Περί προδοσίας...

''Περί προδοσίας''

”Είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός,
κι είμ’ αδερφός του.”

Συνήθως σε προδίδει αυτός που σε μυθοποιεί, για να σε καταβαραθρώσει… (βλ. Εφιάλτη).

Συνήθως σε προδίδει αυτός που θέλει να σε ξεπεράσει…
Αυτός που δεν έχει την δύναμη να πει ευχαριστώ…

Χωρίς την “προδοσία” ίσως η ανθρωπότητα δεν θα πήγαινε μπροστά.

Όμως, το πως… προδίδεις (το πως αποχαιρετάς με έναν τρόπο κάποιον άλλον ή ακόμα και ένα κομμάτι του εαυτού σου), μαρτυρά τη δική σου γενναιότητα, το δικό σου μεγαλείο ψυχής, ή αντίθετα τη μικροψυχία σου.

Γι αυτό, συνήθως, η προδοσία είναι ύβρις. Γιατί οι άνθρωποι δεν
έχουν μάθει να εξελίσσονται χωρίς να καταστρέφουν αυτόν ή
αυτό που τους βοήθησε να εξελιχθούν.

Δείτε την ιστορία, δείτε ότι βοήθησε τον άνθρωπο να πάει μπροστά,
εκεί που βρίσκεται τώρα. Δείτε την ύβρη. Και δείτε πως, τελικά, η
εξέλιξη μπορεί να είναι καταστροφή, και όχι πρόοδος.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Απαξιούν την ψυχή τους και αγνοούν, ότι αυτό ακριβώς είναι η ταπείνωση και η τιμωρία τους, να επαναλαμβάνονται οικτρά, βλαβερά, όσο και βαρετά…


Posted by Crystalia Patouli
02.05.2013

—
Για το θεμα της προδοσίας, περισσότερα:
http://afigisizois.wordpress.com/2012/04/04/h-