Νυχτερίδες κι' αράχνες....

Ο μοναχικός μας δρόμος
του Δημήτρη Καμπουράκη

«Ραγδαίες ιδιωτικοποιήσεις, κανονικό ενιαίο μισθολόγιο, επέκταση της εφεδρείας, δραστική μείωση κρατικών φορέων, νέο φορολογικό σύστημα και άλλα χαριτωμένα. Ένας Αρμαγεδών, με καθυστέρηση.»

Ο "πρωθυπουργός" Ευάγγελος Βενιζέλος, με το διάγγελμα του της Τρίτης 6 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 8.05, εξασφάλισε την έκτη δόση στη χώρα, αναγγέλλοντας παράλληλα κοινωνική εξέγερση και εκλογές εντός τριμήνου.

Η κυβέρνηση, με το τροϊκανό πιστόλι στον κρόταφό της, αποφάσισε να κάνει μέσα σε είκοσι μέρες όσα δεν έκανε μέσα σε δυο χρόνια και να αλλάξει μέσα σε τρεις μήνες όσα δεν άλλαξαν τριάντα κυβερνήσεις μέσα σε τριάντα χρόνια. Δεν αναφέρομαι διόλου στο τι είναι σωστό και τι λάθος, από όσα εξήγγειλε ο κ. Βενιζέλος. Η συζήτηση αυτή, υπό τις παρούσες συνθήκες είναι άνευ αντικειμένου. Το θέμα υπεραπλουστεύτηκε αστραπιαία. Μπορούν να γίνουν ή όχι; Διότι, εκεί που έφθασε η κατάσταση, είτε θα γίνουν με αστραπιαίους ρυθμούς, είτε δεν θα γίνουν διόλου. Απαντώ χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.

Όχι, δεν μπορούν να γίνουν. Όσα υποσχέθηκε ο κ. Βενιζέλος θα βρεθούν μπροστά σε μια εξοργισμένη κοινωνία που θα αντιδράσει μαζικά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η αντίδραση αυτή είναι αυτοκτονική, τι σημασία έχει όμως η ταπεινή μου γνώμη; Η ελληνική κοινωνία έχει αποφασίσει ότι τέτοιου είδους σωτηρία δεν γουστάρει. Οι «εκπρόσωποι» της στο Κοινοβούλιο, στον συνδικαλισμό, στους θεσμούς, στο κράτος, θα το εκφράσουν με κάθε τρόπο. Και παράλληλα, η ίδια η κοινωνία θα κατέβει σε δρόμους και σε πλατείες. Κάποια μεταφυσική πίστη, οδηγεί τους πάντες να πιστεύουν ότι υπάρχει μια κάποια λύση αλλού. Η οποία λύση, δεν είναι απαραίτητο να είναι ορατή σήμερα, αλλά θα φανεί μόνο όταν καταρρεύσει το σύστημα που κυβερνά. Έτσι πιστεύουν, έτσι πράττουν, έτσι υποχρεώνουν τους εκπροσώπους τους να πορεύονται.

Δεν πιστεύω ότι η κυβέρνηση είναι ικανή να πραγματοποιήσει ούτε το 10% όσων αποφάσισε. Χιλιάδες εμπόδια, αντιδράσεις, ενστάσεις, αναλύσεις, εντάσεις και εξεγέρσεις από μια κοινωνία που έχει χάσει και την αίσθηση του μέτρου και την υπομονή της, θα τα μπλοκάρει. Σε τρεις μήνες το πολύ θα έχουμε εκλογές, καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ, δραματική μείωση του δικομματισμού, πολιτική αστάθεια και οικονομικό χάος. Τι θα κάνουν οι ευρωπαίοι δεν ξέρω. Δικός τους ο γόρδιος δεσμός, δικά μας τα απόνερα του. Εμείς πάντως, ως χώρα, αποκλίνουμε από την Ευρώπη, ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση φαίνεται να συγκλίνει στα λόγια και στις θεωρητικές αποφάσεις.

protagon.gr

Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, ως λαός οδεύουμε ολοταχώς προς τον μοναχικό μας δρόμο κάπου πέρα από την Ευρώπη. Εύχομαι και ελπίζω να έχουμε τη δύναμη των προγόνων μας όταν ξαναβρέθηκαν ή ξαναεπέλεξαν τη μοναχική πορεία μέσα στον σκληρό αυτό κόσμο.