ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ

Ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Μίμη Ανδρουλάκη στο κανάλι CretaTV...
https://youtu.be/8JhYAM3laVE
-----------------------------

Mίμης Ανδρουλάκης, μια οποσδήποτε χαρισματική προσωπικότητα, που φοβάμαι, ότι η πορεία του σαν πολιτικός, συγγραφέας και διανοούμενος, τον έχει καταστάσει “αμφιλεγόμενο” λόγω της πολιτικής του δράσης,
στα μάτια μεγάλης μερίδας σκεπτόμενων πολιτών. Αυτή βέβαια, είναι μια αυθαίρετη κρίση του γράφοντος, που υπήρξε θαυμαστής του στα πρώτα χρόνια της δράσης του, σαν εξέχον μέλος του ΚΚΕ και “αγαπημένου παιδιού” του γ.γ. Χαρίλαου Φλωράκη. Σήμερα είναι ανεξάρτητος στην Βουλή των Ελλήνων, έχοντας διατελέσει βουλευτής του ΚΚΕ αλλά στη συνέχεια και του ΠΑΣΟΚ. Τον συγχωρώ για τις κολοτούμπες του, γιατι πιστεύω ότι ήταν πράγματι σοβαροί οι λόγοι που τα “έσπασε” και με τα δύο αυτά κόμματα. Δεν είμαι όμως παπάς ούτε δικαστής, οπότε η δική μου καλοπρεαίρετη “άφεση αμαρτιών” δεν έχει καμιά σημασία. Ούτε για εσάς ούτε, πόσω μάλλον, για τον ίδιο... Παραμένω πάντως, αμετακίνητα θαυμαστής του συγγραφέα και διανοητή Μίμη Ανδρουλάκη.
.
@radical30


======================================================================


Η πρόωρη ευφορία στο μπριτζ «Σαμαράς» - «Τσίπρας»

Του Μ. Ανδρουλάκη


Η ασυνήθιστη τρικομματική κυβέρνηση ανάγκης, έγινε εφικτή μόνο από ένα μεγάλο φόβο. Και θα συνεχίσει να υπάρχει, όσο η αναλαμπή μιας πρώτης ελπίδας νεφοσκεπάζεται, ακόμη, από το μεγάλο φόβο ότι μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να γλιστρήσουμε από το σημερινό κακό στο χειρότερο, στο ανεξέλεγκτο καταστροφικό χάος.

Το ντελίριο πρόωρης και σε μεγάλο βαθμό τεχνητής ευφορίας του αστερισμού «Σαμαράς», συνεπώς, στην πορεία είναι πιθανό να διαβρώσει
τη βάση της κυβέρνησης και να ενισχύσει τη διάθεση «πάμε τώρα για άλλα». Αντίθετα, η καλλιέργεια από την πλευρά «Τσίπρα» της αναμονής επικείμενων καταστροφικών, προκατακλυσμιαίων συμβάντων, ανανεώνει το μεγάλο φόβο, σταθεροποιεί και ενισχύει το κυβερνητικό σχήμα.
 
Φαίνεται παράδοξο, όμως οι προοπτικές του αστερισμού «Τσίπρας»
δεν ενισχύονται από το «όσο χειρότερα τόσο καλύτερα», αλλά από τη σταθεροποίηση και την ελπίδα μιας αναδιανομής, μέσω μιας νέας βιώσιμης ανάπτυξης.

Τηρουμένων των αναλογιών, ο «Τσίπρας» χρειάζεται μια γερή δόση
«Άττλι» έναντι του «Τσώρτσιλ». Οι αντίπαλοι πρέπει να μυηθούν στη διαλεκτική ενότητα «ελπίδας – φόβου», που πρώτος παρουσίασε με διαύγεια ο Σπινόζα, ένας φιλόσοφος του 17ου αιώνα.
 
Το ντελίριο βέβαια πρόωρης ευφορίας στην Ελλάδα, είναι εισαγόμενο
από την υπερβολική και φαινομενικά παράλογη ευφορία των διεθνών χρηματαγορών. Η «διάθεση» των αγορών αλλάζει, τα χρηματιστήρια ανεβαίνουν, ενώ τα θεμελιώδη δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας
είναι τα ίδια ή και λίγο χειρότερα, ειδικά όσον αφορά στη ζήτηση και την απασχόληση. Έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία του καπιταλισμού.
 
Ο ψυχολογικός κύκλος έχει ένα σχετικό ετεροχρονισμό, από τους μεγάλους και μικρούς κύκλους της πραγματικής οικονομίας. Το μόνο
που έχει αλλάξει μέχρι στιγμής στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομία, είναι ότι έχουν μειωθεί οι πιθανότητες ενός μη προβλέψιμου καταστροφικού σεναρίου.
 
Δεν είναι και λίγο…
 
mimisandroulakis.blogspot.gr


---------

Είναι άραγε η κακή μοίρα των ελλήνων κομουνιστών, όταν πλέον καταλήγουν σε πρώην κομουνιστές (δικαίωμά τους, ασφαλώς), να μη παραμένουν, ιδεολογικά, κάπως ‘’κοντά’’ στα όσα πίστευαν ως τότε, αλλά να μεταλλάσονται σε κακόηχα παπαγαλάκια της παράταξης που τους γάμησε αυτούς τους ίδιους, τις φαμίλιες τους και την κοινωνική τάξη τους;

Δεν είναι ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις… Είναι, δυστυχώς, χίλιοι δεκατρείς,
και είναι πολύ κρίμα!!!


@radical30




=======================



Νέοι της Ελλάδας,

Αντισταθείτε στον ίδιο τον εαυτό σας, στην κλίση των νέων ανθρώπων όλων των εποχών, να εξιδανικεύουν εύκολα και το ίδιο εύκολα να δαιμονοποιούν, να πέφτουν στα δίκτυα του Νόμου των Ακούσιων Συνεπειών, του Νόμου της Αντιστροφής του Νοήματος των αγώνων τους - “σπέρνω σιτάρι φυτρώνει κριθάρι” - και τελικά ακούσια να υπερασπίζονται ένα γκρίζο status quo ενάντια στα ζωτικά συμφέροντά τους, ένα παλαιό αντινεανικό μη βιώσιμο “συμβόλαιο”, να δίνουν μάχες οπισθοφυλακών για τη συντήρηση μιας παλαιάς κατάστασης, καπελωμένοι από τα συμπλέγματα βαμπιρισμού των προηγούμενων γενεών.

Αντισταθείτε και πάρτε τις αποφάσεις σας, με επίγνωση των εκάστοτε ορίων των ελεύθερων επιλογών μας, των εναλλακτικών λύσεων σ’ έναν κόσμο αλληλεξάρτησης, σε μια Ευρώπη ατελούς ολοκλήρωσης, με ελληνική φρόνηση και μαχόμενη καρτερία που ξέρει, πως στο κακό που μας βρήκε υπάρχει πάντα και το χειρότερο.

Αντισταθείτε και στην ταπεινότητά μου, που κυκλοφόρησε, την ώρα της μέθης και της ευφορίας των Ολυμπιακών Αγώνων, το Βαμπίρ και Κανίβαλοι - το ρίσκο μιας νέας σύγκρουσης των γενεών, το οποίο προανήγγειλε την πλέον, όπως έγραφα, προβλέψιμη στην ανθρώπινη ιστορία οικονομική, κοινωνική και πολιτική καταιγίδα, καθώς μετατοπίζονται οι τεκτονικές πλάκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και οι κρίσεις του συγχρονίζονται με τη δημογραφική ανατροπή της ισορροπίας εργαζομένων - συνταξιούχων και τις νέες ανισορροπίες μεταξύ των γενεών.

Αντισταθείτε σε μένα, που ίσως το μόνο που κατάφερα να μάθω από τα δεκαπέντε μου στο αριστερό κίνημα είναι να διακρίνω το “θέλω και μπορώ” από το “θέλω αλλά δεν μπορώ”, σε μια ατελείωτη προσπάθεια για τη διεύρυνση των ορίων των ελεύθερων επιλογών μας, των δυνητικών εναλλακτικών μας λύσεων.


Του Μίμη Ανδρουλάκη  
mimisandroulakis.blogspot.com.



=================



<<Ε, Πρόεδρε! >>

«Όταν αποκαεί το σπίτι, όλοι φέρνουν νερό», λέμε στην Κρήτη.
Το Ε, Πρόεδρε! αντίθετα, αποτέλεσε μια εκ των προτέρων ύστατη απελπισμένη κραυγή προειδοποίησης, ενώπιον της επερχόμενης Ημέρας Κρίσεως, του καταραμένου συγχρονισμού όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας (κατάρρευση αγοράς ομολόγων, τραπεζική κρίση, πτώση της πραγματικής οικονομίας, ανεργία, κατάρρευση συστημάτων ασφάλισης και υγείας, γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης). Σε άμεση συσχέτιση με τις συνέπειες της κρίσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της όξυνσης των συστημικών αντιθέσεων της Ευρωζώνης, που καθιστούσε την Ελλάδα αδύνατο κρίκο της.

«Πρόσεξε», έλεγε, στον «Πρόεδρο», «θα κάτσεις πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα» (σελ. 186). «Αν δεν προσέξεις η Day One, η Πρώτη Ημέρα στην κυβέρνηση θα είναι Πρόβα για Τελευταία Παράσταση! Οι πρώτες Εκατό Ημέρες προαναγγέλλουν τις Τελευταίες Εκατό Ημέρες!» Έτσι αρχίζει το βιβλίο. Και τελειώνει σε ευαγγελικό τόνο: «Από δω και πέρα, η επόμενη μέρα μπορεί να είναι η Ημέρα της Κρίσης. Γρηγορείτε, ποτέ δεν ξέρετε
ούτε τη μέρα ούτε την ώρα!».

Το Ε, Πρόεδρε! είχε ολοκληρωθεί στο μυαλό μου το 2008, τη χρονιά
που κυκλοφόρησε το Λευκό κοτσύφι, blue tree, μαύρο καράβι – Το κραχ
και οι σεισμικές μετατοπίσεις στον νέο καπιταλισμό. Γράφτηκε όμως εν θερμώ τον Ιούλιο του 2009 και η έκδοσή του συνέπεσε με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών. Αυτή ήταν η ατυχία του. Επικράτησε το σύνδρομο «σκοτώστε» τον αγγελιοφόρο. Μέσα στη μέθη της επικείμενης νίκης αντιμετωπίστηκε με μια συνωμοσία σιωπής και από τις δυο πλευρές, κερδισμένους και χαμένους των εκλογών. Οι δυνάμεις της αδράνειας και της αμεριμνησίας σε όλο το πολιτικό φάσμα αποδείχθηκαν ισχυρότερες.

Οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων ήταν ειδυλλιακές ζωγραφιές –μπλε, πράσινες, κόκκινες, ροζ– πάνω σε μια φούσκα δημόσιου χρέους έτοιμη να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή. Ο κίνδυνος της κατάρρευσης ονομάστηκε «παραμύθι με δράκους».

Τώρα όλοι ξέρουν τι έγινε. Πήγαν στο βρόντο οι προειδοποιητικές κραυγές απόγνωσης για την επικείμενη χρεωκοπία. Το σύμπλεγμα  Ύβρις-Νέμεσις κτύπησε ανελέητα τη χώρα.

Έχει κάποια αξία η ηλεκτρονική επανέκδοση του Ε, Πρόεδρε! τώρα που
τα έχουμε δει σχεδόν όλα; Το παρελθόν δεν είναι ποτέ σκέτο παρελθόν. Είναι ό,τι έγινε και αυτό που θα μπορούσε να συμβεί και δεν συνέβη.

Εμπεριέχει χαμένους χρόνους και δρόμους, χαμένες δυνατότητες που δεν πραγματώθηκαν, σε αντίστιξη με το δράμα που ξετυλίγεται σε ζωντανό χρόνο μπροστά στα μάτια μας. Ένα «εναλλακτικό παρελθόν» μάς επισημαίνει, ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά, ότι υπάρχουν «πιθανοί κόσμοι», «πιθανοί δρόμοι», «πιθανές επιλογές», «πιθανοί χρόνοι», «πιθανοί εαυτοί» μέσα στα όρια των «καιρών».

Ένα «εναλλακτικό παρελθόν», περικλείνει μια παρακαταθήκη ελπίδας, ένα νοηματικό πλαίσιο για να κατανοήσουμε και ν’ αντέξουμε τα τωρινά μας βάσανα, να διαχειριστούμε το τραύμα και την απώλεια και βέβαια, τα σπέρματα μιας νέας γλώσσας, μιας νέας αφήγησης και νέας στρατηγικής
για την αναγέννηση της χώρας.

Το Έ, Πρόεδρε! δεν είναι στενά ελληνοκεντρικό, ούτε εξαντλείται στην προεκλογική συγκυρία του 2009. Εισάγει τη Σεναριακή Σκέψη σε εποχές μεγάλης αβεβαιότητας και κρίσης. Ο «Πρόεδρος» είναι μια υπερπροσωπική διαχρονική σύνθεση του Ηγέτη λίγο πριν, λίγο μετά την κατάκτηση της εξουσίας, έστω κι αν έστελνα τότε ένα ξεχωριστό μήνυμα στον υποψήφιο Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Είναι ένα έργο της επιστήμης και τέχνης της μαχόμενης πολιτικής και της ψυχολογίας πάνω στην κόψη του νήματος.

Μ.Α



Βιογραφικά στοιχεία

Από τις Εκδό­σεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα παρακάτω έργα του: Έτσι κάνουν όλες (2011), Η Έβδομη Αίσθηση – troika Μοίρα (2010), Ε, Πρόεδρε! (2009), Λευ­κό κοτσύφι, blue tree, μαύρο καράβι (2008), Θηλυκό πόκερ (Συμφέρον και συμπάθεια) (2006), Ζητούνται αλχημιστές (2005),Βαμπίρ και κανίβαλοι (Το ρίσκο μιας νέας σύγκρουσης των γενεών) (2004), Τάνγκο του Τσε. Από την Τάνια στην Τίνα(αφήγημα για την παγκοσμιο­ποίηση στον 21ο αιώνα) (2002), Η γυναίκα της όγδοης μέρας, (Μυστικός έρως – Απόκρυφος βίος) (μυθιστόρημα, 2001), Μν (γυναικείο αντιμυθιστόρημα, 1999), Το χαμένο μπλουζ (μυθιστόρημα, 1997), Ο μυστικός Νοέμβρης (μυθιστόρημα, 1996), Ο σωσίας και οι δαίμονες του πάθους (1995), The Dream – Σκιές στην Αθήνα (oνειρικοί διάλογοι) (1994).

Παλαιότερα πολιτικά και ιδεολογικά έργα του είναι: ΜΕΤΑ (Νέα Σύνορα, 1992), Ο σοσιαλισμός στο κατώφλι του 2000(Σύγχρονη Εποχή, 1983), Σοσιαλιστική αυτοδιαχείριση και γραφειοκρατία (Σύγ­χρονη Εποχή, 1982), Προβλήματα του Κράτους(Σύγχρονη Εποχή, 1979). Συμμετείχε επίσης σε διάφορα συλλογικά έργα. Έχει δημοσιεύσει μια σειρά κοινωνικών και πολιτικών μελετών.

O Μίμης Ανδρουλάκης γεννήθηκε τον Νοέμβρη του 1951 στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Πήρε μέρος στην αντιδικτατορική αντίσταση και διώχθηκε από τη Xούντα. Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς πάνω από είκοσι χρόνια.

Αποχώρησε από το πολιτικό προσκήνιο, αφού διατύπωσε με το βιβλίο του ΜΕΤΑ (1992) την πρόταση για την ανασύνθεση της Αριστεράς και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Επέστρεψε στη θεσμική πολιτική το 2004. Εκλέγεται βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη B´ περιφέρεια Αθήνας. Ασχολήθηκε με την οικονομική ανάλυση και πρόγνωση στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Δημιούργησε ραδιοφωνικές εκπομπές στον Flash 96,0, σε δύο περιόδους, και στον Alpha 98,9. Έγραψε θεατρικά έργα και άλλα αφηγήματα για το ραδιόφωνο, καθώς και ιστορικά αφιερώματα για τα μεγάλα ρεύματα της παγκόσμιας μουσικής.

 



======================



<