Η κακή εκπαίδευση στην Αριστερά...

Η κακή εκπαίδευση στην Αριστερά...
Χρήστου Δημήτρης

Η "κακή εκπαίδευση" είναι ο τίτλος μιας εξαιρετικής ταινίας του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Δανείζομαι τον τίτλο για να μιλήσω για την κακή εκπαίδευση ενός ανησυχητικά μεγάλου τμήματος της ελληνικής Αριστεράς. Το ΚΚΕ, αυτό που έχει καταληφθεί από μια νεοσταλινική ομάδα που κρυβόταν όσο υπήρχε η Μόσχα ως καθοδηγητικό κέντρο, είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για το οποίο υπάρχουν αρμοδιότεροι να γράψουν την ιστορία και να μιλήσουν για τη θρασυδειλία των κόκκινων καρδιναλίων που περίμεναν να αποβιώσει η παλαιά γενιά του Χαρίλαου Φλωράκη για να τους αποκηρύξουν, μετά θάνατον! Διάφορες άλλες μικρές ομάδες ακόμα ηδονίζονται με τις καυστικές κριτικές στον καπιταλισμό και τον νικάνε κάθε μέρα στα Video Games!

•Πού στο καλό πήγαν η περιέργεια ή η ανάγκη της ανακάλυψης, οι αρχές της τεκμηρίωσης και ο πόθος της εφευρετικότητας, που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τη ζωντανή πρωτοπόρο νεολαία;

Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχασε ταχύτερα του αναμενομένου τα όποια αριστερά χαρακτηριστικά της είχαν απομείνει, καθώς ο οπορτουνισμός και η σαγήνη της εξουσίας γοήτευσαν τα περισσότερα στελέχη της. Χωρίς δυνατότητες μελέτης των σύγχρονων, μοναδικών στην πολιτική ιστορία, οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, το μόνο που έκαναν όλοι ήταν να αναζητούν δικαιολογίες για τις ολέθριες επιλογές τους. Οι διαφορές στη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν είναι μόνο ή κυρίως πολιτικές. Διάφορα συμφέροντα, πολιτικά και οικονομικά, ασκούν πιέσεις για να την κάνουν κερασάκι στην τούρτα τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα η μοναδική ηγετική πολιτική δύναμη που μπορεί να απελευθερώσει τη χώρα από τους κατακτητές της. Και επειδή είναι -πλέον- σε όλους φανερό πως υπάρχει εθνικό ζήτημα και μάλιστα κυρίαρχο, προκύπτει σε αυτή τη φάση του πολιτικού αγώνα η ανάγκη συμμαχιών, συνεργασιών και συμμετοχής των περισσότερων δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής. Η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έχει κατανοήσει, όπως διατυπώνεται στον επίσημο λόγο και στις θέσεις του ιδρυτικού Συνεδρίου, τις ανάγκες που υπάρχουν για τη συγκρότηση ενός προγράμματος διακυβέρνησης ικανού να βγάλει τη χώρα από το καταστροφικό αδιέξοδο. Υπάρχουν δυνάμεις τόσο μέσα στο κόμμα όσο και πλάι σε αυτό που εργάζονται ή είναι πρόθυμες να συνεισφέρουν σε αυτό το τιτάνιο έργο.

ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι απλό. Πρόσφατα συντάχθηκε από ειδικό μια τεκμηριωμένη πρόταση νόμου. Άρεσε στους παραλήπτες και δήλωσαν ότι θα την καταθέσουν στη Βουλή. Ο ειδικός έβαλε τις φωνές. Ρώτησε αν την έδωσαν σε νομικούς με γνώσεις και εμπειρίες δικαίου για να την ελέγξουν. Δεν το είχαν σκεφτεί. Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνω γιατί κάποιοι ζηλεύουν το ΚΚΕ που ...καθαρίζει με το τσιτάτο "Τίποτα δεν λύνεται στον καπιταλισμό, όλα θα λυθούν στο σοσιαλισμό. "Στον πολύχρωμο... κήπο (σ. Μανώλη) του ΣΥΡΙΖΑ η οργάνωση του κόμματος είναι τόσο μπερδεμένη, χαλαρή και ταυτόχρονα γραφειοκρατική, με ανησυχητική άγνοια κινδύνου και δυσκολιών, με περιορισμένες επαφές με την κοινωνία, σε βαθμό που προκύπτει το ερώτημα αν μπορούν αυτές οι οργανώσεις να αντιστοιχηθούν με το κόμμα και τις ιστορικές υποχρεώσεις του.

ΑΝ ΟΛΑ τα μέλη και τα στελέχη κατανοούσαν ότι το υπόδειγμα της πορείας προς τον δημοκρατικό σοσιαλισμό του 21ου αιώνα δεν υπάρχει και πως ο κλήρος έλαχε στον ΣΥΡΙΖΑ να ετοιμάσει με ρεαλισμό, ευθύνη και κυρίως με ανοιχτά αυτιά προς την κοινωνία το νέο υπόδειγμα, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Το να λες για παράδειγμα, "έξω από το ευρώ", χωρίς να έχεις μελετήσει με κάθε λεπτομέρεια τις χιλιάδες παρενέργειες που θα έχει μια τέτοια απόφαση, ακόμα και αν κάποια στιγμή μπορεί να γίνει αναπόφευκτη, είναι εγκληματική αμέλεια απέναντι στον λαό. Το να μην κατανοείς τη βαθύτατη πολιτισμική ηθική κρίση που έχει εξαπλωθεί από το πελατειακό σύστημα του δικομματισμού είναι σαν να κάνεις στρατηγικό σχέδιο νίκης με 100.000 άριστα εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους στρατιώτες, όταν στην πραγματικότητα δεν έχεις ούτε 1.000 με νεροπίστολα.

ΣΕ ΜΙΑ προσυνεδριακή συνδιάσκεψη μια επαρχιακής πόλης, όπου παρευρέθηκα, ένας νεαρός κατανάλωσε όλο τον χρόνο της ομιλίας στο θέμα του εργατικού ελέγχου των εργοστασίων. Είχε προσπεράσει το θέμα της ανάθεσης της ευθύνης διακυβέρνησης από τον ελληνικό λαό και είχε πάει κατευθείαν στον σοσιαλισμό. Τον πλησίασα στο τέλος και τον ρώτησα πώς είναι σίγουρος ότι θα υπάρχουν εργοστάσια ανοιχτά για να ασκήσει εργατικό έλεγχο. Δίστασε να απαντήσει γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε περάσει από το μυαλό του! Σπουδαστής βιολογίας, επιστήμης που στηρίζεται στην έρευνα, είχε εγκλωβιστεί σε φανατισμούς του δόγματος "πίστευε και μη ερεύνα". Πού στο καλό πήγαν η περιέργεια ή η ανάγκη της ανακάλυψης, οι αρχές της τεκμηρίωσης και ο πόθος της εφευρετικότητας, που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τη ζωντανή πρωτοπόρο νεολαία; Ποιοι τους διδάσκουν και εκφυλίζουν τον έμφυτο προβληματισμό της ηλικίας;

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ με τον σημερινό μετασυνεδριακό ΣΥΡΙΖΑ είναι πως, ενώ κάποιες οι συνιστώσες του, ή όπως αλλιώς τις ονομάζουν, λειτουργούν με τον απόλυτο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, αυτός ο συγκεντρωτισμός, δηλαδή ο σεβασμός των αποφάσεων της πλειοψηφίας, από ελάχιστους γίνεται σεβαστός σε επίπεδο κόμματος, ενώ κάποιοι άλλοι στις οργανώσεις αλληλοβρίζονται χυδαία και δημοσίως μέσω Facebook! Αισιοδοξώ πως η ορμή των σκληρά δοκιμαζόμενων Ελλήνων μπορεί να δημιουργήσει τις απαραίτητες υπερβάσεις. Και επειδή στις προσεχείς εκλογές η μάχη θα είναι μαύρο ή άσπρο, ελπίζω πως αυτό το πολιτικό θαύμα μπορεί να γίνει εφικτό και να δώσει αισιοδοξία και δύναμη στους αγωνιζόμενους λαούς όλου του κόσμου.

dchristou52@gmail.com