ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜ.ΑΡ !!!

Μεσοβέζικες λύσεις;


Η εξυπηρέτηση και η βιωσιμότητα του χρέους είναι «κεντρικό ζήτημα» για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, ανεξαρτήτως των καταστατικών δεσμεύσεων του ΔΝΤ. Ουδείς αμφισβητεί σήμερα, και μετά το PSI, ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Το σχέδιο για χρέος 120% του ΑΕΠ το 2020, σύμφωνα με την απόφαση της Συνόδου Κορυφής (17/10/2011), απεδείχθη -μερικοί το είχαμε επισημάνει από τότε- εκτός πραγματικότητας, καθώς είχαν υιοθετηθεί μη ρεαλιστικές προϋποθέσεις, με την κομψή διατύπωση... «φιλόδοξοι στόχοι».

Εν πάση περιπτώσει, όσο η πραγματική αίσθηση των αγορών είναι ότι, παρά τα σχέδια το ελληνικό χρέος ούτε διαχειρίσιμο είναι, ούτε βιώσιμο, επενδύσεις δύσκολα έρχονται, σοβαρές αναπτυξιακές αποκρατικοποιήσεις δύσκολα γίνονται και τα αναμενόμενα οφέλη της δημοσιονομικής προσαρμογής πηγαίνουν στον «βρόντο»!

Οι εταίροι μας διαθέτουν αρκετούς τεχνικούς τρόπους τυπικής αντιμετώπισης του χρέους μας, με διάφορες «φιλόδοξες παραμέτρους», ώστε να εμφανιστεί και «ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ακέραιη». Μόνο που οι αγορές αυτά τα «μυρίζονται» από μακριά. Καλώς ή κακώς έχουμε ανάγκη από μια καθαρή και εμπροσθοβαρή λύση, που θα ευνοήσει και τελικά θα «χρηματοδοτήσει» αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο αυτή την ώρα: την ανάπτυξη.

Μια «μεσοβέζικη» λύση δεν θα προσφέρει το ισχυρό «εφαλτήριο» που χρειαζόμαστε. Εξ ου και η σύγκρουση ΔΝΤ - ΕΕ έχει για μας τεράστια σημασία, παρότι «λάμπουμε διά της απουσίας μας» από αυτήν τη συζήτηση, λες και αφορά κάποιους... άλλους!

Βέβαια, μια σωστή λύση έχει «κόστος» για τους «επίσημους» δανειστές μας και απ' ό,τι φαίνεται η Γερμανία (και όχι μόνο) δεν είναι έτοιμη, έναν χρόνο πριν από τις εθνικές εκλογές της, να αναλάβει το σχετικό οικονομικό και πολιτικό κόστος. Κάποια λύση αναγκαστικά θα υπάρξει. Μακάρι να είναι η καλύτερη δυνατή, με τους δεδομένους περιορισμούς. Αλλά η λογική μιας λύσης που θα μας οδηγήσει για παρατεταμένο χρόνο σε μια κατάσταση μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας» ενέχει τεράστιους κινδύνους...

Η χώρα με τα σκληρά μέτρα που πήρε ανέλαβε ένα ρίσκο οικονομικό και κοινωνικό, υπό την προϋπόθεση μιας καθαρής ευρωπαϊκής στήριξης. Θα υπάρξει;

panpan@pegasus.gr
Εtnos.gr

"Πραξικόπημα χωρίς βία".
της Τζίνας Δαβιλά


Όταν όριζε η τρικομματική κυβέρνηση υπουργούς, είχα την βεβαιότητα πως στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα παρέμενε ο κ. Φράγκος Φραγκούλης. Κάποιος, που έχει άποψη για το ήθος που φέρει ο κ Φράγκος, μού είχε πει πως όλοι στον Στρατό δεν είναι ‘μπετόν’. «Υπάρχουν άνθρωποι στις Ένοπλες Δυνάμεις που δεν νοιάζονται μόνο για τα γαλόνια τους. Θέλουν να υπάρχει ήθος, εντιμότητα και διαφάνεια».

Ο κ Φράγκος... πήγε σπίτι του –δυστυχώς και για το υπουργείο και για την Ελλάδα. Για το υπουργείο, γιατί θα μπορούσε να διαχειριστεί με απόλυτη τιμιότητα και αξιοπρέπεια, γνώση και αποφασιστικότητα, θέματα που αφορούν στην άμυνα, στην οικονομία, στην διπλωματία και διαχείριση του στρατού, όπως άλλωστε και έκανε κατά την παραμονή του σε θέση υπουργίας.

Δηλαδή, ξεκαθάρισε φακέλλους που ήταν σε εκκρεμότητα από
προηγούμενους υπουργούς και μάλιστα με τρόπο άμεσο, αποτελεσματικό
και προς την σωστή κατεύθυνση. Επιπλέον, ενέπνεε εμπιστοσύνη στους ανώτατους και ανώτερους αξιωματικούς, δεδομένου πως είναι από τα ελάχιστα ανοιχτόμυαλα διοικητικά στελέχη του στρατού. Επί θητείας του, ως υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Άμυνας, «καθάρισε» πολλούς από τους μηχανισμούς που ακολουθούσαν αμίλητα οι προκάτοχοί του και εν γένει οι υπουργοί, υφυπουργοί κλπ.

Δηλαδή, έκοψε τα 3 εκατομμύρια ευρώ, που προορίζονταν σε ηλεκτρονική ξενάγηση για το πολεμικό μουσείο, υποστηρίζοντας πως με τόσα χρήματα θα κάνει οχυρωματικά έργα για τον Εβρο και τα νησιά. Διευκρίνισε, μέσα από το βιβλίο του «Ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι;» (εκδ. Λιβάνης), ποιος είναι ο στόχος της Τουρκίας και πώς ζούν οι Έλληνες στην Ανατολή.

Μεταξύ άλλων που αποδεικνύουν το θάρρος του, είναι η δήλωσή του στην επιμνημόσυνη δέηση του Κώστα Ηλιάκη ότι «δεν πέθανε από συνωστισμό στον αέρα του Αιγαίου». Τέλος, ήταν εκείνος που σχεδίασε και υλοποίησε το τείχος του Έβρου, ενώ δεν πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός, ότι ήταν
ο μοναδικός υπουργός που δεν είχε «αυλικούς-κόλακες». Σύμφωνα με πληροφορίες, τα γραφεία έξω από το γραφείο του ήταν άδεια.

Όταν ήταν εν ενεργεία αξιωματικός – Νοέμβριος του 2011- τον ‘‘καθάρισαν’’ από την αρχηγία του ΓΕΣ εν μία νυκτί, κατηγορώντας τον, εμμέσως, ως υποψήφιο πραξικοπηματία.. Τότε, ανάγκασε τον τότε υπουργο κ Μπεγλίτη, στηριζόμενος σε ρεαλιστικά επιχειρήματα, να «μαζέψει» τις μομφές περί πραξικοπήματος. Και θα ήθελα να σταθώ στο «πραξικοπηματίας».

Αν υποτεθεί ότι υπήρχε ο κίνδυνος ενός πραξικοπήματος – γεγονός που επιβεβαιώνει μόνο η ιστορία- στην επικίνδυνη κατάσταση που βίωνε μια κοινωνία, όπου η ύπαρξη της Δημοκρατίας ήταν φαινομενική, ένας Φραγκούλης Φράγκος θα ήταν δυνητικά «πραξικοπηματίας» με πολύ διαφορετικούς όρους από τους συνηθισμένους. Διότι, των πραξικοπηματιών η κοσμοθεωρία, θέλει τους άλλους υποδεέστερους και τους εαυτούς τους ως γήινους θεούς, που θα "σώσουν" την πατρίδα και θα ικανοποιήσουν και την εσωτερική τους ανασφάλεια...

Ο Φράγκος Φραγκούλης δεν είχε τέτοια θέματα ποτέ. Ούτε οι σπουδές του, ούτε η στάση ζωής του, ούτε και οι θέσεις των αξιωματικών που είχε συναναστραφεί και μιλούν για αυτόν- και μάλιστα είναι καθολική η θετική τους άποψη- επιτρέπουν να καταταχθεί στους επικίνδυνους .

Αντιθέτως, θα έλεγα πως, ίσως, δεδομένης της κατάστασης όπου τα πάντα ελέγχονται και διαχειρίζονται από τους πολιτικούς μας, στον βαθμό που επιτρέπουν και επιβάλλουν, τελικώς, την αναξιοπρεπή διαβίωση μεγάλου πληθυσμού των Ελλήνων, ο κ Φράγκος, αν αποφάσιζε να οργανώσει τους καλύτερους αξιωματικούς της Ελλάδας προκειμένου να συντονιστούν και να φέρουν αέρα ανανέωσης στο κοινοβούλιο, απομακρύνοντας τα λαμόγια και υπενθυμίζοντας τις αρχές του Συντάγματος, που επιβάλλει εις ΑΠΑΝΤΕΣ να είναι ισότιμοι απέναντι στην νομοθεσία, θα το έκανε – αν υπήρχε, τονίζω, η μηδαμινή πιθανότητα να ενεργήσει έτσι- με τέτοιο τρόπο που δεν θά άνοιγε μύτη.

Ας θυμηθούμε την 3η Σεπτεμβρίου.

Οι διπλωματικές ικανότητες και οι ακαδημαϊκές γνώσεις του κ Φράγκου, είναι εξαιρετικές. Τώρα, γιατί βρίσκεται...σπίτι του και όχι στο κοινοβούλιο, είναι η απόδειξη πως στην χώρα τούτη δεν εκτιμούμε τους άξιους, αλλά τους μετρίους, χαρακτηρίζοντας ως πραξικοπηματίες εκείνους που μας βολεύει. (Άραγε, το πραξικόπημα φορά μόνο στρατιωτική στολή; ).

Επιπλέον, ο κ Φράγκος είναι, όπως δείχνει η στάση ζωής του, πολύ πάνω από τον μέσο όρο των βουλευτών της χώρας. Συνεπώς, λείπουν πρόσωπα με την οξυδέρκεια, την γνώση, το ήθος, τον ρεαλισμό, την δημιουργικότητα, την αποτελεσματικότητα, την διορατικότητα, την αμεσότητα και την ευθύτητα του Φραγκούλη Φράγκου, από το Κοινοβούλιο.

Μακάρι, λοιπόν, να παρέμβαινε με όρους ...φραγκεϊκούς ο κ Φράγκος στην ελληνική κατρακύλα. Αν μάλιστα χρησιμοποιούσε και τον στρατό, θα ήταν από τις περιστώσεις που οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα αποδεικνύονταν καταστροφικές. Η επικινδυνότητα των στρατιωτικών-πραξικοπηματιών ξεκινά, όταν οι αρχηγοί έχουν ακαλλιέργητο πνεύμα, φθονερή ψυχή, συμπλεγματισμούς κατωτερότητας και περιορισμένο, ανάπηρο πνεύμα. (Θυμάμαι κάποιον ανώτατο αξιωματικό, στο παρελθόν, να επαναλαμβάνει
με το ύφος απαγγελίας του εθνικού ύμνου: «μόνος μου! Μόνος πήγαινα σχολείο περπατώντας κάθε μέρα 17 χλμ από το χωριό μου. Και ιδού!
Δείτε με, πού έφτασα!»).

Ο κ Φράγκος στερείται κομπλεξισμού. Αντιθέτως επαναλαμβάνω, πως είναι ένας από τους πιο ανοιχτόμυαλους αξιωματικούς που πέρασαν τις τελευταίες δεκαετίες από το στράτευμα. Θέλω να πως πως δεν θα βρεθεί κάποιος να πει «ορισμένοι απίστευτα βλάκες ακροδεξιοί μπάσταρδοι, που είχαν τον έλεγχο των τανκς, οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή», όπως λέγεται πως είχε αποκαλύψει στον Αμερικανό πρεσβευτή Φίλιπ Τάλμποτ ο βασιλίας Κωνσταντίνος.

Και ο κ Φράγκος, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, είναι εκτός στρατεύματος. Αλλά και εντός να ήταν, η καλλιέργεια και η αξιοπρέπειά του δεν θα του επέτρεπαν κινήσεις αντιδημοκρατικές. Και υπενθυμίζω, πως είναι ένας από τους λίγους που έκανε τον φίλο μου να πει: «δεν είναι όλοι οι αξιωματικοί του Στρατού μπετόν. Υπάρχουν και άνθρωποι με ήθος, που αγαπούν την διαφάνεια χωρίς να φοβούνται την σύγκρουση». Ευελπιστώ πως αυτό το μυαλό που δεν είναι μπετόν, δεν θα μείνει για πολύ στο σπίτι του. Και τέλος, πως θα οργανώσει ένα ... «πραξικόπημα» με όρους φραγκεϊκούς. Πριν άλλοι, νοσηροί και επικίνδυνοι, το πράξουν με όρους σχιζοφρενικούς.

ΥΓ. Μετά από παρατηρήσεις εχθρών και φίλων, ξαναδιάβασα το κείμενο μου και κατάλαβα ότι εδώ συνέβη μια «μεγάλη παρεξήγηση». Άλλο ήθελα να γράψω και άλλο έγραψα. Λάθος λέξεις, λάθος εκφράσεις, λάθος συμπεράσματα. Ίσως να έχει συμβεί και σε άλλους. Να μην αναγνωρίζουν μετά το κείμενο τους. Σε κάθε περίπτωση, ζητώ συγνώμη και από τους αναγνώστες και από το protagon. Όχι δεν είμαι με τον στρατό και με τις χούντες. Με την τρέλα της Τζίνας είμαι που πότε πότε γράφει παλαβομάρες. Συγχωρέστε με.


PROTAGON.GR
------------------------

Φανταστείτε τι πρέπει να σούρανε στη Τζίνα Δαβήλά, φίλοι, αναγνώστες, συνάδελφοι της και πολιτικοί, όλων σχεδόν των παρατάξεων, ώστε να προσθέσει, κατόπιν εορτής, ένα τέτοιο υστερόγραφο!
Που το κείμενο του θυμίζει, στους αρχαιότερους (εν ζωή), την αλήστου μνήμης "Δήλωση Μετανοίας", που υπέγραφαν στην Ειδική Ασφάλεια οι "κομουνιστές" προκειμένου να "αποδείξουν" ότι δεν ήταν ελέφαντες
ή κατάσκοποι της ΕΣΣΔ!

Αχ, βρε Τζίνα... Ποιό ήταν το έγκλημα που διέπραξες; Το ότι πιστεύεις
στη Δικτορία, αρκεί να είναι αναίμακτη; Μα τέτοια έχουμε, ήδη, να μας κυβερνά. Αναίμακτη μεν , προς το παρόν, αλλά φορτωμένη ήδη με τις ενοχές του θανάτου , χιλιάδων ελλήνων "αυτόχειρων" συμπολιτών μας!!

ΥΓ. Ούτε κι εγώ είμαι χουντικός!!!

@radical30