Tο 4ο Ράιχ (πρέπει) να ξεδοντιαστεί

Το 4ο Ράιχ (πρέπει) να ξεδοντιαστεί*

Άκρως επιθετικός παρουσιάστηκε ο Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Σιν, σε συνέντευξη που έδωσε την εβδομάδα αυτή στην αυστριακή εφημερίδα Κουρίρ, παρουσιάζοντας το νέο του βιβλιο, με τίτλο «Η παγίδα του ευρώ».

Επιθετικός, σχετικά με την επικείμενη αγορά ομολόγων προς στήριξη των οικονομικά προβληματικών κρατών της Νοτίου Ευρώπης, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία. Στις 22 Ιανουαρίου, είναι πολύ πιθανόν να προχωρήσει η ΕΚΤ σε αυτό το νέο πλαίσιο υποστήριξης, βεβαίως υπό προϋποθέσεις, αλλά έχοντας πλέον ξεπεράσει το νομικό σκόπελο, στον οποίο πολλοί Γερμανοί ήλπιζαν ότι θα πέσει ο Μάριο Ντράγκι.
«Οι Γερμανοί αποταμιευτές έχουν χάσει από την πολιτική των μηδενικών τόκων περί τα 300 δισ. ευρώ», λέει ο Σιν, πρόεδρος του γερμανικού οικονομικού ιδρύματος IFO, το οποίο παρουσιάζει τακτικά έναν σημαντικό δείκτη με προγνωστικά στοιχεία για τη Γερμανία, βασισμένο σε ερωτηματολόγιο και απευθυνόμενο σε επιχειρήσεις.

Το αποκαλυπτικό και προκλητικό συνάμα στοιχείο της συνέντευξής του, είναι η σκαιά αποτροπή επενδύσεων στη Νότια Ευρώπη.
«Έχουν οι επενδυτές πολύ καλές δυνατότητες να επενδύσουν στη Γερμανία, ή και στις αναδυόμενες οικονομίες του πλανήτη». Και συνεχίζει, ακάθεκτος, «οι Έλληνες έφαγαν τα λεφτά που ήταν για επενδύσεις, οι δε Ισπανοί τα έκαναν ακίνητα, που είναι άδεια και δεν έχουν απόδοση». Εννοώντας, ότι αυτή η συμπεριφορά θα συνεχιστεί, αν ανοίξει ο Ντράγκι το κανάλι για επενδύσεις προς το Νότο.

Εδώ, να σημειώσουμε ότι ο κύριος Σιν έχει στο παρελθόν επιτεθεί και στη γερμανική κυβέρνηση για την πολιτική της, που βλάπτει κατά τη γνώμη του τα γερμανικά συμφέροντα.
Είχε μάλιστα δημοσιεύσει πριν από δύο χρόνια σε έγκυρες εφημερίδες, ανοιχτή επιστολή-επίθεση κατά της πολιτικής της κ. Μερκελ και του κ. Σόιμπλε σχετικά με το ευρώ, την οποία συνυπέγραψαν καμιά σαρανταριά γνωστοί οικονομολόγοι και παράγοντες της γερμανικής οικονομίας. Πολιτικά αντανακλαστικά βρίσκει το πνεύμα αυτό στο ακροδεξιό γερμανικό κόμμα AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία - σχετική δημοσίευσή μου θα βρείτε στο Protagon, 3.9.2014).

Βέβαια, άργησε η κυβέρνηση Μέρκελ να αρθρώσει στο γερμανικό κοινό το προφανές, ότι η Γερμανία έχει κερδίσει τα μέγιστα από το ευρώ. Η ένταξη της Γερμανίας οφείλεται στην πολιτική διαύγεια του πρώην καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ, τον οποίο παραγκώνισε πολύ άκομψα από το κόμμα του η νυν καγκελάριος Μέρκελ.

Ολόκληρες ορδές Γερμανών δημοσιογράφων είχαν επιστρατευτεί το 2012 στην εκστρατεία κατά της Ελλάδας και αρκετοί από αυτούς είχαν ξεστρατίσει αλαλάζοντας υπέρ της επαναφοράς του γερμανικού μάρκου.

Επανέρχομαι στο ειλικρινές, πλην όμως ολίγον «μονόπαντο», κατά τη γνώμη μου, πνεύμα του κυρίου Σιν. Το σκεπτικό του, και των οπαδών του:
«Η Γερμανία πρέπει να είναι αποκλειστική κυρίαρχος της οικονομίας στην Ευρώπη. Ο νέος γερμανικός ιμπεριαλισμός, συνάδει με επενδύσεις σε χώρες υπό ανάπτυξη, όπου ασκούν άμεσο έλεγχο και καρπούνται τις ισχυρές αποδόσεις. Από επενδύσεις στη Νότιο Ευρώπη, δεν περιμένουν απόδοση λόγω του αυξημένου κόστους. Επενδύσεις στη Γερμανία, όμως, με συνεχώς εξελισσόμενους αυτοματισμούς και νέες τεχνολογίες, πιάνουν τόπο».

Τα έξυπνα μυαλά, των νοτίων της Ευρώπης, θα αναγκαστούν να μετακομίσουν, αυξάνοντας τη δυναμική της ανάπτυξης στις μητροπόλεις της Βορείου Ευρώπης. Ο Νότος, στη Μεσόγειο, είναι για τις διακοπές των βόρειων.

Αυτή ακριβώς την πολιτική έχει ασπασθεί μάλλον και ο κύριος Σαμαράς. Γι' αυτό ποτέ δεν ανέφερε, καν, μια αναπτυξιακή επιχειρησιακή στρατηγική για την ελληνική βιομηχανία. Τουρισμός, αυτό είναι το πρόγραμμα: υπηρεσίες. Όχι κατασκευές, ούτε παραγωγή. Τουριστικές υπηρεσίες. Από γραφικούς υπηρέτες.

PROTAGON.GR

*Ο τίτλος του άρθρου είναι του @radical30