Σταύρος Ξαρχάκος...

... ο Μέγας, ο Σοβαρός, ο Σκεπτώμενος.




<<Αμάν Αμήν: Έτσι τ' άκουσα>>!
του Σταύρου Ξαρχάκου

–Έτσι τ’ άκουσα! Τα άγια ρεμπέτικα τραγούδια, της ζωής των βασανισμένων, από τον απάνθρωπο δυτικό μας πολιτισμό.

Όμως εσείς, οι χθεσινοί και σημερινοί «κουφοί» στους πόνους του ανθρώπου –όπως αυτούς που ζούμε τώρα, στην κατακρεουργημένη Ελλάδα– δεν ακούτε τίποτα από τους ήχους της καταστροφής;

Τώρα, η Δύση του άγριου πολιτισμού, που είχε να δώσει τόσα πολλά (μέσα από την αρχαιοελληνική της κληρονομία, τη δική της αναγέννηση και τον δικό της διαφωτισμό), μένει βουβή μπροστά στον συντελούμενο αντιανθρωπισμό της, που είναι γεμάτος μαύρη απόγνωση και ανελευθερία, χωρίς να φαίνεται πουθενά ο δρόμος της σωτηρίας.

–Έτσι άκουσα!

Πριν χρόνια, τον ήχο του βαρύ του ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ, γι’ αυτούς που κάπνιζαν τους πόνους της ψυχής τους.

Τώρα εσείς, στο συνεχές άκουσμα του ήχου της καταστροφής, δεν μπορείτε να ακούσετε, έστω στην ύστατη ώρα, τους ΑΜΗΝ, τον πόνο της ελληνικής ψυχής και της παγκόσμιας αγωνίας;

–Έτσι τ’ άκουσα τότε!

Και πίστευα πως θα τα ακούγατε κι εσείς… Τώρα που χάθηκαν τόσα πολλά, σας ξαναθυμίζω πώς τα είχα ακούσει.

–Έτσι τ’ άκουσα!

Τα ρεμπέτικα τραγούδια του πάθους, του έρωτα, του οράματος για ανθρώπινη και θεία δικαιοσύνη.

–Έτσι τ’ άκουσα!

Τα ρεμπέτικα τραγούδια της αιώνιας αμφισβήτησης ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.

–Έτσι τ’ άκουσα!

Τα ρεμπέτικα τραγούδια της γέννησης και της αναγέννησης της ζωής και της ελπίδας.

–Έτσι τ’ άκουσα!

Τα ρεμπέτικα τραγούδια του οράματος για μια καλύτερη ζωή, τα ρεμπέτικα τραγούδια της διάψευσης των ονείρων, τα ρεμπέτικα τραγούδια της αιώνιας νοσταλγίας της ομορφιάς, τα ρεμπέτικα τραγούδια της ιερότητας του πόθου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της περιφρόνησης του τρόμου, τα ρεμπέτικα τραγούδια της πρόκλησης της μοίρας και της ατάραχης αντιμαχίας με το θάνατο.

–Έτσι τ’ άκουσα!

Το ΑΜΑΝ του πάθους, των παθημάτων, των ερωτημάτων, των εκπλήξεων, του θαυμασμού, του οργασμού, του εξιλασμού αίματος, ψυχής και σώματος.

–Έτσι άκουσα τον ήχο της θλιμμένης αίσθησης γι’ αυτό που χάνεται στη νόηση, στην παρανόηση, στην απελπισία, όταν υψώνεται σαν έσχατη απειλή το ΑΜΗΝ της απόγνωσης αλλά και της προσευχής.

–Έτσι τ’ άκουσα!

Το ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ που εκπορεύεται από τα βάθη της ψυχής για να εκφράσει το ανάκουστο του ανθρώπινου πόνου και της ελπίδας.

Με συγκίνηση θυμούμαι όλους και όλες (τραγουδιστές και μουσικούς) της πρώτης «Λειτουργίας» του ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ.
Ευχαριστώ θερμά όλους και όλες που συμπράττουν σήμερα, σε τόσο σκοτεινούς καιρούς, στη δεύτερη «Λειτουργία» του ΑΜΑΝ-ΑΜΗΝ.

Πιστεύω ακράδαντα πως ο Λαός μας πρέπει να ξαναβρεί τον ιερό τόπο της ελληνικής και παγκόσμιας ψυχής του.


Σταύρος Ξαρχάκος

https://youtu.be/BGbfXie39q0
https://youtu.be/URUrxByvl0A


πηγή: protagon.gr