ΜΑΓΙΑ ΤΣΟΚΛΗ

Μάγια Τσόκλη, παρακαλώ περάστε...
της Ρέας Βιτάλη


Η πρώτη φορά που καταγράφηκε στο οπτικό μου πεδίο αφορούσε την πρώτη της επαγγελματική ενασχόληση. Πριν άπειρα χρόνια. Βαριέμαι και να τα υπολογίσω. Πάντως είχε διαδοθεί μέσω των περιοδικών της τότε εποχής.
Η Μάγια Τσόκλη, θυγατέρα του Κώστα Τσόκλη, είχε δημιουργήσει μια συλλογή ρούχων. Πολλές θυγατέρες διάσημων γονιών ξεκινάνε κάπως έτσι.

Αλλά αν σας το ξεπετάξω μ΄αυτόν τον τρόπο, θα την αδικήσω. Πρέπει να σας βάλω στην ατμόσφαιρα της εποχής. Να σας μιλήσω για το σήριαλ "Δυναστεία" και την Τζόαν Κόλινς. Να σας μιλήσω για επιτήδευση και βλεφαρίδες κάγκελο και βάτες. Μιλάμε για βάτες! (Τότε τις κρύβαμε κάτω από τα ρούχα, στις μέρες μας κάτω από το δέρμα, ως μυς, και οι γυναίκες μοιάζουν με μπετατζήδες). Βάτες λοιπόν και στόλισμα ως Παναγιές της Τήνου. Κι έφτασε η Μάγια Τσόκλη στην σκηνή της μόδας και σχεδίασε πράγματα απλά, αέρινα, αστόλιστα. Να! Σαν αυτά που φοράει στα ταξίδια της.

Ρούχα θαρρείς για να εξυπηρετούν περιηγητές. Κι έτσι, με το καλημέρα σας, επέβαλε το δικό της στίγμα. Ενδιαφέρον μου ακούστηκε.

Αργότερα εμφανίστηκε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες ως ταξιδιώτισσα, αρχικά της Ελλάδας και μετά του κόσμου όλου. Δεν έχανα εκπομπή της. Μ΄άρεσε να με ξεναγεί στις γειτονιές του πλανήτη. Μ΄άρεσαν τα κείμενα που συνόδευαν την εικόνα… Φράσεις όπως «προσέξτε η φτώχεια είναι φωτογενής», ενώ ο φακός σημάδευε παιδιά στην Ινδία ή στην Αφρική. Υποκλινόμουν στο ήθος και στην ευγένεια.

Μ΄ άρεσαν ακόμα και λεπτομέρειες. Όπως ο τρόπος που μετέδιδε ιστορικές γνώσεις. Σήκωνε αστεία δασκαλίστικα το δάκτυλο και σχεδόν απήγγειλε.
Κι έμοιαζε σαν να σου έκλεινε το μάτι λέγοντας:
«στα λέω αυτά γιατί πρέπει να τα ξέρεις, αλλά οι αληθινές ταξιδιωτικές γνώσεις αποκτούνται ψαχουλεύοντας τους τόπους»
.
Η Μάγια Τσόκλη ανήκε, στα δικά μου μάτια, στην σπάνια κατηγορία ανθρώπων που τίμησαν τον τηλεοπτικό φακό και συγχρόνως διατήρησαν
την νοητική τους κατάσταση ακέραιη και δεν φθήνυναν.

Κι ενώ παρακολουθούσα την πορεία της, έσκασε σαν βόμβα η ενασχόλησης της με την πολιτική. Στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Προσωπική επιλογή Γιώργου Παπανδρέου. Δεν θα μπορούσε να βρει καλλίτερη βιτρίνα ο Γιώργος! Μήλο ψήφου στον εικονικό μας παράδεισο που μετατρέπονταν ξαφνικά σε κόλαση. Πόσοι Αδάμ και πόσες Εύες άραγε το δάγκωσαν; Πόσοι φαντάστηκαν ότι μια νέα σελίδα ξεκινάει; Ότι επιτέλους ήρθε η ώρα νέων προσώπων, δραστήριων να μπουν στα έδρανα του Κυνόδοντα…Την συνέχεια την γνωρίζετε. Η Μάγια Τσόκλη παραιτήθηκε αφού βέβαια πέρασε από την αρένα των λεόντων.

Πριν από μερικές μέρες την έπιασε το μάτι μου στην Τήνο. Κοντοκουρεμένη άτσαλα. Αυθόρμητα θέλησα να της σφίξω το χέρι. Κόλλωσα. Δεν το έκανα. Μετά ένα περιοδικό με συνέντευξή της τράβηξε την προσοχή μου στο περίπτερο. Η Μάγια Τσόκλη μιλούσε για την πολιτική και χαρακτήριζε την ενασχόλησή της ως λάθος: "Δεν ήταν για μένα"

Μιλούσε για μηχανισμούς λάσπης. Για την αγωνία ν΄αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας αλλά και την πίκρα τής ματαιότητας του αγώνα. Για την ισοπέδωση της αξιοπρέπειας. Μιλούσε για ανθρώπινα αντανακλαστικά. Άραγε υπάρχουν ακόμα στους επαγγελματίες πολιτικούς μας; Μιλούσε για τον καρκίνο που χτύπησε την πόρτα της και την μάχη που δίνει μαζί του:
"Ούτε για μια στιγμή δεν είπα γιατί σε μένα; Αντιθέτως από την πρώτη στιγμή αναρωτήθηκα τι καλό θα βγει από τούτη την ιστορία».

Μιλούσε για πολλά. Για την παραγωγή- ζυθοποιία που ετοιμάζει στην Τήνο. Για την εκπομπή της που βέβαια θα συνεχίσει και στην νέα τηλεοπτική σαιζόν. Μιλούσε για το παιδί που υιοθέτησε. «Μαθαίνω στον γιό μου ν΄ανοίγει την πόρτα στις κυρίες»…Λατρεμένη άγνωστη Μάγια Τσόκλη…Μαθαίνουν ακόμα οι γονείς τέτοια πράγματα στα παιδιά; Και δεν φοβάστε; Να του μπολιάσετε τόση επαναστατικότητα!

Σ΄ένα βιβλίο που αγόρασα από το "Μουσείο Τσόκλη" στην Τήνο, με τίτλο «Αυτά….», ο Κ. Τσόκλης κλείνει ένα κείμενό του ως εξής:
«Σίγουρο είναι πως το όνειρό μου ήταν να ποντάρω κι εγώ μια μέρα στη ρουλέτα του κόσμου, της τέχνης, και αυτή η χαρά μου δόθηκε. Ποιος νοιάζεται για κέρδη ή για χασούρες! ».

Αγαπητή συνταξιδιώτισσα τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μπορεί τελικά «τέχνη»
για τον μέσο άνθρωπο, να είναι σε ποιόν επιλέγεις να κρατήσεις την πόρτα να περάσει. Πολύ δε περισσότερο σε ποιόν την ανοίγεις. Να είστε καλά. Ραντεβού στο νησί.

Υ.Γ Θεωρώ χρέος να καταγράψω μια διόρθωσή της κ. Μάγιας Τσόκλη στα γραφόμενά μου, μετά τη δημοσίευση του παρόντος:
«Θα αφαιρούσα την πίκρα της ματαιότητας του αγώνα, που αναφέρετε. Ο αγώνας δεν είναι μάταιος, δεν πρέπει να είναι μάταιος. Εγώ δεν έχω τα όπλα να τον πολεμήσω»…

Γαμώτο και γω κ. Τσόκλη.


πηγή:protagon.gr