Σύνδεση
Πρόσφατα Θέματα
Παρόντες χρήστες
51 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 51 επισκέπτες :: 1 μηχανή αναζήτησηςΚανένας
Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 151, στις Τρι 19 Νοε 2019, 12:57
Σας ευχαριστούμε Κύριοι τρομοκράτες
Radical30 World :: Περιεχόμενα :: κλικ > Το Blog/Forum Radical World - Περιεχόμενα :: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - ΓΝΩΜΕΣ - ΑΠΟΨΕΙΣ - ΚΡΙΣΕΙΣ :: Θέματα - Πληροφορίες - Καταγγελίες κ.ά
Σελίδα 1 από 1
Μεγάλες αμαρτίες ...
Χαμιντουλά, Σπύρος, Γιάννης ...
Της Αρτεμης Καπούλα 09/4/2010 από το protagon.gr
Εγώ πήγα σήμερα στον κινηματογράφο. Όχι για την ταινία, ούτε για τα 5 ή 10 ευρώ που μπορούσα να δώσω για την οικογένεια. Ούτε ακόμα για να απαλύνω τις τύψεις μου, η να καθησυχάσω τις ευαισθησίες μου, για να αισθανθώ ότι έκανα κάτι. Όχι, πήγα γιατί μπορεί να μην γνωρίζω κανένα από όλα εκείνα τα παιδιά που σκοτώνονται αν παραμείνουν στην πατρίδα τους, ή που βρίσκουν το θάνατο ξεβρασμένα σε κάποια από τα παράλια μας αλλά γνωρίζω τι θα πει απώλεια. Ξέρω στο πετσί μου τι είναι να βλέπεις ένα παιδί να μεγαλώνει, να ανθίζει, να δημιουργεί το χαρακτήρα του, να κάνει όνειρα για την ζωή του και ξαφνικά όλα αυτά να χάνονται. Να το αντικρίζεις νεκρό και να ξέρεις ότι τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να σου το φέρει πίσω, ότι ποτέ δεν θα το δεις ξανά να σε κοιτά, να σου χαμογελά, να μοιράζεται μαζί σου τις σκέψεις τους, τις στιγμές του, την ζωή του. Δεν θα το δεις να μεγαλώνει, να γεύεται την ζωή με τις καλές και τις άσχημες πλευρές της. Να ζει.
Είναι αλήθεια, δεν μπορώ να σώσω κανένα από αυτά τα παιδιά, δεν μπορώ να λύσω το μεταναστευτικό ή να σταματήσω όποιο πόλεμο μαίνεται. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για οποιοδήποτε παιδί αφήνει την ζωή του σε έναν δρόμο είτε από μια βόμβα που σκάει είτε από μια σύριγγα. Αλλά μπορώ να νιώσω την οδύνη και να την αφήσω να ακουμπήσει εκείνους που σήμερα αποχαιρέτισαν το παιδί τους στέλνοντας το μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο πίσω στο μέρος από το οποίο το πήραν για να το δουν να μεγαλώνει. Γιατί ξέρω ότι ο πόνος ακόμα και αν είναι βουβός, ακόμα και αν ο άλλος δεν σε ξέρει, δεν μιλά καν την γλώσσα σου μπορεί να τρυπώσει στην καρδιά του και έστω για ένα λεπτό, μια τόσο δα στιγμούλα να δώσει κουράγιο, να απαλύνει την πίκρα.
Ο χαμός είναι εκείνος που οδήγησε απόψε τα βήματα μου. Η πίκρα και η θλίψη για όλα αυτά που ο Χαμιντουλά, Σπύρος, Γιάννης όπως και αν λέγεται, είτε σκοτώνεται στην πατρίδα του, είτε στην δική μου δεν θα προλάβει ποτέ να γευτεί. Η αδικία με οδήγησε εκεί, τα μάτια του πατέρα και η σπασμένη από τον οδυρμό φωνή της μάνας. Ο επιτάφιος του Ρίτσου με οδήγησε εκεί που τον σιγοψιθύριζα μέσα μου σε όλη την διαδρομή…
Της Αρτεμης Καπούλα 09/4/2010 από το protagon.gr
Εγώ πήγα σήμερα στον κινηματογράφο. Όχι για την ταινία, ούτε για τα 5 ή 10 ευρώ που μπορούσα να δώσω για την οικογένεια. Ούτε ακόμα για να απαλύνω τις τύψεις μου, η να καθησυχάσω τις ευαισθησίες μου, για να αισθανθώ ότι έκανα κάτι. Όχι, πήγα γιατί μπορεί να μην γνωρίζω κανένα από όλα εκείνα τα παιδιά που σκοτώνονται αν παραμείνουν στην πατρίδα τους, ή που βρίσκουν το θάνατο ξεβρασμένα σε κάποια από τα παράλια μας αλλά γνωρίζω τι θα πει απώλεια. Ξέρω στο πετσί μου τι είναι να βλέπεις ένα παιδί να μεγαλώνει, να ανθίζει, να δημιουργεί το χαρακτήρα του, να κάνει όνειρα για την ζωή του και ξαφνικά όλα αυτά να χάνονται. Να το αντικρίζεις νεκρό και να ξέρεις ότι τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να σου το φέρει πίσω, ότι ποτέ δεν θα το δεις ξανά να σε κοιτά, να σου χαμογελά, να μοιράζεται μαζί σου τις σκέψεις τους, τις στιγμές του, την ζωή του. Δεν θα το δεις να μεγαλώνει, να γεύεται την ζωή με τις καλές και τις άσχημες πλευρές της. Να ζει.
Είναι αλήθεια, δεν μπορώ να σώσω κανένα από αυτά τα παιδιά, δεν μπορώ να λύσω το μεταναστευτικό ή να σταματήσω όποιο πόλεμο μαίνεται. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για οποιοδήποτε παιδί αφήνει την ζωή του σε έναν δρόμο είτε από μια βόμβα που σκάει είτε από μια σύριγγα. Αλλά μπορώ να νιώσω την οδύνη και να την αφήσω να ακουμπήσει εκείνους που σήμερα αποχαιρέτισαν το παιδί τους στέλνοντας το μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο πίσω στο μέρος από το οποίο το πήραν για να το δουν να μεγαλώνει. Γιατί ξέρω ότι ο πόνος ακόμα και αν είναι βουβός, ακόμα και αν ο άλλος δεν σε ξέρει, δεν μιλά καν την γλώσσα σου μπορεί να τρυπώσει στην καρδιά του και έστω για ένα λεπτό, μια τόσο δα στιγμούλα να δώσει κουράγιο, να απαλύνει την πίκρα.
Ο χαμός είναι εκείνος που οδήγησε απόψε τα βήματα μου. Η πίκρα και η θλίψη για όλα αυτά που ο Χαμιντουλά, Σπύρος, Γιάννης όπως και αν λέγεται, είτε σκοτώνεται στην πατρίδα του, είτε στην δική μου δεν θα προλάβει ποτέ να γευτεί. Η αδικία με οδήγησε εκεί, τα μάτια του πατέρα και η σπασμένη από τον οδυρμό φωνή της μάνας. Ο επιτάφιος του Ρίτσου με οδήγησε εκεί που τον σιγοψιθύριζα μέσα μου σε όλη την διαδρομή…
Το τελευταίο αντίο
"Και ένα ειλικρινές συγνώμη από εμένα, για την Ελλάδα που εμείς οι μεγαλύτεροι φτιάξαμε και για την οποία μόνο ντροπή μπορεί να αισθάνεται όποιος έχει συναίσθηση της ζοφερής πραγματικότητας που αφήνουμε σαν "κληρονομιά" στα εγγόνια μας."
Το τελευταίο αντίο στον 15χρονο Χαμί που έχασε τη ζωή του από το τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στα Πατήσια το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, είπαν οι γονείς του, μέλη της αφγανικής κοινότητας και η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Η σορός του θα μεταφερθεί, πιθανότατα το Σάββατο, με ειδική πτήση στην Καμπούλ, όπου και οι συγγενείς του θα τον κηδεύσουν.
Για μια ακόμη φορά, ο πατέρας του παιδιού τόνισε ότι «η τρομοκρατία δεν γνωρίζει χρώμα, φυλή και θρησκεία. Και όλοι μας πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της κυβέρνησης για να πατάξουμε τη βία».
«Ο πρωθυπουργός, η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και κάθε Έλληνας πολίτης ενώνει τη φωνή του με τη φωνή του πατέρα, ο οποίος ζήτησε αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία και στην τυφλή βία που δεν ξεχωρίζει Έλληνες και ξένους, μεγάλους και μικρούς, άνδρες και γυναίκες, πλούσιους και φτωχούς». Αυτό δήλωσε ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Σπύρος Βούγιας, στο Κοιμητήριο της Καισαριανής, όπου αποχαιρέτησε την Παρασκευή, εκ μέρους του υπουργείου και της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας τον 15χρονο Χαμιντουλά Νατζαφί, ο οποίος έχασε τη ζωή του από την έκρηξη βόμβας στις 28 Μαρτίου στην περιοχή των Πατησίων.
Εκ μέρους του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη παρέστησαν ακόμη ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Τάξης Γρηγόρης Τασούλας και ο επιτελάρχης του Αρχηγείου της Αστυνομίας αντιστράτηγος Νίκος Παπαγιαννόπουλος.
Ο κ. Βούγιας πρόσθεσε ότι «θα σταθούμε δίπλα στην οικογένεια, ενώνουμε το πένθος μαζί της και θα αγωνιστούμε ενάντια στην τρομοκρατία με την πεποίθηση ότι η χαμένη ζωή του μικρού είναι η αρχή μιας καινούργιας προσπάθειας, η αρχή μιας καινούργιας μάχης ενάντια στη βία και αυτή τη μάχη θα την κερδίσουμε».
από τις Ειδήσεις στο MSN
Το τελευταίο αντίο στον 15χρονο Χαμί που έχασε τη ζωή του από το τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στα Πατήσια το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, είπαν οι γονείς του, μέλη της αφγανικής κοινότητας και η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Η σορός του θα μεταφερθεί, πιθανότατα το Σάββατο, με ειδική πτήση στην Καμπούλ, όπου και οι συγγενείς του θα τον κηδεύσουν.
Για μια ακόμη φορά, ο πατέρας του παιδιού τόνισε ότι «η τρομοκρατία δεν γνωρίζει χρώμα, φυλή και θρησκεία. Και όλοι μας πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της κυβέρνησης για να πατάξουμε τη βία».
«Ο πρωθυπουργός, η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και κάθε Έλληνας πολίτης ενώνει τη φωνή του με τη φωνή του πατέρα, ο οποίος ζήτησε αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία και στην τυφλή βία που δεν ξεχωρίζει Έλληνες και ξένους, μεγάλους και μικρούς, άνδρες και γυναίκες, πλούσιους και φτωχούς». Αυτό δήλωσε ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Σπύρος Βούγιας, στο Κοιμητήριο της Καισαριανής, όπου αποχαιρέτησε την Παρασκευή, εκ μέρους του υπουργείου και της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας τον 15χρονο Χαμιντουλά Νατζαφί, ο οποίος έχασε τη ζωή του από την έκρηξη βόμβας στις 28 Μαρτίου στην περιοχή των Πατησίων.
Εκ μέρους του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη παρέστησαν ακόμη ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Τάξης Γρηγόρης Τασούλας και ο επιτελάρχης του Αρχηγείου της Αστυνομίας αντιστράτηγος Νίκος Παπαγιαννόπουλος.
Ο κ. Βούγιας πρόσθεσε ότι «θα σταθούμε δίπλα στην οικογένεια, ενώνουμε το πένθος μαζί της και θα αγωνιστούμε ενάντια στην τρομοκρατία με την πεποίθηση ότι η χαμένη ζωή του μικρού είναι η αρχή μιας καινούργιας προσπάθειας, η αρχή μιας καινούργιας μάχης ενάντια στη βία και αυτή τη μάχη θα την κερδίσουμε».
από τις Ειδήσεις στο MSN
Χέστες τρομοκράτες
Αν "Κύριοι Τρομοκράτες" θεωρείτε ότι κάνετε κάποιο επαναστατικό αγώνα και ότι ως εκ τούτου "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", πείτε μας ποιός είναι ο σκοπός, γιατί τα μέσα τα βλέπομε φως φανάρι. Τι ακριβώς αντιμάχεσθε; Tο σύστημα, τον καπιταλισμό, την αδικία, την κρατική βία, τι τέλος πάντων; Kαι πιστεύετε πως θα έχετε κάποιο αποτέλεσμα βάζοντας "ασφαλείς" βόμβες σε σκουπιδοτενεκέδες;
Το περιβόητο σύστημα, δεν είναι απρόσωπο. Υπάρχουν οι Θεσμοί και οι Νόμοι κάθε Κοινωνίας που χαρακτηρίζονται , όχι μόνο από εσάς τους "επαγγελματίες δολοφόνους", σαν άδικοι και μονομερείς. Δηλαδή αν π.χ. καίγατε όλα τα αρχεία του κράτους και δεν υπήρχε πλέον Νόμος τυπωμένος, σημαίνει ότι θα είχατε καταλύσει το κράτος και δεν θα λειτουργούσαν οι Φορείς, δηλαδή ούτε οι Νόμοι ούτε τα Δικαστήρια, ούτε οι Εφορίες, ούτε η Αστυνομία; Όχι, βέβαια!
Υπάρχουν τα "πρόσωπα" που εκπροσωπύν τούς Φορείς και αυτά λειτουργούν εφαρμόζοντας τούς Νόμους.
Αυτά τα "πρόσωπα" είναι πού, αντί να εφαρμόζουν, παραβαίνουν συχνά τους Νόμους και έτσι έχουμε τα άπειρα παραδείγματα των σκανδάλων και των αδικιών. Πού είναι λοιπόν η μαγκιά σας; Πως γίνεται και πάντα την πληρώνουν αθώοι άνθρωποι και όχι κάποιοι από αυτούς που (εννοείται) αντιμάχεσθε ;
Mα σίγουρα γίνομαι γραφικός βάζοντας τέτοια αφελή ερωτήματα. Κόρακας Κοράκου μάτι δεν βγάζει. Αυτούς υπηρετείτε κι' εσείς και οι διώκτες σας, στο ίδιο καζάνι με τα σκατά βράζετε. Και αυτές τις προκυρήξεις πού μας παρουσιάζετε δεν αξίζουν ούτε το κώλο μας να σκουπίσουμε. Και όχι μόνο για λόγους απλής καθαριότητας...
Το περιβόητο σύστημα, δεν είναι απρόσωπο. Υπάρχουν οι Θεσμοί και οι Νόμοι κάθε Κοινωνίας που χαρακτηρίζονται , όχι μόνο από εσάς τους "επαγγελματίες δολοφόνους", σαν άδικοι και μονομερείς. Δηλαδή αν π.χ. καίγατε όλα τα αρχεία του κράτους και δεν υπήρχε πλέον Νόμος τυπωμένος, σημαίνει ότι θα είχατε καταλύσει το κράτος και δεν θα λειτουργούσαν οι Φορείς, δηλαδή ούτε οι Νόμοι ούτε τα Δικαστήρια, ούτε οι Εφορίες, ούτε η Αστυνομία; Όχι, βέβαια!
Υπάρχουν τα "πρόσωπα" που εκπροσωπύν τούς Φορείς και αυτά λειτουργούν εφαρμόζοντας τούς Νόμους.
Αυτά τα "πρόσωπα" είναι πού, αντί να εφαρμόζουν, παραβαίνουν συχνά τους Νόμους και έτσι έχουμε τα άπειρα παραδείγματα των σκανδάλων και των αδικιών. Πού είναι λοιπόν η μαγκιά σας; Πως γίνεται και πάντα την πληρώνουν αθώοι άνθρωποι και όχι κάποιοι από αυτούς που (εννοείται) αντιμάχεσθε ;
Mα σίγουρα γίνομαι γραφικός βάζοντας τέτοια αφελή ερωτήματα. Κόρακας Κοράκου μάτι δεν βγάζει. Αυτούς υπηρετείτε κι' εσείς και οι διώκτες σας, στο ίδιο καζάνι με τα σκατά βράζετε. Και αυτές τις προκυρήξεις πού μας παρουσιάζετε δεν αξίζουν ούτε το κώλο μας να σκουπίσουμε. Και όχι μόνο για λόγους απλής καθαριότητας...
Radical30 World :: Περιεχόμενα :: κλικ > Το Blog/Forum Radical World - Περιεχόμενα :: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - ΓΝΩΜΕΣ - ΑΠΟΨΕΙΣ - ΚΡΙΣΕΙΣ :: Θέματα - Πληροφορίες - Καταγγελίες κ.ά
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Κυρ 06 Μαρ 2016, 12:59 από radical30
» Forsaken-2015 ******
Δευ 22 Φεβ 2016, 10:13 από radical30
» The First Grader *******
Δευ 08 Φεβ 2016, 13:05 από radical30
» Περί των "Κοινών Αγαθών"
Παρ 05 Φεβ 2016, 02:20 από radical30
» Ο δικός μου "χιονάνθρωπος"
Τετ 03 Φεβ 2016, 06:11 από radical30
» Δημήτρης Βαρδαβάς
Τετ 03 Φεβ 2016, 04:52 από radical30
» Η "Νονά"
Σαβ 23 Ιαν 2016, 06:11 από radical30