Aνδρέας Παπανδρέου

1982 - Ομιλία του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στη Βουλή
των Ελλήνων για την Αναγνώρηση της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ,
στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής (1941-44)

https://youtu.be/bemQvjovsFc
@radical30


*******************************

https://youtu.be/yh1nuwoQp2c

Μεταφορτώθηκε στις 18 Δεκ 2008
(του History Channel)


Το 1981 ήταν η χρονιά που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 48% και ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός της χώρας. Η κυβερνητική αυτή μετάβαση, χαρακτηρίστηκε τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές σαν «Αλλαγή», με την έννοια ότι μετά απο μια μακρά περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη δεξιά, ήρθε στην εξουσία ένα κόμμα που βασιζόταν στις αρχές του σοσιαλισμού.

Η προεκλογική εκστρατεία του Α. Παπανδρέου στηρίχτηκε σε συνθήματα όπως «Εδώ και τώρα αλλαγή» και «Η Ελλάδα στους Έλληνες», ενώ ο ίδιος καλλιέργησε το προφίλ του πολιτικού που βρισκόταν σε άμεση επαφή και επικοινωνία με τα λαϊκά στρώματα· συνήθως προσφωνούνταν, από φίλους και αντίπαλους, με το μικρό του όνομα, «Ανδρέας».


Κατηγορία: Πολιτική
@radical30



*********************************

Ο μύθος για τις ευθύνες του Ανδρέα Παπανδρέου, για τη σημερινή οικονομική καταστροφή

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Η σημερινή οικονομική τραγωδία της χώρας, προφανώς μπορεί και πρέπει να συνδεθεί με αίτια και ονοματεπώνυμα. Έχει βρεθεί ο κυρίως ένοχος.
Είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου!!

Τα βέλη των συστημικών κατηγόρων, κάνουν μια μεγάλη χρονολογική παράκαμψη τριάντα ολόκληρων ετών και στοχεύουν την οκταετία 1981-88. Υποστηρίζουν με σοβαροφάνεια ότι, τα δημόσια ελλείμματα απογειώθηκαν εκείνη την περίοδο, με κύρια ευθύνη τις τότε μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς. Χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, όποια στατιστικά στοιχεία βολεύουν. Παραβλέπουν ότι τα «Greek statistics», ιδιαίτερα της περιόδου Σημίτη, έχουν κάνει καταγέλαστη τη χώρα μας διεθνώς και είναι κατ΄ εξοχήν αναξιόπιστα.

Όπως και το γεγονός ότι, λόγω της εδώ μεγάλης παραοικονομίας, το ελληνικό ΑΕΠ ( Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν ), έχει επανειλημμένα αναθεωρηθεί και οι χρονολογικές συγκρίσεις είναι περίπου αδύνατες.
Η έωλη Αντιαδρεϊκή προπαγάνδα, χρησιμοποιεί, κουραστικά επαναλαμβανόμενη, το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα». Ένα στιγμιαίο φραστικό παιχνίδι του Α.Π. που προφανώς αφορούσε την ορμητικότητα του λόγου του Δημήτρη Τσοβόλα και όχι φυσικά την προτροπή για ανεξάντλητες παροχές.

Αλλά και έτσι να το δει κανείς, μόνο ως παρορμητικός αστεϊσμός της στιγμής στέκει. Τελικά, για όσους επιμένουν να επιρρίπτουν επιλεκτικά ευθύνες σε περιόδους πριν από τριάντα χρόνια, απαλλάσσοντας έτσι τους πραγματικούς υπεύθυνους των πρόσφατων εποχών, τους προτείνουμε να αναζητήσουν υπόλογους και στην εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη και γιατί όχι στην Τουρκοκρατία !

Η ανατροπή του μύθου από τον Νίκο Νικολάου

Η πιο έγκυρη και αδιαφιλονίκητη ανατροπή αυτού του μύθου, βρίσκεται στο αποκαλυπτικό σύγγραμμα του Πρύτανη των οικονομικών αναλυτών και κάθε άλλο παρά φιλοΑνδρεϊκού Νίκου Νικολάου, «Πρόσωπα της Οικονομίας, Εκδόσεις Λιβάνη, 2008».

Αντιγράφουμε σχετικά αποσπάσματα από τις σελίδες 121-125, χωρίς δική μας παρέμβαση :

«……Ο Ανδρέας, τις τελευταίες ημέρες του Δεκεμβρίου του ’81, έβαλε τον Υπουργό Εργασίας κ. Απόστολο Κακλαμάνη να εξαγγείλει, από τηλεοράσεως, αυξήσεις στους κατώτερους μισθούς και ημερομίσθια μέχρι 60% και διπλασιασμό των κατώτατων συντάξεων του ΙΚΑ, του Δημοσίου, του ΟΓΑ, ΤΕΒΕ κ.λπ.

Επρόκειτο για έναν κοινωνικό σεισμό, που δεν είχε το προηγούμενό του στην ιστορία της χώρας, καθώς ο Ανδρέας πραγματοποίησε με τα μέτρα αυτά, μια βίαιη ανακατανομή εισοδήματος υπέρ των μη προνομιούχων της χώρας. Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, αγρότες κ.λπ. έφαγαν για πρώτη φορά «γλυκό ψωμί» στη σκληρή ζωή τους.

Οι μεγάλες μισθολογικές αναπροσαρμογές της τάξεως του 60% αφορούσαν τα απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα των κατώτατων μισθών & ημερομισθίων με τα οποία αμείβονταν το 10-15% του 1,5 εκατομμυρίου των εργατοϋπαλλήλων της χώρας. Επρόκειτο για μεροκάματα 400-500 δρχ. και για μισθούς 12.000 δρχ. τον μήνα.

Τα μέτρα αυτά τα επεξεργάσθηκαν κρυφά από το οικονομικό επιτελείο,
ο Απόστολος Κακλαμάνης, ως υπουργός Εργασίας και ο τότε γαμπρός του Ανδρέα και διοικητής του ΟΑΕΔ, Θόδωρος Κατσανέβας, υπό την καθημερινή εποπτεία βέβαια του Ανδρέα. Εκτός από τις μεγάλες αυξήσεις, ελήφθησαν και τα εξής φιλεργατικά μέτρα:

- Η πενθήμερη εργασία την εβδομάδα.
- Η εργάσιμη εβδομάδα των 40 ωρών.
- Η ετήσια άδεια των 4 εβδομάδων.
- Θεσπίστηκαν φορολογικές ελαφρύνσεις για τους μισθωτούς και αυξήθηκαν τα οικογενειακά επιδόματα κατά 100%.
- Μπήκε φραγμός στις ομαδικές απολύσεις.
- Θεσμοθετήθηκε η 135 Διεθνής Σύμβαση Εργασίας και καθιερώθηκαν οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας εργασίας.

Αυτά ήταν τα φιλολαϊκά μέτρα που πήρε ο Ανδρέας, παρά τις αντίθετες απόψεις των υπουργών του και των οικονομολόγων συμβούλων του, οι οποίοι με τις αντιρρήσεις τους καλλιέργησαν τον μύθο ότι τότε συνετελέσθη λίγο πολύ μια καταστροφή που οδήγησε την ελληνική οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Παρ’ ότι και εγώ τότε σαν οικονομικός συντάκτης της «Καθημερινής» καταστροφολόγησα αρκετά, τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια, ανασκοπώντας χωρίς φανατισμό τις τότε εξελίξεις, πρέπει να παραδεχθώ ότι η πολιτική του Ανδρέα ήταν σωστή κοινωνικά και πολιτικά, γιατί ανέλκυσε από το περιθώριο και ενέταξε στο κοινωνικό σώμα, στρώματα μη προνομιούχων, που η πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων τα είχε κυριολεκτικά σβήσει από τον χάρτη των παρεμβάσεών της στην οικονομία.

Το ότι τότε δεν έγινε ανατροπή της οικονομικής ισορροπίας, προκύπτει σαφώς από τις μακροοικονομικές σειρές που έχει επεξεργαστεί για την ελληνική οικονομία η Eurostat και, σύμφωνα με την οποία, ο μέσος όρος των πραγματικών αυξήσεων σε μισθούς και ημερομίσθια που ήταν 6,9% κατ’ έτος στη δεκαετία 1961-1970 και 3,9% στη δεκαετία 1971-1980, μειώθηκε κατά 1,5% το 1981 και αυξήθηκε κατά 5,3% το 1982.

Αυτή ήταν όλη και όλη η δήθεν τερατώδης αύξηση του κόστους, για την οποία διαμαρτύρονταν οικονομολόγοι επιτελείς του Ανδρέα και οι επιχειρηματίες. Και αυτό συνέβη, γιατί οι μεγάλες αυξήσεις που δόθηκαν στα κατώτατα όρια δεν επεκτάθηκαν στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.

Η μεγάλη αναδιανομή εισοδήματος που έκανε ο Ανδρέας, αφορούσε, λοιπόν, αποκλειστικά τους αδικημένους της ελληνικής εργατικής τάξης και τους αγρότες, οι οποίοι για πρώτη φορά έφαγαν γλυκό ψωμί. Ένα άλλο επιχείρημα κατά των αυξήσεων που και αυτό είναι έωλο, είναι ότι εξαιτίας αυτών καταχρεώθηκε δήθεν η χώρα και αυξήθηκε το δημόσιο χρέος.

Το ΠΑΣΟΚ όντως πήρε το δημόσιο χρέος στο 29,7% του ΑΕΠ το 1981 και το ανέβασε στο 72% το 1989, ο υπερδιπλασιασμός όμως αυτός δεν οφείλεται στις αυξήσεις που πήραν οι 150.000 χαμηλόμισθοι, οι οποίες άλλωστε απορροφήθηκαν από τις τιμές των προϊόντων, αλλά στις αθρόες προσλήψεις στον δημόσιο τομέα και τις σπατάλες στις ΔΕΚΟ.

Αλλωστε, όταν στη διετία 86-87 ήλθε η λιτότητα του σταθεροποιητικού προγράμματος του Σημίτη (μείωση της μέσης πραγματικής αμοιβής των μισθωτών 8,5% το 1986 και 5,1% το 1987), οι αυξήσεις που είχαν πάρει
οι χαμηλόμισθοι λειτούργησαν σαν ανάχωμα προστασίας, για να μην επιστρέψουν στη μιζέρια του κοινωνικού περιθωρίου.

Το λάθος του Κακλαμάνη είναι, ότι προχώρησε σε λίγο σε ένα νόμο για
τους συνδικαλιστές, που τους έδωσε προνόμια και δύναμη και έχουν καταστεί μέχρι τώρα αφεντικά στις ΔΕΚΟ, εμποδίζοντας τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα και την περιστολή της σπατάλης……..».

Και ο δικός μας επίλογος

Όση χολή και δεξιόστροφη διαστρέβλωση των στοιχείων και αν επιρρίπτεται συστηματικά ή ανοήτως στη χρυσή οκταετία 1981-88, δύσκολα αλλοιώνεται η λαϊκή ιστορική μνήμη για τις καλύτερες μέρες που έζησε ο απλός πολίτης την περίοδο εκείνη. Γι΄αυτό και μεγάλη έρευνα της κοινής γνώμης που έγινε το 2007 από την εταιρεία Public Issue για λογαριασμό της, κάθε άλλο παρά φιλο -Ανδρεϊκής Καθημερινής, ανέδειξε τον Ανδρέα Παπανδρέου πολύ μακράν, ως τον καλύτερο πρωθυπουργό της μεταπολιτευτικής περιόδου 1974-1977, με ποσοστό 48%, έναντι 26% του Κωσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, 7% του Κωσταντίνου Καραμανλή του νεότερου, 6% του Κώστα Σημίτη και 2% του Κώστα Μητσοτάκη (Καθημερινή, 12.12.07, βλ. πίνακες).

Και επιπλέον,ανέδειξε την περίοδο 1981-85, ως την καλύτερη πενταετία για τη χώρα. Από την ίδια έρευνα προκύπτει επίσης ότι, η κοινή γνώμη θεωρεί, πως η δημοκρατία, το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, αλλά και η οικονομία, βρισκόταν σε πολύ καλύτερο επίπεδο στην περίοδο 1981-88.

Σήμερα, περίπου τριάντα χρόνια μετά, η χρυσή εκείνη εποχή μοιάζει με παραμύθι. Όσο και αν οι συστημικοί παραποιητές της ιστορίας προσπαθούν να την αποδομήσουν, η κοινή λογική αποφαίνεται ότι οι ευθύνες δεν μπορεί παρά να βαρύνουν τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαπέντε ετών.

Αναρωτιέται κανείς, γιατί το ΙΣΤΑΜΕ, το Ινστιτούτο Ανδρέα Παπανδρέου, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, δεν αντιτάσσουν τεκμηριωμένα επιχειρήματα όπως αυτά τα λίγα που παρατέθηκαν εδώ, απέναντι στην εκ του πονηρού υπονόμευση της ιστορικής παρακαταθήκης που μας άφησε ο μεγάλος αναμορφωτής- ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όπως έχουν υποχρέωση να κάνουν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον από την ονομασία τους.

Εκτός και αν οι ονομασίες ΠΑΣΟΚ και Αντρέας Παπανδρέου, χρησιμοποιούνται απλώς ως ταμπέλα, ως trade mark, ως χρήσιμο περίβλημα σε ένα άδειο κουφάρι.




=========================



ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Τι θα έλεγε στη Μέρκελ

Προτού απαντήσει κάποιος στο ερώτημα αν είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή – ακόμη περισσότερο – ο Αλέξης Τσίπρας ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου, αξίζει να αναρωτηθεί τούτο: Είναι η Ανγκελα Μέρκελ η νέα Μάργκαρετ Θάτσερ; Κανείς δεν μπορεί να κάνει τη συγκεκριμένη αντιπαραβολή με βεβαιότητα, καθώς η γερμανίδα καγκελάριος επιδιώκει να εφαρμοστεί κάτι παρόμοιο με το θατσερικό δόγμα σε μια χώρα διαφορετική από εκείνη που πράγματι διοικεί. Περισσότερη λιτότητα, μικρότερο Δημόσιο, πιο αδύναμα συνδικάτα, αδιαφορία για τους άνεργους νέους και καταστολή με κάθε τρόπο υπαγόρευε το μανιφέστο της αλλοτινής σιδηράς κυρίας του Λονδίνου.

Επομένως, το ερώτημα προβάλλει με σχετική ευκρίνεια: Αν μια σύγχρονη Θάτσερ – δίχως τις κομψές καρφίτσες στο πέτο – αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γειτονιά μας, υπάρχει ο έλληνας πολιτικός που θα μπορούσε να τη «χαλιναγωγήσει» προς όφελός του; Δεν είναι σαφές αν αυτός ο πολιτικός βρίσκεται ανάμεσά μας σήμερα. Ωστόσο, έχει περάσει από την Ελλάδα ο ηγέτης εκείνος που κατάφερνε να την εξοργίζει με απολαυστικό τρόπο, αλλά και να έχει την προσοχή της πρωτότυπης Μάγκι σε κάθε συνάντησή τους· ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.



Η ταμπακιέρα και η Θάτσερ

«Είναι γνωστό ότι η Μάργκαρετ Θάτσερ αναγνώριζε τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον τρόπο με τον οποίο εκείνος ασκούσε πολιτική και επέβαλλε τις απόψεις του» σημειώνει ο πρώην υπουργός του ΠαΣοΚ, Τηλέμαχος Χυτήρης. Σύμφωνα με αρχεία του Φόρεϊν Οφις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας (τα ίδια που είχαν χαρακτηρίσει τον Ανδρέα «γλυκομίλητο διάβολο»), η πρώτη επαφή των δύο πολιτικών έγινε στο Λονδίνο το 1980. Τότε το ΠαΣοΚ παρουσίαζε προοπτική να κυβερνήσει και ο Ανδρέας, στο πλαίσιο της ευφυούς ρεαλπολιτίκ που ασκούσε, επιχείρησε να «μαζέψει» το αντιδυτικό προφίλ του, μόλις τρία χρόνια αφότου είχε επαινέσει δημόσια τον Ιντί Αμίν! Κάπως έτσι προέβη σε επίσημη επίσκεψη στην πρωτεύουσα του τραπεζικού καπιταλισμού και η Θάτσερ δέχθηκε να τον συναντήσει έχοντας κατά νου κυρίως δυνητικές εμπορικές συμφωνίες με βρετανικές εταιρείες.

Μετά την πρώτη ψυχρή γνωριμία, ακολούθησαν ακόμη περισσότερη τριβή και κόντρα του Ανδρέα με την ιδιοσυγκρασιακή Βρετανή, που μάλιστα γέννησε διασκεδαστικές ιστορίες οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας και ανακλούν θαυμάσια τον larger than life τρόπο του έλληνα ηγέτη: Σε κάποια Σύνοδο Κορυφής η Θάτσερ ζήτησε από τον Ανδρέα με έντονο ύφος να κλείσει το κασετοφωνάκι του καθώς η συνομιλία ήταν απόρρητη, μόνο που το σκούρο παραλληλόγραμμο κουτί ήταν μονάχα η ταμπακιέρα για τα πούρα του – εκείνος της ξεκαθάρισε ότι δεν είναι κατάσκοπος και μάλιστα ότι τα πούρα είναι λονδρέζικα. Καθώς η Μάγκι, στο πλαίσιο της βρετανικής προεδρίας της τότε ΕΟΚ, είχε κανονίσει να πάρει πρωινό μαζί με τον Ανδρέα, εκείνος δεν έκανε τον κόπο να ρυθμίσει το ξυπνητήρι· νωρίτερα εκείνη είχε σνομπάρει τη σοσιαλιστική Ελλάδα, αποφασίζοντας να είναι η μόνη χώρα που δεν θα επισκεπτόταν στο πλαίσιο της προεδρίας της.



Ο χειρισμός του «Σισμίκ» το 1987

«Ο Ανδρέας ήξερε την αξία που έχει το timing στην πολιτική» λέει ο Τηλέμαχος Χυτήρης. «Μπήκε στην ενωμένη Ευρώπη κριτικάροντάς τη για να μπορεί να διαπραγματευτεί και να πετύχει τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, για να καταφέρει κάποια σύγκλιση μεταξύ Βορρά και Νότου. Ηταν ένας πολιτικός από την τελευταία τρίχα της κεφαλής του ως τα πόδια, είχε μια στέρεη πολιτική διαμόρφωση και απόλυτη γνώση της μεγάλης εικόνας, του τι γίνεται στον κόσμο. Γνώριζε ακριβώς πώς πολιτεύονταν και τι επεδίωκαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής και ήξερε τι ήθελε να πετύχει». Από τη Συμφωνία των Εξι για τα αντιπυρηνικά, ως τις στενότατες σχέσεις του με τις ΗΠΑ, το Κρεμλίνο, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και με τον Τρίτο Κόσμο, ο Ανδρέας διαμόρφωνε συνεχώς συμμαχίες, συμμετείχε σε μια παγκόσμια πολιτική ζύμωση. Παρακολουθούσε τον κόσμο να αλλάζει μέρα με την ημέρα και «στο τέλος αξιοποιούσε τις συμμαχίες και την πληροφόρηση προς όφελος της Ελλάδας», όπως αναφέρει στέλεχος του ΠαΣοΚ.

Την πιο μαεστρική αποτύπωση αποτελεί ασφαλώς ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την κρίση με το τουρκικό πλοίο «Σισμίκ» που θα εξερευνούσε το Β. Αιγαίο. Βρισκόταν σε διαρκή επικοινωνία με τις ΗΠΑ και με το ανατολικό μπλοκ, ο στρατός ήταν έτοιμος για πόλεμο με ακμαίο ηθικό, η Ελλάδα κέρδισε τη μάχη των εντυπώσεων και τελικώς ο μόνος πόλεμος που έγινε ήταν εκείνος στα ράφια των σουπερμάρκετ από φοβισμένους πολίτες που αναζητούσαν τρόφιμα για τις δύσκολες ημέρες που τελικώς δεν ήρθαν. Μάλλον υπάρχει μια αντιστοιχία των τελευταίων με όσους σήμερα σπεύδουν πανικόβλητοι να στείλουν στο εξωτερικό τις καταθέσεις τους, δίχως να είναι βέβαιο αν έχει αποφευχθεί ο «πόλεμος» αυτή τη φορά.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε χρησιμοποιήσει τον χαρακτηρισμό tightrope walking (σχοινοβασία) για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο ο Παπανδρέου ασκούσε εξωτερική πολιτική. Είναι σαφές ότι μια αντίστοιχη εξισορρόπηση ανάμεσα σε παγκόσμιες δυνάμεις θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη στη σημερινή συγκυρία, καθώς τα γεγονότα ξεπερνούν το ένα μετά το άλλο τις κινήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Eurogroup. «Οσοι ζητούν να δεθούμε χωρίς όρους στο άρμα της Ρωσίας ή της Κίνας κινδυνολογούν και όσοι επιμένουν η Ελλάδα να στραφεί προς τις πληγωμένες ΗΠΑ εθελοτυφλούν, όμως είναι σίγουρο ότι ο Ανδρέας θα επιζητούσε τη σύνθεση γεωπολιτικών συμφερόντων προκειμένου να ξεπεραστεί η παρούσα κρίση» λέει ιστορικό στέλεχος του ΠαΣοΚ. Αραγε, ο Ανδρέας θα συνεργαζόταν σήμερα με τον Ούγκο Τσάβες ή με τον Εβο Μοράλες;

Τι πίστευε για την ΟΝΕ

Είναι ρουτίνα το να καταλογίζονται σήμερα στον Ανδρέα Παπανδρέου σπάταλη δημοσιονομική διαχείριση καθώς και οι απαρχές του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους. Ωστόσο, πολλοί ξεχνούν ότι ήταν πρωθυπουργός μιας Ελλάδας που μπορούσε να κόβει δραχμές και να κάνει ελεύθερες εκλογές· ταυτοχρόνως! Ακόμη, το 1987, στο πλαίσιο πολιτικής λιτότητας – υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν ο Κώστας Σημίτης – επιτέθηκε στα συνδικάτα και στα ρετιρέ των δημοσίων οργανισμών χωρίς να έχει μεγάλες απώλειες σε δημοτικότητα. Το ίδιο συνέβη και κατά την κρίση της δραχμής το 1993-94. «Ισως ο Ανδρέας να μην ήταν η ενωτική, σιωπηλή, συνετή φιγούρα που ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μα γνώριζε πώς να κυβερνάει και να διαχειρίζεται τις καταστάσεις» λέει πρώην υπουργός του ΠαΣοΚ.

Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής στην οποία παρευρέθη ο Ανδρέας ήταν τον Ιούνιο του 1995 στις Κάννες. «Τότε άλλαζε ο κόσμος» θυμάται ο Τηλέμαχος Χυτήρης. «Η πολιτική του Ρίγκαν είχε αλλάξει την οικονομική πορεία της Δύσης, επιβάλλοντας την αγορά επί της πολιτικής. Ο Ανδρέας διείδε την τάση στις Κάννες, γι’ αυτό και επεδίωξε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ που ολοκληρώθηκε επί Σημίτη. Ετυχε τότε ο υπουργός Εξωτερικών να απουσιάζει και ζήτησε να μπω εγώ στη θέση του στη σύσκεψη.

Παρατηρούσα τους πρωθυπουργούς της Ευρώπης: δεν ήταν καθόλου προσεκτικοί, κατά τη διάρκεια των εισηγήσεων μιλούσαν με τον διπλανό τους. Οταν μίλησε ο Ανδρέας, παρατήρησα ότι όλοι κρατούσαν σημειώσεις και ήταν ασυνήθιστα προσεκτικοί. Θεώρησα σωστό να του μεταφέρω την παρατήρησή μου.

“Μην αυταπατάσαι”, απάντησε, “λείπουν ο Μιτεράν, ο Ντελόρ,
ο Γκονζάλες... Τους ενδιαφέρει να μάθουν πόσο αντέχω ακόμη.
Είμαι ο τελευταίος των Μοϊκανών”».

'Επειτα από πολύ καιρό, μοιάζει να υπάρχει ξανά σπουδαία ζήτηση για Μοϊκανούς.


ΤΟ ΒΗΜΑ


=================



" 3 του σ=Σεπτέμβρη να γυρνάς..."
του Σταύρου Θεοδωράκη


Η ανηφόρα του Λυκαβηττού δεν θύμιζε σε τίποτα τις ασπρόμαυρες εικόνες που είχα φυτέψει από το πρωί στο μυαλό μου. Ο Ανδρέας με δερμάτινο και όλοι οι «πράσινοι ήρωες» με αμφίεση σέβεντις. Τις χάζευα, προσπαθώντας να σκεφθώ τι θα συζητήσω με την Κοκκόλα. Ελπίζω θα θυμάστε για ποια σας μιλάω.

Κάποτε το όνομα της ήταν συνώνυμο της δύναμης των Παπανδρέου.
Στο σπίτι της, λοιπόν, πάω με αφορμή την επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξαν δεκαετίες ολόκληρες που η 3η του Σεπτέμβρη ήταν κάτι σαν Εθνική γιορτή. Το ξέρω, δεν γιορτάζανε όλοι, αλλά όσοι γιορτάζανε το έκαναν δυνατά. Τα μεγάφωνα από τις τοπικές ρήμαζαν τις γειτονιές με Μπακαλάκο, Ανδριόπουλο και Μαρκόπουλο.

Και κάποια στιγμή σε κάποιο στάδιο έβγαινε ο Αρχηγός και θύμιζε ότι:
«η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».

Το σπίτι της Αγγέλας Κοκκόλα, αν δεν δεις τις φωτογραφίες με τους πολιτικούς -μαζεμένες όλες σε μια γωνία, μόλις μπαίνεις δεξιά- είναι σαν φωλιά διανοούμενης καλλιτέχνιδας. Ωραίοι πίνακες, αναπαυτικές πολυθρόνες, διαβασμένα βιβλία, ασπρόμαυρες σελίδες εφημερίδων.

«Πάμε καλύτερα στη βεράντα, είναι ακόμη καλοκαίρι». Νερό, παγάκια, λευκές καρέκλες του σκηνοθέτη, ξηροί καρποί χωρίς αλάτι και δυο ποτήρια από το ποτό που έπινε ο αρχηγός.

= Ουίσκι πίνετε και εσείς, όπως ο Ανδρέας;

- Ήταν η απογευματινή μας συνήθεια. Στις 6.00 η ώρα που βλέπαμε τις ειδήσεις στον Καναδά, ήταν «η ώρα της Αγγέλας». Έτσι το είχε ονομάσει ο Ανδρέας.

= Σκέτο το έπινε;

- Με πάγο. Και δεν έπινε και τόσο πολύ για να του έχει μείνει το όνομα. Λοιπόν ξεκινήσαμε από το ουίσκι, πώς θα συνεχίσουμε;

= Για την 3η Σεπτέμβρη θα μιλήσουμε, κυρίως. Πείτε μου όμως πρώτα, για την αρχή της γνωριμίας σας;

- Πότε τον είδα πρώτη φορά; Το 1964 που έγινα γραμματέας του.

= Σας είδε και σας επέλεξε;

- Όχι με πήρε χωρίς να με δει. Ήθελε μια γραμματέα, το έμαθε η Βιργινία Τσουδερού και με πρότεινε. Και μου έδωσε ένα ραντεβού -άντρα θέλω, τώρα τον εθέλω, ο Ανδρέας ήταν σε όλα έτσι- 21 Μαϊου. Είχαμε τον
Βασιλιά τότε, ήταν αργία, πήγα στο γραφείο του αλλά με έστησε. Τελικά με ενέκριναν οι άνθρωποι του. Τον Μαρούδα θυμάμαι.

= Σε πόσο καιρό κερδίσατε την εμπιστοσύνη του;

- Μετά από 10-15 μέρες με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να ακυρώσω ένα ραντεβού με έναν Γερμανό Υπουργό. Να βρω μια δικαιολογία. Φαίνεται ότι ήμουν αρκετά πειστική και δεν δημιουργήθηκε καμία παρεξήγηση με τους Γερμανούς.

= Έφυγε με κοστούμι το ’68 και γύρισε με ζιβάγκο το ’74;

- Και εγώ έτσι ήμουνα, έφυγα με τα φουστάνια μου, κομψή, αλλά γύρισα
με τζιν. Ούτε καθρέφτη δεν είχα στο σπίτι μου τα χρόνια εκείνα.

= Ήσασταν μαζί στο αεροπλάνο της επιστροφής το ‘74;

- Ναι μαζί.

= Εσείς, η Μαργαρίτα, ο Γιώργος;

- Ο Ζιάγκας, ο Κουλούρης...

= Κατευθείαν από τον Καναδά;

- Ο Ανδρέας η Μαργαρίτα και εγώ ξεκινήσαμε από τον Καναδά, σταθήκαμε όμως στο Λονδίνο, που ήρθε ο Γιώργος από τη Σουηδία, ο ένας από εδώ, ο άλλος από εκεί και γυρίσαμε όλοι μαζί στην Ελλάδα.

= Ο Ανδρέας πάντως στην αρχή δεν ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα.

- Λέτε για εκείνην την δήλωση ότι «έχουμε απλώς μια αλλαγή φρουράς»… Θα σας πω τι έγινε. Ο Ανδρέας είχε αποφασίσει να μην γυρίσει. Ξέρεις τι τον έκανε να φύγουμε; Ένα τηλεφώνημα στις 14 Αυγούστου. Εγώ είχα μείνει στο σπίτι τους εκείνο το βράδυ, μια μονοκατοικία έξω από το Τορόντο που σε μια γωνία είχα μια γραφομηχανή και ένα κρεβατάκι. Χτυπάει λοιπόν το τηλέφωνο κάπου 2-3 τη νύχτα. Νομίζω ότι ήταν ο Λιβάνης, ο οποίος μου είπε ότι ο Καραμανλής έκανε δήλωση «έξω από το ΝΑΤΟ».

Εμείς να είμαστε στον Καναδά και ο Καραμανλής να λέει «έξω από το ΝΑΤΟ»! Ξυπνάω τον Ανδρέα και αρχίζει τα τηλεφωνήματα στην Ελλάδα. Γρήγορα, είπε, φεύγουμε! Και μέσα σε μια μέρα οργάνωσα όλο το ταξίδι του φευγιού. Τα ρούχα μου δεν πρόλαβα να τα πάρω και μου τα έστειλαν μετά.

Φόβος για το «σοσιαλιστικό»

= 2 Σεπτέμβρη Καστρί

- Να σας θυμίσω κάτι. Γυρίσαμε 16 Αυγούστου και 3η Σεπτέμβρη έγινε η διακήρυξη. Μπορείς να φανταστείς τι έγινε μέσα σε 15 μέρες. Σε ένα σπίτι που δεν είχε ούτε καρέκλα να καθίσεις. Γραφομηχανή δεν υπήρχε, στην αρχή έγραφα με τα χέρια. «Αγγέλα γράφε». Ο Ανδρέας ήταν πολύ γρήγορος, αλλά και εγώ άλλο τόσο.

= Ποιος ήταν ο συντάκτης της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, γιατί πολλοί ερίζουν.

- Μα έγιναν ατέλειωτες συζητήσεις και ατέλειωτα γραψίματα. Μέρα – νύχτα. Βασισμένοι στα κείμενα του ΠΑΚ βέβαια. Είχαμε πάρει ένα κομμάτι του ξενοδοχείου Καστρί, που υπήρχε τότε, και εκεί γινόντουσαν οι συνεδριάσεις. Και στο τέλος, ο Σημίτης είχε ευτυχώς την έμπνευση να πούμε σε έναν καθηγητή, τον Παπαθωμόπουλο, να έρθει να δώσει μια ενιαία μορφή στο κείμενο. Να μην φαίνεται ότι είναι συρραφή διαφόρων αποσπασμάτων.

= Γλωσσολόγος ήταν αυτός;

- Ναι, φιλόλογος πολύ καλός.

= Φασολάδα, τυρί κι ελιές;

- Τι είναι αυτό;

= Το γεύμα στις 2 Σεπτέμβρη στο Καστρί.

- Δεν θυμάμαι να σου πω την αλήθεια. Πού το έχεις ακούσει εσύ;

= Το είχε πει ο Ζαφειρόπουλος νομίζω …

- Ήταν ο Ζαφειρόπουλος, ναι. Ήταν ο Πελοποννήσιος, ο Χαραλαμπόπουλος, η Αμαλία Φλέμιγκ, η Σύλβα Ακρίτα…

= Είναι αλήθεια ότι υπήρχαν διαφωνίες για το όνομα;

- Αν θα το πούμε ΠΑΣΟΚ; Ατέλειωτες συζητήσεις, Σταύρο μου.

= Φοβόντουσαν τη λέξη «σοσιαλιστικό»;

- Ναι. Γιατί ο σοσιαλισμός στην Ελλάδα τότε ήταν ταυτόσημο του ΚΚΕ. Δεν τολμούσες καλά – καλά να πεις αυτή τη λέξη.

= Υπήρχαν αρκετοί που ήθελαν να το ονομάσουν Δημοκρατικό Κόμμα.

- Ναι. Ήταν τα στελέχη της Ένωσης Κέντρου. Ήταν όμως και οι αγωνιστές του ΠΑΚ. Ήταν οι νεολαίοι, ο Λαλιώτης και άλλα παιδιά. Δεν θέλαμε με κανένα τρόπο να το πούμε «κόμμα».

= Τις διαφωνίες τις έλυνε ο Ανδρέας;

- Φυσικά. Πάντα ο Ανδρέας έπαιρνε τις αποφάσεις.

= Ήταν απόλυτος;

- Ο Ανδρέας αποφάσιζε πάρα πολύ γρήγορα. Και έβλεπε πολύ μακριά.

= Πώς τον λέγατε;

- Ανδρέα! Κάποιοι έλεγαν: «Βάλτε στην πόρτα μια ταμπέλα. «Πρόεδρος». Δεν είναι δυνατόν να λέτε τον Πρόεδρο Ανδρέα»!

= Η νεολαία είχε για στρατηγείο της τη "Σόνια", στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας;

- Η Σόνια μου θυμίζει τον Τσούρα. Ήταν το στέκι των νέων εκεί.

= Των μουσάτων.

- Ναι. Γινόντουσαν συζητήσεις, ξενύχτια.

= Πώς βρέθηκαν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι κάτω από την ίδια στέγη; Από τον Τσιγαρίδα, μέχρι τον Αλευρά.

- Γιατί σε παραξενεύει ο Τσιγαρίδας; Είχε πάει φυλακή. Και ήτανε στο Π.Α.Κ. βέβαια. Και ο Αλευράς δεν ήταν δυνατόν να μην ήτανε. Αν και την ημέρα της διακήρυξης δεν ήρθε.

= Πού έγινε η διακήρυξη;

- Στο «King’s Palace». Κριεζώτου και Πανεπιστημίου. Υπάρχει ακόμη. Δεν υπάρχει;

= Ζιβάγκο και μία χοντρή δερμάτινη ζώνη.

- Και μεγάλο ρολόι απ’ αυτά τα σπορ. Και δερμάτινο σακάκι. Αδύνατος. Είχε αρχίσει από τον Καναδά να κάνει δίαιτα.

Οι διαγραφές του '75

= Μπορεί να ήσασταν η στενότερη συνεργάτης του Παπανδρέου αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να σας διαγράψει το '75 μαζί με τον Καράγιωργα και την Δημοκρατική Άμυνα;

- Το '75 δεν διαγράφηκε μόνο η Δημοκρατική Άμυνα. Διαγράφηκαν τα πιο σημαντικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ο Χρήστος Παπαθανασίου, ο Ζυγογιάννης,
η Αμαλία Φλέμιγκ …

= Οι αριστεροί;

- Η αλήθεια είναι ότι έχοντας ζήσει τόσα χρόνια έξω είχαμε διάφορα επαναστατικά οράματα για την Ελλάδα. Ο Ανδρέας γρήγορα κατάλαβε ότι αυτά δεν μπορούσαν να γίνουν αμέσως και άρχισε να κάνει «στροφή».
Εκεί έγινε η σύγκρουση και όσοι δεν συμφωνούσαν διαγραφόντουσαν.

= Τότε ήταν που κάποιος είχε πει στον Καράγιωργα «κάτσε κάτω κουλοχέρη»;

- Υποτίθεται ότι κάποιος το είπε. Θα ήθελα να μην το έχει πει, γιατί μου φαίνεται φοβερό να το πεις αυτό σε έναν άνθρωπο που έχει χάσει το χέρι του στον αγώνα. Αυτά έγινε στην εκλογή της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής για την οποία έβαλα υποψηφιότητα και εγώ –εκεί θύμωσε ο Ανδρέας μαζί μου.

= Δεν ήθελε;

- Έτσι φαίνεται. Εγώ όμως έβαλα. Και όχι μόνο έβαλα, ήρθα 16η και ο Γεννηματάς, που έχει μείνει στην ιστορία όπως έχει μείνει, ήταν πιο κάτω. Βέβαια ο άνθρωπος δεν ήθελε καν να μπει. Εγώ τον πίεσα να μπει για να συμπληρώσουμε το ψηφοδέλτιο.

= Και μετά σας διέγραψε;

- Τότε ζούσαμε μαζί με τον Χρήστο Παπαθανασίου. Υπήρχε μεγάλη αναταραχή και είπα στον Ανδρέα να πάρω άδεια, 1-2 εβδομάδες μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα… Και μια μέρα ένας φίλος μου λέει ότι στο ΠΑΣΟΚ πέφτει ξύλο. Εγώ προστάτης των αδικουμένων, έτσι με λέγανε, πήγα να δω τι γίνεται και τσακώθηκα φυσικά. Όταν τελικά πήγα στο γραφείο μου έρχεται ένα παιδί που ήταν κάτι σαν κλητήρας και μου λέει «τώρα εγώ κα Αγγέλα πώς να σας το πω αυτό το πράγμα»;
Του λέω, τι να μου πεις; «Δεν μπορώ να σας το πω». Του λέω κατάλαβα, θέλουν να μου πουν να φύγω από εδώ.
Ε, δεν φεύγω. Το έχω φτιάξει και εγώ λίγο αυτό. Σε λίγο μου έφεραν τη διαγραφή μου. Πήγα σπίτι και δεν βγήκα για έναν ολόκληρο μήνα.

= Δεν πήγατε να δείτε τον Ανδρέα;

- Καμία επαφή. Καμία απολύτως. Δεν ειδωθήκαμε για χρόνια. Με τη Μαργαρίτα όμως, με τα παιδιά και με την μητέρα του Ανδρέα, δεν είχαμε διακόψει τις επαφές. Μια φορά λοιπόν μου τηλεφωνεί η Μαργαρίτα και μου λέει: «θέλεις να φάμε μαζί;» και φάγαμε στη Φιλοθέη σε ένα κεφτεδάδικο, δεν ξέρω εάν το είχες προλάβει. Και εκεί μου ρίχνουνε την ιδέα να ξαναγυρίσω. Εμένα μου ήρθε νταμπλάς, είπα να το σκεφτώ, δεν είμαι έτοιμη…

= Και πότε επιστρέφετε τελικά;

- Το ’79. Αξιωματική αντιπολίτευση πια. Και κατά μια σύμπτωση επέστρεψα
3 του Σεπτέμβρη. Και το ‘81, το βράδυ που έγινε Πρωθυπουργός, με φώναξε και μου είπε «θα ήθελα να είσαι η διευθύντρια του ιδιαιτέρου μου γραφείου».

Οι Κώδικες και τα όπλα

= Έχετε σκεφθεί να βγάλετε ένα βιβλίο για τον Ανδρέα;

- Χρόνια το σκεπτόμουν. Τελικά όμως αποφάσισα ότι δεν μπορώ να το κάνω. Και δώρισα όλο μου το αρχείο στο Μουσείο Μπενάκη και μερικά πράγματα στο Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου.

= Τα περιβόητα «μπλοκάκια της Αγγέλας»;

- Τα πάντα. Τα γράμματα που μου έστελνε ο Ανδρέας στη Σουηδία.
«Κάνε αυτό», «κάνε εκείνο». Τα γράμματα του Σημίτη, τα γράμματα του Τρίτση. Κώδικες ,γιατί γράφανε συνωμοτικά τότε. Έχω βάλει ένα εμπάργκο 50 χρόνια απ’ τη δικτατορία και μετά θα τα δείτε όλα.

= Το 2017 δηλαδή;

- Ναι. Και επηρέασα και τον Κίσσονα - ο οποίος είχε όλους τους κώδικες, γιατί αλληλογραφούσαμε με κώδικες – να τα αφήσει και εκείνος στο Μουσείο Μπενάκη.

= Όπλα είχε το Π.Α.Κ.;

- Αμέ. Κι εγώ είχα στη τσέπη μου πάντα. Οπλοφορούσα κι είχα μάθει και σκοποβολή. Τελικά δεν το χρησιμοποίησα ποτέ.

= Ο Αντρέας οπλοφορούσε;

- Βεβαίως οπλοφορούσε.

Οι γυναίκες

= Άκουγε την κριτική ο Ανδρέας;

- Δε νομίζω ότι του άρεσε πολύ. Εγώ πάντως του έκανα.

= Τι του άρεσε στην πολιτική;

- Το ρίσκο. Μερικές φορές ήτανε και παρορμητικός. Δηλαδή αυτό το «Τσοβόλα δώστα όλα», δεν ήτανε μέσα στο πρόγραμμα. Άκουσε κάτι ο Ανδρέας από το πλήθος και το είπε. Στο Περιστέρι ήμασταν; Κάπου εκεί νομίζω.

= Αυτό που λένε ότι έλεγε σε όλους ναι και έκανε το δικό του;

- Έλεγε ναι, γιατί ήταν ευγενής. Δεν θα πει όμως ότι ασπαζόταν αυτά που του έλεγες. Ήταν όμως απ’ τη ψυχή του ευγενής και σε κέρδιζε. Είχε μια γοητεία. Και πολύ ευαίσθητος. Μια φορά είδε τον αστυνομικό του, να μαλώνει ένα σκυλί γιατί γαύγιζε και του φώναξε: «Τι κάνεις εκεί, για να γαβγίζει το σκυλί, θα έχει τον λόγο του. Άφησέ το να γαβγίσει».

= Είχε ένστικτο με τους ανθρώπους.

- Πάρα πολύ δυνατό!! Του μιλούσες 10 λεπτά; Στα 2 πρώτα λεπτά, είχε καταλάβει με ποιον είχε να κάνει. Είχε πάρει αυτό που ήθελε από εσένα και τελείωνε. Καμιά φορά την πατούσε βέβαια.
Και δυστυχώς τη τελευταία φορά την πάτησε για τα καλά.

= Τι εννοείτε; Την τελευταία προσωπική του επιλογή;

- Ναι.

= Του άρεσαν πάντα οι γυναίκες όμως.

- Αλλά ποτέ δεν του κρατούσε πολύ. Δεν ήταν όμως του «από εδώ και από εκεί». Ο Αντρέας ερωτευόταν. Δεν πήγαινε με όποια έβρισκε. Αλλά στα 3-4 χρόνια, του περνούσε.


*Ένα μεγάλο μέρος αυτής της συνομιλίας της Αγγέλας Κοκκόλας με τον Σταύρο Θεοδωράκη δημοσιεύθηκε στα Νέα της 4ης Σεπτεμβρίου του 2010


πηγή: protagon.gr

@radical30

Τελευταία ανανέωση: 30 / 01 / 2012 - 16:26


Η κρίσιμη ομιλία του Α. Παπανδρέου που δεν έγινε ποτέ



Τον Αύγουστο του 1995, ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ, Ναύαρχος Βασιλικόπουλος, παρέδωσε στον Ανδρέα Παπανδρέου ένα πολύ σημαντικό φάκελο, που εμπεριείχε ένα χάρτη.





Ο χάρτης στηριζόταν στα ευρήματα ενός αμερικανικού δορυφόρου, ο οποίος είχε εντοπίσει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων στο Αιγαίο.

Τα κοιτάσματα εντοπιζόταν στην περιοχή από την Κάρπαθο έως τη Γαύδο, ενώ εμπεριείχε και τις βραχονησίδες των Ιμίων.

«Προάγγελος γεγονότων, πρέπει να οργανωθούμε», δήλωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, που κατάλαβε αμέσως ότι οι Τούρκοι έχουν ήδη στην κατοχή τους τις συγκεκριμένες πληροφορίες.

Λεπτομέρεια με μεγάλη σημασία: Ο ίδιος φάκελος εμπεριείχε και έγγραφα που αφορούσαν τον τότε υπουργό Βιομηχανίας και μετέπειτα πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη.

Η ΔΕΘ και η αποπομπή Σημίτη

Λίγες ημέρες μετά, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Κάρολος Παπούλιας συναντήθηκαν στο περιθώριο της 60ής ΔΕΘ με τον ρώσο υπουργό Εξωτερικών, Αντρέι Κόζιρεφ.

Οι τρεις άνδρες συζήτησαν για την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, θέμα στο οποίο και συμφώνησαν και παρέπεμψαν στις κατασκευαστικές εταιρείες για το χρόνο έναρξης του έργου.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφέρεται στην ομιλία του στη ΔΕΘ σε επικείμενο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, αποστροφή που προκάλεσε αίσθηση, λόγω των τότε καλών σχέσεων των δύο χωρών.

Την Κυριακή, στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου αδειάζει τον Κ. Σημίτη, ο οποίος στις 11 Σεπτεμβρίου παραιτείται από το Εκτελεστικό Γραφείο.

Η παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου

Στις 15 Ιανουαρίου του 1996, ο Ανδρέας Παπανδρέου από το Ωνάσειο, όπου και νοσηλευόταν, αναγκάζεται να παραιτηθεί. Η παραίτησή του δεν ήταν τόσο εκούσια, αλλά έγινε υπό το καθεστώς πιέσεων που ασκήθηκαν στον πρώην πρωθυπουργό, και από τον γιο του, Γ. Παπανδρέου.

Τρεις μέρες μετά, στις 18 Ιανουαρίου, και μετά από μια επεισοδιακή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, νέος πρωθυπουργός εκλέγεται ο Κώστας Σημίτης.

Θερμό επεισόδιο στα Ίμια

Η ανάληψη της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη συμπίπτει με το θερμό επεισόδιο των Τούρκων στα Ίμια. Οι χειρισμοί της ελληνικής πλευράς οδήγησαν στη δημιουργία «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο και συμπίπτουν με την αλησμόνητη φράση «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ», από τον Κ. Σημίτης, εντός του Κοινοβουλίου.

Βέβαια, ο κ. Σημίτης είχε παραλείψει να αναφερθεί στην ύπαρξη του χάρτη καθώς και στο γεγονός ότι Αμερικανοί και Τούρκοι ήδη γνώριζαν για την ύπαρξη κοιτασμάτων στο Αιγαίο.



Η ομιλία του Ανδρέα που δεν εκφωνήθηκε ποτέ

Το διάστημα που ακολούθησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε από το νοσοκομείο, ενώ όλοι είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην ομιλία που θα εκφωνούσε στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο.

Στις 22 Ιουνίου του 1996, ο Αντώνης Λιβάνης πηγαίνει στο σπίτι της Εκάλης μαζί με τους Νίκο Αθανασάκη και Τηλέμαχο Χυτήρη.

Λίγο μετά την δακτυλογράφηση της ομιλίας από τον Ν. Αθανασάκη, ο Αντώνης Λιβάνης απεχώρησε από το σπίτι.

Οι υπόλοιποι συνέφαγαν και ο Ανδρέας Παπανδρέου απεχώρησε για το δωμάτιό του. Λίγο αργότερα, στη 1 το πρωί, η νοσοκόμα ανακοινώνει σε όσους παρευρισκόταν ότι η υγεία του πρώην πρωθυπουργού είχε πρόβλημα. Όταν ο Δημήτρης Κρεμαστινός φθάνει στο σπίτι, ο Ανδρέας είναι ήδη νεκρός.

Τι απέγινε το κείμενο της ομιλίας

Παρότι η ομιλία δεν εκφωνήθηκε ποτέ, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου επρόκειτο να προχωρήσει σε αποκαλύψεις για το πολιτικό κατεστημένο αλλά και για όσους επιβουλευόταν τη χώρα.

Ωστόσο, λίγο μετά την διαπίστωση του θανάτου του πρώην πρωθυπουργού, ο Νίκος Αθανασάκης, στην προσπάθειά του να περισώσει το κείμενο και να δημιουργήσει αντίγραφο, διέγραψε το αρχείο από τον σκληρό δίσκο.

Λίγους μήνες μετά, κι ενώ ο Κώστας Σημίτης είχε εκλεγεί πρωθυπουργός, η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου προσπάθησε να βρει την ομιλία, αλλά κατέστη αδύνατον.



Ο Τηλέμαχος Χυτήρης της ξεκαθάρισε ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Νίκος Αθανασάκης είχαν πάρει «όρκο τιμής» να μην αποκαλύψουν ποτέ το κείμενο.

Τα επόμενα χρόνια, ο Κώστας Καραμανλής επιχείρησε εκ νέου το άνοιγμα προς τη Ρωσία και ενεργοποίησε το σχέδιο του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, ενώ ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία, Γ. Παπανδρέου, με τις ενέργειές του «ακύρωσε» εκ νέου το πρόγραμμα.

Οι άνθρωποι του Ανδρέα Παπανδρέου παραγκωνίστηκαν, πλην του Νίκου Αθανασάκη και του Τηλέμαχου Χυτήρη, που αξιοποιήθηκαν από όλες τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ.

Ο «όρκος τιμής» δεν έχει σπάσει ακόμη. Όμως πάνω από τον όποιο όρκο, ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που γνωρίζουν. Τα οποία, ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε να αποκαλύψει στον ελληνικό λαό.


πηγή: Black Widow blogspot