πλεόνασμα θα κάνουν την ευφρόσυνη εμφάνισή τους το 2013. Δηλαδή αύριο - μεθαύριο.

Ας μην εξαντλήσουμε τον κατάλογο των φωτοδεικτών τουνελολόγων. Περιττεύει. Με τόσες άστοχες προβλέψεις, πάντως, που ήταν εσκεμμένες οι περισσότερες, αποφασισμένα φενακιστικές, νιώθει κανείς υποχρεωμένος να πιστέψει αυτούς που και καλύτερα ξέρουν τα πράγματα και τι ακριβώς θέλουν γνωρίζουν και πώς να
το πετύχουν.

Να πιστέψει για παράδειγμα τον κ. Σόιμπλε, ο οποίος βλέπει μεν ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά για το 2014, «υπό τον όρο ότι, και εφόσον, και
αν βέβαια τα προαπαιτούμενα...» κ.ο.κ. ΄Η να πιστέψει τον ανώτατο Γερμανό αξιωματούχο που, αφού έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις του πρόσφατου Γιούρογκρουπ, δήλωσε ανωνύμως στο «Σπίγκελ» ότι «την άνοιξη του 2013 θα αναγκαστούμε να ασχοληθούμε ξανά με αυτά τα σκουπίδια».

Ποιά; Τα «σκουπίδια» που σπρώχτηκαν κάτω από το βαρύ χαλί των γερμανικών εκλογών, για να μην παραφαίνονται; Το ελληνικό χρέος, οι πολιτικαντισμοί της
κ. Μέρκελ, η φιλογερμανική υποχωρητικότητα της «σκληρά διαπραγματευόμενης» ελληνικής ηγεσίας. Και βέβαια οι θριαμβευτικές ανακοινώσεις της ότι επιτέλους δαμάσαμε τα χρέη μας, τα βάλαμε σε μια σειρά και πλέον «βλέπουμε φως». Λιγότερο φως, παρακαλούμε. Λιγότερο... Στραβοθήκαμε!

Καθημερινή