Το Μούντιαλ της Βραζιλίας 2014

Σχόλια των ΜΜΕ για το Μούντιαλ Βραζιλίας
------------------------------------------------


Η περίπτωση του Λιονέλ Μέσι θυμίζει σε πολλά τον Ρονάλντο. Όχι τον Κριστιάνο, τον άλλον, το «φαινόμενο». Τον Λουίς Ναζάριο Ντε Λίμα. Κι οι δυο τους αστέρες από τα νιάτα τους, από τα 17 τους. Πριν καν ενηλικιωθούν είχαν συμπαίκτες, προπονητές, μα πάνω από όλα τα media και τους διαφημιστές, να κάνουν συγκρίσεις με τους Πελέ και Μαραντόνα. Να τους φουσκώνουν τα μυαλά και ταυτόχρονα να τους φουσκώνουν και τους τραπεζικούς λογαριασμούς, με μυθικά συμβόλαια και πολλά ψηφία. Και δωσ' του διαφημίσεις, και δωσ' του φωτογραφήσεις.

Και οι δυο τους κατάφεραν να ανταποκριθούν στο αρχικό σοκ. Είναι δύσκολο όταν ακόμη-ακόμη δεν ξέρεις το σώμα σου, δεν έχεις ανακαλύψει έρωτες και φυσιολογική ζωή να πρέπει να είσαι άψογος όταν όλα τα φώτα είναι στραμμένα πάνω σου. Κι όμως τα κατάφεραν. Ωρίμασαν ποδοσφαιρικά αρκετά γρήγορα, σημείωναν το ένα γκολ πίσω από το άλλο και γέμισαν προσδοκίες τις ταλαιπωρημένες πατρίδες τους για παγκόσμιες διακρίσεις. Αλλά όταν έφτασε η κρίσιμη ώρα δεν τα κατάφεραν. Είχαν όλο τον ουρανό στην πλάτη τους, τις προσδοκίες ολόκληρων λαών. Και λύγισαν.

Ο Ρονάλντο στο Μουντιάλ το 1998 κι ο Μέσι χθες βράδυ. Οι πληροφορίες -που δεν έχουν διαψευστεί ποτέ- λένε πως ο Ρονάλντο έκανε εμετούς στα αποδυτήρια πριν τον τελικό της Βραζιλίας με τη Γαλλία. Άφαντος στο γήπεδο, -σχεδόν- διασυρμός της ομάδας του. Κι ήταν η αθλητική εταιρεία που τον έντυνε που επέβαλε τη συμμετοχή του στον τελικό.

Ο Μέσι στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν σκιά του εαυτού του. Το ότι πήρε τη Χρυσή Μπάλα, ήδη, επικρίνεται στα διεθνή ΜΜΕ. Χθες, μάλιστα, ήταν αν όχι ο χειρότερος παίκτης της Αργεντινής, ένας από τους πιο μέτριους. Έδειχνε τραυματίας, αλλά κανείς δεν τολμούσε να τον κάνει αλλαγή. Χαλούσε το παιχνίδι, κλωτσούσε ευκαιρίες και έκοβε τον ρυθμό. Και κάπως έτσι, δικαιώνει όσους λένε πως μακριά από την Μπαρτσελόνα, η οποία έχει προσαρμόσει όλα τα συστήματά πάνω του εδώ και μια δεκαετία, δεν μπορεί να αποδώσει ούτε στο 60% όσων βλέπουμε με τη φανέλα της.

Ο Μέσι εδώ και δύο χρόνια είναι στάσιμος, αν όχι σε καθοδική πορεία. Έκοψε το μαλλί, κάνει διαφημίσεις, προβάλλει τον εαυτό του. Δεν είναι κακό, απλά να ξέρουμε τι έρχεται σε λίγα χρόνια. Σε αυτό το επίπεδο, σε αυτά τα μεγέθη ποδοσφαιρικά και οικονομικά, το μάρκετινγκ παίζει σημαντικότερο ρόλο από συστήματα και τακτικές. Όχι πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές. Και σίγουρα στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Αν δεν το βάλεις στη ζωή σου νωρίς, αργότερα χάνεις την μπάλα. Κι ο Μέσι άργησε. Το έκανε λίγο μετά τα 24-25. Αργά. Πολύ αργά.

Υ.Γ. Το βίντεο** δείχνει τον Μέσι να είναι έτοιμος να κάνει εμετό κατά τη διάρκεια του τελικού του Μουντιάλ. Είναι προφανές πως άνθρωπος κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να αντέξει άλλο. Σωματικό είναι το θέμα. Το ερώτημα είναι γιατί δεν αντικαταστάθηκε και ποιος πίεσε για να μείνει μέσα σε όλο το ματς.


** Δυστυχώς δεν κατάφερα να το κατεβάσω
@radical39

===============================================================


Κι όμως η Microsoft πέτυχε το απόλυτο στις προβλέψεις που είχε δώσει για το Μουντιάλ από τη φάση των νοκ-άουτ παιχνιδιών, μέχρι τη στέψη της Γερμανίας ως Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας. Μήπως γνώριζαν κάτι παραπάνω;
 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ

Η εταιρία υπολογιστών, Microsoft, κατάφερε να προβλέψει σωστά όλες τα ματς μέχρι τη νίκη της Γερμανίας και τη στέψη της ως Πρωταθλήτρια Κόσμου. Προβλέποντας τα αποτελέσματα, χρησιμοποιώντας ένα μαθηματικό μοντέλο, η εταιρία είχε "βρει" τον τελικό Αργεντινή-Γερμανίας, πολύ πριν οι δυο ομάδες βρεθούν αντιμέτωπες.

Και μάλιστα είχε προβλέψει πως θα κερδίσουν οι Γερμανοί!

Αν και στα ματς των ομίλων η Microsoft είχε προβλέψει σωστά μόνο το 60% των αγώνων, από τη φάση των νοκ-άουτ και μετά, έκανε το απόλυτο. "Από τους 16 και μετά, όλα ήταν μαγικά για εμάς. Βλέπαμε όλες τις προβλέψεις μας να επαληθεύονται", τα λόγια ενός εκ των ερευνητών της εταιρίας.

Οι προβλέψεις αποτελεσμάτων για την Microsoft ξεκίνησαν από σόου όπως το American Idol ή το Dancing With The Stars, όπου προσπαθούσαν να "καθορίσουν" ποιος θα παίκτης θα φύγει και ποιος θα φύγει, βάση.... δεδομένων και αναλύσεων!


Η ομάδα των ερευνητών της εταιρίας στη συνέχεια, ασχολήθηκε με τα σπορ και συγκεκριμένα το NBA, με τα αποτελέσματα να είναι εντυπωσιακά.

"Οι ερευνητές μας έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο μελετώντας, προκειμένου να προβλέψει αποτελέσματα με απόλυτη επιτυχία. Για παράδειγμα, όλα τα στατιστικά παικτών που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο, αν έχουν παίξει ξανά αντίπαλοι με κάποιους, τον χαρακτήρα τους και τι συνηθίζουν να κάνουν μέσα στον αγώνα, το κλίμα, τα πάντα!", συνεχίζει ένα από τα μέλη της Microsoft.

Οι επιτυχημένες προβλέψεις της Microsoft μάλιστα στο φετινό Μουντιάλ, συγκρίνονται από πολλούς με αυτές του Πολ του χταποδιού που προέβλεπε τα σκορ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ν.Αφρικής.

Σχόλια των ΜΜΕ για το Μούντιαλ Βραζιλίας
------------------------------------------------

Θύελλα αντιδράσεων έφερε στον κόσμο των social media η επιλογή της FIFA να δώσει το βραβείο του καλύτερου παίκτη του τουρνουά στον Λιονέλ Μέσι, για τα τέσσερα γκολ που πέτυχε στη φάση των ομίλων και τα τέσσερα βραβεία MVP που κέρδισε συνολικά.

Αιτία για τις αντιδράσεις ήταν το γεγονός πως ο 27χρονος σούπερ σταρ δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά στον τελικό κόντρα στη Γερμανία και ότι υπήρχαν και άλλοι παίκτες που θα μπορούσε να "προσέξει" η παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία.

Χαρακτηριστικά είναι τα σχόλια στο Twitter δύο ανθρώπων του ποδοσφαίρου. "Παράλογη Χρυσή Μπάλα", έγραψε χαρακτηριστικά στο Twitter ο τεχνικός της εθνικής Μεξικού, Μιγκέλ Ερέρα, ενώ την τεράστια απορία του διατύπωσε μέσω (πολλών) ερωτηματικών ο Ρουντ Γκούλιτ.

Την ίδια ώρα η "Gazzetta dello Sport" παρουσίασε την είδηση με τίτλο "Ο Μέσι απέτυχε αλλά για την FIFA είναι ο καλύτερος" ενώ αίσθηση προκάλεσε και η άποψη της αργεντίνικης "Ole" που δεν συμφωνεί και αυτή με την επιλογή του Μέσι.

"Δεν άξιζε τον τίτλο αυτό ο Μαστσεράνο;", ήταν η επίσημη τοποθέτηση της εφημερίδας μέσω σχετικού κειμένου.


πηγή: sport24


=======================================================


O τελικός Γερμανία - Αργεντινή 


Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω κάθε τέσσερα χρόνια που ξεκινάει το Μουντιάλ, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, το έγραψα ουκ ολίγες φορές και όμως υπάρχει ακόμη κόσμος που πιστεύει στα... θαύματα όταν έχουμε Παγκόσμια Κύπελλα! Δεν υπήρξε ούτε ένας τελικός σε αυτά τα 84 χρόνια που oι φιναλίστ να μην ήταν προβλέψιμοι. Ομάδες με ιστορία και περγαμηνές, με τίτλους και δύναμη. Ή, σε κάποιες περιπτώσεις, η εκάστοτε διοργανώτρια χώρα!

Μόνες εξαιρέσεις οι δύο «βασίλισσες χωρίς στέμμα», η Ουγγαρία του '54 και η Ολλανδία του '74, που στην εποχή τους ήταν όμως οι καλύτερες ομάδες με διαφορά. Η πρώτη ήταν αήττητη από το 1949, διέθετε τον Πούσκας, τον Χιντεγκούτι, τον Κόκτσις και τον Μπόζικ και είχε συντρίψει την Αγγλία 6-3 στο «Γουέμπλεϊ» και 7-1 στη Βουδαπέστη και δεν είχε αντίπαλο.  
     
Η δεύτερη, το 1974 στη Γερμανία είχε ως βάση τον εκπληκτικό Αγιαξ του Κρόιφ, αλλά και τη Φέγενορντ του Φαν Χάνεγκεμ και παρ' ότι δεν είχε προϊστορία στα Μουντιάλ, ήταν (αν όχι το πρώτο) από τα φαβορί! Ποτέ άλλοτε δεν έφτασε στον τελικό ομάδα χωρίς ειδικό βάρος.             Η Τσεχοσλοβακία, λένε κάποιοι, πώς πήγε τελικό το 1962; Η απάντηση είναι απλή. Ηταν εξαιρετική ομάδα με τον χαρισματικό Μάζοπουστ (νικητή της ίδιας χρονιάς της «Χρυσής Μπάλας») και με παρουσία στο παρελθόν σε τελικό, κόντρα στην Ιταλία το 1934, όπου προηγήθηκε και έχασε δύσκολα στην παράταση.

Σε κάθε διοργάνωση λοιπόν, υπάρχουν οι «Σταχτοπούτες». Ομάδες που αρχίζουν καλά, αφήνουν υποσχέσεις. Στον τελικό φτάνουν όμως, πάντα, τα ονόματα. Ποτέ η Χιλή, η Πολωνία, η Σενεγάλη, το Καμερούν, το Μεξικό, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Νότιος Κορέα, η Πορτογαλία, η Κολομβία. Με ρωτούσαν πριν αρχίσει αυτό το Μουντιάλ συνάδελφοι στον αέρα του ΒΗΜΑ FM, αν βλέπω τη Γαλλία ή την Αγγλία να έχουν τύχη. Απαντούσα κάθετα πως δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσουν ούτε στην τετράδα! Δεν θα έδινα τύχη ούτε στους Ολλανδούς, ομολογώ, αν δεν υπήρχε ο Λουίς φαν Χάαλ στον πάγκο τους και αν δεν είχαν αρχίσει με εκείνο το απίστευτο 5-1 επί των Ισπανών!

Επέμενα και επιμένω, πως οι διοργανώσεις της ΦΙΦΑ είναι άλλο πράγμα από εκείνες της ΟΥΕΦΑ. 'Οπου στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα υπάρχει χώρος για να κάνουν την έκπληξη, η Ελλάδα, η Δανία, η Τσεχία, η Τουρκία. Στα Μουντιάλ το προϊόν είναι εντελώς διαφορετικό! Ελεγα -καιρό πριν το Μουντιάλ- πως δεν ήταν ούτε η ώρα ούτε ο τόπος κατάλληλος για να μπορέσει να γίνει η έκπληξη. Η γνώμη μου από καιρό γι' αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο -αυτοί που διαβάζετε συχνά τη «SportDay» θα το θυμάστε- είναι πως θα είχαμε τρεις απόλυτα προβλέψιμες ομάδες στην τετράδα, με Βραζιλία, Γερμανία και Αργεντινή και έτσι έγινε, μόνο που ειλικρινά περίμενα ένα λατινοαμερικανικό τελικό! Ομως η κατάρρευση της Βραζιλίας, χωρίς Νέιμαρ και ιδίως Τιάγκο Σίλβα, δεν μας ξαφνιάζει, ωστόσο το τελικό σκορ του 1-7 ήταν απίστευτο. Ομως αγωνιστικά οι δύο πιο σταθερές ομάδες από τα ανεξάρτητα ταμπλό που διαφαίνονταν από τη μέρα της κλήρωσης, κατάφεραν να επιπλεύσουν και να είναι στον τελικό!

Ποτέ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων δεν είχαμε τελικό χωρίς μία εκ των τεσσάρων παραδοσιακών εθνικών ομάδων, ή την Ολλανδία. Μία από τις Βραζιλία, Γερμανία, Αργεντινή και Ιταλία είναι πάντα εκεί, από τον πρώτο τελικό το 1930 και οι «οράνιε» μπήκαν σφήνα το 2010, όταν απέναντί τους βρέθηκε η απόλυτη ομάδα της τελευταίας οκταετίας, η Ισπανία!

Φαβορί γι' αυτόν τον τελικό όλοι δίνουν τη Γερμανία. Εμένα, η φτωχή μου πείρα των 35 επαγγελματικών μου χρόνων, μου ψιθυρίζει να μην παρασύρομαι σε τελικούς και δη Μουντιάλ, από φαβορί και εμφανίσεις σε ημιτελικούς. Το τελευταίο παιχνίδι μιας κοπιαστικής σεζόν είναι ένα πολύ διαφορετικό ματς. Η Αργεντινή έχει καλύτερες μονάδες και τον Λίο Μέσι. Η Γερμανία, που εντυπωσίασε στον ημιτελικό, δεν θέλει να μείνει ξανά με τα χειροκροτήματα που συνοδεύουν τον ηττημένο, όπως τόσο συχνά έχει γίνει από το 1996 και μετά. Αν μη τι άλλο, αυτός ο 21ος τελικός του Μουντιάλ υπόσχεται να μας μείνει αξέχαστος...

Χρήστος Σωτηρακόπουλος
SportDay.gr


=====================================================================================


Bραζιλία - Ολλανδία  0-3

Σκέτο… φαρμάκι κέρασε την Βραζιλία η Ολλανδία! Οι «οράνιε» αποχαιρέτησαν με ψηλά το κεφάλι το Μουντιάλ, επικρατώντας στο μικρό τελικό 3-0 της «σελεσάο» και ρίχνοντάς της νέο... ξεγυρισμένο «χαστούκι»!

Ούτε για… καφέ της παρηγοριάς!

Πικρός αποδείχθηκε ο τελικός της… παρηγοριάς για την Βραζιλία! Η «σελεσάο» δεν έδειξε επ’ ουδενί πως συνήλθε απ’ το «στραπάτσο» με την Γερμανία και φυσικά η Ολλανδία δεν την άφησε ατιμώρητη!

Η ομάδα του Φαν Γκάαλ βρήκε… μπόσικη την αντίπαλό της και δίνοντάς της νέο «χαστούκι» με σκορ 3-0, κατέκτησε την τρίτη θέση στο φετινό Μουντιάλ, αφήνοντας την οικοδέσποινα να… γίνεται έρμαιο στη -δικαιολογημένη- γιούχα των οπαδών της!

Φαν Πέρσι (ανύπαρκτο πέναλτι στο 2’), Μπλιντ (16’) και Βαϊνάλντουμ διαμόρφωσαν το τελικό σκορ, με τους Βραζιλιάνους να διαμαρτύρονται -δικαίως- για πέναλτι σε ανατροπή του Όσκαρ (65’), ενώ οι νικητές έγιναν η πρώτη εθνική που χρησιμοποιεί και τους 23 παίκτες της αποστολής (μπήκε αλλαγή ο Βορμ στο φινάλε) στην ιστορία του Μουντιάλ (σε 23άδα).


Το ματς:

Το μάθημα δεν έγινε πάθημα για τη Βραζιλία. Γιατί αντί μετά την «εφτάρα» να ξεκινήσει με συγκέντρωση το ματς, τα ‘κανε μούσκεμα, δίνοντας την ευκαιρία στην Ολλανδία να πάρει από νωρίς προβάδισμα. Όλο αυτό βέβαια συνέβη και διότι ο διαιτητής, απ’ τη δική του την πλευρά,   τα ‘κανε μαντάρα! Αντί να δώσει φάουλ και κόκκινη στον Τιάγκο Σίλβα (για μαρκάρισμα στον Ρόμπεν εκτός περιοχής), έδωσε κίτρινη και πέναλτι, με τον Φαν Πέρσι να λέει… ευχαριστώ απ’ την άσπρη βούλα. Οι οικοδεσπότες δεν έβαλαν μυαλό. Και στο 16’ ο Μπλιντ «τιμώρησε» τη νέα αδράνεια του Νταβίντ Λουίζ (που αντί να διώξει, έβγαλε ασίστ) και το 2-0 ήταν γεγονός για τους «οράνιε».

Και εκεί που έλεγες, δεν μπορεί θα βγάλει μια αντίδραση η Βραζιλία, έμενες ξανά άφωνος. Γιατί οι παίκτες του Σκολάρι ήταν πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου, άφηναν πολλούς χώρους πίσω και οι… μνήμες απ’ τον ημιτελικό με τα «πάντσερ» άρχισαν να ξυπνούν! Λίγο μετά το μισάωρο… ας πούμε πως οι γηπεδούχοι έδειξαν έτσι ένα «σφυγμό», με Όσκαρ και Μαϊκόν να το παλεύουν, αλλά πέραν της φάσης όπου κανείς συμπαίκτης τους (Νταβίντ Λουίζ και Παουλίνιο) δεν μπήκε στην τροχιά της μπάλας, δεν υπήρχε κάτι που να πιστοποιεί τις κίτρινες -κι ένδοξες του παρελθόντος- φανέλες!

Οι Βραζιλιάνοι έδειξαν να βγάζουν ένα… x πάθος στο δεύτερο μέρος. Αλλά το διαγώνιο σουτ του Ραμίρες δεν μπορούσε καν να καλύψει την τραγική τους εικόνα. Κι όσο περνούσαν τα λεπτά, όλο περισσότερο χώρο άφηνε η Ολλανδία που απλώς… πατούσε στον «αέρα» που είχε πάρει. Θα μπορούσε, βέβαια, στο 68’ να… ξαναδούμε ματς, αλλά ο διαιτητής απέδειξε ξανά πως δεν ήταν και τόσο ικανός για τέτοιο αγώνα και αρνήθηκε πέναλτι υπέρ του Όσκαρ (τον τιμώρησε με κίτρινη για θέατρο). Η είσοδος του Χουλκ έδωσε μια… πνοή στη «σελεσάο», αλλά δεν ήταν αρκετή για να αλλάξει τη μοίρα του αγώνα. Και στις καθυστερήσεις, η ομάδα του Φαν Χάαλ «ισοπέδωσε» την αντίπαλό της. Με τον Βαϊνάλντουμ να τιμωρεί εκ νέου τα κενά στην άμυνα και από κοντά να διαμορφώνει το τελικό -και θριαμβευτικό 3-0!

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

Βραζιλία (Σκολάρι): Ζούλιο Σέζαρ, Τιάγκο Σίλβα, Νταβίντ Λουίζ, Μάξουελ, Μαϊκόν, Παουλίνιο (57’ Ερνάνες), Ραμίρες (72’ Χουλκ), Λουίς Γκουστάβο (46’ Φερναντίνιο), Όσκαρ, Γουίλιαν, Ζο

Ολλανδία (Φαν Χάαλ): Σίλεσεν (92’ Βορμ), Φλάαρ, Ντε Φράι, Μάρτινς Ίντι, Μπλιντ (70’ Γιάνματ), Κάουτ, Κλάσι (90’ Φέλτμαν), Βαϊνάλντουμ, Σνάιντερ, Φαν Πέρσι, Ρόμπεν

Διαιτητής: Τζαμέλ Χαϊμουντί (Αλγερία).

Αποστόλης Σπυρόπουλος
SportDay.gr


=====================================================================================


«Σκίστε τους! Γαμήστε  τους»!

Μπροστά στα μάτια μας. Δίχως ντροπή και πιθανότατα εκτελώντας εντολές απευθείας από κάποιον Νονό, οι εγκληματίες δρουν ελεύθεροι στα γήπεδα της Βραζιλίας και σκοτώνουν ό,τι αγαπάμε…

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας θα μείνει στην ιστορία και θα το κάνει για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως άλλωστε έχει συμβεί και με άλλες διοργανώσεις στο παρελθόν. Το πραγματικά αξιοπερίεργο σε αυτό του Μουντιάλ είναι πως η διαφορετικότητά του σε σχέση με προηγούμενα και η αιτία που το κάνει να ξεχωρίζει σχετίζεται με πράγματα που φαινομενικά μοιάζουν αδύνατο να συνυπάρξουν.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Το κύριο χαρακτηριστικό, εκείνο που τραβάει το μάτι του κάθε φιλάθλου είναι η ευκολία με την οποία οι ομάδες βρίσκουν δίχτυα. Ένα στοιχείο που στα νοκ-άουτ ματς δεν ήταν πια τόσο έντονο, αλλά και πάλι παρέμενε ικανό για να προσδώσει μεγαλύτερη γοητεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Τα 2,8 γκολ ανά παιχνίδι συγκρινόμενα με τα 2,3 του προηγούμενου, αποτελούν παράσημα για επιθετικούς όπως ο Χάμες Ροντρίγκες (6 τέρματα), Μίλερ, Μέσι, Νεϊμάρ (από 4), ιδιαίτερα αν στην εξίσωση προσθέσει κανείς και τη σχεδόν αλλόκοσμη παρουσία των γκολκίπερ.

Οι τύποι που φορούν (συνήθως) φανέλες με το «9» και το «10» στην πλάτη είναι οι ευνοημένοι της υπόθεσης. Στέλνουν την μπάλα στο πλεχτό και για τους οπαδούς γίνονται κάτι σαν front man σε γκρουπ που για την πάρτη τους ξεροσταλιάζουν τα κοριτσάκια στις συναυλίες. Σε αυτήν τη διοργάνωση τα κατάφεραν μια χαρά, παρά το γεγονός πως απέναντί τους βρήκαν τερματοφύλακες-κέρβερους. Όσοι ζήσαμε αυτό το Μουντιάλ θα περιγράφουμε τα κατορθώματα του Κέιλορ Νάβας, του Οτσόα, του Χάουαρντ ή του Νόιερ αργότερα και όσοι μας ακούν θα πιστεύουν πως δεν ήταν άνθρωποι, αλλά σούπερ ήρωες που τα γάντια τους αποτελούσαν το μυστικό και την πηγή των υπερδυνάμεων που διέθεταν στην κατοχή τους.

Εκτός από αυτούς τους φανερούς «εχθρούς», οι ποδοσφαιριστές σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο -είναι φανερό πια- είχαν να αντιμετωπίσουν κι άλλους. Μιλάμε για τους διαιτητές που εμφανίζουν μια ακατανόητη ανοχή σχεδόν σε κάθε παραβατική συμπεριφορά που συμβαίνει στο γήπεδο… Σαν σύγχρονοι Πάπες δείχνουν έτοιμοι να δώσουν συγχωροχάρτι στον κάθε «δολοφόνο» που χρησιμοποιεί τις τάπες σαν φονικό όργανο.

Οι μόλις 2,9 κάρτες ανά αγώνα που μοιράζουν ανά ματς, τη στιγμή που στην προηγούμενη διοργάνωση ο αριθμός αυτός πλησίαζε τις 4, δυστυχώς δεν αποτελεί ένδειξη πως το ποδόσφαιρο μετατρέπεται σταδιακά σε σπορ που θα συναγωνίζεται σε… ευγένεια το τένις. Τουλάχιστον, όχι για εκείνους που έχουν παρακολουθήσει τα περισσότερα παιχνίδια και αντιλαμβάνονται πως αυτό το νούμερο προκύπτει εξ αιτίας της εγκληματικά πλημμελούς εφαρμογής πειθαρχικού ελέγχου από την πλευρά των διαιτητών. Μόνο τάκλιν στην καρωτίδα δεν έχουμε δει να περνάει ατιμώρητο…

Τα συγκεκριμένα «κοράκια» μπορεί να μην κράζουν, αλλά σφυρίζουν (η σωστή διατύπωση είναι δεν σφυρίζουν) αδιάφορα όταν ο Χ αμυντικός σακατεύει τον αστράγαλο αντιπάλου, όταν είναι συνεπής στο ραντεβού της σχάρας του παπουτσιού του με το καλάμι που βρήκε μπροστά του ή όταν ο αμυνόμενος με τη συμπεριφορά του δείχνει το πόσο μεγάλος θιασώτης του δόγματος «ή ο παίχτης ή η μπάλα» είναι.

Όταν οι ποδοσφαιριστές αντιλήφθηκαν το θείο δώρο αυτής της ιδιότυπης ασυλίας που κατείχαν, ξέφυγαν τελείως. Σε ένα ματς (Βραζιλία-Κολομβία) με 54 φάουλ, η πρώτη κάρτα εδέησε να βγει από την κωλότσεπη του Καρμπάγιο μετά από 64 λεπτά αγώνα και αφορούσε την παρεμπόδιση ενός τερματοφύλακα να κάνει βολέ. Αντίθετα, η καρατιά του Σούνιγκα (σύντομα θα αποκτήσει το προσωνύμιο «χασάπης») στον Νεϊμάρ δεν έτυχε αντίστοιχης αντιμετώπισης. Έτσι το Μουντιάλ έχασε μια από τις μεγαλύτερες ατραξιόν τους, οι Βραζιλιάνοι τη μισή δύναμή τους και λίγο έλειψε να χάσουμε μια και καλή τον ίδιο τον Νεϊμάρ.

Μετά από τόσα συνεχόμενα περιστατικά ατιμωρησίας, πώς να μην πάει ο νους σου σε θεωρίες συνωμοσίας; Πώς να μη συμπεράνει κανείς πως οι διαιτητές έχουν πάρει εντολές από τους προϊσταμένους τους στη FIFA να επιτρέπουν το σκληρό παιχνίδι; Εάν αυτό ισχύει, γιατί άραγε το κάνει; Εάν αυτό δεν συμβαίνει, γιατί δεν τους τιμωρεί η Παγκόσμια Συνομοσπονδία;

Το ποδόσφαιρο έχει περάσει και άλλες τέτοιες περιόδους που το σκληρό παιχνίδι έγινε το σήμα κατατεθέν του. Αυτή κατάσταση οδήγησε σε δραστική μείωση του αριθμού των γκολ που βλέπαμε και τελικά λειτούργησε σε βάρος του θεάματος και του ίδιου του σπορ. Αυτή τη στιγμή η μόνη ευνοϊκή συγκυρία που εμποδίζει την επιστροφή του αθλήματος στο δικό του Μεσαίωνα είναι η συνύπαρξη μιας-δυο γενιών εξαιρετικά προικισμένων ποδοσφαιριστών που τα καταφέρνουν παρά τα δρεπάνια που καλούνται να αντιμετωπίσουν.

Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί εάν δυο-τρεις από δαύτους καταλήξουν για μήνες στα νοσοκομεία…

Υ.Γ Δόξα και τιμή στον Μπέντζαμιν Ουίλιαμς, τον διαιτητή του Κόστα Ρίκα-Ελλάδα που κόντρα στις… επιταγές ή τη μόδα, τόλμησε να δείξει μια κόκκινη και οκτώ κίτρινες κάρτες. Μέχρι και τον Σάντος επέβαλε αυτός ο μοναχικός θεούλης.