ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Η εκλογική αποτυχία του ΚΚΕ


Το ΚΚΕ κατά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, ζητώντας από τους Έλληνες «ισχυρό ΚΚΕ», ψηφίστηκε από 536.072 ψηφοφόρους ή το 8, 48%, παίρνοντας 26 έδρες. Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου οι ψηφοφόροι του γύρισαν την πλάτη και το ψήφισαν μόνο 277.090 ή το 4,50%, καταλαμβάνοντας στη νέα βουλή τις λιγοστές 12 έδρες.

Το ΚΚΕ δεν κέρδισε ποτέ σε εκλογές και δεν κυβέρνησε την Ελλάδα, εκτός από το «βρώμικο 1989», που συμμετείχε στις βραχύβιες κυβερνήσεις της Ν. Δημοκρατίας. Η μόνη επιτυχία του, θεωρείται η ανάδειξη της ΕΔΑ το 1958 στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όλες οι επιτυχίες του κόμματος στις εκλογές από το 1920, ήταν πάντα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Και εκεί που κατάφερε να πάρει κάποια, λίγα ποσοστά, έγκειτο είτε στις ιστορικές συγκυρίες είτε λόγω συνεργασιών. Γιατί άραγε; Η απάντηση είναι, ότι πάντοτε απουσίαζε από τα προβλήματα που απασχολούσαν την ελληνική κοινωνία, τους Έλληνες.

Στις 15 Απριλίου 2012 ο Γιάννης Πρετεντέρης έγραψε ένα άρθρο στο «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» με τίτλο «Ποια Αριστερά»;

Εκεί αναφέρει:
«Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα, που πιστεύει στο Στάλιν, που θαυμάζει τον Ζαχαριάδη, που καμαρώνει τον "Δημοκρατικό Στρατό", που σιχαίνεται την Ευρώπη, που θεωρεί κουρελόχαρτο το Σύνταγμα και ονειρεύεται μια «δικτατορία του προλεταριάτου».

Το Κ. Κ. Ελλάδας είναι το κόμμα με την πλέον μακρόχρονη ιστορία στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας. Ιδρύθηκε το 1918, ως Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ), το οποίο λίγο αργότερα μετονομάσθηκε σε Κ. Κ. Ε. Η ιστορία αυτού του κόμματος είναι γεμάτη με κάθε είδους αγώνες, ώστε δεν μπορεί κανείς να δει τη νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, χωρίς να αναφερθεί σ’ αυτό.

Το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, έχει τη σημαντικότερη οργάνωση απ’ όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα και ως εκ τούτου, είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στον ελληνικό λαό. Πέρα από τους διαρκείς πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του αγώνες, έχει και τον μεγαλειώδη εθνικό αγώνα, γιατί αποτέλεσε τη βασική αντιστασιακή δύναμη της Ελλάδας, εναντίον της γερμανικής κατοχής κατά
τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Με δυο λόγια, το ΚΚΕ έχυσε πολύ αίμα στον έναν αιώνα περίπου της πολιτικής του παρουσίας στη χώρα μας.
Ως εκ τούτου, υποκλινόμαστε μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες του.

Όμως το ερώτημα είναι τι επέτυχε και τι προσέφερε αυτό το κόμμα στη χώρα και στον ελληνικό λαό; Αν εξαιρέσουμε τη μεγαλειώδη αντίσταση κατά των ξένων κατακτητών του Β΄ Π. Π., το ΚΚΕ ουδέν προσέφερε. Αιματοκύλισε την Ελλάδα με τον εμφύλιο, ήταν πάντα έξω από τα προβλήματα, που ταλάνισαν τους Έλληνες και ταλαιπώρησε αφάνταστα τους οπαδούς του, που υπέστησαν τους άπειρους διωγμούς και τις κακουχίες από τη Δεξιά.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από τη περίοδο, που οι συμπατριώτες μας αγωνιζόταν για το μεγάλο όνειρο του ελληνισμού και ο Βενιζέλος προσπαθούσε να καταστήσει την Ελλάδα χώρα των πέντε θαλασσών και των δυο ηπείρων, πολεμώντας εναντίον των προαιώνιων εχθρών μας, των Τούρκων.

Εκείνη την εποχή τα μέλη του ΣΕΚΕ διάβρωναν τον ελληνικό στρατό λέγοντας ότι η αποστολή στρατευμάτων στη Μ. Ασία ήταν ιμπεριαλιστική πράξη και καλούσαν τους Έλληνες να έρθουν σε συνεννόηση με τον τουρκικό λαό.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Ν. Ζαχαριάδης έγραψε στον «Ριζοσπάστη» (12/7/1935): «Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θά 'τανε σήμερα πεθαμένη κι εμείς Μεγάλη Ελλάδα. Γι’ αυτό εμείς, όχι μόνο δε λυπηθήκαμε για την αστο - τσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε».

Όμως η εντυπωσιακότερη θέση του ΚΚΕ ήταν με τους Σλάβους, καθώς ακολουθώντας τις υποδείξεις της Comitern υποστήριζε στη δεκαετία του 1920 την «Αυτονομία της Μακεδονίας και Θράκης», ενώ το 1928 το Πολιτικό Γραφείο ήταν υπέρ της «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας», υποστηρίζοντας τον αγώνα του «μακεδονικού λαού για αυτοδιάθεση» (Αλ. Δάγκας – Γ. Λεοντιάδης, Comitern και Μακεδονικό ζήτημα, Τροχαλία, Αθήνα 1997, σελ. 180 – 183).

Ο εμφύλιος διεξήχθη από τη μεριά του ΚΚΕ, έχοντας στις τάξεις του μάλλον περισσότερους Σλαβομακεδόνες, παρά Έλληνες, ώστε όταν το 1949 ήρθε σε ρήξη με τον Τίτο, το Πολιτικό Γραφείο πήρε την ακόλουθη απόφαση: «Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας, που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του, για να την αποχτήσει». (ΚΚΕ, επίσημα κείμενα, τόμος 6 ος, σελ. 337/38).

Η ιδεολογία

Σήμερα το ΚΚΕ, στον 21ο αιώνα, χρησιμοποιεί το λεξιλόγιο του 19ου αιώνα, όπως καπιταλιστές, ιμπεριαλιστές, μονοπώλια, αστοί, τσιφλικάδες κλπ., και φαίνεται ωσάν να έρχεται από άλλον πλανήτη. Αυτό σημαίνει ότι δε συμβαδίζει ούτε με την κοινωνική εξέλιξη ούτε αντιλαμβάνεται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Διακηρύσσει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να φύγει από τον ιμπεριαλιστικό στρατιωτικό συνασπισμό του ΝΑΤΟ. Γεγονός, που σημαίνει ότι του λοιπού θα πρέπει να είμαστε εκτεθειμένοι στους άρπαγες γείτονές μας. Οι Σκοπιανοί θεωρούν το Σωλούν (Θεσσαλονίκη) δικό τους και έχουν θέσει τα σύνορά τους, στα Τέμπη του Ολύμπου.

Η Αλβανία θεωρεί πως η Ήπειρος και η Θεσπρωτία είναι πατρίδα των Τσάμηδων, άρα δική τους και η Τουρκία θέλει τη Θράκη και όλα τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου. Ποιος θα φυλάξει λοιπόν τα σύνορά μας; Παλιά, το ΚΚΕ είχε ως στόχο να ενταχθούμε στη συμμαχία του συμφώνου της Βαρσοβίας, δηλαδή της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, πού θα βρει αποκούμπι η Ελλάδα;

Στη σημερινή μεγάλη οικονομική κρίση. το ΚΚΕ επιδιώκει την έξοδο της χώρας μας από την Ε. Ε. των μονοπωλίων, για να μείνει μόνη και έρημη στην Ευρώπη. Αλλά ίσως σκέφτεται ότι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε τόσο με την ατομική δύναμη της Βόρειας Κορέας, όσο και την Κούβα της Καραϊβικής.

Όμως εκεί που οι του ΚΚΕ είναι εντελώς πελαγωμένοι, είναι το θέμα της οικονομίας, όταν η κραταιά Κίνα του 1,3 δις ανθρώπων, εγκατέλειψε την αναποτελεσματική μαρξιστική οικονομία και έχει στραφεί, χρόνια τώρα, στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς. Ακόμη και το Βιετνάμ των 90 εκατομμυρίων κατοίκων, που έχυσε ποταμούς αίματος για την ελευθερία του, ακολουθεί το οικονομικό μοντέλο της Κίνας. Η κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία εφαρμόζεται μόνο στη Βόρειο Κορέα, όπου το 1997 πέθαναν από την πείνα 2 εκατομμύρια άνθρωποι.

Σ’ αυτό το πλαίσιο των παγκοσμίων μεταβολών, το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του 18ου Συνεδρίου του, το 2008, πήρε απόφαση να ακολουθήσει τα βήματα της κολεκτιβοποίησης και γενικά της οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης της δεκαετίας του 1930, που εφάρμοσε ο Στάλιν (Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, σελ. 18, Αθήνα 2008).

Όμως εκεί που το ΚΚΕ έχει πέσει έξω σε τραγικό βαθμό, είναι στον ιδεολογικό τομέα. Μπορεί να διακηρύσσει ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», αλλά οι θεωρητικοί του δεν ερμηνεύουν σωστά πλέον, τον Μαρξ και τον Ένγκελσς

Όταν ο νεαρός Κ. Μαρξ ξεκίνησε τους αγώνες του, ως νεανίας, είχε πάρει μόλις το πτυχίο της φιλοσοφίας και δεν είχε ασχοληθεί με την οικονομία. Η κριτική του κατά της καθεστηκυίας τάξης, αφορούσε τις αυθαιρεσίες του απολυταρχισμού και εν γένει της αστικής τάξης, που εκμεταλλευόταν τους εργάτες (προλετάριους), τους οποίους είχε φέρει σε κατάσταση εξαθλίωσης.

Εκείνη την εποχή υπήρχε σ’ όλη την Ευρώπη το κίνημα του Ουμανιστών (ανθρωπιστών), που στρεφόταν κατά των πλουσίων, που έπιναν στην κυριολεξία το αίμα του εργαζόμενου λαού. Όταν το 1848 η Ένωση των Κομουνιστών της Γερμανίας ανέθεσε στον Μαρξ και τον Ένγκελς να συγγράψουν το «Κομουνιστικό Μανιφέστο», αυτοί δεν επικεντρώθηκαν στις οικονομικές λεπτομέρειες του «Κεφαλαίου», που γράφθηκε είκοσι χρόνια αργότερα, όταν οι δυο πατέρες του Κομουνισμού, είχαν πάρει απόφαση να διατυπώσουν τον επιστημονικό Κομουνισμό.

Με δυο λόγια η μαρξιστική ιδεολογία δεν διατυπώθηκε για να δικαιολογήσει την οικονομική θεωρία, που ανέπτυξε ο Μαρξ, στα ύστερα χρόνια της ζωής του, αλλά αντίθετα. Δηλαδή, η οικονομική ανάλυση του «Κεφαλαίου» έγινε,για να υποστηριχθεί η ανθρωπιστική ιδεολογία των δυο μεγάλων στοχαστών.

Το πρωτεύον στη ζωή των δυο Γερμανών γιγάντων της διανόησης,του 19ου αιώνα, είναι ο ουμανισμός (η ανθρωπιά), και η προσπάθεια να βοηθήσουν τους δεινοπαθούντες εργάτες, που στην Αγγλία της βιομηχανίας, ο μέσος όρος ζωής τους, ήταν τα 27 χρόνια. Τα έργα του Μαρξ και του Ένγκελς ξεχειλίζουν από ανθρωπισμό, από αγάπη για τον άνθρωπο και όχι για το αν η οικονομία θα λειτουργήσει με τον έναν ή άλλον τρόπο.

Κατά συνέπεια, ύψιστος στόχος των Κομουνιστών του 21ου αιώνα, δεν θα πρέπει να είναι ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας, αλλά το αν η οικονομία παράγει πλούτο μέσα σε ανθρώπινα πλαίσια, χωρίς ουσιαστική εκμετάλλευση του εργαζόμενου από τον εργοδότη. Ο επιδιωκόμενος στόχος σήμερα είναι το κράτος δικαίου και πρόνοιας, που φροντίζει για όλους.

Και όπως έχει πει πρόσφατα ένας Κινέζος πρωθυπουργός: «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, το ζητούμενο είναι να πιάνει ποντίκια». Δηλαδή, η οικονομία οφείλει να παράγει πλούτο για όλους, γιατί αλλιώς οι ωραίες κουβέντες και οι καλές προθέσεις είναι «κούφια» λόγια. Άλλωστε τα αποτελέσματα της κατευθυνόμενης οικονομίας τα είδαμε για 70 χρόνια στη Σ. Ένωση και στις άλλες χώρες του ανατολικού μπλοκ. Δεν είχαν καταφέρει να καλύψουν ποτέ τις ανάγκες τους.


Θεόδωρος Αυγερινός
Κοινωνιολόγος

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
τoυ Αντώνη-Mάριου Παπαγιώτη


Αν ήξερε τι βδομάδα θα ακολουθούσε, δεν θα με παραξένευε τυχόν παράταση της παραμονής του στη Χαλκιδική. Ο κ. Βενιζέλος, το Σαβ/ριακο που μας πέρασε, εθεάθη σε θέρετρο του Θερμαϊκού να απολαμβάνει τις καλοκαιρινές απολαύσεις στα γνωστά κατατόπια του, κοντά στη Νύφη του κόλπου που τον τιμά και την τιμά στην έκταση των παθών του. Σ' αυτά που τον κάνουν γήινο. Ένα απ' όλα, τελευταία φαίνεται να είναι η μελαγχολία.

Τον πρώην τσάρο και πρώην αντιπρόεδρο της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης (μέχρι να εξελιχθούν τα χείριστα απ' τη σημερινή), τελευταία τον κυριεύει η θλίψη στη σκέψη ότι "αποτεφρώθηκε" μαζί με τα πολλά, τελευταία ευρώ που θυσιάστηκαν στα χαράτσια. Δικαιολογημένα και μπρος στα εκλογικά χάλια του πάλαι ποτέ κόμματος που αντιπροσώπευε το νεοέλληνα, ο Ευ. μοιάζει να μην μπορεί να διαχειριστεί την καθολική ήττα ΠΑΣΟΚ.

Φέρεται να έχει πετάξει λευκή πετσέτα. Και δεν το κρύβει, το εκμυστηρεύεται και στους διαχρονικούς έμπιστους φίλους του: στην ηθοποιό Ε. Κούρκουλα (της οποίας τον αδελφό και πρώην ΠΟΛΑΝ.ιστή υπουργοποίησε), στον πρόεδρο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Β. Σκουρή (όπου η κόρη Βενιζέλου κάνει την πρακτική της), στον υπουργοποιημένο Λιβεριάτο και στον υπουργοποιημένο Βερνίκο, που συχνά δειπνούν μαζί σε κάποιο φθηνό απ' τα ακριβά. Ο ακαδημαϊκός-νομικός-συνταγματολόγος, δεν έχει μόνο να τιθασεύει την απαράμιλλη δίψα των έτερων pasokus-pasokus, που αν και δυνητικά είχαν την ευκαιρία να διατηρηθούν πίσω από μια υπουργική καρέκλα, εντούτοις τους την στέρησε ο πρόεδρος του τελευταίου σοσιαλιστικού μορφώματος της ανεπτυγμένης Ευρώπης.

Ανέβηκε στο δένδρο των πειρασμών και των αντιδράσεων πια, μέχρι και η όμορφη, πιστή του, Εύα, μπρος στο άκουσμα ότι θα κάνει το αυτονόητο ο Ευ.: ότι θα κρατήσει δηλαδή την βουλευτική έδρα που διατηρεί τόσα χρόνια και έτσι θα στερήσει απ' την ίδια το δικαίωμα στην εκπροσώπηση.

Τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί όμως. Το φάντασμα του σημιτικού εκσυγχρονισμού επιστρέφει για το ΠΑΣΟΚ, στο πρόσωπο του κ. Στουρνάρα κι απειλεί να το αποτελειώσει οριστικά, δίδοντας στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όχι μόνο τον αέρα (τον παπανδρεϊκό) της νίκης, αλλά και την ίδια τη νίκη αύριο.

Στο σήμερα, ο κ. Βενιζέλος καλείται να απαντήσει στο ερώτημα που καταδεικνύει η επιπόλαιη πρόταση τού κολλητού του, Βερνίκου, σε κυβερνητικό αξίωμα: Με τόσες νομικές γνώσεις, με την έξωθεν καλή μαρτυρία, με τη στάμπα του έγκριτου νομικού και με δεδομένες τις φιλίες του στον ελληνικό επιχειρηματικό και εφοπλιστικό τζετ σετ, πώς κατάφερε να μην διαβλέψει το κώλυμα του καθεστώτος offshore, μη διαφυλάσσοντας έτσι τον διαχρονικά έκθετο σκαφάτο φίλο του, αλλά και τον ίδιο, δίδοντας την ευκαιρία στο ΣΥΡΙΖΑ να μιλά για ακόμα μία ήττα Βενιζέλου;;

Δικαιολογημένα να υποτίμησε τις νεοδημοκρατικές γνώσεις κανονισμών και νόμων, αλλά πως δεν ζύγισε ορθά τους συνταγματολόγους (πασόκους και συριζαίους) που τον αναμένουν με ακονισμένα τα... μολύβια;


Αναρτήθηκε από Press01

«Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα»!



Σφραγίζοντας την όλη αντιπολιτευτική τακτική που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη φράση του αείμνηστου προέδρου της ΕΔΑ, Ηλία Ηλιού, «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα», ο βουλευτής στη Β΄ Αθηνών του κόμματος, Δημήτρης Παπαδημούλης, επισήμανε ότι θα «κάνουν μια αντιπολίτευση του 27%» και πρέπει πλέον όλοι να καταλάβουν ότι «όχι μόνο θα ελέγχουμε την κυβέρνηση, αλλά θα τη βομβαρδίζουμε με θετικές προτάσεις νόμων».

Με αυτό το σκεπτικό, ο κ. Παπαδημούλης θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με το ισχυρό εκλογικό του ποσοστό, που δεν είναι πλέον «μια καρικατούρα από το παρελθόν», δεν θα αρκεστεί στα λόγια, αλλά θα κρίνει την κυβέρνηση από τα έργα. Πιο συγκεκριμένα, όπως ο ίδιος επισημαίνει, αν θα μπορέσει να απαλλάξει τη χώρα από την ύφεση, να ανακόψει την ανεργία, να βάλει ένα φρένο στην ατιμωρησία των πολιτικών και, με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, τονίζει «αν θα βάλει κανένα κλέφτη φυλακή και αν θα φτιάξει έναν φορολογικό νόμο δίκαιο και αποτελεσματικό».

Από την άλλη, το προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει, πως έμειναν σταθεροί στις προεκλογικές τους θέσεις, αναφορικά με τη συνεργασία τους σε ένα κυβερνητικό σχήμα, όπως πρότεινε την επομένη των εκλογών το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Παπαδημούλης εξηγεί ότι δεν μπορούσε να υπάρξει κυβέρνηση ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι δύο κόμματα με διαφορετικό πρόγραμμα και «μια κυβέρνηση για να μπορεί να αποδώσει κάποιο έργο, θα πρέπει να είναι λειτουργική, με σαφή πολιτική κατεύθυνση»!

Μιλήσαμε επί μακρόν για την αντιμνημονιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, για το πώς βλέπει να διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό με τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή και το ΚΚΕ «ψαλιδισμένο», για το γεγονός ότι δεν θα είχε αντίρρηση ο Αλέξης Τσίπρας να δώσει τις «ιδέες» του στον Αντώνη Σαμαρά, αν αυτός τους τις ζητήσει, προς όφελος πάντα του ελληνικού λαού, αλλά και για το μέλλον του κόμματος, καθώς ο κ. Παπαδημούλης πιστεύει ότι, «αν δεν καταφέραμε να είμαστε ο κορμός αυτής της κυβέρνησης, θα προσπαθήσουμε, με ευθύνη, σοβαρότητα και συνέπεια, να είμαστε ο πυρήνας της επόμενης κυβέρνησης». Έτσι…

= Και τώρα αξιωματική αντιπολίτευση και μάλιστα με μόνο 2,5 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από το πρώτο κόμμα. Πώς οροθετείτε την αντιπολιτευτική σας πορεία;

"Θα κάνουμε μια αντιπολίτευση υπεύθυνη, μαχητική, αποτελεσματική. Μια αντιπολίτευση του 27% και όχι του 4%. Καλό είναι όσοι χτυπούν μια καρικατούρα ΣΥΡΙΖΑ, φορτώνοντάς μας του κόσμου τα κουσούρια, να εγκαταλείψουν αυτή την τακτική και να καταλάβουν ότι εμείς όχι μόνο θα ελέγχουμε την κυβέρνηση, αλλά θα τη βομβαρδίσουμε με θετικές προτάσεις, με προτάσεις νόμων. Θα εγγυηθούμε, ως δύναμη δημοκρατικής ομαλότητας, μιας προσπάθειας για ένα πολιτικό κίνημα αντιβίας. «Ναι» σε ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση, «όχι» στο πισωγύρισμα του τόπου σε φαινόμενα διχασμού και φανατισμού".

= Κατά πόσο μπορεί κανείς να υπαινιχθεί σήμερα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να κυβερνήσει, αρκούμενος στον ρόλο μιας «ισχυρής» αντιπολίτευσης;

"Δεν ισχύει αυτό. Θέλαμε και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να είμαστε ο κορμός της επόμενης κυβέρνησης, για να αλλάξουμε, επιτέλους, κάποια πράγματα στη χώρα. Από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί κάποιος να κάνει πολλά για να στηρίξει και να εκφράσει την κοινωνική δυναμική που αναπτύσσεται. Θα αξιοποιήσουμε την ευθύνη και τη δύναμη του 27% όχι μόνο για αντιπολίτευση που πρέπει, αλλά και για να προετοιμαστούμε ακόμα καλύτερα, έτσι ώστε να είμαστε ο κορμός της επόμενης κυβέρνησης, όποτε γίνουν οι επόμενες εκλογές".

= Πιστεύετε ότι αυτή η κυβέρνηση, όπως έχει συγκροτηθεί, είναι «κυβέρνηση μακράς πνοής» ή μια μεταβατική προσπάθεια, που θα κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα απ’ ό,τι είναι σήμερα και γιατί;

"Η κυβέρνηση έχει μνημονιακό χαρακτήρα με κορμό τη ΝΔ και εταίρους και απολύτως συνυπεύθυνους, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Σε κάθε κυβέρνηση το πρώτο που μετράει είναι το πρόγραμμα και η πολιτική που θα ασκήσει.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, θα κριθεί, όχι από τα λόγια, αλλά από τα έργα. Θα κριθεί από το αν θα μπορέσει να απαλλάξει τη χώρα από την ύφεση, αν θα ανακόψει την ανεργία και αν θα βάλει ένα φρένο στην ατιμωρησία των πολιτικών. Αν θα βάλει κανέναν κλέφτη φυλακή και αν θα φτιάξει ένα φορολογικό νόμο δίκαιο και αποτελεσματικό.

= Αυτή η περιβόητη αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου κατά πόσο βλέπετε ότι θα μπορέσει να προχωρήσει;

"Αν θέλουμε να παραμείνει η χώρα στη ζώνη του ευρώ, πρέπει να απαλλαγούμε το ταχύτερο δυνατό από την πολιτική του μνημονίου.
Η καταστροφική πολιτική της ύφεσης, της ανεργίας, της μονόπλευρης λιτότητας και της ανοδικής δυναμικής του χρέους, συνθέτουν έναν οδικό χάρτη, που με μαθηματική ακρίβεια, οδηγεί στην ασύνταχτη χρεοκοπία και στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Η κυβέρνηση πρέπει, επιτέλους, να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους δανειστές μας. Αν συνεχίσουν οι νέοι τρεις συνυπεύθυνοι του κυβερνητικού σχήματος (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), να λειτουργούν, όπως οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, ως εκτελωνιστές των απαιτήσεων και των τελεσίγραφων των δανειστών, απέναντι στον ελληνικό λαό, τότε τα πράγματα θα χειροτερέψουν.
Μάλιστα, αν η κυβέρνηση θέλει να επιχειρήσει έστω διαπραγμάτευση –όπως την έχουν προσδιορίσει προεκλογικά–, την καλούμε να αξιοποιήσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το 27%, το οποίο συγκέντρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση το ηχηρό αντιμνημονιακό «όχι». Νομίζω ότι θα αποτελεί ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο.
Με το εξής απλό επιχείρημα: το πρόγραμμα που λέγεται μνημόνιο απέτυχε. Η Ευρώπη απαιτεί λύσεις στην κρίση χρέους και στην κρίση τραπεζών, διαφορετικές από τη συνταγή λιτότητας της Μέρκελ. Αν δεν θέλετε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει 47% στις επόμενες εκλογές, χρειάζεται, εσείς οι εταίροι-δανειστές, να δώσετε διαφορετικές λύσεις.

= Γιατί αρνηθήκατε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ να συμμετάσχετε σε μια επιτροπή για την αναδιαπραγμάτευση των μνημονιακών όρων;

"Είχαμε πει πριν από τις εκλογές ότι, εάν βγούμε πρώτοι, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να αποκτήσουμε γρήγορα κυβέρνηση που θα απαλλάξει τη χώρα από το μνημόνιο, καθώς και ότι, εάν βγει πρώτη η ΝΔ, εμείς θα είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση. Μένουμε συνεπείς σε αυτό που υποσχεθήκαμε. Μια κυβέρνηση, για να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, πρέπει να είναι λειτουργική. Να έχει σαφή πολιτική κατεύθυνση. Μια κυβέρνηση που θα είχε μέσα και ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο.
Οι διαπραγματευτικές ομάδες –που είναι απαραίτητες– λειτουργούν ως βοηθητικά όργανα. Υλοποιούν τις εντολές και τον σχεδιασμό της εκάστοτε κυβέρνησης. Σε ένα τέτοιο βοηθητικό όργανο, που υλοποιεί κάτι για το οποίο δεν συμφωνούμε, δεν συμμετέχουμε.
Αν καλέσει ο Σαμαράς τον Τσίπρα –τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης– και του πει «έλα να μου πεις τις ιδέες σου για το τι πρέπει να γίνει στη Σύνοδο Κορυφής» θα ανταποκριθούμε με δεδομένες τις διαφωνίες μας"
.
= Αυτό το εκλογικό ποσοστό του 26,66% κατά πόσο σας «στοιχειώνει», ώστε να περάσετε σε οργανωτικές αλλαγές του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να το διατηρήσετε ή και να το αυξήσετε στο μέλλον;

"Ασφαλώς, μία από τις προκλήσεις των επομένων εβδομάδων και ολίγων μηνών, είναι να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια πλατιά, ενιαία, πιο συνεκτική δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς, με εφαλτήριο το πρόγραμμα που παρουσιάσαμε στις εκλογές και μας έδωσε το 27%. Υπάρχει μία αυξημένη διαθεσιμότητα του κόσμου να συμμετάσχει σε αυτή την ιδρυτική διαδικασία της παράταξης και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, έτσι ώστε γρήγορα και ουσιαστικά, με δημοκρατικές διαδικασίες, να δημιουργήσουμε αυτό το νέο πολιτικό υποκείμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δυναμώνει γιατί ωριμάζει. Και αυτό θα φανεί και στο είδος της αντιπολίτευσης, την οποία θα ασκήσουμε μέσα και έξω από τη Βουλή, και στον πολιτικό και προγραμματικό μας λόγο, αλλά και στην ενίσχυση όλων των χαρακτηριστικών που καθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο μια δύναμη υπεράσπισης των αδυνάτων απέναντι σε μια σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, αλλά και υπεράσπισης των αξιών της δημοκρατίας σε μια στιγμή που οι ναζιστές με το 7% επιβάλλουν να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες ενός συστήματος αντιβίας. Όπως έλεγε ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού: «Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα»!

= Πώς βλέπετε την κοινοβουλευτική «εμπλοκή» της Χρυσής Αυγής και πώς κρίνετε την πτώση της εκλογικής επιρροής του ΚΚΕ;

"Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής είναι ανησυχητικό και επικίνδυνο. Όλοι, διαβαθμισμένα, έχουμε μερίδιο ευθύνης για το ότι αυτό το πράγμα αφέθηκε να απλωθεί τόσο πολύ. Πρώτη ευθύνη δίνω στους κυβερνώντες και στην εξουσία των μίντια. Γιατί είτε το χάιδεψαν, είτε υιοθέτησαν την ατζέντα του, είτε δεν το έβγαλαν πριν από τις εκλογές στο φως τόσο καιρό που ασκεί βία, «προσφέροντας» δήθεν κοινωνικό έργο στις γειτονιές προκειμένου να φανεί.
Το γεγονός ότι στη Bουλή θα είναι το σύμβολο του αντιναζιστικού αγώνα, ο Μανώλης Γλέζος, που κατέβασε τη σβάστικα, μαζί με ένα κόμμα που έχει σύμβολο τη σβάστικα, το θεωρώ παράδοξο και με πονάει.
Από την άλλη, το αποτέλεσμα των εκλογών για το ΚΚΕ ασφαλώς και δεν ήταν καλό. Όταν πας από το 8,5% στο 4,5% μέσα σε έναν μήνα, είναι λογικό να υπάρχει προβληματισμός. Ο πρώτος λόγος για την ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος ανήκει στην ηγεσία του ΚΚΕ.
Όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, η πρόκληση της συσπείρωσης και της ενότητας της Αριστεράς εξακολουθεί να είναι ζητούμενο. Εμείς θα επιμείνουμε σε αυτήν την πολιτική, γιατί ανταποκρίνεται σε μια ιστορική πρόκληση και σε μια κοινωνική ανάγκη. Και αν δεν καταφέραμε να είμαστε ο κορμός αυτής της κυβέρνησης, θα προσπαθήσουμε με ευθύνη, σοβαρότητα και συνέπεια, να είμαστε ο πυρήνας της επόμενης κυβέρνησης.

Έβλεπες εφιάλτη
22/06/2012
του Κώστα Γιαννακίδη

Δεν θυμάμαι αν στον Παπανδρέου είχαν επενδυθεί περισσότερες προσδοκίες από εκείνες που ποντάραμε στον Καραμανλή. Ήταν και διαφορετικές περιπτώσεις.

Ο Καραμανλής κόμιζε την επανίδρυση του κράτους, έλεγε ότι θα τινάξει το χαλί μας για να φύγει η σκόνη.
Ο Παπανδρέου αφίχθη ως «αντιεξουσιαστής στην εξουσία», ως ο άνθρωπος που έχει τον συνδυασμό του χρηματοκιβωτίου.

Ο Σαμαράς δεν ξέρω ως τι ακριβώς ήρθε. Και αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, τουλάχιστον για την υστεροφημία του. Ομοίως δεν μπορώ να μαντέψω αν ο Σαμαράς είναι περισσότερο επιλογή ελπίδας ή λύση απελπισίας. Πιθανότατα είναι και τα δύο. Ακόμα και αν τον έχεις ψηφίσει πάνω στην απελπισία σου, δεν μπορείς να μην επενδύσεις πάνω του τις τελευταίες ελπίδες σου.

Για να είμαι ειλικρινής, μου άρεσε και η ομιλία του προς τους υπουργούς. Όσο και αν βρήκα συμβολικά λαϊκίστικη την περικοπή της υπουργικής αποζημίωσης, ήταν μία καλή τοποθέτηση. Και η ιδέα των χρονοδιαγραμμάτων που ο ίδιος θα επιβλέψει, λειτουργική ακούστηκε.

Αλλά δείξτε μου και έναν πρωθυπουργό που δεν τα είπε ωραία στην εκκίνηση της θητείας του. Δεν θα βρείτε κάποιον. Οι πρωθυπουργοί δεν κρίνονται από το πρώτο υπουργικό συμβούλιο. Κρίνονται από το τελευταίο. Επίσης κρίνονται και από τις επιλογές των προσώπων. Ασφαλώς είναι νωρίς και άδικο να κρίνεις πρόσωπα και επιδόσεις. Δικαιούσαι, όμως, να διατηρείς μία σαφή προδιάθεση απέναντι τους.

Εντάξει, να συμφωνήσεις με την άποψη Βενιζέλου που λέει ότι σημασία δεν έχει η κυβέρνηση, αλλά η ομάδα διαπραγμάτευσης. Άλλωστε, αν δεν ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες για επιμήκυνση και πίστωση χρόνου, τότε τα πάντα θα χάσουν τη σημασία τους. Μόνο που σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι όλα θέμα ουσίας. Είναι και θέμα εντυπώσεων.

Και αν βάλεις μπροστά σου μερικές από τις επιλογές Σαμαρά, τότε δεν βιώνεις απλώς κάτι σαν deja vu. Νομίζεις ότι έπεσες για ύπνο επί Καραμανλή, είδες εφιάλτη και μόλις ξύπνησες φρικαρισμένος. Καλημέρα.


protagon.gr

''Απάτη ο θεός''
της Χριστίνας Ταχιάου


Έχω όλη την καλή πρόθεση –από ένστικτο αυτοσυντήρησης και μόνο- να κάνω ότι μπορώ για να στηρίξω και να βοηθήσω τον οποιονδήποτε μπορεί να κάνει μια τοσοδούλα κίνηση προς τα εμπρός για τη χώρα –και μένα την ίδια, δηλαδή. Είμαι ικανή, επίσης, να αφεθώ να παρασυρθώ από αυτό το ανυπόφορο μαρτύριο που λέγεται «ελπίδα» και να ελπίσω ότι ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί και να μη μας βουλιάξει.

Δεν μπορώ, όμως, να αφεθώ στο θεό. Και, κυρίως, δεν μπορώ να ανεχτώ ότι ο άνθρωπος που αυτή τη στιγμή έχει αναλάβει αυτοβούλως το καθήκον να περιφρουρήσει τις ζωές μας και να συγκρατήσει τη χώρα, επικαλείται τη βοήθεια του θεού.

Η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά αμέσως μετά την ορκωμοσία του είναι ότι πιο αποκαρδιωτικό θα μπορούσε να υπάρξει. «Ζητώ από τον ελληνικό λαό πατριωτισμό και αρραγή εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη ότι με τη βοήθεια του θεού θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να βγει ο λαός μας μια ώρα νωρίτερα από την κρίση». Αποκαρδιωτικό διότι δεν μπορεί να ζητάς να δείξω εμπιστοσύνη στη βοήθεια του θεού. Αποκαρδιωτικό διότι δεν μπορεί να αγνοείς ότι ο θεός δεν είναι αρχή στην Ελλάδα, ούτε θεσμός.

Δεν μπορεί να αγνοείς ότι υπάρχει ένα κομμάτι του πληθυσμού που αμφιβάλει για την ύπαρξη του θεού, ένα άλλο που είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχει θεός, ένα ακόμη που πιστεύει σε άλλο θεό ή θεούς κι ένα πολύ μεγάλο που είναι σίγουρο ότι ακόμη κι αν υπάρχει θεός, δεν είναι Έλληνας για να μας βοηθάει αλλά έχει ένα τεράστιο σύμπαν να φροντίσει.

Ντροπιαστικά αποκαρδιωτικό, διότι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας άλλαξε τη διατύπωση της δήλωσης, με τρόπο ώστε να μη φαίνεται ότι ο νέος πρωθυπουργός ζήτησε κάτι τόσο παράλογο όσο η εμπιστοσύνη στη βοήθεια του θεού.

Διαβάστε μόνοι σας την ανακοίνωση: «Ζητώ από τον Ελληνικό λαό πατριωτισμό και αρραγή εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη. Mε τη βοήθεια του Θεού θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βγει ο λαός μας, μια ώρα νωρίτερα από την κρίση.» Κακή αρχή κάνετε, πιστεύετε ότι απευθύνεστε σε αφελείς. Κρίμα, είστε και Χριστιανοί.

Πονηρός, όμως, ο Καλαματιανός. Αν αποτύχει, θα μπορεί να πει «τι να κάνουμε, δεν βοήθησε ο θεός». Μόνο που εμείς οι υπόλοιποι που δεν πορευτήκαμε στη ζωή μας «με τη βοήθεια του θεού» αλλά με τις δικές μας δυνάμεις, δεν θα έχουμε που την κεφαλήν κλίναι. Να δούμε ποια κόλαση θα μας χωρέσει...


protagon,gr

Η παλίρροια του ΣΥΡΙΖΑ
20/06/2012
της Μαρίας Χούκλη


Έγινε εκείνο που φαινόταν ότι θα γίνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ “φούσκωσε” απότομα από την πλημμυρίδα των “μετοίκων” που έτρεξαν “πατείς με πατώ σε” να στεγαστούν στην αγκαλιά του, εκτινάσσοντάς τον στις παρυφές της εξουσίας. Ο παρηγορητικός λόγος του χαρισματικού Αλέξη Τσίπρα ήταν βάλσαμο για όσους υφίστανται την βίαιη και άδικη σε πολλές περιπτώσεις ανατροπή των συντεταγμένων της ζωής τους από τη μνημονιακή λαίλαπα. Όταν σου υπόσχονται ότι θα τερματιστεί το βασανιστήριο που υφίστασαι, είναι προφανής η επιλογή που θα κάνεις. Συντάσσεσαι με τον “απελευθερωτή” σου.

Όμως, όσα επαγγέλθηκε προεκλογικά ο ηγέτης της Κουμουνδούρου έδωσαν ελπίδα σε πολλές και διαφορετικές μάζες πολιτών, όχι κατ'αναγκη πενόμενων, οι οποίοι ωστόσο ανήκουν στην μεγάλη δεξαμενή που συγκροτεί -ηλικιακά και επαγγελματικά- τον παραγωγικό ιστό της ελληνικής κοινωνίας. Εκείνα τα τμήματα της που πρέπει να σηκώσουν το βάρος της ανόρθωσης της χώρας ανεξαρτήτως μνημονίου. Γιατί το μνημόνιο είναι “μια κάποια λύση” που θα 'λεγε και ο ποιητής, για όσους θέλουν και δεν μπορούν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, αλλά και για όσους δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα. Και εδω πρέπει να προσέξει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μεταξύ όσων “όρμησαν” να στοιχηθούν πίσω από τον ελκυστικό λόγο του Αλέξη Τσιπρα βρίσκονται και ένθερμοι ριζοσπάστες που δεν βλέπουν την ώρα να εξαερωθεί η παλιά Ελλάδα, αλλά και ένθερμοι υποστηρικτές και ευνοημένοι της παλιάς Ελλάδας. Υπάρχουν εκείνοι που θέλουν αξιοκρατία, δικαιοσύνη και την χώρα μια σύγχρονη Δημοκρατία με βιώσιμη οικονομία, υπάρχουν και οι άλλοι που θέλουν να συνεχιστεί η κρατική φενάκη της αναξιοκρατίας, του μέσου όρου, των ημετέρων με “αριστερό” μανδύα και επιδιώκουν να παραμείνει η χώρα ό,τι ήταν: δυτική ανατολικού τύπου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δέσμιος της επιτυχίας του. Ποιό ρεύμα θα τον κερδίσει τώρα που έγινε κόμμα εξουσίας; Όσοι φωνάζουν “Αλέξη, άλλαξε τα όλα” ή οι αντίρροποι τους που εννοούν “Αλέξη, μην αλλάξεις τίποτα”; Γιατί μετά την πλημμυρίδα έρχεται η άμπωτη. Αποσύρονται τα νερά και η “δανεική” ψήφος όποιο πρόσημο κι αν έχει...


protagon.gr

Πρόταση Λοβέρδου στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ


'' Μαζί με τον Πρόεδρο (Β. Βενιζέλο) έχουμε δεχτεί, πάρα πολλές φορές,
πως οι υποτιθέμενες τεχνοκρατικές λύσεις όχι μόνο δεν υπάρχουν, αλλά
και όταν κατέφυγε η Ελλάδα σε αυτές, στην πλειοψηφία τους αποδείχτηκαν επιζήμιες. Η προώθηση της λύσης των προβλημάτων μας, οφείλουμε να συμφωνήσουμε πως πρέπει να γίνει κατά βάση από δημοκρατικά νομιμοποιημένους πολιτικούς. Αυτή είναι η αλήθεια. Εκτός, βέβαια, αν κάποιος υποστηρίζει πως το ΠΑΣΟΚ ούτε πρόσωπα κατάλληλα διαθέτει ούτε εμπειρία και γνώση.

Τόσο η αναθεώρηση των όρων της δανειακής σύμβασης όσο και τα οξυμμένα προβλήματα των πολιτών, απαιτούν να καταβληθεί η σχετική προσπάθεια πάση δυνάμει. Κανένα άλλο κριτήριο δεν είναι ικανό να ανταποκριθεί στην κατανόηση του μεγέθους της κρίσης. Καμία τακτική, κομματική ή άλλη, δεν είναι χρήσιμη για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Μόνο μέσα από τους αγώνες μπορεί να θεμελιωθεί η ανανέωση της πολιτικής φυσιογνωμίας της παράταξής μας.

Επιτρέψτε μου να πω δύο λόγια για τον θεσμό του εθνικού διαπραγματευτή και τη διαπραγματευτική ομάδα.



Κατ’ αρχάς, πρέπει να αποφασίσουμε το πώς θα γίνει αυτή η διαπραγμάτευση. Η εμπειρία δύο ετών επιβάλλει να υπάρξουν αλλαγές στον τρόπο άσκησής της. Έως τώρα υπήρξαν δύο μεγάλοι γύροι διαπραγμάτευσης (Μάιος 2010 και Φεβρουάριος 2012), καθώς και έξι γύροι, για τις ανά τρίμηνο επικαιροποιήσεις των συμφωνιών.

Οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι οι εξής:

α. Η Βουλή, με πρόταση της Κυβέρνησης, επιλέγει τον Εθνικό Διαπραγματευτή και συγκροτεί την ομάδα του. Τη σχετική ιδέα έχει διατυπώσει Έλληνας τεχνοκράτης στην Επιτροπή της Ε.Ε.. Ο Εθνικός Διαπραγματευτής και η ολιγομελής ομάδα του, διεξάγουν αμέσως μετά τις εκλογές, σύμφωνα με τις εντολές της Κυβέρνησης, τόσο τις διαπραγματεύσεις για την αναθεώρηση της συμφωνίας όσο και τις τρίμηνες επικαιροποιήσεις της.

Κι ακόμη, συντονίζουν τη συνεργασία της χώρας με την Task Force της Ε.Ε. για την παροχή τεχνικής βοήθειας. Για να αντιληφθούμε τη δυναμική της πρότασης, ας σκεφτούμε ως εθνικό διαπραγματευτή τον Κύπριο νομπελίστα Χριστόφορο Πισσαρίδη! Κι αν κάποιος βιαστεί να αντιτείνει καχύποπτες σκέψεις για την πρόταση αυτή, πεντακάθαρη εξήγηση παρέχεται από το γεγονός, πως τις διαπραγματεύσεις για λογαριασμό της Ε.Ε. δεν κάνει ο Ε. Μπαρόζο, ούτε καν ο Επίτροπος Ο. Ρεν.

β. Οι διαπραγματεύσεις γίνονται στις Βρυξέλλες. Το κάθε τόσο πήγαινε- έλα στην Αθήνα των επικεφαλής της τρόικας, οι συναντήσεις με υπουργούς, οι συνεντεύξεις, οι διαρροές στον Τύπο ή οι δήθεν διαρροές και τα τοιαύτα πρέπει να λάβουν τέλος. Όλες αυτές οι δράσεις γίνονται, λοιπόν, στις Βρυξέλλες. Οι συναντήσεις στην Αθήνα γίνονται κατά βάση σε τεχνικό επίπεδο.

γ. Ειδικά για την αναθεώρηση του προγράμματος, πριν την εκκίνηση των διαπραγματεύσεων κι αφού η Ελλάδα διαμορφώσει την πρότασή της, διοργανώνεται διεθνής συνδιάσκεψη υψηλοτάτου επιπέδου στην Αθήνα, όπου η Κυβέρνηση και ο Εθνικός Διαπραγματευτής παρουσιάζουν τις βασικές του συνιστώσες''.


Επιμέλεια: Μαριάννα Μαρμαρά
Τετάρτη, 20 Ιουνίου 2012

Δρομολογούνται αλλαγές στο ΣΥΡΙΖΑ
20 Ιουνίου 2012 Πολιτική


Ο πρώτος κύκλος συζήτησης στο εσωτερικό του Συνασπισμού για το εκλογικό αποτέλεσμα ολοκληρώθηκε αργά απόψε στην Πολιτική Γραμματεία, με την ανάλυση δύο κειμένων που αναφέρονται σε πολιτικά και οργανωτικά θέματα, δηλαδή για το εκλογικό αποτέλεσμα καθώς και τις εκτιμήσεις γύρω απ’ αυτό αλλά και για οργανωτικά θέματα.

Η Πολιτική Γραμματεία, σύμφωνα με πληροφορίες, συζήτησε σε δύο συνεδριάσεις, σήμερα και προχθές, για το πώς διαμορφώθηκε το εκλογικό αποτέλεσμα στις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Επίσης έγινε μια πρώτη εκτίμηση για το νέο κομματικό ακροατήριο και παράλληλα, διεξήχθη συζήτηση για το αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο πολιτικό φορέα, ώστε να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες.

Συζητήθηκε επίσης, το αν απαιτείται ένα ιδρυτικό συνέδριο για να ενσωματώσει αυτή τη δυναμική ή αν το υφιστάμενο κομματικό σχήμα μπορεί να ανταποκριθεί στα αυξημένα καθήκοντα, κυρίως στην αυξημένη κοινωνική και πολιτική επιρροή του κόμματος.

Το δεύτερο κείμενο αφορούσε τις οργανωτικές διαδικασίες, κυρίως στα χρονοδιαγράμματα που απαιτούνται για να ολοκληρωθούν αυτές οι διαδικασίες.

Οι σκέψεις αυτές, γιατί πρόκειται για μια αρχική συζήτηση, πιθανόν να παραπεμφθούν σε συνέδριο το Φθινόπωρο ή να προκριθεί μια άλλη διαδικασία. Προς το παρόν τα κείμενα αυτά παραπέμπονται για συζήτηση και στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού το επόμενο Σαββατοκύριακο, όποτε θα δοθούν και οι κατευθυντήριες γραμμές.

Πηγή: ΑΜΠΕ