ΤΖΙΜΜΥ ΚΟΡΙΝΗΣ

Κουζέλη Λαμπρινή

Όλα τα άρθρα του συντάκτη σε RSSΗ «Μάσκα» έχει τη δική της ιστορία
Για το θρυλικό περιοδικό που άνοιξε τον δρόμο στο ελληνικό αστυνομικό αφήγημα μιλάει στο «Βήμα» ο Τζίμμυ Κορίνης, ο τελευταίος διευθυντής του


Ο Τζίμμυ Κορίνης (δεξιά), το 1971, καθοδηγεί τους ηθοποιούς της σειράς «Ο δολοφόνος που έκλαιγε». Η σειρά προβλήθηκε στην κρατική τηλεόραση και ήταν βασισμένη σε ιστορία του που δημοσιεύτηκε στη «Μάσκα»



Στο εξώφυλλο μια χυμώδης ξανθιά γυναίκα κοιτά τον αναγνώστη με μάτια γεμάτα τρόμο. Κοντά της ένας άνδρας με πιστόλι, έτοιμος να την υπερασπιστεί από αυτό που την απειλεί. Τα χρώματα έντονα, οι γραμμές απλές. Αισθητική που συνδυάζει το ύφος της κινηματογραφικής αφίσας με τη λαϊκή εικονογράφηση και ανάμεσα στα εξώφυλλα ο απαγορευμένος καρπός: «σκληρές» αστυνομικές ιστορίες αμερικανικής κοπής, με σκοτεινούς εγκληματίες και σκληροτράχηλους μαχητές του κακού σε περιπέτειες που κόβουν την ανάσα.

«Τα αγόρια του Μεσοπολέμου και της μεταπολεμικής εποχής έφαγαν πολύ ξύλο για τη "Μάσκα"» λέει στο «Βήμα» ο Τζίμμυ Κορίνης, ένας από τους συνεργάτες και μετέπειτα διευθυντής του περιοδικού που θεωρείται ότι έθεσε τις βάσεις για τη διαμόρφωση ενός κοινού για την αστυνομική λογοτεχνία στην Ελλάδα και με το οποίο γαλουχήθηκαν πολλοί μετέπειτα συγγραφείς του είδους. «Είχα φάει ΤΟ ξύλο από τον πατέρα μου επειδή διάβαζα τη "Μάσκα", κι ας με αγαπούσε πολύ».

Η «Μάσκα» ήταν κακόφημη. Οι συντηρητικοί κύκλοι και η Αστυνομία τη θεωρούσαν έντυπο που διέφθειρε τους νέους, ωθώντας τους στο έγκλημα. «Στον Τύπο διαβάζαμε ειδήσεις όπως: "Συνελήφθη διαρρήκτης φέρων στην oπισθία τσέπη του παντελονιού του το περιοδικό Μάσκα"» θυμάται ο Κορίνης. Ανοησίες, θα πουν οι εκδότες της «Μάσκας», και σημειώνουν σε κάθε τεύχος ότι «στις σελίδες του περιοδικού εξαίρονται τα κατορθώματα εκείνων που πατάσσουν το έγκλημα και όχι εκείνων που το διαπράττουν».


«45.000 φύλλα εβδομαδιαίως»
Η κυκλοφορία της «Μάσκας» αρχίζει το 1935, αντιγράφοντας την πολύ επιτυχημένη αμερικανική «Black Mask» του 1920, και σταματά το 1939, λίγο πριν από τον πόλεμο. Κυκλοφορεί ξανά το 1946, «με τρομαχτική επιτυχία», περιγράφει ο Κορίνης, «πουλούσε 45.000 φύλλα εβδομαδιαίως». Διευθυντής ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Απόστολος Μαγγανάρης.

Το 1949 η κυκλοφορία σταματά πάλι. «Ετσι γινόταν. Το περιοδικό δημοσίευε τις περιπέτειες καμιάς εικοσαριάς ηρώων σε έξι με οχτώ συνέχειες την καθεμιά. Οταν οι ιστορίες που μεταφράζαμε τελείωναν, το περιοδικό διέκοπτε την κυκλοφορία του».

Διότι η «Μάσκα» βασιζόταν στη μετάφραση. Μετέφραζε κυρίως hard-boiled αμερικανικές αστυνομικές ιστορίες και γουέστερν, δημοσίευε όμως και άγγλους και γάλλους συγγραφείς: Αγκαθα Κρίστι, Αρθουρ Κόναν Ντόιλ, Μορίς Λεμπλάν. Οι ήρωες, υπεράνθρωποι που έκαναν φανταστικά πράγματα στην προπολεμική εποχή, έγιναν πιο γήινοι μετά τον πόλεμο. Η θεματολογία αξιοποιούσε μυθοπλαστικά την πραγματικότητα του Ψυχρού Πολέμου.

Από τις σελίδες της «Μάσκας» πέρασαν ο Ντετέκτιβ Χ, ο Ανθρωπος-Αράχνη, ο Νυχτερίδας, ο Ντετέκτιβ Φάντασμα, ο Πράκτορας 5, χαρακτήρες δισυπόστατοι, κοσμικοί και ευυπόληπτοι την ημέρα, που μετατρέπονταν σε σκληρούς τιμωρούς του εγκλήματος τη νύχτα. Ταυτόχρονα, είχαν στυλ. «Η "Μάσκα" ήταν το πρώτο lifestyle περιοδικό που μας έμπασε σε έναν νέο κόσμο», υποστηρίζει ο Κορίνης, «άλλωστε μετά τον πόλεμο δεν υπήρχε τίποτε άλλο, δεν είχαμε τηλεόραση, όλα τα μηνύματα που δεχόμασταν τότε ήταν ακουστικά».


«Ηταν και είναι η ερωμένη μου»
Σε ένα από τα διαλείμματα της «Μάσκας», έκανε την εμφάνισή του το 1952 ένα αντίπαλο περιοδικό, το «Μυστήριο». Ο Κορίνης συνεργάστηκε και με τα δύο, κάποτε μάλιστα έγραφε - ανυπόγραφα - σχεδόν τη μισή ύλη του «Μυστηρίου», μας λέει.

Με το «Μυστήριο» όμως δεν δέθηκε ποτέ, ενώ η «Μάσκα» «ήταν και εξακολουθεί να είναι η ερωμένη μου, εκείνη που με καθυπόταξε σε όλη τη ζωή μου. Την αγάπησα και τη μίσησα με πάθος. Ηταν το περιοδικό που ξύπνησε μέσα μου αυτό που θα αποκαλυπτόταν αργότερα, το ότι ήθελα να ασχοληθώ με το γράψιμο» εξομολογείται ο Κορίνης, που έμελλε να εξελιχθεί σε συγγραφέα αστυνομικών αφηγημάτων και σεναρίων.

Πρωτοέπιασε στα χέρια του τη «Μάσκα» σε ηλικία εννέα ετών, όταν έφερε στο σπίτι ένα τεύχος ο αδελφός του. Τη διάβαζε κρυφά. Στα δεκαεπτά του αναζητεί τον Μαγγανάρη, ίνδαλμά του, τότε αρχισυντάκτη του νεόκοπου «Ταχυδρόμου», για να του ζητήσει δουλειά.

«Ημουνα "ψώνιο". Κυκλοφορούσα με γκαμπαρντίνα με σηκωμένο γιακά, ρεπούμπλικα κατεβασμένη χαμηλά ως τα μάτια και μια μπερέτα στη ζώνη μου». Οταν τον είδε έτσι ο Μαγγανάρης και τον άκουσε να μιλάει με πάθος για τη «Μάσκα» και τους ήρωές της του πρότεινε συνεργασία στο περιοδικό που θα κυκλοφορούσε εκ νέου.

Το 1955 αρχίζει η τρίτη περίοδος του περιοδικού, που διαρκεί ως το 1958. Στο πρώτο τεύχος φιγουράρει κεντρικό θέμα μια περιπέτεια του κινηματογραφικού πράκτορα του FBI Λέμι Κόσιον γραμμένη από τον Κορίνη. Στην πορεία Μαγγανάρης και Κορίνης μαλώνουν και απομακρύνονται.

Ο Μαγγανάρης χάνει χρήματα στα χαρτιά και πουλάει το στοκ των απούλητων τευχών της «Μάσκας» στον βιβλιέμπορο και εκδότη Σπύρο Δαρεμά, ο οποίος τα διαθέτει στην αγορά. Το 1963 ο Δαρεμάς αποφασίζει να εγκαινιάσει μια νέα περίοδο του περιοδικού, με καινούργιες ιστορίες, και αναθέτει τη διεύθυνση στον Κορίνη: «Ηταν ένα εφηβικό όνειρο που γινόταν πραγματικότητα».

Η ανανέωση και η αναβίωση
Το περιοδικό εισήλθε στη μακροβιότερη περίοδό του. Παρέμεινε όμως, όπως σε όλη τη διάρκεια της πορείας του, ένα λαϊκό περιοδικό, με φτηνό χαρτί από χαρτοπολτό, μια pulp έκδοση στα πρότυπα των αντίστοιχων αμερικανικών. Σταμάτησε οριστικά την έκδοσή της το 1974: «Είχε αλλάξει η αγορά και το περιοδικό χρειαζόταν ανανέωση, που δεν επρόκειτο να γίνει. Και μια μέρα αποφασίστηκε η διακοπή της εκδόσεως» εξηγεί ο Κορίνης. Το 1998, ο ίδιος επιχείρησε να αναβιώσει τη «Η Μάσκα» μέσα από το περιοδικό «Μάσκα του Τζίμμυ Κορίνη», μια προσπάθεια που δεν τελεσφόρησε. Τώρα κάνει νέα απόπειρα στο Διαδίκτυο στον ιστότοπο maska.gr.

Απαγορευμένο αλλά με ευρύ κοινό
Φθοροποιό ανάγνωσμα για τη νεολαία - για τους δεξιούς -, έντυπο που εξέφραζε την ιδεολογική παρακμή της αστικής τάξης και αποπροσανατόλιζε τους νέους από την ταξική πάλη - για τους αριστερούς -, η «Μάσκα» βαλλόταν από παντού, γι' αυτό και η ανάγνωσή της συνοδευόταν από την έξαψη του απαγορευμένου: «Χρειαζόσουν πολύ τσαγανό και τσιλιαδόρο για να πας να την αγοράσεις από το περίπτερο» θυμάται ο Τζίμμυ Κορίνης. Ποιοι τη διάβαζαν; «Οι πάντες. Κάποτε ο Μαγγανάρης έκανε έρευνα για να μάθει ποιο ήταν το αναγνωστικό κοινό του περιοδικού. Δεν ήταν μόνο αγόρια της λαϊκής και της μέσης τάξης, ήταν και υψηλόβαθμοι αστυνομικοί, δικηγόροι και δικαστές».

Το περιοδικό απείχε από κάθε πολιτική ιδεολογία και τοποθέτηση, γι' αυτό και στη δικτατορία για λίγο μόνο απαγορεύτηκε η κυκλοφορία της. Δεν ήταν έντυπο ανατρεπτικό. «Ηταν κάτι σαν Αρλεκιν για τα αγόρια, με τις ιστορίες του ξεχνιόσουν» λέει ένας παλιός αναγνώστης. Ενα ανάγνωσμα απολαυστικό μεν, θρυλικό δε, αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την εμφάνιση της αστυνομικής αφήγησης στην Ελλάδα και την ιστορία της, το οποίο χαρακτήρισε με το ύφος του όλη τη μεταπολεμική πρώτη χρυσή περίοδο του είδους.

tovima.gr


Ο Τζίμμυ Κορίνης θα μοιραστεί με τους φίλους της «Μάσκας» αναμνήσεις από το θρυλικό περιοδικό στην εορταστική βραδιά για τη «Μάσκα» που διοργανώνουν οι εκδόσεις Γαβριηλίδη στο μπαρ Ποιήματα και Εγκλήματα των εκδόσεων (Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι), τη Δευτέρα 30 Ιουλίου, στις 9 μ.μ.

«Η Τρίτη Ψήφος»
του Τζίμμυ Κορίνη


Ενώ πράκτορες της Γερμανίας και των ΗΠΑ συναγωνίζονται στα παρασκήνια του Υπουργείου Άμυνας, προκειμένου να εξασφαλίσουν το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που επιβάλλει το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και μια ομάδα «ανταρτών» απειλεί να ρίξει την ελληνική κυβέρνηση που κρέμεται από μια ψήφο, ένας φέρελπις νέος βουλευτής αυτοκτονεί χωρίς φανερό λόγο, ένας μαχητικός δημοσιογράφος μπαίνει στο στόχαστρο πληρωμένων δολοφόνων, κι ένας έντιμος αστυνομικός αναλαμβάνει μια έρευνα που θα τον περάσει μέσα από ένα λαβύρινθο απόλυτης διαφθοράς και θα τον φέρει αντιμέτωπο πρώτα με τον θάνατο και μετά με τον σατανικό εγκέφαλο που κινεί τα νήματα…

Θα μπορούσε να αποτελεί απόσπασμα ενός αποκαλυπτικού ρεπορτάζ από τα σκοτεινά παρασκήνια της σύγχρονης πολιτικής σκηνής. Είναι, αντίθετα, η σύνοψη ενός συναρπαστικού μυθιστορήματος με τίτλο «Η Τρίτη Ψήφος», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το υπογράφει ο Τζίμμυ Κορίνης, που υπήρξε ο τελευταίος διευθυντής της (μακροβιότατης) «Μάσκας».

Ενός θρυλικού περιοδικού που ξεκίνησε το μακρινό 1935 με πρώτο διευθυντή τον Απόστολο Μαγγανάρη, για να ολοκληρώσει τον κύκλο του το 1974 με διευθυντή σύνταξης (από το 1963) τον Τζίμμυ Κορίνη. Για την στενή σχέση του με την «Μάσκα», καθώς και για τις υπόλοιπες φάσεις της γόνιμης καριέρας του μίλησε εκ βαθέων στο protagon, δίνοντας το στίγμα του στις απαντήσεις που ακολουθούν:

= «Μάσκα»: Τι σημαίνει για εσάς αυτό το περιοδικό με το θρυλικό όνομα;

<<Η «Μάσκα» υπήρξε για μένα (και δυστυχώς εξακολουθεί να είναι) η ερωμένη που αγάπησα και μίσησα ταυτόχρονα όσο καμιά άλλη στη ζωή μου. Την αγάπησα επειδή με έμπασε σε έναν κόσμο που, όπως αποδείχτηκε, ήταν ο δικός μου κόσμος, ο μοναδικός κόσμος μέσα στον οποίο θα μπορούσα να αναπτυχθώ, να ζήσω, να δημιουργήσω, να εξελιχθώ, να γνωρίσω και να αντιμετωπίσω τον φθόνο και την ζήλεια σε μορφές που λίγοι έχουν γνωρίσει, αλλά και να εισπράξω εκδηλώσεις αγάπης και θαυμασμού που σε ελάχιστες άλλες στράτες της ζωής θα μπορούσα να απολαύσω. Kαι την μίσησα επειδή με έμπλεξε στα δίχτυα της πολύ νωρίς, με θάμπωσε με τα κάλλη της και τα μυστικά που έκρυβε, κυριολεκτικά μου φόρεσε παρωπίδες και με έριξε σε μια πορεία που μου στέρησε χαρές κι επιτεύγματα που έζησαν και κατάφεραν άλλοι που δεν είχαν την ατυχία να την γνωρίσουν>>.

= Πότε ξεκίνησε η μακρόχρονη σχέση σας με τη «Μάσκα» και ποια στάδια ακολούθησε;

<<Τη γνώρισα στα εννιά μου, όταν ο μεγαλύτερος αδερφός μου. έφερε στο σπίτι έναν τόμο δέκα τευχών και μου κούνησε το δάχτυλο απαγορευτικά – δεν έπρεπε να διαβάσω «Μάσκα», ήμουν πολύ μικρός ακόμα. Ατίθασος από τα γεννοφάσκια μου, όχι μόνο διάβασα και τα δέκα τεύχη εκείνου του τόμου, αλλά διάβασα και τον δεύτερο και τον τρίτο τόμο που έφερε, ανύποπτος ότι είχα παρακούσει την απαγόρευση ή ότι αυτό το διάβασμα είχε ξυπνήσει μέσα μου την σπίθα του συγγραφέα που, αργότερα, θα επιβαλλόταν σε κάθε άλλη μου ικανότητα.

Ερωτευμένος πια μαζί της, ονειρευόμουν ότι κάποτε θα σμίγαμε, κάνοντας μάλιστα την γραπτή δημόσια πρόβλεψη ότι μια μέρα θα γινόμουν διευθυντής της. Και στα 17 κατάφερα να βρεθώ κοντά της, όταν ο Απόστολος Μαγγανάρης, παρασυρμένος από την δική μου ορμή για το αστυνομικό μυθιστόρημα, αποφάσισε να εκδώσει ξανά το περιοδικό, παρά το γεγονός ότι το είχε κλείσει με ζημιά. Το πλησίασμα δεν κράτησε πολύ γιατί η δική μου ορμή δεν ταίριαζε με την νηφαλιότητα του Μαγγανάρη και γίναμε αυτό που λένε «από δυο χωριά». Αποτέλεσμα, εγώ πέρασα στο αντίπαλο στρατόπεδο, το «Μυστήριο», και χρειάστηκε να περάσουν 8 χρόνια για να ξαναβρεθούμε μαζί – τούτη τη φορά εγώ διευθυντής κι εκείνη αποκλειστική ερωμένη μου>>.

= Εκτός από συγγραφέας και διευθυντής της «Μάσκας» έχετε ασχοληθεί δημιουργικά με πολλά, και… πολύ, με τελευταίο πόνημα το βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Τι μεσολάβησε ανάμεσα σε αυτό και την περίοδο που διευθύνατε τη «Μάσκα»;\

<< Παρά τα λουριά που κράταγε σφιχτά η πρώτη, η μεγάλη ερωμένη μου, ξέκλεβα χρόνο και δούλευα σε σχεδόν όλα τα περιοδικά της εποχής εκείνης (Φαντασία, Πρώτο, Ελληνίδα, Μπουκέτο, Φαντάζιο κλπ) γράφοντας αστυνομικά ή γουέστερν διηγήματα, πότε με το όνομά μου και πότε με ψευδώνυμα ή μεταφράζοντας βιβλία που δεν είχαν εκδοθεί ποτέ στην Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, υπακούοντας στα κελεύσματα της άλλης ερωμένης (σενάριο/σκηνοθεσία) που παραμόνευε όλα αυτά τα χρόνια και άρχισε να κονταροχτυπιέται με την πρώτη, έγραψα και σκηνοθέτησα το πρώτο εξ ολοκλήρου κινηματογραφημένο αστυνομικό σίριαλ (Ο δολοφόνος που έκλαιγε) για την τηλεόραση , συνεχίζοντας με ένα ακόμα σίριαλ (Το μαύρο κλειδί) και μετά με μια σειρά αυτοτελών ιστοριών μυστηρίου που ξεκίνησε ως «Τηλεντετέκτιβ» και κατέληξε «Ποιος είναι ο ένοχος» και στην συνέχεια στα δικαστήρια, γιατί προβλήθηκε το επεισόδιο πιλότος χωρίς το όνομά μου και στη συνέχεια βρέθηκα εκτός σειράς (ένεκα οι σχέσεις του παραγωγού με την χούντα).

Ακολούθησε το κλείσιμο της «Μάσκας» και η αυτοεξορία μου στην Αγγλία, όπου έγραψα δύο βιβλία για τον εκδοτικό οίκο New English Library, ένα σενάριο για τον έλληνα σκηνοθέτη Τζωρτζ Κοσμάτο, ένα σίριαλ για την ελληνική τηλεόραση που σκηνοθέτησε ο Νίκος Ζαπατίνας, και πέντε τηλεταινίες που έγραψα και σκηνοθέτησα εγώ πάλι για την ελληνική τηλεόραση.

Παράλληλα έγραψα τρία μυθιστορήματα που δημοσιεύτηκαν σε πολλές συνέχειες στο περιοδικό «Εικόνες», έγινα για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα Γενικός Διευθυντής του STAR CHANNEL και μετά έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου κι εξαφανίστηκα. Όχι για να αποσυρθώ, αλλά για να γράψω κάμποσα σενάρια στην δεύτερη γλώσσα μου, την Αγγλική, που αυτή την στιγμή κάνουν τον γύρο του Χολιγουντ. Ένα από αυτά βρήκε παραγωγό, αλλά ο παραγωγός δεν βρήκε τα απαιτούμενα κεφάλαια και γυρίσαμε πίσω από την αρχή.

Πέρυσι κυκλοφόρησε από τον ΔΟΛ το βιβλίο μου ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ και φέτος το βιβλίο μου Η ΤΡΙΤΗ ΨΗΦΟΣ από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Τώρα τελευταία, κυκλοφόρησα στο διαδίκτυο το περιοδικό DETECTIVE STORY που είναι η νέα μορφή της «Μάσκας», όπως δείχνει και η ονομασία του site maska.gr >>.

= Το τελευταίο σας βιβλίο μεταφέρει τις συνταγές της hard boiled περιπέτειας σε ένα σύγχρονο και απολύτως επίκαιρο περιβάλλον. Βρίσκετε πως αυτή η εποχή των δύσοσμων σκανδάλων και της γενικότερης χρεοκοπίας, προσφέρονται για τέτοιου είδους (γοητευτικές, κατά τα άλλα) μυθοπλασίες;

<< Το είδος του «σκληροτράχηλου» γραψίματος που υιοθέτησα και που διδάχτηκα από τις μεγάλες πένες (Ντάσιελ Χάμετ, Τζόναθαν Λάτιμερ, Ερλ Στάνλεϊ Γκάρντνερ, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Ράουλ Γουίτφιλντ κ.α.), είναι το πιο κατάλληλο για οποιοδήποτε περιβάλλον γιατί είναι λιτό, χωρίς φιοριτούρες, ακριβές, έντονο και παραστατικό, ώστε να δημιουργεί συγκίνηση και οπωσδήποτε ρεαλιστικό όπως απαιτεί η ωμή πραγματικότητα που γεμίζει κάθε μέρα τις σελίδες των εφημερίδων ή τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.

Αρκεί να διαβάσει κανένας το θρυλικό μυθιστόρημα The Glass Key του Ντάσιελ Χάμετ, που γράφτηκε πριν από 80 σχεδόν χρόνια, για να διαπιστώσει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε – σκάνδαλα αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο, τεράστια εγκλήματα συγκαλύπτονται με ένα απλό νεύμα κάποιου ισχυρού και εκατοντάδες υποθέσεις όπου εμπλέκονται διάφοροι μεγαλοσχήμονες και που πρέπει να έχουν σαν αποτέλεσμα γερές καταδίκες, καταλήγουν στα αρχεία επειδή άλλαξαν χέρια μεγάλα χρηματικά ποσά.

Το μόνο που έλειπε ήταν τα συμβόλαια θανάτου, άλλοτε αποκλειστικότητα του αμερικάνικου υπόκοσμου που ήταν το background των αναγνωσμάτων που δημοσίευε η «Μάσκα», αλλά τώρα μπήκαν και αυτά στο παιχνίδι>>.

= Τελικά, τι μπορεί να κρύβει σήμερα πίσω της μια μάσκα;

<< Μάσκα φορούσαν ανέκαθεν και φορούν ακόμα πολλοί άνθρωποι, άλλοι για να κρύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, φοβούμενοι λανθασμένα, ίσως, ότι δεν θα είναι αρεστός ή έχει ελαττώματα ή ακόμα επειδή είναι πολύ ευάλωτος κι άλλοι για να κρύψουν αυτό που πραγματικά είναι και που σίγουρα δεν θα είναι αρεστό αν το αφήσουν σε κοινή θέα ή έστω να γίνει αντιληπτό από του συνανθρώπους τους. Γι αυτό, όταν «πέφτουν οι μάσκες», όπως λέμε, ακολουθούν λογιών-λογιών εκπλήξεις>>.


*Οι "Μασκόφιλοι" και οι "Μασκονοσταλγοί" προσκαλούνται τη Δευτέρα 30 Ιουλίου στις 9 μ.μ., στο art-bar "Poems & Crimes" (Αγ. Ειρήνης 17, Μοναστηράκι), όπου θα μπορέσουν να μοιραστούν αναμνήσεις και να κουβεντιάσουν με τον Τζίμμυ Κορίνη για το θρυλικό περιοδικό και για το τελευταίο του βιβλίο "Η Τρίτη Ψήφος".

(Παράκληση: μάσκες, πιστόλια, ρεπούμπλικες και τα συναφή, να παραδίδονται στην είσοδο).


Άρης Μαλανδράκης
protagon.gr