Eποπτεία ή Κοροϊδία;

Eποπτεία και ελληνική κοροϊδία
του Αντώνη Φουρλή

Διαβάζω αυτές τις ημέρες τα «Άλλα Χρώματα» του Ορχάν Παμούκ. Στο κεφάλαιο με τον τίτλο «Πού είναι η Ευρώπη;” ο Παμούκ γράφει: «Από μικρός άκουγα στην εξευρωπαϊσμένη, ευκατάστατη, μεσοαστική οικογένειά μου: «Έτσι κάνουν στην Ευρώπη». Είτε επρόκειτο για νομοσχέδιο για την αλιεία, είτε διαλέγαμε κουρτίνες για το σπίτι μας ή σχεδιάζαμε να βλάψουμε τους εχθρούς μας... Η μαγική αυτή πρόταση σταματάει ακόμη κάθε συζήτηση για μεθόδους, για χρώματα, για τεχνοτροπία, για περιεχόμενο, για οτιδήποτε.»

Εγώ πάλι, μεγάλωσα σε μία κλασσική, αστική – αλλά όχι και τόσο ευκατάστατη – οικογένεια. Και, τί σύμπτωση; Από τότε που θυμάμαι κι εγώ τον εαυτό μου, τους παππούδες μου και τους γονείς μου, άκουσα αμέτρητες φορές τη φράση: «Ετσι γίνεται στην Ευρώπη». Την άκουσα υπό τη μορφή δόγματος, ερωτήματος, μαθήματος, ενίοτε και αναθέματος για την κακομοιριά ή την προχειρότητα, με την οποία λειτουργούσε το ελληνικό κράτος. Άλλοτε δίκαια και άλλοτε με μεγάλες δόσεις υπερβολής.

Η φράση που εκστόμισε ο Βενιζέλος, προχθές από το βήμα της Βουλής, μου έφερε στο μυαλό τον Παμούκ. Ο Βενιζέλος είπε: «Ευτυχώς που έχουμε τεθεί υπό έλεγχο, γιατί έτσι μπορούμε να τεθούμε και υπό εθνικό έλεγχο». Η ατάκα είναι από αυτές που σοκάρουν.

Αλλοι είπαν, ότι αυτός είναι ο ορισμός της εθνικής υποτέλειας. Αλλοι, ότι ήταν η κυνική ομολογία μίας κυβέρνησης, πως δεν είναι καν σε θέση να ασκεί την εξουσία. Οτι ο Βενιζέλος απλώς επιβεβαιώνει πως η κυβέρνηση δεν κυβερνά. Οτι, αφού το βλέπει έτσι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, είναι ώρα να παραδώσουν και επισήμως τα κλειδιά της Ελλάδας οι κυβερνώντες στους Τροικανούς «ελεγκτές», ή σε κάποιον «έπαρχο» που θα ορίσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, οι οποίοι εξελίσσονται σε κηδεμόνες μας.

Εγώ πάλι, σκέφτομαι από προχθές τί σημαίνει αυτός ο «έλεγχος». Είναι καλύτερο να εμπιστεύεσαι το ελληνικό πολιτικό σύστημα, ή μήπως την απρόσωπη «ευρωπαϊκή οικογένεια»; Eίναι λογικό να πιστέψουμε ότι τα κόμματα της Μεταπολίτευσης, που διαχειρίζονται τις τύχες μας τις τελευταίες δεκαετίες και ευθύνονται για την παρακμή, θα είναι ικανά να μας απαλλάξουν από τα δεινά που προκάλεσαν; Είναι ή δεν είναι αυτό το σύστημα που δίδαξε τον κομματισμό στο κράτος, που δίδαξε την αναξιοκρατία και που συνέδεσε την πολιτική με την οικογενειοκρατία; Είναι ή δεν είναι αυτό το πολιτικό σύστημα που μας συνήθισε στην διαφθορά και στο κουκούλωμα;

Eίναι ή δεν είναι ένα σύστημα που συναπαρτίζουν πρόσωπα, που δίνουν στους περισσότερους από εμάς την εντύπωση ότι το μόνο που τα απασχολεί είναι η καρέκλα και πώς να την αποκτήσουν; Είναι αυτό το πολιτικό σύστημα διατεθειμένο να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα το ξεβολέψουν και θα το αποδυναμώσουν; Που θα του στερήσουν την δυνατότητα να εκμεταλλεύται «παραθυράκια» για να πουλάει ρουσφέτια; Εχει αυτό το σύστημα την πολιτική βούληση να χτυπήσει την φοροδιαφυγή, να απολύσει τους «ημέτερους» και να μετατρέψει την Ελλάδα σε μία χώρα σαν αυτές που θαυμάζουμε και θέλουμε δίπλα μας στην Ενωμένη Ευρώπη; Εχει αποφασίσει αυτό το πολιτικό σύστημα να αυτοκαταργηθεί;

Είναι χειρότερο να διατηρήσουμε στην Ελλάδα αυτό το πολιτικό σύστημα, ή να αποδεχθούμε τον «έλεγχο» που περιορίζει, ενδεχομένως, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε και αυθαιρετούσε μέχρι σήμερα η «δημοκρατία» μας;

Προσωπικά, προτιμώ να με ελέγχουν, παρά να με κοροϊδεύουν.


πηγή: protagon.gr