KYBEΡΝΗΣΗ ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ

Ο Κρίτων Αρσένης είναι ένας 35άρης ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, στον οποίο ακόμη και από το ίδιο το κόμμα του καταλογίζουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου τον έβαλε στη λίστα το 2009, χάρη στη μητέρα του που είναι παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και από τις πρώτες οπαδούς του νεοπαπανδρεϊσμού. Για να το λένε έτσι θα είναι -εξ άλλου όλος ο κόσμος έχει να το λέει για τις επιλογές του Γιώργου. Γιατί όχι και ο εν λόγω νεαρός, ο οποίος σύμφωνα με το βιογραφικό του έχει θητεία σε περιβαλλοντολογικές δραστηριότητες.

Δεν είναι γνωστός ο απολογισμός της παρουσίας του Αρσένη στο Ευρωκοινοβούλιο μέχρι τώρα. Η πρώτη φορά που έγινε θόρυβος γύρω από αυτή την παρουσία ήταν όταν κατέθεσε ερώτηση με την οποία ζητούσε να εφαρμοστεί η κοινοτική νομοθεσία για να προστατευθούν τα θαλάσσια κήτη κατά τις έρευνες για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο. Δεν θα το παίρναμε είδηση αν με υπερβολική σφοδρότητα και καθόλου τακτ -καθ ότι πρόκειται για βουλευτή του κόμματος του- ο γραμματέας της Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ δεν τον καταχέριαζε δημοσίως, λέγοντας ότι "δεν κινδυνεύουν τα κοίτη στο Ιόνιο από τις έρευνες, αλλά η χώρα από την… ερώτηση του"!

Ο αγοραίος κυνισμός αυτής της απάντησης σοκάριζε καθώς το μήνυμά της ήταν «όλα για το πετρέλαια». Ένα μήνυμα που παρέπεμπε στην Ελλάδα της αντιπαροχής και της καταστροφής του φυσικού τοπίου, για την «ανάπτυξη», αλλά και για να κονομήσουν οι εργολάβοι.

Είδαμε λοιπόν έναν ευρωβουλευτή να ζητάει το αυτονόητο, αλλά και το επιβεβλημένο για μια χώρα σαν την Ελλάδα που έχει κάθε λόγο να προστατεύει από οικολογικές καταστροφές τις θάλασσες της και έναν τοπικό βουλευτή να τον αντιμετωπίζει με σκαιό τρόπο. Ο Αρσένης έγινε στόχος στο ίδιο του κόμμα επειδή ζήτησε να εφαρμοστεί η κοινοτική νομοθεσία. Παράξενα πράγματα. Όπως παράξενο είναι να εμφανίζεται ένας πρώην υφυπουργός του Παπανδρέου ως στέλεχος κορυφής του Βενιζέλου με ειδίκευση μάλιστα στα… ενεργειακά θέματα! Πολλά μίντια πάντως τάχθηκαν με το μέρος του – του γραμματέα. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.

Ο Κριτών Αρσένης επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο αυτές τις ημέρες με μια νέα ερώτηση. Αυτή καθ' εαυτή έχει αξία διότι αναφέρεται σε ένα θέμα σχεδόν ταμπού για την ελληνική πολιτική σκηνή: με ποιούς μιλάει η τρόικα όταν δεν δίνει εντολές στην κυβέρνηση;

Ο ευρωβουλευτής καταγγέλλει τις σχέσεις της τρόικας με επιχειρηματίες, εταιρείες συμβούλων και δικηγορικά γραφεία στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια θέτει θέμα αδιαφάνειας στις κινήσεις του κλιμάκιου των δανειστών και ζητάει ενημέρωση, πάλι κατ' εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας. Για να τεκμηριώσει την ερώτηση του καταθέτει διάφορα στοιχεία, υπαινισσόμενος ότι διάφορα συμφέροντα υπαγορεύουν στην τρόικα τις επιλογές τους και αυτή με τη σειρά της επιβάλει στην κυβέρνηση να νομοθετήσει αναλόγως.

Αναφέρει μάλιστα μια εντυπωσιακή φράση ενός εκπροσώπου της τρόικας που φέρεται να λέει ότι κατέληξε σε μια πρόταση κατόπιν επαφών που είχε «με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της Ελλάδας που βρίσκονται εκτός πολιτικής».

Ο Αρσένης ζητεί από την Κομισιόν να δώσει, όπως υποχρεούται από τον Κανονισμό, τη λίστα επαφών της τρόικας με ιδιωτικούς φορείς από τον Μάιο του 2010 έως σήμερα. Ο λόγος είναι προφανής: υπάρχει υπόνοια ότι «επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν βρει χρυσή ευκαιρία να προωθήσουν τα συμφέροντα τους σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος στη χώρα μας».

Το θέμα πέρασε στο ντούκου και ο ευρωβουλευτής ούτε καν αποδοκιμάσθηκε από κάποιον «σύντροφο του». Αλλά είναι πολύ μεγάλο θέμα. Τι κάνει η τρόικα με τις ελληνικές αρχές, με το δημόσιο και την κυβέρνηση το ξέρουμε- ή έτσι νομίζουμε. Ωστόσο υπάρχει ένα θέμα για το τι κάνει με τους ιδιώτες με τους οποίους, καθ' ομολογία της, έρχεται σε επαφή -άγνωστο βάσει ποιας διευθέτησης και σε ποια νομική ή συμβατική βάση. Υπάρχει άραγε κάποιο άτυπο μνημόνιο με τους ιδιώτες και δεν το ξέρουμε;

Ας πούμε όμως ότι οι τροικανοί, απλώς κάνουν χρήση των ελευθεριών που απολαμβάνουν στην Ευρώπη όλοι οι κάτοικοι και βλέπουν όποιον τους γουστάρει. Δεν είναι κακό να κολατσίζει ο Ντερούζ με ένα βιομήχανο, ούτε να παίζει τένις ο Τομσεν με έναν εξαγωγέα. Και φυσικά δεν υποχρεούνται να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.

Αλλά, από την ερώτηση του ευρωβουλευτή τίθεται ένα θέμα: υπάρχει περίπτωση οι τροικανοί, πέρα από κάθε όριο -νομικό ή ηθικό- να γίνονται βαποράκια ιδιωτικών συμφερόντων; Υπάρχει περίπτωση να υιοθετούν επιχειρηματικά σχέδια και να τα βαφτίζουν συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας στα πλαίσια του Μνημονίου, δεδομένου ότι κανείς πλέον δεν τους φέρνει αντίρρηση στην κυβέρνηση, ό,τι και αν αξιώνουν;

Η υπόθεση είναι πολύ πιο σημαντική από ό,τι φαίνεται και θα μπορούσε να περιέχει ακόμη και σκανδαλώδεις πλευρές –και ο καθένας αντιλαμβάνεται περί τίνος πρόκειται. Συνιστά πράξη θάρρους για τον ευρωβουλευτή ότι θέτει το θέμα με επίσημο τρόπο και αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί. Και άλλες φορές ακούστηκε ότι διάφοροι υπουργοί έχουν πασάρει μέσω της τρόικας νομοθετικές ρυθμίσεις, αλλά εκεί το θέμα είναι άλλη διάσταση -αμιγώς πολιτική. Εδώ μπορεί να πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό.

Αλλά ας μην υπάρχει βιασύνη. Να δούμε πρώτα τι θα απαντήσει η Επιτροπή στον Αρσένη, να δούμε και τι θα πει η Ελληνική κυβέρνηση. Και ποιος ξέρει; Όλα αυτά μπορεί να είναι αθώες και συνηθισμένες καταστάσεις. Αλλά μπορεί να είναι και ηφαίστειο, το όποιο αν εκραγεί θα κάψει με τη λάβα του κόσμο και ντουνιά.

Καθ' όσον υποτίθεται ότι, στην Ευρώπη, πράγματα που κινούνται στο ημίφως δεν γίνονται δεκτά.


Γιώργος Λακόπουλος
protagon.gr

Δύο μεγάλες εφημερίδες, η αμερικανική Wall Street Journal και η βρετανική Financial Times, δεν συμμερίζονται τους πανηγυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης περί «νέας σελίδας» μετά τη συμφωνία των Βρυξελλών.

Η πρώτη κάνει λόγο για αισιόδοξες προβλέψεις οι οποίες δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα επαληθευτούν, ενώ η δεύτερη χαρακτηρίζει αμφίβολη την αποτελεσματικότητα της συμφωνίας.

Και ο οίκος Fitch, παρότι χαρακτηρίζει θετική την απόφαση του Eurogroup, τονίζει πως παραμένουν οι κίνδυνοι.


«Η πολυαναμενόμενη συμφωνία του Eurogroup δίνει στην Ελλάδα, ένα χοντρικό πλάνο για τη μείωση του τεράστιου χρέους της, αλλά το πλάνο κινδυνεύει να εκτροχιαστεί αν η οικονομία της χώρας δεν βγει από την ύφεση μέσα σε δυο χρόνια», γράφει η Wall Street Journal.

«Τότε οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης θα πρέπει να αποδεχθούν απώλειες στα δάνειά τους προς την Ελλάδα, ώστε να επιτευχθούν οι μακροπρόθεσμοι στόχοι για το χρέος που τέθηκαν την Τρίτη, κάτι που θα δοκιμάσει την πολιτική δέσμευση των ηγετών της ευρωζώνης να κρατήσουν την Ελλάδα στο ενιαίο νόμισμα. Με το τέλος στην ελληνική ύφεση να μην διαφαίνεται στον ορίζοντα, αυτή η δοκιμασία θα μπορούσε να έρθει εντός μηνών», αναφέρει το άρθρο.

Την αποτελεσματικότητα των μέτρων που συμφωνήθηκαν στις Βρυξέλλες για την Ελλάδα, αμφισβητούν σε σημερινό τους άρθρο και οι Financial Times, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει κόστος για να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη και ότι όλα όσα αποφασίστηκαν δεν είναι παρά μια μηχανική υποστήριξη για τον Έλληνα ασθενή και τίποτα περισσότερο.

Μετά από εβδομάδες κωλυσιεργίας, η ευρωζώνη κατέληξε μετ’ εμποδίων σε ένα νέο πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα, μόνο που το πακέτο που συμφωνήθηκε τα ξημερώματα της Τρίτης δεν θα είναι το τελευταίο, γράφουν οι Financial Times, σημειώνοντας ότι οι πρόσφατες αποφάσεις δείχνουν ότι η Ευρώπη αρχίζει να παραδέχεται -έστω και απρόθυμα- ότι υπάρχει κόστος στο να κρατηθεί η Αθήνα στην ευρωζώνη.

«Οι 17 του ευρώ φαίνεται ότι αποδέχονται επιτέλους κάτι που επαναλαμβάνουν εδώ και καιρό οι παράγοντες της αγοράς: ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο και οι πιστωτές- συμπεριλαμβανομένου του επίσημου τομέα- θα πρέπει να προχωρήσουν σε περαιτέρω δράσεις για να το επαναφέρουν σε ένα αποδεκτό επίπεδο.

Τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί για την ελάφρυνση του χρέους είναι αμφιλεγόμενης αποτελεσματικότητας», υποστηρίζει το άρθρο. Η μείωση των επιτοκίων στα διμερή δάνεια μόνο σωστό σημείο εκκίνησης δεν ήταν, ενώ η παράταση της λήξης των ομολόγων ήταν πολύ άτολμη, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Είναι αμφίβολο κατά πόσο με τα εν λόγω μέτρα, θα δοθεί αρκετός χρόνος στην Ελλάδα ώστε να αναπτυχθεί και να αποπληρώσει το χρέος της, γράφουν οι FT και προσθέτουν ότι υπάρχουν και πολιτικοί λόγοι πίσω από όλη αυτή τη δυστοκία και την επιφυλακτικότητα. Όπως υπογραμμίζεται, δεν είναι εύκολο να ζητάς από τα εθνικά κοινοβούλια να εγκρίνουν ένα ακόμη πιο φιλόδοξο πρόγραμμα ελάφρυνσης χρέους, με χώρες όπως η Κύπρος και η Ισπανία να περιμένουν ενδεχομένως στην σειρά.

Άλλο ένα εμπόδιο είναι οι γερμανικές εκλογές του 2013. Ίσως η νέα κυβέρνηση να είναι πιο εύκολο να αποδεχθεί το καινούργιο πακέτο, παρά ο νυν συνασπισμός της Άνγκελα Μέρκελ, σημειώνουν οι FT και τονίζουν ότι το τελευταίο σχέδιο διάσωσης είναι γεμάτο προβληματικά σημεία:

«Βραχυπρόθεσμα, η επαναγορά χρέους από τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να μην λειτουργήσει ως δέλεαρ για τους επενδυτές. Μαρκοπρόθεσμα, οι προβλέψεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μπορεί να αποδειχθούν υπέρμετρα φιλόδοξες. Και στις δυο περιπτώσεις, ο επίσημος τομέας είναι αυτός που θα πρέπει να αναπληρώσει το κενό. Η συμφωνία αυτής της εβδομάδας δεν προσφέρει παρά μηχανική υποστήριξη στον Έλληνα ασθενή».

«Θετική η συμφωνία, αλλά...»

Η ανακοίνωση της συμφωνίας για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και την εκταμίευση της επόμενης δόσης προς την Ελλάδα, αμβλύνουν την άμεση απειλή για χρεοκοπία της χώρας ή έξοδό της από την ευρωζώνη, υποστηρίζει ο οίκος Fitch Ratings, σημειώνοντας ωστόσο ότι παραμένει το ερώτημα της αποτελεσματικής εφαρμογής.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Fitch, τα μέτρα για τη μείωση του χρέους, σε συνδυασμό με την επαναγορά από τους ιδιώτες στα 35 σεντς ανά ευρώ περίπου, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κορύφωση του χρέους/ΑΕΠ κοντά στο 179% το 2014 πριν υποχωρήσει στο 124% το 2020.

Όσον αφορά τον ρυθμό ανάπτυξης, ο οίκος αξιολόγησης αναφέρει ότι θα φτάσει στο 3%-3,5% προς το τέλος της δεκαετίας και ότι η Ελλάδα θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% από το 2016.

Και προσθέτει, ότι δεν θα θεωρήσει την επαναγορά του χρέους ως πιστωτικό γεγονός, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι εντελώς εθελοντική και δεν θα έχει αρνητικές συνέπειες για όσους δεν συμμετέχουν.

Από την πλευρά της, η JP Morgan αναφέρει ότι η συμφωνία δίνει συνέχεια στο «ελληνικό σόου», αλλά βραχυπρόθεσμα δεν δίνει τέλος στο δημοσιονομικό βάρος της χώρας και θα χρειαστεί περαιτέρω στήριξη από τον επίσημο τομέα στο μέλλον.

Ως προσωρινή λύση για την Ελλάδα, καθώς το σχέδιο δεν περιλαμβάνει τη διαγραφή χρέους, αλλά αφήνει ανοικτή την πόρτα για περαιτέρω αλλαγές στην πορεία, χαρακτηρίζει τις αποφάσεις η Societe Generale. O οίκος θεωρεί τη λύση ως ικανή να κρατήσει μέχρι τις γερμανικές εκλογές, το φθινόπωρο του 2013 όμως, κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί να γίνουν και άλλα για να καταστούν τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας βιώσιμα.


πηγή: tvxs.gr

"Τώρα αρχίζουν όλα"
του Αντώνη Φουρλή


«Όλες οι δυνατότητες που θα δώσουμε εμείς, θα δοθούν κάτω από προϋποθέσεις, ώστε να εφαρμοστούν όλα όσα έχουμε πει», είπε ο Γιούνκερ τα ξημερώματα.

«Οι Ευρωπαίοι δεσμεύθηκαν...με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα υλοποιήσει πλήρως το πρόγραμμα», είπε και η Λαγκάρντ μετά την ολονυχτία στις Βρυξέλλες.

Στην κυβέρνηση σήμερα θα το πανηγυρίσουν. Έχουν κάθε λόγο. Πέρασαν πέντε μήνες και δέκα ημέρες από τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου και κάθε ημέρα που ξημέρωνε ήταν δυσκολότερη από την προηγούμενη. Χθες το απόγευμα κυκλοφόρησε με την ταχύτητα του φωτός στο διαδύκτυο μία φήμη, ότι ο Σαμαράς έστειλε μήνυμα – λέει – στους Ευρωπαίους πως "η κυβέρνηση θα κατέρρεε, αν δεν κατέληγαν άμεσα σε συμφωνία για να εκταμιευθεί η δόση".

Ήταν μία ανυπόστατη φήμη για μία πρωθυπουργική δήλωση που ουδέποτε έγινε. Πέρα από αυτό, υπάρχει κάποιος που αμφιβάλει, ότι η κυβέρνηση θα μας αποχαιρετούσε αυτή την ώρα που μιλάμε, αν το Eurogroup τελείωνε, αποτυγχάνοντας να φτάσει σε συμφωνία για την Ελλάδα;

Σαν καταδύτης που κρατά την αναπνοή του όσο αντέχουν τα πνευμόνια του για να φτάσει στον στόχο του, η κυβέρνηση βγήκε με αγωνία στην επιφάνεια για να ρουξήξει αέρα. Όχι μόνο κερδίζει μία ευκαιρία – μία! – για να παλέψει την ανάκαμψη της οικονομίας και την αλλαγή του γκριζόμαυρου σκηνικού στη χώρα, αλλά αποκτά και ένα πολιτικό ατού έναντι της αντιπολίτευσης.

Σε κάθε συζήτηση από σήμερα, θα μπορεί να απαντά στις επιθέσεις, επικαλούμενη την «δικαίωση» της επιλογής να συμπορευτούμε με την Ευρώπη, έστω και αν εκείνη λίγο έλειψε να μας αφήσει ξεκρέμαστους την κρισιμότερη ώρα. Τελικά, οι Ευρωπαίοι δεν μας εγκατέλειψαν και οι κυβερνώντες θα μπορούν να απαντούν «εμείς σας τα λέγαμε», ακουμπώντας με ύφος τον δείκτη στον κρόταφο...

Ομολογώ ότι μπαίνω προς στιγμήν στον πειρασμό να πω κι εγώ κάτι ανάλογο. Όχι προς όσους υποστήριξαν ότι «δεν θα βγει ποτέ» η προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας με τα μοντέλα του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων. Αυτό απομένει να αποδειχθεί στην πορεία και θεωρώ πολύ πιθανό να έχουμε νέες δραματικές συνεδριάσεις σε κανα-δυο χρόνια. Άσε που δεν αποκλείεται αυτή, ή την επόμενη Ανοιξη να ξανατρέχουμε στη Βουλή για συμπληρωματικά μέτρα. Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί, αλλά όρκο δεν παίρνω. Πιστεύω, πάντως, ότι η Ευρώπη λειτούργησε και θα λειτουργήσει ξανά, αν χρειαστεί.

Μπαίνω όμως στον πειρασμό, να απαντήσω σε όσους συστηματικά και με πνεύμα «δήθεν πατριωτικού εξυπνακισμού» (δικός μου ο όρος) βιάστηκαν να φορτώσουν στους άκαρδους Ευρωπαίους, στους κακούς Γερμανούς, στη Μέρκελ και σε όσους από εμάς συνέβαινε να πιστεύουμε πως στο τέλος η Ευρώπη θα νικήσει τους κακούς εαυτούς της, όλα τα στραβά και τα ανάποδα που έχουν συμβεί στη χώρα εδώ και 30 χρόνια - και την επερχόμενη «καταστροφή».

Η Ευρώπη απέδειξε ότι διαθέτει μηχανισμούς αντίστασης και αποθέματα σοφίας. Δεν θα μιλήσω για «αλληλεγγύη», γιατί γνωρίζουμε όλοι πως η αλληλεγγύη στην σύγχρονη οικονομία εξαντλείται, εφόσον πιστέψει κάποιος ότι τα χρήματά του πάνε χαμένα. Στην περίπτωση της Ελλάδας, λίγο έλειψε να το πιστέψουν οι Ευρωπαίοι. Και καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε, ότι υπάρχουν αρκετοί που θα μας περιμένουν «στη γωνία» τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Και να καταλάβουμε και τούτο: στον σύγχρονο κόσμο - και όχι μόνο στην οικονομία, αλλά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας - «αλληλεγγύη» δεν σημαίνει σου δίνω ένα τσουβάλι λεφτά και σου εύχομαι καλό κατευόδιο. «Αλληλεγγύη» σημαίνει είμαι εκεί για να σε συγκρατήσω, να σε διορθώσω, να σε πιέσω ώστε να προοδεύσεις και να πατήσεις γερά στα πόδια σου.

Το πιο σημαντικό μήνυμα του Eurogroup δεν ήταν, για μένα, η απόφαση να εκταμιεύσει τη δόση. Όχι ότι δεν την έχουμε απόλυτη ανάγκη, αλλά από μόνη της δεν αρκεί. Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι αυτές οι «υποσημειώσεις στο επίσημο ανακοινωθέν και στις δηλώσεις Γιούνκερ – Λαγκάρντ», ότι η βοήθεια στην Ελλάδα θα δοθεί υπό τον όρο να τηρήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της.

Εγώ κι εσείς θα τις τηρήσουμε, θέλουμε δεν θέλουμε – τις τηρούμε ήδη, με το εκκαθαριστικό της εφορίας και τις περικοπές μέχρι τελικής πτώσεως. Αλλά δεν θα το συγχωρούσα στους Ευρωπαίους, αν έδιναν 44 δισεκ. επιπλέον δανεικά για να τα διαχειριστεί κατά το δοκούν ένα πολιτικό σύστημα που αποδεδειγμένα ευθύνεται για όλα όσα προηγήθηκαν. Οι υποσημειώσεις των Ευρωπαίων, που επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάδα παραμένει υπό αυστηρό έλεγχο, με κάνουν να αισθάνομαι καλύτερα σήμερα.

Ευτυχώς, μπορώ να ελπίζω ότι αυτή τη φορά θα φροντίσουν να διασφαλίσουν
ότι δεν θα πηγαίνει «άκλαφτο» κάθε ευρώ που θα εκταμιεύεται. Ευτυχώς, μας κατάλαβαν...


πηγή: protagon,gr

=======

Δεν μας εξηγεί όμως, αλλά το περνάει στο "ντούκου" ο κ. Φουρλής, τι θα
πρέπει να κάνουμε με την κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ... Πως θα εξασφαλίσουμε ότι δεν θα πάει και αυτή η "δόση άκλαφτη" όπως οι προηγούμενες; Πότε θα πάνε φυλακή, αφού δημευθούν τα υπάρχοντά τους,
όλοι εκείνοι που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως <<ένα πολιτικό σύστημα που αποδεδειγμένα ευθύνεται για όλα όσα προηγήθηκαν>>;;

Γράφει και αναλύει ο κ. Φουρλής, σαν δημοσιογράφος; σαν πυροσβέστης;
ή σαν ένας από τους "μαζί τα φάγανε" ; Ρητορικό βέβαια το δικό μου ερώτημα..

@radical30

Το «ντρέπομαι» του υπουργού!

Την περίοδο της χούντας, όταν επισκεπτόμασταν έναν δικό μας άνθρωπο στη φυλακή, το τάπερ με το σπιτικό φαγητό που του πηγαίναμε μία φορά την εβδομάδα είχε πάρει περίπου μυθικές διαστάσεις. Δεν ήταν το φαγητό αυτό καθαυτό όσο μια μορφή επικοινωνίας, μια απόδειξη για σένα ότι νοιάζεσαι για τον άνθρωπό σου και μια απόδειξη για εκείνον ότι δεν τον έχουν ξεχάσει.

Μπορούσαμε να το συζητάμε ολόκληρη την εβδομάδα - τα σουτζουκάκια της γιαγιάς με αρκετό σκόρδο για να πέσει σε λήθαργο η μισή πτέρυγα του Κορυδαλλού και, βέβαια, το γλυκό να κολυμπά στο κονιάκ, η μικρή παράνομη απόλαυση για την οποία ρίσκαραν κάθε είδους πειθαρχικές ποινές.

Τα θυμήθηκα διαβάζοντας ένα εξαιρετικό σχόλιο της κ. Μαργαρίτας Κουλεντιανού για τις αλλαγές στον σωφρονιστικό κώδικα και την υποκριτική μας αντίδραση -και των μέσων ενημέρωσης- απέναντι στις «καταγγελίες» ότι ορισμένοι κρατούμενοι παραγγέλλουν «καπνιστό σολομό» από το σούπερ μάρκετ, όπως ρητά επιτρέπεται από τον ισχύοντα νόμο.

Αυτό που δεν επιτρέπεται από κανέναν νόμο και αποτελεί προσβολή για τον πολιτισμό μας είναι η σημερινή κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές - αυτή που, όπως σημειώνει η κ. Κουλεντιανού, έκανε τον υπουργό να πει «ντρέπομαι, ντρέπομαι». Ανθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, σε συνθήκες που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, χωρίς την παραμικρή μέριμνα για σωφρονισμό - πράγματα γνωστά, που όμως περισσότερο μας νοιάζει να τα ξεχάσουμε, παρά να τα αντιμετωπίσουμε.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνες κινητοποιήσεις που γίνονται είναι για να μη χτιστούν νέες φυλακές ή να απομακρυνθούν οι υφιστάμενες από τις πόλεις. Να χάσουν, δηλαδή, οι κρατούμενοι, και μάλιστα οι πιο αδύναμοι, και την ελάχιστη υποστήριξη -ηθική κυρίως- από τους δικούς τους. Οπως οι παράνομοι μετανάστες ή οι Ρομά, έτσι κι αυτοί...

Την ώρα μάλιστα που πολλοί, δυσανάλογα πολλοί, κρατούνται χωρίς να έχουν δικαστεί. Δημοσιεύτηκε πρόσφατα ένα ρεπορτάζ για τους «VIP ενοίκους» του Κορυδαλλού κι ήταν εντυπωσιακό πως σχεδόν όλοι ήταν προφυλακισμένοι. Περιμένουν για μήνες έγκλειστοι την αργοκίνητη ελληνική Δικαιοσύνη.

Σε πολλές χώρες, κυρίως του Τρίτου Κόσμου, η προφυλάκιση είναι στην πραγματικότητα ένα κατασταλτικό μέτρο σε βάρος των αντιπάλων του καθεστώτος. Στην Ελλάδα έχει γίνει άλλοθι για την ατιμωρησία αλλά και ναρκωτικό για την ικανοποίηση μιας ιδιαίτερα εύφλεκτης κοινής γνώμης. Και, βέβαια, εφαρμόζεται επί δικαίους και αδίκους.

Και η διαφθορά; Τα κυκλώματα; Ενας από τους βασικούς λόγους που κάνουν αναγκαία τη μεταρρύθμιση είναι ακριβώς αυτός. Γιατί οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα αποτελούν «θερμοκήπιο» διαφθοράς. Για τους μεν κρατούμενους, ζωτική ανάγκη, προκειμένου να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησής τους. Για τους δε φύλακες, πειρασμός αλλά και πίεση από ένα σύστημα που μόνο έτσι έχει μάθει να λειτουργεί.

Φυσικά όχι για όλους. Γιατί στη φυλακή «εκπροσωπούνται» αναλογικά πολύ περισσότερο τα πιο αδύναμα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού. Είναι αυτοί που ζουν κάτω από τις χειρότερες συνθήκες και συχνά, ως προφυλακισμένοι, δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε νομική βοήθεια και να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τον εαυτό τους.

Ο Α. Ρουπακιώτης πολύ συχνά πολιτεύεται στην κυβέρνηση ως εκπρόσωπος των δικηγόρων, υπερασπιστής μιας ιδιότυπης αντιμεταρρύθμισης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, έρχεται να εκπροσωπήσει μια κατηγορία του πληθυσμού, τους φυλακισμένους, που έχει πραγματική ανάγκη εκπροσώπησης, και να στηρίξει μια μεταρρύθμιση που, αν υλοποιηθεί και δεν μείνει στα χαρτιά, θα είναι πραγματικά επαναστατική. Και μόνο αυτή αν κάνει, αρκεί για να δικαιώσει τη θητεία του!



panteliskapsis@gmail.com

Μόνο 151 έδρες έχουν μαζί στη Βουλή ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

Ενώ τον Ιούνιο τα δύο κόμματα είχαν 162 βουλευτές και πήραν τη ΔΗΜΑΡ για φιγούρα, τώρα την έχουν απόλυτη ανάγκη.

Η υπερψήφιση του προϋπολογισμού από 167 βουλευτές δημιούργησε, σε επίπεδο εντυπώσεων, την εικόνα μιας ισχυρής κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, αν τα εξετάσει κανείς βαθύτερα και πιο αναλυτικά.


Η ΝΔ και πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ βγήκαν πολύ αποδυναμωμένα ως κόμματα από τη διαδικασία ψήφισης του νέου πακέτου μέτρων εξοντωτικής λιτότητας. Τα δύο κόμματα - πυλώνες του πολιτικού μεταπολιτευτικού συστήματος έχασαν στη φάση αυτή εννέα βουλευτές συνολικά. Τους επτά τους έχασε το ΠΑΣΟΚ - έξι διέγραψε ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ένας ανεξαρτητοποιήθηκε.

Η ΝΔ έχασε έναν βουλευτή στην ψηφοφορία για τα μέτρα, τον οποίο διέγραψε αμέσως ο Αντώνης Σαμαράς, και έναν ακόμη στην ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό, τον οποίο επίσης πέταξε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός.

Κατά παράδοξο τρόπο ουδείς φαίνεται να πρόσεξε ή να έκρινε άξιο σχολιασμού, έστω επισήμανσης, ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Πριν από πέντε μόλις μήνες, στις 17 Ιουνίου, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κέρδισαν από κοινού μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 162 βουλευτών.

Η ΝΔ είχε 129 έδρες και το ΠΑΣΟΚ 33. Μέσα σε αυτό το πεντάμηνο όμως ο μεν Αντώνης Σαμαράς συρρίκνωσε μέσω διαγραφών την κοινοβουλευτική του δύναμη στους 125 βουλευτές, ο δε πληθωρικός Βαγγέλης Βενιζέλος διέγραψε σχεδόν το ένα... τέταρτο (!) της κοινοβουλευτικής ομάδας του δεινά κλυδωνιζόμενου ΠΑΣΟΚ και περιόρισε τους βουλευτές του στους 26 μόλις. Μια απλή πρόσθεση όμως μας δείχνει ότι 125 συν 26 κάνει... 151! Η απολύτως ελάχιστη δηλαδή δυνατή κοινοβουλευτική πλειοψηφία!

Η συρρίκνωση του αθροίσματος των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στους 151 δεν σημαίνει αυτομάτως ότι επίκειται κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά. Οσο και αν στους 151 αυτούς περιλαμβάνονται στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος ή ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, οι οποίοι υπονομεύουν τον Βαγγέλη Βενιζέλο και εποφθαλμιούν τη θέση του, πράγμα το οποίο έχουν εκδηλώσει δημοσίως χωρίς αναστολές, η κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να πέσει από μόνη της.

Δεν θα έπεφτε ούτε αν η ΔΗΜΑΡ αποφάσιζε κάποια στιγμή ότι πρέπει να αποχωρήσει από τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για να προετοιμαστεί να προσκολληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και να συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας μαζί του μετά τις επόμενες εκλογές.

Μια κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου θα έβρισκε σίγουρα πρόθυμους να τη στηρίξουν βουλευτές μεταξύ των διαγραμμένων από τα δύο κόμματα. Εκτός αυτών όμως υπάρχουν και βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που είναι πολιτικά πανέτοιμοι να αποσκιρτήσουν από τον Φώτη Κουβέλη.

Γνωρίζουν ότι εξαιτίας πτυχών του παρελθόντος τους δεν έχουν καμιά πιθανότητα «πολιτικής ευδοκίμησης» σε περίπτωση προσκόλλησης της ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ουσία πάντως είναι ότι έχει αποδειχθεί με πανηγυρικό τρόπο πως το ΠΑΣΟΚ του Β. Βενιζέλου είναι ο εξαιρετικά αδύναμος κρίκος αυτής της κυβέρνησης.

Η προϊούσα με ραγδαίους ρυθμούς αποσύνθεσή του αποσταθεροποιεί και την κυβέρνηση. Οσο λοιπόν και αν δικαίως υποστηρίζει κανείς ότι θα ήταν αφελές να πιστέψει ότι αυτή η κυβέρνηση θα καταρρεύσει εκ των ένδω, εξίσου λανθασμένο θα ήταν να υποστηρίξει κάποιος ότι δεν αλλάζει ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ των κομμάτων που τη συναπαρτίζουν.

Τολμάει άραγε τώρα ο πρωθυπουργός και η ΝΔ να δηλώνουν π.χ. υπεροπτικά «ας φύγει η ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, δεν μας νοιάζει»; Ούτε κατά διάνοια! Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία για τη ΝΔ, αφού αν γίνονταν τώρα πρόωρες εκλογές είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έβγαινε πρώτο κόμμα.

Γιώργος Δελαστίκ
Πηγή: Έθνος

Μαθήματα … δημοκρατίας από τη διοίκηση της ΕΡΤ!



Μαθήματα δημοκρατίας αποφάσισε να δώσει ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ κ. Ν. Σίμος, με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής». Να θυμίσουμε ότι ο κ. Σίμος προΐσταται μιας δημόσιας τηλεόρασης όπου τον τελευταίο καιρό κόβονται σκηνές από ξένες σειρές μυθοπλασίας εξ αιτίας του «ομοφυλοφιλικού περιεχομένου» και παρουσιαστές από ενημερωτικές εκπομπές, επειδή έκαναν ανώδυνα σχόλια για κάποιον υπουργό.

Στο άρθρο του ο κ. Σίμος ανακηρύσσει τους δύο παρουσιαστές της «Πρωινής Ενημέρωσης» ως δημοσιογραφικά «ανεπαρκείς» που καταπατούν «κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αντικειμενικότητας», ενώ δεν κάνει ουδεμία αναφορά στο μίνι σκάνδαλο που προκάλεσε το κόψιμο του φιλιού από τη σειρά «Ο Πύργος του Ντάουντον».

Ο κ. Σίμος έχει ενοχληθεί, όχι επειδή ο οργανισμός τον οποίο διοικεί πέφτει κάθε λίγο και λιγάκι σε παγίδες που στήνουν τα ίδια τα στελέχη του, αλλά επειδή έχουν πληθύνει τα σχόλια «περί ελευθεροτυπίας, λογοκρισίας και δημοκρατικής συμπεριφοράς».

Μάλιστα, αποδίδει τα σχόλια αυτά στο γεγονός ότι η «έννοια της δημοκρατίας ξεχείλωσε, κυριολεκτικά, στη Μεταπολίτευση επειδή ο πολιτικός κόσμος είχε παρασυρθεί στη μονοσήμαντη συμπλεγματική προσπάθεια να αποκαταστήσει τις τρωθείσες από δικτατορίες και προδικτατορικές αυθαιρεσίες, δημοκρατικές δομές της πολιτείας».

Με αυτόν τον τρόπο, σημειώνει ο κ. Σίμος, «οι δημοκρατικές έννοιες έγιναν άλλοθι για να πατήσει επάνω τους η ασυδοσία, και να δακτυλοδεικτούνται ως ένοχοι αυταρχικής συμπεριφοράς όσοι ήθελαν απλή εφαρμογή των δημοκρατικών κανόνων».

Και καταλήγει λέγοντας ότι για όλα αυτά φταίει η Αριστερά και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όσον αφορά τη δημόσια τηλεόραση, την οποία επικαλούνται όλοι ως κηδεμόνες της, εξαιτίας του ανταποδοτικού τέλους, ίση μεταχείριση έχουν ζητήσει όλα τα άλλα κόμματα, πλην ενός! Το οποίο προφανώς και δεν είχε ανάγκη να υποβάλει τέτοιο αίτημα διότι περίσσευε η δημοσιογραφική κολακεία προς αυτό. Και ο νοών νοείτω...».

Εντάξει, είναι κατανοητό να ρίχνουν οι έλληνες πολιτικοί των δύο μεγάλων κομμάτων το φταίξιμο για τα δεινά του τόπου στον ΣΥΡΙΖΑ, που τον τελευταίο καιρό καταγράφει άνοδο στις δημοσκοπήσεις.

Αλλά το να αποδίδει ένας δημόσιος υπάλληλος την δικαιολογημένη αντίδραση απέναντι στα λάθη των υφισταμένων του στον ΣΥΡΙΖΑ και το μεταπολιτευτικό ξεχείλωμα της δημοκρατίας ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία.
Ίσως πριν καλέσει τους υφισταμένους του να σοβαρευτούν ο κ. Σίμος θα έπρεπε να σοβαρευτεί ο ίδιος.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Η περίοδος χάριτος τελείωσε!
Του Γιώργου Καραμπελιά

Πολλές φορές τους τελευταίους μήνες έχουμε τονίσει πως, αυτή η φαινομενική ηρεμία στο εσωτερικό κοινωνικό μέτωπο, που διακόπτεται μόνο από τις κραυγές των χρυσαυγιτών, είναι πρόσκαιρη και μοιάζει σαν τη στιγμιαία ηρεμία που προηγείται της θύελλας.

Οι Έλληνες έχουν μείνει άφωνοι από όλα αυτά που διαδραματίζονται εμπρός τους, δεν διαθέτουν πνευματική και πολιτική ηγεσία, και έδωσαν μερικούς μήνες χάριτος στην κυβέρνηση και τον Σαμαρά. Παράλληλα, οι δήθεν θετικές εξελίξεις για την Ελλάδα στην Ευρώπη αποτέλεσαν έναν ακόμα παράγοντα που τους έκανε να βρίσκονται σε αναμονή.

Τώρα όμως, το μακρύ κουβάρι της υπομονής μοιάζει να έχει ξετυλιχθεί σχεδόν στο σύνολό του. Το πολιτικό σύστημα και η κυβέρνηση διαθέτουν μία και μόνη επιλογή, προτού η χώρα βυθιστεί σε μια χωρίς προηγούμενο καταστροφική κρίση. Είτε εδώ και τώρα θα απορρίψουν τους ιταμούς εκβιασμούς των τροϊκανών αλητήριων, δηλώνοντας ανοιχτά πως η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί άλλη αφαίμαξη, είτε θα ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως. Αυτό είναι το μόνο και ισχυρό όπλο το οποίο διαθέτει η χώρα μας.

Τώρα είναι όντως η ώρα για μια ανυποχώρητη διαπραγμάτευση. Η Κίνα διεμήνυσε στους Ευρωπαίους, διά της Μέρκελ, πως δεν θα ανεχθεί καμία διατάραξη του ευρώ, διαφορετικά θα αποσύρει τις εκατοντάδες δισεκατομμύρια που έχει επενδύσει σε αυτό. Η Τουρκία, σε συμφωνία με τους Αμερικανούς, προκαλεί για επέμβαση στη Συρία. Το Ισραήλ ετοιμάζεται να βομβαρδίσει το Ιράν. Και οι μισές χώρες της ευρωζώνης είναι έτοιμες να καταρρεύσουν.

Ταυτόχρονα οι Έλληνες έχουν πάρει ήδη μέτρα για σαράντα εννέα δισεκατομμύρια ευρώ , ποσό που, σε σχέση με το εθνικό εισόδημα της χώρας μας, είναι χωρίς ιστορικό προηγούμενο.

Επομένως, έχουν ολοκληρωθεί οι όροι, μια ακόμα φορά –την τελευταία– για μια σοβαρή διαπραγμάτευση. Η Ελλάδα πρέπει αμέσως να θέσει ένα τέρμα στους εκβιασμούς της τρόικας. Να στείλει τους τροϊκανούς στο σπίτι τους και να απαιτήσει μια άμεση και αυθεντική πολιτική διαπραγμάτευση. Αντ’ αυτού, οι δειλοί και μοιραίοι πολιτικοί της σέρνονται από υποχώρηση σε ταπείνωση, και από αθλιότητα σε εγκληματικές παραχωρήσεις.

Ταυτόχρονα, το πολιτικό σύστημα καταρρέει, μέσα από μια απίστευτη αποφορά σαπίλας και οι μόνοι που ευνοούνται είναι τα λαμόγια, που περιμένουν σαν κοράκια την κατάρρευση για να γλιτώσουν τα χρέη τους
και ν’ αγοράσουν τη χώρα σε τιμή ευκαιρίας, καθώς και οι καραδοκούντες νεοθωμανοί, που έχουν μεταβάλει την περιοχή της Θράκης σε χώρο μειωμένης κυριαρχίας της Ελλάδας, όπως και οι κανίβαλοι της Χ.Α.

Αποφασιστική και ιστορικής σημασίας είναι η ευθύνη του Σαμαρά. Πλέον το ΠΑΣΟΚ έχει βυθιστεί μέχρι το λαιμό στο βόθρο των σκανδάλων του και αποσυντίθεται ταχύτατα. Ο πρωθυπουργός της χώρας είναι σήμερα ο Σαμαράς. Έδειξε, ένα χρόνο πριν, δείγματα γραφής μικρού και άβουλου πολιτικού, όταν διέσωσε τον Γιωργάκη, δίνοντάς του χείρα βοηθείας μετά τις Κάννες και ανοίγοντας το δρόμο για το δεύτερο εγκληματικό Μνημόνιο. Σήμερα η Ιστορία τού προσφέρει μια δεύτερη μεγάλη ευκαιρία. Ποτέ άλλοτε, τα τρία τελευταία χρόνια, δεν υπήρχαν τόσες και τέτοιες συνθήκες που να απαιτούν μια αποφασιστική έξοδο.

Ή τώρα ή ποτέ.

Στο μεταξύ, οι λαϊκές και δημοκρατικές δυνάμεις έχουμε δύο βασικά καθήκοντα: Το πρώτο είναι να αναλάβουμε εμείς την εκδίωξη της τρόικας από την Ελλάδα, όπως έχει ήδη καταφανεί από τις τελευταίες κινητοποιήσεις εργαζομένων και θυμάτων της λιτότητας. Πρέπει να καταδιώξουμε τους τροϊκανούς σε όλη την Ελλάδα, από τα σπίτια που μένουν, τις συναντήσεις που έχουν, τα υπουργεία που περνοδιαβαίνουν ως ανθύπατοι.

Δεν έχει νόημα πλέον να γίνονται μόνο συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, ή ανούσιες συνδικαλιστικές λιτανείες στο Πεδίο του Άρεως. Πρέπει συστηματικά και επίμονα να καταδιώξουμε την τρόικα και να τους υποχρεώσουμε να φύγουν από την Ελλάδα, αφού η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα εξακολουθούν να τους κάνουν τεμενάδες.

Το δεύτερο αποφασιστικής σημασίας εγχείρημα, είναι η οργάνωση των δικτύων της εθνικής αλληλεγγύης από την παραγωγή ως την κατανάλωση. Στην Κατοχή, η δύναμη του ΕΑΜ δεν στηρίχθηκε μόνο ή κυρίως στις στρατιωτικές συγκρούσεις με τον εχθρό, αλλά και στην οργάνωση της επιβίωσης του ελληνικού λαού.

Σήμερα έχουμε πόλεμο και, αν το πρώτο καθήκον είναι να πετάξουμε έξω από τη χώρα τις δυνάμεις κατοχής με τις γραβάτες, αυτό απαιτεί ταυτόχρονα την αλληλεγγύη και τη σύμπνοια του ελληνικού λαού.

Η περίοδος της αναμονής του ελληνικού λαού έχει τελειώσει. Πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν μέρες οργής, τέτοιες που μπροστά τους,
οι προηγούμενες κινητοποιήσεις θα μοιάζουν σαν παιδικός πετροπόλεμος.
Το πολιτικό σύστημα και ο Σαμαράς, δεν διαθέτουν πλέον άλλο χρόνο.
Ή τώρα ή ποτέ πια γι’ αυτούς.


Πηγή: Άρδην-Ρήξη

Το έγκλημα και η προδοσία σε βάρος της Ελλάδας !


Οι Ισπανοί οδηγούν τους δικούς τους Πανταλάκηδες, Παπαδήμους και Προβόπουλους στη φυλακή, πριν την ανακεφαλαιοποίηση. Και η Ελλάδα κύριε;

Η αλήθεια λέγεται δωρεάν. Το ψέμα επ' αμοιβή ή επ' ανταλλάγματι!!
Πως είναι δυνατόν δεκάδες πολιτικοί να λένε, εν χορώ, το ίδιο άθλιο ψέμα;
Ότι δηλαδή "χωρίς τη δόση των 31,5 δισ. ευρώ δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις";

Πως είναι δυνατόν να το λένε επί μήνες αναίσχυντα, βάζοντας κάθε φορά διαφορετικό χρονικό ορίζοντα εκβιασμού, όταν λήγει ο προηγούμενος;
Διαβάστε λοιπόν την απλή, ξεκάθαρη αλήθεια.

Η δόση, όπως ήδη γνωρίζουν οι περισσότεροι, δεν θα πάει ούτε στην πραγματική οικονομία ούτε στα δημόσια ταμεία. Θα χρησιμοποιηθεί για την "ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών".

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα λάβουν έναν πακτωλό χρημάτων για να "διασωθούν". Αυτά τα χρήματα όμως θα περάσουν στο "δημόσιο χρέος", δηλαδή στις πλάτες των πολιτών.

Μα αυτό είναι παράνοια (!) θα πείτε δικαίως.

Πώς είναι δυνατόν ο πολίτης που έχασε το μαγαζί του, τη βιοτεχνία του, το σπίτι του, τη δουλειά του από τις αδηφάγες τράπεζες, να υποχρεώνεται να πληρώνει τα "σπασμένα" τους;

Δεν είναι "παράνοια". Είναι το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στην ιστορία του νεώτερου Ελληνικού κράτους. Ένα έγκλημα που ενορχηστρώθηκε πριν την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, με τα περιβόητα δείπνα του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιώργου Παπανδρέου με τους τραπεζίτες.

Το πρώτο μνημόνιο, ένα πραγματικό μνημείο βιασμού του Ευρωπαϊκού δικαίου, προέβλεπε αυτόν τον περιβόητο όρο της "ανακεφαλαιοποίησης". Γιατί η Ευρώπη δεν μίλησε; Γιατί απλούστατα από την Ελληνική τραγωδία απεκόμισε και αυτή, ειδικά η Γερμανία ,τεράστια κέρδη όπως γνωρίζουμε σήμερα.

Το "Ελληνικό" μνημόνιο λοιπόν, προέβλεπε την καταχρηστική χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, με έναν υποτυπώδη έλεγχο στα πεπραγμένα τους.

Χρηματοδότηση που θα την πλήρωνε ο Ελληνικός λαός, υποθηκεύοντας όχι μόνο το μέλλον του μέσω των εγκληματικών μέτρων ύφεσης και αδικίας, αλλά και την ίδια τη δημόσια περιουσία.

Για κάθε ευρώ που λαμβάνουν οι τράπεζες, υποθηκεύεται αντίστοιχη αξία Εθνικού πλούτου ως "εγγύηση".

Το "πρόβλημα" άρχισε όταν η κρίση πήρε διαστάσεις και οι Ισπανοί με τους Ιταλούς τραπεζίτες προσπάθησαν να περάσουν αυτό το εγκληματικό, αντευρωπαϊκό κατασκεύασμα, στην χώρα τους.

Τότε πρώτος ο Ραχόι είπε ένα μεγάλο "ΟΧΙ". Δεν θα πληρώσει ο Ισπανικός λαός τα σπασμένα των τραπεζών. Και τα κατάφερε. Η τράπεζα Bankia ανακεφαλαιοποιείται από τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό, χωρίς να επηρεάσει το δημόσιο χρέος. Τα εκεί Golden Boys, όπως άλλωστε έγινε και στις ΗΠΑ, οδηγούνται μαζικά στον εισαγγελέα, για μία σειρά κακουργημάτων.
Μαζί και ο "αρχηγός". Ποιος είναι;

Ο Ροδρίγο Ράτο, που χρημάτισε υπουργός Οικονομικών από το 1996 έως το 2004, κατόπιν γενικός διευθυντής του ΔΝΤ έως το 2007! Οι κατηγορίες που τον βαρύνουν; Απάτη, κακοδιαχείριση, παράνομη ιδιοποίηση, παραποίηση λογαριασμών και συνωμοσία για τιμολογιακές μεταβολές. Κοινώς, ισόβια.

Τη σκυτάλη πήρε ο Μόντι, που απαίτησε Ευρωπαϊκή λύση για τις τράπεζες από το Ευρωπαϊκό πλέον ταμείο, που δεν θα επιβαρύνει τις χώρες μέλη.

Και η Ελλάδα κύριε; Γιατί η κυβέρνηση που ξιφουλκούσε για την "παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη" δεν ακολουθεί την Ευρωπαϊκή λύση, αλλά διατηρεί αυτό το ελληναράδικο μοντέλο διαπλοκής;

Η απάντηση είναι απλή και συνοψίζεται σε δύο φράσεις:

• Τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης, περνούν στο δημόσιο χρέος και δίνονται στις τράπεζες από το κράτος. Έτσι, ο όποιος έλεγχος για κακοδιαχείριση, θα έπρεπε να γίνει από το ίδιο το κράτος. Το κράτος που κρατά ακόμα στα συρτάρια την έκθεση της BlackRock. Το κράτος που ήδη έχει δώσει δισεκατομμύρια στις τράπεζες, κρατώντας τις διοικήσεις τους ανέγγιχτες!

• Εάν η Ελλάδα ακολουθούσε την Ευρωπαϊκή λύση, για κάθε Ευρώ που θα πήγαινε στις τράπεζες, ο έλεγχος στους τραπεζίτες θα ήταν αμείλικτος και ο αριθμός που θα πήγαινε στον Κορυδαλλό, πολλαπλάσιος.

Πως είναι δυνατόν τότε, το πλειοψηφικό μέρος του πολιτικού συστήματος να συντάσσεται διακομματικά με αυτό το έγκλημα; Και να βγαίνει ο κάθε Σαχινίδης να μας λέει ότι "δεν ακολουθούμε το Ευρωπαϊκό μοντέλο για να μην μας πάρουν τις τράπεζες οι "κακοί ξένοι", αλλά από την άλλη να μιλά για "Νεφελίμ";

Η απάντηση είναι τόσο απλή, όσο ο κύκλος διαπλοκής στην Ελλάδα.
Τα τελευταία δυόμισι χρόνια, το κράτος κατέστρεψε ευλαβικά την πραγματική οικονομία με τα άθλια μέτρα υπέρ των τραπεζών. Πλέον, ΜΟΝΟ οι τράπεζες έχουν χρήμα. Τι σημαίνει αυτό;

Οι τραπεζίτες χρηματοδοτούν τους εκδότες για να τους κρατήσουν ζωντανούς, οι εκδότες προωθούν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους, οι οποίοι με την σειρά τους εξασφαλίζουν την καταχρηστική χρηματοδότηση
και ασυλία στους τραπεζίτες.

Ο απλός φαύλος κύκλος, που στραγγαλίζει την πατρίδα.

Θα υπάρξει νέο "Γουδή"; Θα στηθούν νέα ειδικά δικαστήρια που θα αποδώσουν πραγματική δικαιοσύνη;

Είναι μοναδική ευκαιρία για να ακουστεί από το στόμα ενός πραγματικού ηγέτη ένα πραγματικό ΌΧΙ! Αλλιώς θα ακουστεί σίγουρα από το στόμα σύσσωμου του ελληνικού λαού...


Πηγή: http://www.newsbomb.gr/politikh

X. Καστανίδης: Η καταψήφιση των μέτρων δεν οδηγεί στη δραχμή

«Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι μέτρα ή χάος, αλλά μέτρα ή σωτηρία.
Η καταψήφιση των μέτρων δεν οδηγεί στη δραχμή, αλλά θα διευκολύνει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας να βρουν εναλλακτικό σχέδιο σωτηρίας και θα υποχρεώσει τους δανειστές να διαπραγματευτούν για πρώτη φορά», αναφέρει ο Χάρης Καστανίδης, καλώντας τους βουλευτές να καταψηφίσουν τα νέα μέτρα.

Η δήλωση του κ. Καστανίδη αναλυτικά:

«Η ψήφιση των μέτρων θα είναι το οριστικό τέλος της Ελλάδας.
Να μην παραλύσουμε από την προπαγάνδα του φόβου.
Η καταψήφιση των μέτρων, δεν οδηγεί στην έξοδό μας από την Ευρωζώνη.
Η καταψήφιση των μέτρων δεν οδηγεί στη δραχμή.
Η καταψήφιση των μέτρων θα διευκολύνει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας να βρουν εναλλακτικό σχέδιο σωτηρίας και θα υποχρεώσει τους δανειστές να διαπραγματευτούν για πρώτη φορά.
Άλλωστε, όπως δήλωσε και ο Μπόφινγκερ, οικονομικός σύμβουλος της κ. Μέρκελ, η διαχείριση της Ελλάδας έξω από το ευρώ είναι κατά πολύ ακριβότερη από τη διαχείρισή της μέσα στο ευρώ.
Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι μέτρα ή χάος, αλλά μέτρα ή σωτηρία».


TVXS.GR

Δοκιμάζονται οι αντοχές της έως και την ψήφιση του προϋπολογισμού,
τα μεσάνυχτα της Κυριακής


Η ώρα της τελικής κρίσεως έφθασε για την τρικομματική κυβέρνηση, οι πολιτικές αντοχές της οποίας θα δοκιμαστούν από σήμερα Τρίτη και για
τα επόμενα εικοσιτετράωρα έως τα μεσάνυκτα της προσεχούς Κυριακής, οπότε και είναι προγραμματισμένη η ψηφοφορία επί του προϋπολογισμού.

Η πιο δύσκολη μάχη είναι μπροστά και το πεδίο της αναμέτρησης είναι
η Βουλή, όπου κατατέθηκε τη Δευτέρα το επίμαχο πολυνομοσχέδιο ή μνημόνιο ΙΙΙ, το οποίο θα συζητηθεί σήμερα Τρίτη στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή και αύριο στην Ολομέλεια, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και θα τεθεί σε ονομαστική ψηφοφορία τα μεσάνυκτα της Τετάρτης.

Η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από τα πυρά της αντιπολίτευσης και τους εργαζόμενους, οι οποίοι από την Τρίτη βρίσκονται σε 48ωρη απεργία και θα περικυκλώσουν το Κοινοβούλιο, σήμερα και αύριο, διαμαρτυρόμενοι για το νέο σκληρό πακέτο λιτότητας.

Ο Πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς, μέχρι να κατατεθεί στη Βουλή το απόγευμα της Δευτέρας το πολυνομοσχέδιο, πέρασε από…σαράντα κύματα και οι σφυγμοί ανέβηκαν κατακόρυφα.

Και αυτό διότι, κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή, δημιουργήθηκε εμπλοκή
με την άρνηση κυρίως του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Αντ. Ρουπακιώτη να υπογράψει το πολυνομοσχέδιο.

Στο Μέγαρο Μαξίμου πανικοβλήθηκαν το πρωί της Δευτέρας, όταν πληροφορήθηκαν την εμπλοκή που είχε δημιουργηθεί, κυρίως με τον κ. Ρουπακιώτη, ενώ υπήρχαν και πληροφορίες ότι και ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Αντ. Μανιτάκης ήταν προβληματισμένος, αλλά ο ίδιος το διέψευσε μέσω twitter και υπέγραψε.

Χρειάστηκε να καταβληθούν αρκετές προσπάθειες και να παρέμβει και
ο Πρωθυπουργός, για να αρθεί και το τελευταίο εμπόδιο στο δρόμο προς την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου.

Υπήρξαν αρκετές τηλεφωνικές επαφές του κ. Σαμαρά και του προέδρου
του ΠαΣοΚ κ. Ευ. Βενιζέλου με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ κ. Φ. Κουβέλη,
για να πέσει και το τελευταίο ενδοκυβερνητικό μέτωπο, ενώ ο Πρωθυπουργός ήταν έτοιμος μέχρι και σε αλλαγή υπουργού να προχωρούσε.

Ύστερα από συνάντηση του κ. Κουβέλη με τον κ. Ρουπακιώτη - που είχε
και στο παρελθόν εκφραστεί αρνητικά για μέτρα που συνοδεύουν το νέο πακέτο- στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ, όπου εκλήθη εσπευσμένα το μεσημέρι
της Δευτέρας.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης μετά από έντονο διάλογο, όπως λέγεται, άλλαξε άποψη και τελικά υπέγραψε, κάνοντας τους πάντες στην τρικομματική κυβέρνηση να ηρεμήσουν και να πέσουν οι σφυγμοί. Παράλληλα, ο κ. Μανιτάκης απαντούσε μέσω twitter, διαψεύδοντας ότι είχε εντάσεις, με τη φράση: «Φήμες που αναφέρουν ότι δεν υπέγραψα το σχέδιο νόμου είναι αναληθείς».

Ο Πρωθυπουργός, εισερχόμενος στην τελική ευθεία της κολασμένης εβδομάδας, είχε το απόγευμα της Δευτέρας και νέα τηλεφωνική επικοινωνία με τον κ. Βενιζέλο, με τον οποίο συζήτησαν και την κατάσταση στην Κ.Ο.
του ΠαΣοΚ και κυρίως τις διαρροές που προβλέπεται να έχει το κόμμα.

Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ συζήτησε με τον κ. Σαμαρά και τη στάση του κ. Κουβέλη και διεμήνυσε στον Πρωθυπουργό, πως δεν θα θέσει βέτο για την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Πάντως, οι επαφές των κκ. Σαμαρά και Βενιζέλου με τον κ. Κουβέλη δεν στέφθηκαν με επιτυχία, καθώς ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δεν μετέβαλλε τη στάση του επί των εργασιακών.

Η άρνηση της ΔΗΜΑΡ στα εργασιακά, άρα και το «παρών» στο πολυνομοσχέδιο που τα περιλαμβάνε,ι επιβεβαιώθηκε το βράδυ της Δευτέρας στην κοινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος, που επικρότησε την εισήγηση του κ. Κουβέλη.

Και εάν το όχι της ΔΗΜΑΡ στο πολυνομοσχέδιο προκαλεί, ακόμα και τώρα, ενόχληση σε πολλά στελέχη των δυο άλλων εταίρων (ΝΔ και ΠαΣοΚ), στο Μέγαρο Μαξίμου ησύχασαν όταν άκουσαν την απόφαση της Κ.Ε. και της Κ.Ο. του κόμματος του κ. Κουβέλη για το «ναι» στον κρατικό Προϋπολογισμό, που ουσιαστικά σημαίνει και ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Σε αυτό το κλίμα, ο κ. Σαμαράς εμφανίζεται σε συνομιλητές του αισιόδοξος ότι τα μέτρα θα περάσουν,χωρίς απώλειες, που θα του δημιουργήσουν πρόβλημα, ενώ θεωρεί ότι η Κ.Ο. της Ν.Δ. θα προσέλθει συμπαγής.

Βέβαια στο πρωθυπουργικό επιτελείο δεν γίνεται λόγος για ευρεία πλειοψηφία, αλλά θεωρούν ότι το πολυνομοσχέδιο θα εγκριθεί με «καθαρή εντολή», όπως λένε, τουλάχιστον 154 ή 155 βουλευτών.

Ο φόβος του Μεγάρου Μαξίμου είναι για την επόμενη μέρα των δυο κρίσιμων ψηφοφοριών, καθώς τα τελευταία δυο εικοσιτετράωρα δημιουργείται περίεργο κλίμα στο διεθνές περιβάλλον, με δημοσιεύματα, όπως π.χ. του Reuters.

Το διεθνές πρακτορείο επικαλείται ανώτατο αξιωματούχο της Ε.Ε. που δηλώνει πως: «η Σύνοδος του Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου δεν θα αποτελέσει το καταληκτικό στάδιο. Δεν βρισκόμαστε υπό τόση πίεση όση ενδεχομένως πιστεύεται», ενώ τονίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι ικανή να καλύψει τις χρηματοδοτικές υποχρεώσεις της, χωρίς πρόσθετη οικονομική ενίσχυση, μέχρι και τα τέλη Νοέμβρη, ίσως δε ακόμη και τις αρχές Δεκέμβρη.


πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
-----------------

Δηλαδή, πιάσε το αβγό και κούρεφτο;

@radical30

Έχουμε χούντα;
Tου Στρατή Μπουρνάζου

Έχω περάσει πολλές ώρες εξηγώντας σε φίλους και συντρόφους, γιατί δεν πιστεύω ότι μας κυβερνά μια «χούντα», γιατί οι αναλογίες αυτές βλάπτουν παρά ωφελούν, γιατί η κατάσταση είναι μαύρη κι άραχλη αλλά όχι «χούντα». Η αλήθεια είναι ότι, τον τελευταίο καιρό, νιώθω όλο και μικρότερη διάθεση να το κάνω. Με αποθαρρύνουν, και ενίοτε με αποστομώνουν, τα πραγματικά περιστατικά.

Το τελευταίο μόνο εικοσαήμερο, είχαμε την κακοποίηση και τον βασανισμό αντιφασιστών στην Ασφάλεια, τις συλλήψεις του Κώστα Βαξεβάνη και του Σπύρου Καρατζαφέρη, την κατάργηση της εκπομπής του Κώστα Αρβανίτη και της Μαριλένας Κατσίμη, την παραπομπή του Αλέξανδρου Χονδρογιάννη στην Κέρκυρα για… ανατροπή του πολιτεύματος, επιδρομές Χρυσαυγιτών εναντίον μεταναστών στον Άγιο Παντελεήμονα (επίθεση στην κοινότητα των Τανζανών, και προχθές κυνήγι και σπασίματα μαγαζιών), χωρίς να συλληφθεί κανείς, το σταμάτημα των παραστάσεων στο Χυτήριο.

Τα δεδομένα βέβαια διαφέρουν (λ.χ., η εκπομπή του Κ. Αρβανίτη και της Μ. Κατσίμη ήταν ένα άνθος στο πέτρινο τηλεοπτικό τοπίο, ενώ μόνο κατ’ ευφημισμόν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω «λουλούδι» τον Σπ. Καρατζαφέρη), ωστόσο οι παραπάνω περιπτώσεις έχουν πολλά και σοβαρά κοινά. Καθώς είναι αρκετά γνωστές, θα σταθώ σε κάποιες, σημαντικές κατά τη γνώμη μου, πτυχές τους.

Στην υπόθεση του βασανισμού των αντιφασιστών διαδηλωτών, βρίσκω ανατριχιαστικό και αυτό καθαυτό το γεγονός, αλλά, ακόμα περισσότερο, τη στάση του Ν. Δένδια: όχι μόνο δεν υποσχέθηκε, έστω προσχηματικά, ότι θα ερευνήσει τις καταγγελίες, θα διατάξει ΕΔΕ κλπ., αλλά τις αρνήθηκε εκ προοιμίου οργίλος: επιτέθηκε με σφοδρότητα στον ΣΥΡΙΖΑ και την Αυγή που τις ανέδειξαν, απείλησε με μηνύσεις τον Guardian, ενώ δεν μετέβαλε στο ελάχιστο στάση, όταν τον διέψευσαν καταφανώς οι ιατροδικαστικές εκθέσεις. Ας σκεφτούμε μόνο το πράσινο φως που ανάβει έτσι προς τους βασανιστές.

Στην περίπτωση της σύλληψης του Κ. Βαξεβάνη (όπως και πρωτύτερα του «Γέροντος Παστίτσιου» Φίλιππου Λοΐζου), η κατεπείγουσα κινητοποίηση των δικαστικών και διωκτικών αρχών, είναι εντελώς δυσανάλογη σε σχέση με τις κατηγορίες, αλλά και την προκλητική αδράνεια των ίδιων σε άλλες περιπτώσεις.

Η ψαλίδα είναι τέτοια που πλήττει ευθέως την εικόνα της ευνομούμενης πολιτείας, δημιουργώντας στους πολίτες την πεποίθηση της ύπαρξης δύο μέτρων και δύο σταθμών. Παρόμοια αίσθηση μεροληψίας δημιουργεί και η σύλληψη του Σπ. Καρατζαφέρη: ενεργοποιείται ένα παλιότερο ένταλμα και συλλαμβάνεται χαράματα, λίγες ώρες αφότου ανάγγειλε «αποκαλύψεις» για το Υπουργείο Οικονομικών.

Όσον αφορά την «Πρωινή Ενημέρωση», η παρέμβαση είναι πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά χρονικά: δύο έγκυροι δημοσιογράφοι, σε μια εξαιρετικά επιτυχημένη εκπομπή, καρατομούνται επειδή δεν συνεμορφώθησαν προς τας κυβερνητικάς υποδείξεις και τόλμησαν να αναφερθούν στο δημοσίευμα της Guardian για τα βασανιστήρια. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν τηρήθηκε κανένα πρόσχημα, ας πούμε να σταματήσει η εκπομπή σιωπηλά λίγους μήνες μετά, όταν θα έληγε η σύμβαση του Κ. Αρβανίτη. Ο πέλεκυς έπεσε αμέσως, βαρύς. Έχει κι αυτό τη (μεγάλη) σημασία του.

Όσο για την υπόθεση Χονδρογιάννη, αρκεί να δούμε τις εικόνες που ανάρτησε στο facebook. Η πραγματικότητα βοά: για κάποιες φωτογραφίες ανδρών των ΜΑΤ και Χρυσαυγιτών (έχουμε δει εκατοντάδες ανάλογες, και πολύ χειρότερες) διώκεται για «διάδοση ψευδών ειδήσεων με σκοπό την ανατροπή του πολιτεύματος», «παραβίαση προσωπικών δεδομένων» και «έργω εξύβριση»…

Τέλος, στην παράσταση του Corpus Christi το κράτος δεν θέλησε να προστατέψει ένα βασικό δικαίωμα: την ελευθερία της έκφρασης και της τέχνης. Απρόθυμα, λες και δεν το αφορούσε, και μόνο μετά από επίμονες παρεμβάσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (και κάποιων της ΔΗΜΑΡ) έστελνε τα ΜΑΤ, εξαιτίας της παρουσίας των οποίων οι «διαμαρτυρόμενοι» δεν μπόρεσαν να κάνουν τουλούμι στο ξύλο ηθοποιούς και θεατές· ωστόσο, την ίδια στιγμή, το κράτος αρνιόταν στην πράξη να διασφαλίσει τη συνέχιση της παράστασης.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά εντάσσονται σε ένα οργανωμένο σχέδιο, αν υπάρχει πολιτικό κέντρο από το οποίο εκπορεύονται ή πώς διαπλέκονται με προσωπικές στρατηγικές (λ.χ. στην περίπτωση της «Πρωινής Ενημέρωσης» με την προσωπικότητα του γεν. διευθυντή της ΕΡΤ Αιμίλιου Λιάτσου). Ας μείνουμε στο αποτέλεσμα, το οποίο συνοψίζεται σε δύο σημεία:

Πρώτον, πλήττονται στον πυρήνα τους βασικά δικαιώματα, με πρώτο την ελευθερία της έκφρασης. Ενώ ανάλογα περιστατικά υπήρχαν ασφαλώς και τα προηγούμενα χρόνια, η διαφορά είναι ότι σήμερα τα κρούσματα είναι καταιγιστικά και απροσχημάτιστα. Η ελεύθερη έκφραση ποινικοποιείται, καταστρατηγείται ή τίθεται εν αμφιβόλω — όταν συρρικνώνεται ο χώρος άσκησής της, είτε αυτός είναι η δημόσια τηλεόραση είτε ο Τύπος είτε το ίντερνετ. Είναι πολύ εμφανές, γι’ αυτό δεν θα επιμείνω σε τούτο το ζοφερό σκηνικό, που δεν αναιρεί η –σημαντική βέβαια– αθώωση Βαξεβάνη.

Δεύτερον, κλείνουν σιγά-σιγά οι λίγες χαραμάδες αντιλόγου που είχαν απομείνει στο επίσημο τοπίο της ενημέρωσης, ενώ παράλληλα επιχειρείται να ελεγχθούν τα social media. Ένα πεδίο δηλαδή το οποίο, σε αντιπαράθεση με την επίσημη μονοφωνία, είχε αναδειχθεί σε τόπο και τρόπο ανεξάρτητης ενημέρωσης, ειδικά για τη νεολαία.

Ας σκεφτούμε μόνο πόσα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας αναδείχθηκαν στο διαδίκτυο. Η αξία του μέσου αυτού είναι ότι ο οιοσδήποτε, επώνυμος ή μη, επώνυμα ή ανώνυμα, στο κέντρο της Αθήνας ή στο τελευταίο χωριό, μπορούσε να ανεβάσει ένα σχόλιο, να πει μια γνώμη και, κυρίως, μια πληροφορία ή ένα στοιχείο.

Παρά τα προβλήματά του, το διαδίκτυο σήμερα συνιστά ένα πολύτιμο πεδίο ελευθερίας. Οι διώξεις Φ. Λοΐζου και Α. Χονδρογιάννη στοχεύουν σε αυτό ακριβώς: οι ελεύθεροι χρήστες να τρομοκρατηθούν, να «συμμορφωθούν», να το σκεφτούν καλά όποτε θελήσουν να χλευάσουν την καθεστηκυία τάξη
ή να ανεβάσουν μια φωτογραφία-τεκμήριο.

Προσπερνώντας επιμέρους σοβαρές πτυχές (λ.χ. πώς η προστασία των προσωπικών δεδομένων, μετατρέπεται σε όχημα για την προστασία της κρατικής αυθαιρεσίας και την περιστολή της ελευθερίας της έκφρασης) τελειώνω με μια παρατήρηση.

Η εμπέδωση της αίσθησης ατιμωρησίας και αδικίας, της εικόνας ενός διεφθαρμένου, αυθαίρετου και άδικου κράτους (παγκινητοποίηση για τη σύλληψη Παστίτσιου ή Βαξεβάνη, τη στιγμή που κουκουλώνεται επισήμως το σκάνδαλο Siemens· σύλληψη και παραπομπή στο αυτόφωρο τυροπιτά στη Λάρισα επειδή μετέφερε τέσσερις τυρόπιτες χωρίς παραστατικά, ενώ η λίστα Λαγκάρντ μένει προκλητικά αναξιοποίητη) αποτελεί γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη της «τιμωρού» ναζιστικής ακροδεξιάς.

Αυτό, κανονικά, δεν θα έπρεπε να ανησυχεί μόνο την Αριστερά — παρεμπιπτόντως, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το παρών σε όλες τις περιπτώσεις αυτές. Αν εξαιρέσουμε όμως την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τους ανθρώπους της, που δίνουν καθημερινά σοβαρές μάχες για τα ζητήματα αυτά, η σιωπή πολλών άλλων (φορέων, θεσμικών, δημοκρατών, εκσυγχρονιστών και μεταρρυθμιστών) είναι απογοητευτική. \

Και βέβαια ενδεικτική: στον νυν υπέρ πάντων (υπέρ Μνημονίου) αγώνα υποτάσσονται τα πάντα.

Επιστρέφω στο σημείο όπου ξεκίνησα. Δεν έχω αλλάξει ακόμα γνώμη: εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν έχουμε χούντα. Όπως έλεγα όμως, βρίσκω όλο και μικρότερο κουράγιο να επιχειρηματολογώ επ’ αυτού — και, κυρίως, βρίσκω όλο και λιγότερους πρόθυμους συνομιλητές να ακούσουν τις «πολυσύνθετες» και «νηφάλιες» αναλύσεις μου.

Γιατί είναι δύσκολο να ακούγονται τέτοιες αναλύσεις, όταν η κατάσταση έχει ξεφύγει. Το γεγονός ότι το σύνθημα «Τόση ελευθερία είχαμε να δούμε από τη Χούντα» ή ο στίχος «Χούντα δε θυμάμαι, μα ούτε ελευθερία» αποτελούν πλέον εδραία πεποίθηση για ολοένα και περισσότερους ανθρώπους
σημαίνει πολλά.


Πηγή: ΕΝΘΕΜΑΤΑ

Η καθοριστική συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην ψήφιση και του νέου πακέτου μνημονιακών μέτρων οικονομικής εξόντωσης των Ελλήνων και εξανδραποδισμού της Ελλάδας θα είναι, όπως όλα δείχνουν, η τελευταία σοβαρότατη και ολέθρια πολιτική πράξη του κόμματος που ίδρυσε
ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Τρία μόλις χρόνια έχουν περάσει από τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, όταν ο ελληνικός λαός έδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου τρία εκατομμύρια ψήφους, το 44%. Η άθλια μνημονιακή πολιτική που αυτός ακολούθησε, όπως και ο διάδοχός του Βαγγέλης Βενιζέλος, οδήγησαν στην απώλεια των... τριών τετάρτων (!) της εκλογικής του απήχησης: από τα 3.012.542 ψηφοφόρους του έφυγαν σχεδόν... δυόμισι εκατομμύρια και του απέμειναν στις εκλογές του Ιουνίου 755.832 ψηφοφόροι!

Σήμερα είναι ζήτημα αν του έχουν απομείνει 500.000 - και αυτοί συνεχίζουν να διαρρέουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε επίπεδο στελεχών και βουλευτών, άλλοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν καρέκλα στο μνημονιακό κόμμα της Κεντροδεξιάς, που φημολογείται ότι θα ιδρύσει ο Σαμαράς, αν προλάβει να επιβιώσει αρκετούς μήνες η τωρινή κυβέρνησή του.

Κάποιοι λίγοι αλληθωρίζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι ίσως το μοναδικό από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να διασώσει τον πυρήνα ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, επικεφαλής μιας δράκας στελεχών και ελάχιστων βουλευτών του κάποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.

Οσο κι αν η προσπάθειά του έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, δεν είναι καθόλου μάταιη, αφού όλα τα άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ θέλουν να το μετατρέψουν σε... συνιστώσα της νέας ΝΔ και κάποιοι λίγοι σε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Β. Βενιζέλος γνωρίζει ότι δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για το προσωπικό πολιτικό του μέλλον με την υπερψήφιση των νέων μέτρων, γιατί αν καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά, ο ίδιος είναι «τελειωμένος» πολιτικά.
Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, του καταλογίζουν τόσο τη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε «κυβερνητική τσόντα» της ΝΔ όσο και την πρωτοφανή εκλογική συντριβή, που έφερε το κόμμα στα όρια της πολιτικής ανυπαρξίας.

Επιπροσθέτως, σε αντίθεση με τη ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη που ετοιμάζεται να προσκολληθεί σύσσωμη στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όντας σίγουρη ότι ο Αλ. Τσίπρας θα είναι πιθανότατα αναγκασμένος να δεχθεί τους πρώην συντρόφους του ως απολωλότα πρόβατα, για να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Β. Βενιζέλος δεν έχει καμία προσωπική πολιτική διέξοδο.

Στο ΠΑΣΟΚ θα τον «καρατομήσουν» αν πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τον έπαιρναν ποτέ, στη νέα ΝΔ προτιμούν φυσικά να πάρουν περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με μεγαλύτερη αθροιστικά επιρροή σε ψηφοφόρους από τον νυν αρχηγό του κόμματος. Οπως άλλωστε έκανε και
ο Γ. Ζίγδης, που διέλυσε εν ριπή οφθαλμού την αλήστου μνήμης ΕΔΗΚ όταν ανέλαβε αρχηγός της, μόλις αυτή έπεσε από τη δεύτερη θέση στις εκλογές του 1974 με 20,42% στην τρίτη θέση στις εκλογές του 1977 με 11,95% των ψήφων, έτσι και ο Β. Βενιζέλος δεν διακρίνεται για τις συσπειρωτικές του ικανότητες στο εσωτερικό του κόμματος.

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι οι εικασίες περί της προσωπικής πολιτικής τύχης του Β. Βενιζέλου, αλλά το τι θα κάνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην κρίσιμη ψηφοφορία και δευτερευόντως, αν η υπερψήφιση του νέου πακέτου θα σηματοδοτήσει και την ολοκλήρωση των διαδικασιών οριστικής διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Αυτονόητο είναι πως αν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συμβάλουν καθοριστικά στην υπερψήφιση των μέτρων, η κυβέρνηση δεν θα καταρρεύσει σύντομα ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ διαλυθεί.

Ο λόγος είναι προφανής: οι πολιτικά ένοχοι για την υπερψήφιση βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θα είναι πολύ δύσκολο να επανεκλεγούν αν δεν τους «βγάλει» ο Σαμαράς με το νέο κόμμα του. Θα ψηφίζουν τα μέτρα λοιπόν, θα στηρίζουν την κυβέρνηση και θα περιμένουν.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

Σχετικά Άρθρα:
Οι σκοπιμότητες του Νόμπελ Ειρήνης της ΕΕ. Του Γιώργου Δελαστίκ
Η Μέρκελ στην... Αθήνα. Του Γιώργου Δελαστίκ
Ο θίασος των αρχηγών. Του Γιώργου Δελαστίκ
Δικαστική φάρσα στη Γερμανία. Του Γιώργου Δελαστίκ
Νέοι συσχετισμοί στην Αριστερά. Του Γιώργου Δελαστίκ
Έγραψαν Είπαν Γιώργος Δελαστίκ

Φώτη χάσαμε!
Του Στέλιου Κούλογλου


Ένα από τα σπάνια περιστατικά χιούμορ στην πολιτική ζωή της χώρας σημειώθηκε το 1996, μόλις η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει τον Κ. Σημίτη για αντικαταστάτη του Α. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία. Ο Γεράσιμος Αρσένης, ένας από τους δύο χαμένους της ψηφοφορίας (ο άλλος ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος), διηγήθηκε στην ομιλία του, αμέσως μετά, το ανέκδοτο με τον αγρότη που ακούει μια φωνή από τον ουρανό, η οποία τον συμβουλεύει να έρθει στην Αθήνα και να στοιχηματίσει στον Ιππόδρομο. Στην κρίσιμη ιπποδρομία, ο επαρχιώτης χάνει όλη την περιουσία του και η φωνή τού λέει: «Γιώργο, χάσαμε».

Δεν είναι ακόμα σαφές πού οφείλεται η ξαφνική μεταστροφή του Φώτη Κουβέλη το βράδυ της Δευτέρας 18 Ιουνίου, την επαύριο των πρόσφατων επαναληπτικών εκλογών. Μέχρι νωρίς το βράδυ εκείνης της ημέρας, ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. είχε εμμέσως ταχθεί υπέρ μιας ψήφου ανοχής σε μια πιθανή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειαζόταν, άλλωστε, η κοινοβουλευτική δύναμη της Δημοκρατικής Αριστεράς για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Γιατί την επομένη το πρωί να ταχθεί υπέρ της συμμετοχής στην κυβέρνηση Σαμαρά;

Άλλοι υποστηρίζουν ότι, στη διάρκεια της νύχτας, του δόθηκε η υπόσχεση ότι θα προταθεί για επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αλλά το σενάριο αυτό μπάζει νερά, αφού ήταν από εκείνες τις μέρες φανερό ότι σε δύο χρόνια «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει» στην καταρρέουσα πολιτική ζωή της χώρας.

Μια άλλη εκδοχή είναι ότι του δόθηκε η διαβεβαίωση πως θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός στη διάρκεια της τετραετίας, αφού με τα επαχθή μέτρα που θα λάβει η νέα κυβέρνηση, ο Α. Σαμαράς δεν θα μπορέσει να σταθεί για πολύ.

Είναι γεγονός ότι την θέση της πρωθυπουργίας είχε δεχθεί ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ αμέσως μετά τις πρώτες εκλογές της 6ης Μαίου! Η ορκομωσία θα γινοταν αμέσως μετά την αποτυχία των διερευνητικών επαφών του Α. Τσίπρα και το σενάριο προέβλεπε ο Ευγ. Βενιζέλος να καταθέσει αμέσως την εντολή για να προχωρήσει γρήγορα η ορκομωσία τρικομματικής κυβέρνησης υπό τον Φ.Κουβέλη.

Ο τελευταίος, ειδοποίησε στις 6 το πρωί την προεδρία της Δημοκρατίας, ότι τελικώς δεν θα έπαιρνε το ρίσκο, και έτσι φτάσαμε στις δεύτερες εκλογές, όταν ο σχηματισμός κυβέρνησης είχε ωριμάσει και στην κοινή γνώμη. Αλλά τα προηγούμενα πάλι δεν εξηγούν που οφείλεται η μεταμεσονύχτια μεταστροφή, από την ευέλικτο και πολύ λιγότερο δαπανηρή ψήφο ανοχής, στην συμμετοχή. Σε μια κυβέρνηση που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει την κούρσα, όπως την είχε χάσει και ο Γιώργος στο ανέκδοτο του Αρσένη.

Τα όσα γίνονται αυτές τις ημέρες με τη διελκυστίνδα ΔΗΜΑΡ-Τρόικας για τα εργασιακά δεν είναι παρά αναπόφευκτη συνέπεια εκείνης της μοιραίας απόφασης. Ο Φ. Κουβέλης επέλεξε να διαφοροποιήσει τη θέση του οργανώνοντας μια επικοινωνιακή ρήξη: όχι στο θέμα της «δημοσιονομικής προσαρμογής», δηλαδή στα νέα μέτρα λιτότητας, στα οποία η Τρόικα είναι αμετακίνητη, αλλά στις εργασιακές σχέσεις. Πράγματι, με απλούς κανόνες λογικής η Τρόικα δεν θα είχε πρόβλημα να υποχωρήσει σε αυτό το σημείο: με την καταστροφή που φέρνουν τα νέα μέτρα, η επιμονή στην κατάργηση του επιδόματος γάμου είναι σαν να έχεις φάει όλο τον γάιδαρο, αλλά να επιμένεις να σου ψήσουν και την ουρά.

Το λάθος του αρχηγού της ΔΗΜ.ΑΡ είναι ότι δεν υπολόγισε πως πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας: Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα ιδιότυπο, χωρίς προηγούμενο σε ευρωπαϊκή χώρα μετά τη δεκαετία του ’50, καθεστώς οικονομικής κατοχής και η Τρόικα κάνει επίδειξη δύναμης. Δεν πρόκειται, άλλωστε, για δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά για την προσαρμογή μιας κοινωνίας στον νεοφιλελεύθερο Μεσαίωνα. Στο ερώτημα ποιος κυβερνά αυτήν τη χώρα, η Τρόικα ήταν αδύνατο να απαντήσει: «ο Φώτης».

Είναι γεγονός ότι ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ είχε, εδώ κι εβδομάδες, την αίσθηση ενός αδιεξόδου και όχι μόνο για τα μέτρα λιτότητας. Η επιλογή της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ του κ. Σαμαρά, αποδεικνύεται καταστροφική σε όλους τους τομείς: εδώ έφτασαν να συλλαμβάνουν τον Βαξεβάνη που έκανε πολύ καλά τη δουλειά του, δημοσιοποιώντας την λίστα που συγκάλυπταν οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, όπως την έκαναν και οι Κατσίμη-Αρβανίτης στην ΕΡΤ πριν τους διώξουν, προκαλώντας διεθνή κατακραυγή.

Ο Δένδιας συγκαλύπτει τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, για να τον ξεφωνίσουν η «Guardian» και οι ιατροδικαστές. Στην Κέρκυρα έκαναν έρευνα στο σπίτι, κατέσχεσαν τον υπολογιστή και συνέλαβαν έναν πολίτη επειδή ανάρτησε στο facebook φωτογραφίες αστυνομικής βίας στην τοπική παρέλαση. Υστερα τον κατηγόρησαν για διάδοση ψευδών ειδήσεων με σκοπό να βλάψει την εικόνα της χώρας!

Στο Δημόσιο διορίζουν ακάθεκτοι από συγγενείς μέχρι γκόμενες, τα ΕΣΠΑ
τα σταμάτησαν για να τα δώσουν σε κολλητούς, την ώρα που η οικονομία ασφυκτιά. Πρόκειται για μεταμφιεσμένους πασοκτζήδες, με έξτρα δόση συντηρητισμού και βλακείας. Ένα κόμμα που πήρε 18% στις εκλογές (άντε 29,6% στις δεύτερες, όταν ψήφισαν η Μέρκελ, η «Bild» με τα ανοιχτά γράμματα και το κακό συναπάντημα) συμπεριφέρεται λες και είναι ο στρατάρχης Παπάγος με το 50%, τρία χρόνια μετά τη λήξη του εμφύλιου πολέμου.

Ενα ακόμη στρατηγικό λάθος ήταν ότι, πάνω στη φούρια να σχηματιστεί κυβέρνηση το καλοκαίρι, η χάραξη της όποιας διαπραγματευτικής τακτικής
με τους δανειστές, ανατέθηκε στην ΝΔ, για να αποδειχθεί σύντομα ότι ο κ. Σαμαράς δεν είχε την παραμικρή διάθεση να διαπραγματευθει το παραμικρό. 'Ομως “τακτική του καλού μαθητή” που χάραξαν οι Σαμαράς-Στουρνάρας, εξαντλήθηκε σε κάποια καλά λόγια της Μέρκελ, με αποκορύφωμα την επίσκεψη στην Αθήνα, όπου η γερμανίδα καγκελάριος όχι μόνο δεν έφερε δώρα, αλλά ούτε καν επανέλαβε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη.

Αντίθετα η - με όρους και νοοτροπία υποτέλειας - προσκόληση στο Βερολίνο, στερεί από την Αθήνα την δυνατότητα να συστρατευθεί με τους φυσικούς συμμάχους της, δηλαδή τις χώρες του ευρωπαικού νότου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα δεν προσκλήθηκε τον προηγούμενο
μήνα στην διάσκεψη της Μάλτας, στην οποία συμμετείχαν οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας και της Ιταλίας και ο Γάλλος πρόεδρος. Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν έχει καμιά πρόθεση πολιτικής διαπραγμάτευσης, όπως του ζητούσαν οι εταίροι του για να υπάρξει κάποιου ειδους ελάφρυνση στα μέτρα. Οταν κήρυξε το τέλος της εικονικής διαπραγμάτευσης την Τρίτη, προκάλεσε την άμεση αντίδραση των Βενιζέλου- Κουβέλη, που την επόμενη ούτε κατέβηκαν να ψηφίσουν στην Βουλή.

Ο Γιώργος, στο ανέκδοτο του Αρσένη, είχε παίξει όλη την περιουσία του σε μια ιπποδρομία. Ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ είχε εγκαίρως ειδοποιηθεί ότι η τρόικα, ακόμη και για λόγους γοήτρου, δεν θα έκανε πίσω στα εργασιακά. Αλλά παρ'όλα αυτά προχώρησε σε ένα λάθος καταστροφικό στην πολιτική, όπου ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ. Επαιξε όλα τα χαρτιά του στο όχι, δηλώνοντας ότι δεν θα τα ψηφίσει με τίποτα και αυτοεγκλωβίστηκε: η θα έπρεπε θα κάνει κωλοτούμπα ή να επιφέρει συντριπτικό πλήγμα στην κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει.

Προς το παρόν φαίνεται να επιλέγει την τελευταία λύση. Ακόμη όμως και
αν τα μέτρα περάσουν την ερχόμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση βγαίνει ετοιμοθάνατη από την μάχη: πέρα από τις διαρροές στο ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ
θα έχει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ταχθεί εναντίον της βασικότερης επιλογής της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει. Αλλά επειδή η επιλογή της σύμπραξης με την ΝΔ δεν έχει ανατραπεί, δηλώνει ότι θα συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση την οποία δεν θα υποστηρίξει στην πιο κρίσιμη ψηφοφορία!!

Στην πολιτική είναι καλό να πηγαίνεις μέχρι τέλος την επιλογή που έχεις κάνει. Η αν αλλάξεις, να επιμείνεις στην αλλαγή. Αν δεν κάνεις ούτε το ένα ούτε το άλλο, στο τέλος θα χάσεις. “Η όπως έλεγε το ανέκδοτο, Φώτη χάσαμε".


TVXS.GR

"Το μπορντέλο"


Προσέξτε τι ακριβώς συνέβη με την φερόμενη ως -έτσι την λένε- λίστα της Λαγκάρντ:

Στην αρχή παραλήπτης ο καθ'ύλην αρμόδιος υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Που στην συνέχεια την έχασε. Που την έβαλες κυρ Γιώργη; Α δεν θυμάμαι ακριβώς. Ο άνθρωπος πάσχει από επιλεκτικό Αλτσχάιμερ. Στην συνέχεια παραλήπτες οι δύο δικαστικοί. Που την εγκατέλειψαν γιατί λέει είναι προιόν παράνομης υποκλοπής. Και στο τέλος παραλήπτης ο έτερος υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, Που την έχωσε στο συρταρι του γραφείου του. Σα να βάζεις στο κομοδίνο σου, πριν να κοιμηθείς μια λίστα που περιλαμβάνει ονόματα εκτεταμένης φοροκλοπής. Περίφημα!

Και μέχρι στιγμής ουδείς πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Και μέχρι στιγμής κι ενώ εκατομμύρια συμπατριωτών μας θα ζεσταίνονται με τα μαγκάλια και θα τρώνε μπομπότα, ουδείς αρμόδιος δεν έχει εξετάσει και δεν έχει αποφανθεί για το ποιοι εξ αυτών των ονομάτων είναι φοροκλέφτες και ποιοι νόμιμοι και σωστοί!

Κάπως έτσι η λίστα καταλήγει στα χέρια ενός έλληνα δημοσιογράφουυ. Λογικό. Αφού το σύστημα παράλυτο και διαπλεκόμενο, αναμενόμενο ήταν κάποια στιγμή ο δημοσιογραφικός θησαυρός να τυπωθεί και να αποκαλυφθεί. Ασε που κυκλοφορούσε η φήμη ότι όπου να ναι τα δύο χιλιάδες ονόματα θα τα φιλοξενούσε σε κάποια εφημερίδα της Ευρώπης. Λαυράκι πρώτης γραμμής. Και γι ένα επι πλέον λόγο. Για να αποκαλυφθεί το μέγεθος διαπλοκής μιας χώρας ευρωπαικής. Ελληνική ρόμπα δηλαδή

Αποτέλεσμα; Μα φυσκά κανιβαλισμός πρώτης γραμμής, Γιατί τα ονόματα νόμιμων επιχειρηματιών και πολιτών ανακατεύονται με εκείνα των φοροκλεφτών. Ολοι μαζί. Βολικός αχταρμάς δηλαδή. Οπως συμβαίνει σε κάθε γωνιά της επικράτειας της ελληνικής. Ο σωστός στο ίδιο τσουβάλι με τον κοπρίτη. Ο καλός δημόσιος υπάλληλος παρέα με τον αραχτό. Ο εξαιρετικός δάσκαλος στην ίδια μοίρα με τον αγράμματο και τον ρεμπεσκέ. Ετσι εξατμίζεται η ουσία. Ετσι κανιβαλίζεται η αξιοκρατία και η νόμιμη διαδικασία. Ετσι η αξιοκρατία στο απόσπασμα και στην ταφή!

Ετερο αποτέλεσμα; Ο δημοσιογράφος στο σκαμνί. Αντί δηλαδή να δικαστούν με συνοπτικές διαδικασίες οι επίορκοι πολιτικοί, τον λογαριασμό τον πληρώνει εκείνος που ουδεμία ευθύνη φέρει για μια ιστορία που μπορεί για το δημόσιο ταμείο να κόστισε κάμποσα εκατομμύρα ευρώ. Τουτέστιν. Κάνεις την δουλειά σου; Μέσα. Δεν κάνεις την δουλειά σου και από πάνω είσαι ύποπτος συναλλαγής; Εξω!

Τελικό αποτέλεσμα; Οι New York Times αναγορεύουν με εκτετανές δημοσιεύμά τους τον Κώστα Βαξεβάνη σε μέγα δημοσιογράφο-ερευνητή. Η χώρα μετατρέπεται για μια ακόμα φορά σε πτυελοδοχείο Ευρώπης και Αμερικής. Οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Οι δικαστικές αρχές διυλίζουν τον κώνωπα (Βαξεβάνη) και καταπίνουν την Κάμηλο (πολιτικοί). Και το χειρότερο όλων, εγώ ας πούμε που μπορεί να έχω βγάλει νομίμως τα λεφτά μου και να έχω πληρώσει τους φόρους μου, είμαι τώρα το σούργελο της ελληνικής κοινωνίας.

Η στρέβλωση, της στρέβλωσης, ω Ελλάς ενός απέραντου οίκου ανοχής. Τι λέω τώρα; Ακόμα κι εκεί η διαδικασία με συγκεκριμένους κανόνες λειτουργεί. Μπαίνεις, πλένεσαι, το κάνεις, πληρώνεις, φεύγεις. Πατ κιουτ. Εδώ το απόλυτο μπορντέλο της χειρότερης γωνιάς της Αφρικής. Και στα όρθια και με AIDS η διεφθαρμένη πόρνη δηλαδή!


ΤΟ ΒΗΜΑ
=============

Ωραία, συμφωνώ κι εγώ! Μπορντέλο η Ελλάδα και κανείς σχεδόν, δεν αντιλέγει. Οι πολίτες, όποιο κόμμα κα αν υποστηρίζουν, συμφωνούν και επαυξάνουν, σε κάθε πολιτική συζήτηση σε σπίτια, καφενεία, καφετέριες, τόπους εργασίας και.. πάει λέγοντας. Και μετά τι;

Σταματούν κάποια στιγμή τη συζήτηση και αποχωρούν σφόδρα αγανακτησμένοι αλλά και υποταγμένοι στη μοίρα τους. Δεν έχουν (?) ίδέα του τι και πως φτάσαμε εδώ, αλλά δεν γνωρίζουν και το τρόπο που θα έπρεπε να ακολουθηθεί για να ανακάμψει το Μπορτέλο. Και σηκώνουν τα χέρια ψηλά! Άβουλοι, αγανακτισμένοι και κυρίως φοβισμένοι, λουφάζουν σαν φοβισμένα αρνιά.

Επειδή η γενιά μου (1930) μεγάλωσε σε συνθήκες απόλυτης κοινωνικής σεμνοτυφίας, υποκρισίας, αλλά και θρησκευτικού Μεσαίωνα, η σχέση, ιδίως των εφήβων με τα μπορντέλα, για την λύση του "πρόβλήματος sex", ήταν μοιραία πάγια τακτική. Όπως και η "αυτοπαλάμιος ψευδοσυνουσία", φυσικά.

"Ακούτε εμένα" λοιπόν, όπως συνήθιζε να λέει σε σπαστά ελληνικά, ο Πολωνός προπονητης του ΠΑΟ, Γιάτζεκ Γκμοχ. Γνωρίζω το μυστικό!
Μου τα αποκάλυψε επώνυμος και διακεκριμένος "νταβαντζής" της εποχής.
Όταν κάποια στιγμή δέχτηκε κριτική για την λειτουργία του μπορντέλου, του οποίου ήταν ο "προστάτης", ο Λεωνίδας μας το ξεφούρνησε:

''Κοιτάτε να δείτε, ρε μάγκες. Όταν ένας οίκος ανοχής δεν τα πάει καλά, πρέπει να πάρεις τα σωστά μέτρα. Δεν αλλάζεις το χρώμα των τοίχων, τις κουρτίνες ή τους καναπέδες, στο χολ αναμονής των πελατών... αυτά είναι τρίχες! Ένας τρόπος υπάρχει και τον γνωρίζουν, πέρα για πέρα, όλοι οι εμπλεκώμενοι:

Αλλάζεις τις πουτάνες! Αυτό όμως, είναι το πιο δύσκολο. Όχι γιατί θα δυσκολευτείς να βρεις καινούργιες. Μια διώχνεις, πέντε έρχονται για τη δουλειά. Αλλά οι παλιές πουτάνες, όσο μπαγιατεύουνε τόσο γίνονται και πιό
δύσκολες. Βλέπεις, η καθεμιά έχει τον μόνιμο νταβατζή της και κινδυνεύεις
να βρεθείς να κοιτάς τις λαχανήδες ανάποδα!! Μπήκες τώρα;"

@radical30

@

Η κυβέρνηση κάνει βουτιά στο κενό.
Του Σ. Κούλογλου

Πρόκειται για ειρωνεία της ιστορίας. Την ώρα της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός έκανε μια δήλωση που έμοιαζε σαν σταγόνα νερό με τα εκβιαστικά διλήμματα που το ΠΑΣΟK, και προσωπικά ο κ. Βενιζέλος, έθεταν στα άλλα κόμματα και τους βουλευτές, μόλις μερικούς μήνες πριν.

Αν ψηφίσουν υπέρ των μέτρων, τόνιζε ο κ. Σαμαράς, “.. η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ...(διαφορετικά)θα οδηγηθεί η χώρα στο χάος”.

”Όταν μερικοί πήγαιναν, εμείς γυρίζαμε”(στα θέματα της εθνικής ευθύνης και της διαχείρισης της κρίσης) απαντούσε ο κ. Βενιζέλος, για να προσθέσει ότι
η πρωθυπουργική δήλωση ήταν το λιγότερο ατυχής.

Ο κ. Σαμαράς είχε βέβαια τους λόγους του, δηλώνοντας ότι
“η διαπραγμάτευση τελείωσε” και καλώντας τους εταίρους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ βράζει, ενώ είναι φανερό ότι ο ίδιος αναφέρεται πλέον πρώτα απ όλα στους δανειστές.

Αλλά υπήρχαν και “παράπλευρες απώλειες”: στο ΠΑΣΟΚ άνοιξε τα στόματα όσων ήθελαν να δηλώσουν ότι δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα, ακυρώνοντας το σχέδιο του κ. Βενιζέλου που ήθελε να δεσμεύσει τους βουλευτές του σε ψήφο υπέρ των μέτρων.

Και η ΔΗΜΑΡ

Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, της οποίας η Κοινοβουλευτική Ομάδα συνεδρίαζε επίσης την ίδια ώρα, υποχρεώθηκε να επαναλάβει ότι "δεν θα ψηφίσει τα εργασιακά". Κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την όποια προσπάθεια υπαναχώρησης από την “άκαμπτη" θέση, την οποία έχει υιοθετήσει και διευκολύνοντας, έτσι, όσους θέλουν να διαφοροποιηθούν:
η ψηφοφορία της Τετάρτης για τις ιδιωτικοποιήσεις, στην οποία η γραμμή του κόμματος είναι να ψηφίσουν παρών, αλλά μερικοί βουλευτές σκέπτονται να καταψηφίσουν, ίσως αποδειχθεί κρίσιμη για την πορεία του κόμματος και των πολιτικών εξελίξεων.

Σε κάθε περίπτωση, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, το κυβερνητικό στρατόπεδο βγαίνει βαριά τραυματισμένο από τη θύελλα των νέων μέτρων, και μάλιστα πριν την ψήφιση τους στη Βουλή.Το ΠΑΣΟΚ πιθανώς να έχει και άλλες απώλειες, εξέλιξη εξαιρετικά ανησυχητική για ένα κόμμα στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ αναζητά μια διέξοδο που θα σώζει τα προσχήματα, όπως π.χ. να βρεθεί ο Φ. Κουβέλης στην μειοψηφία, στην Εκτελεστική Επιτροπή και την ΚΟ, που θα ψηφίσουν, στην πλειοψηφία τους, υπέρ της υπερψήφισης του πακέτου, έστω και σε ένα άρθρο. Αλλά αυτό θα αποτελούσε πλήγμα στο ηγετικό προφίλ του προέδρου του κόμματος.

Ένα άλλο σενάριο που εξετάζεται, είναι οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ να ψηφίσουν παρών ή να απέχουν από την ψηφοφορία την ερχόμενη εβδομάδα, με την κυβέρνηση να επανασυγκολείται με ψήφο εμπιστοσύνης που θα ζητήσει-και θα λάβει-ο Α. Σαμαράς, αμέσως μετά.

Μόλις 5 μήνες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση είναι ετοιμόρροπη και το μόνο που την συγκρατεί είναι ότι κανείς δεν θέλει την πτώση της, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι έτοιμος να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.
"Μην τύχει και πέσετε" έλεγε χθες ένας θεωρούμενος σκληροπυρηνικός βουλευτής της Κουμουνδούρου, σε κυβερνητικό συνάδελφο του.

Στην ομιλία του, ο κ. Βενιζέλος δεν μπορούσε να είναι πιο εύγλωττος:
“Είμαι βέβαιος πως κανείς δε θέλει το σπάσιμο της κυβερνητικής συνεργασίας, κανείς δε θέλει να οδηγηθεί η χώρα σε τυφλές και επικίνδυνες πρόωρες εκλογές, κανείς δε θέλει βουτιά στο κενό”, έλεγε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Η μόνη διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση, όπως απέδειξαν και οι σημερινές εξελίξεις, έχει ήδη πηδήξει. Απλώς ο κ. Βενιζέλος θυμίζει το ανέκδοτο με τον αισιόδοξο που πέφτει από την ταράτσα ουρανοξύστη και όταν φτάνει στη μέση μονολογεί: “μέχρι εδώ, καλά πάμε”!!!


πηγή: tvxs.gr

Αλ. Τσίπρας: "Οι πολιτικές της λιτότητας καταργούν την δημοκρατία"


«Το κρίσιμο διακύβευμα σήμερα στην Ευρώπη είναι η οπισθοχώρηση της δημοκρατίας, προκειμένου να προχωρήσει ένα σχέδιο βίαιης υπαγωγής νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Και αυτό ήταν ένα από τα θέματα που μας απασχόλησε ιδιαίτερα στη συνάντηση των προέδρων του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η επιμονή των πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης στις πολιτικές της λιτότητας, καταργεί την ίδια την δημοκρατία» τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στο πλαίσιο της συνόδου των προέδρων του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Παρίσι.

Ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι κάποιοι θέλουν την Ελλάδα οικονομικό προτεκτοράτο μέσα στην ευρωζώνη και αυτό «ίσως είναι μία ένδειξη του τι θα ακολουθήσει στο μέλλον και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες».

Όπως είπε «αυτά είναι έξω και πέρα από το πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου, πέρα και έξω από τις βασικές συντακτικές αρχές της ευρωπαϊκής ιδέας, καταλύουν τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία και σε συνδυασμό με την σκληρή πολιτική της λιτότητας, δημιουργούν συνθήκες κοινωνικής όξυνσης και επέλασης, διεύρυνσης της επιρροής του νεοναζισμού, του εθνικισμού που μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνους δρόμους όλη την Ευρώπη».

Ο κ. Τσίπρας σημείωσε ακόμα ότι στην «προεκλογική περίοδο η κυρίαρχη απειλή ήταν ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογήσει τις επιχειρήσεις και θα φύγουν από τη χώρα και θα καταστραφεί η οικονομία. Και βλέπουμε τώρα
ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις φεύγουν με μνημονιακές κυβερνήσεις. Έφυγε η Coca Cola, έφυγε η ΦΑΓΕ, μικρομεσαίες έχουν κλείσει ούτως ή άλλως».

Παράλληλα, τόνισε ότι «υπάρχει εναλλακτικός δρόμος και θα τον αναζητήσουμε με τη στήριξη όχι μονάχα του ελληνικού λαού, αλλά των
λαών όλης της Ευρώπης».

«Αν υπήρχε έστω η στοιχειώδης ευθιξία από τους πρωταγωνιστές της τραγωδίας του ελληνικού λαού, από αυτό το απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό, θα έπρεπε αντί να ετοιμάζουν να φέρουν νέα μέτρα 13,5 δις. ευρώ στο ελληνικό κοινοβούλιο, μετά και τις τελευταίας αποκαλύψεις για το ποιούς προστάτευαν, να παραιτηθούν και να παραδώσουν τη δυνατότητα στις υγιείς, καθαρές και πατριωτικές δυνάμεις, να βγάλουν τη χώρα από την κρίση.
Εμείς είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε αυτή τη μεγάλη ευθύνη. Όχι μόνο για
να μπορέσει να σταθεί όρθιος ο ελληνικός λαός, αλλά και για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης, που βλέπουν ότι αυτή η αδιέξοδη πολιτική της λιτότητας, απειλεί κεκτημένα δεκαετιών, αλλά απειλεί και την ίδια την ευρωπαϊκή ιδέα, την ενωμένη Ευρώπη».

Μάλιστα, όπως εκτίμησε «η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα σε ένα σταυροδρόμι. Ή ακολουθεί το δρόμο της απόλυτης παράδοσης στους κανόνες της αγοράς και ξεχνάει οτιδήποτε είχε να κάνει με αυτό που ονομάζαμε ευρωπαϊκό κεκτημένο, με την κοινωνική προστασία, την κοινωνική συνοχή, ή ακολουθεί τον δρόμο της επιστροφής στις βασικές αξίες της ευρωπαϊκής ιδέας, το δρόμο της κοινωνικής συνοχής και δημοκρατίας που, πιστέψτε με, το κόστος αυτής της επιλογής είναι εξαιρετικά πιο επωφελές σε σχέση με το κόστος που μπορεί να έχει η επιλογή της διάλυσης της Ευρώπης».


πηγή: skay.gr

Μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Εντελώς ξεδιάντροπα και επιθεωρησιακά. Γιατί πρώτο: Τα «εφιαλτικά μέτρα» - όπως οι ίδιοι τα χαρακτηρίζουν, με πέτσινο πόνο και δακρύβρεκτο στιλ επιπέδου μελοδράματος Μάρθας Βούρτση - Νίκου Ξανθόπουλου, τα έχουν υπογράψει από πριν.

Μαζί μ' αυτούς, πλαγίως, τα έχει συνυπογράψει και η ΔΗ.ΜΑΡ. Γιατί κυρ Φώτη μου όταν για την «σωτηρία» της χώρας προσχώρησες στην συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, είναι σαν την ίδια στιγμή να βάζεις φαρδιά πλατιά και την δική σου, αριστερούτσικη υπογραφή.

Επομένως, με όλο τα δίκια τους εξοργίζονται οι «ανθέλληνες» και «αρχισυνωμότες» Τροϊκανοί. Σα να τους βλέπω από κλειδαρότρυπα κρυφή. Την στιγμή που οι τάχα μου σκληροί κυβερνητικοί διαπραγματευτές ορθώνουν το ανάστημά τους, παριστάνοντας τους προστάτες των «ιθαγενών» του φτωχού ελληνικού λαού. Σα να τους ακούω με τεντωμένο αυτί, να λένε:

"Βρε άθλιοι υποκριτές. Βρε τρισάθλιοι καιροσκόποι. Επιτέλους τηρήστε τις υπογραφές σας. Για όνομα του Θεού. Υποτίθεται ότι προ αμνημόνευτων χρόνων έχετε ενηλικιωθεί. Υποτίθεται ότι είστε στοιχειωδώς πολιτικοί. Και υποτίθεται, ότι πριν βάλετε την τζίφρα σας είχατε διαβάσει το κείμενο των ανελέητων στερήσεων και της πρωτοφανούς ντροπής. Για όνομα της Παναγίας. Τέτοια καμώματα δεν κάνουν ούτε πρωτάκια Βρεφονηπιακού σταθμού"!

Γιατί δεύτερο: Ο Γιάννης Στουρνάρας το είχε προαναγγείλει προ πολλού.
Τα μέτρα είχαν κανονιστεί. Το πήγαινε έλα, εξυπηρετούσε την πέτσινη σκληρή γραμμή. Επομένως όλα χάριν επικοινωνιακής τακτικής. Όλα αυτά τα περιστατικά σαν επεισόδια από ριάλιτι σόου με τίτλο: «τα κορόιδα και τα χαϊβάνια τα ελληνικά»!

Γιατί τρίτο: Τρία χρόνια τώρα, δεν έκανες την παραμικρή προσπάθεια να αλλάξεις και να βελτιώσεις την κρατική μηχανή. Τρία χρόνια τώρα δεν κούνησες το δαχτυλάκι σου να ξαναφτιάξεις την ξεχαρβαλωμένη φοροεισπρακτική «μηχανή».

Εδώ και τρία χρόνια, κανέναν επίορκο δεν τιμώρησες και κανένα «πέτσινο» οργανισμό δεν έκλεισες. Εδώ και τρία χρόνια ακόμα να βγάλεις δημόσια περιουσία στο σφυρί. Εδώ και τρία χρόνια, ακόμα να ανοίξεις τα επαγγέλματα όπως είχες υποσχεθεί. 'Αρα;

Από που θα βρεθούν τα λεφτά για πληρωθούν μισθοί, συντάξεις και δάνεια τρελά; Φυσικά από τα πορτοφόλια των υποζυγίων τα γνωστά. Και άρα, δεν είναι η Τρόικα που τον «θάνατο» των Ελλήνων επιθυμεί. Είναι η πάγια, παράλυτη, αντιλαϊκή και στο βάθος ανθελληνική, κυβερνητική πολιτική!

Γιατί τέταρτο: Οι κυβερνήτες όλων αυτών των μεταπολιτευτικών ετών, μας κατάντησαν σιγά σιγά σε προτεκτοράτο των ξένων δανειστών. 'Οποιος χρωστάει ένα σκασμό λεφτά, απαγορεύεται διά ροπάλου να επικαλείται αξιοπρέπεια, ελευθερία και αυτονομία. Όταν δηλαδή παραδίδεις χειροπόδαρα τους πολίτες σου στους δανειστές σου, τότε αυτομάτως μετατρέπεις την χώρα σε προτεκτοράτο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των Βρυξελλών.

Επομένως; Εμ να έχεις δανειστεί έναν ωκεανό λεφτά. Εμ να είσαι η μπουλντόζα που συστηματικά ξεχερσώνει την ελληνική γη. Εμ να υπογράφεις όλα τα Μνημόνια με σκυμμένη την κεφαλή. Εμ όλα αυτά τα χρόνια να τα κάνεις όλα αυτά τα «γενοκτονικά» επικαλούμενος την «σωτηρία» την ελληνική. Εμ να «χάνεις» το φλασάκι με την γιγαντιαία φοροδιαφυγή. Εμ από πάνω να εξοργίζεσαι με τα ξένα αφεντικά.

Εμ ξέρεις τι λένε σε μένα και σε εκατομμύρια ελλήνων πολιτών όλα αυτά τα εξωφρενικά; Ότι είσαι ανδρείκελο των ευρωπαίων αφεντικών. 'Οπου εντός των τειχών παριστάνεις τον φλογερό πατριώτη. Και όπου εντός της καμαρίλας, προσφέρεις γη και ύδωρ ως τυπικός εκπρόσωπος αφρικανικής μπανανίας.

Ου να μου χαθείτε, παλιάνθρωποι απατεώνες!!!


Δημήτρης Δανίκας
ΤΟ ΒΗΜΑ

«Το θέμα είναι πολιτικό»
Μ. Μυρίλλας

«Επί τρεις μήνες αλλάζουμε την εικόνα της Ελλάδας και διαπραγματευόμαστε σκληρά για να βγούμε από το αδιέξοδο. Έχουμε ήδη και στα εργασιακά και στα άλλα αλλάξει πολλές από τις αρχικές προτάσεις της τρόικας και η διαπραγμάτευση συνεχίζεται. Το μόνο μου κριτήριο είναι η Ελλάδα και το μέλλον της».
Με την δήλωση αυτή απάντησε ο πρωθυπουργός σε σενάρια και φημολογία για προβλήματα στην κοινή γραμμή των τριων κυβερνητικών εταίρων απέναντι στην τρόικα.

O Eυάγγελος Βενιζέλος καλεί, ανοιχτά πλέον, τον πρωθυπουργό να αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία και να συνομιλήσει με τους εταίρους και τους δανειστές στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Τόσο ο ίδιος, όσο και ο Φώτης Κουβέλης απορρίπτουν τις απαιτήσεις της τρόικας στα εργασιακά και, ουσιαστικά, η ροή των εξελίξεων είναι πλέον αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργού. Μάλιστα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, απευθυνόμενους προς τους εταίρους, είπε ότι «η Ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο, έχει κυβέρνηση.»

Δεν αποκλείεται κατά τη διάρκεια της σύσκεψης των αρχηγών να προέκυψαν και διαφωνίες για τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι βασικοί χειρισμοί: «Φανταζόμουν διαφορετική αυτή τη διαπραγμάτευση. Τελικά ο καθένας διαπραγματεύεται με τον δικό του τρόπο, αλλά είναι βέβαιο ότι όλοι επιθυμούν το καλύτερο για τον τόπο» είπε ο κ. Βενιζέλος. Πρόσθεσε δε ότι οι συζητήσεις για τα εργασιακά δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα στο γενικό σχέδιο για την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Σημείωσε πάντως ότι η συμφωνία πρέπει να ολοκληρωθεί για να έχει την αποδοχή της κοινωνίας, των ξένων εταίρων και των αγορών. Έσπευσε πάντως να τονίσει ότι «είμαστε εθνικά ενωμένοι» και το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την κυβέρνηση.

Και ο Φώτης Κουβέλης απέρριψε κατηγορηματικά τις παρεμβάσεις στα εργασιακά, λέγοντας, απλώς, ότι η ΔΗΜΑΡ δεν πρόκειται να τις ψηφίσει. «Αν γίνουν αυτά που ζητεί η τρόικα θα τροφοδοτηθεί η ανεργία και θα ενταθεί η ύφεση» είπε.

Την ίδια στιγμή η διαπραγμάτευση με την τρόικα συνεχίζεται, έχοντας μείνει στο τραπέζι μόνο τα εργασιακά. Παράλληλα, όμως, στα κομματικά επιτελεία διακρίνουν την πίεση προς τους βουλευτές που ασκείται από τον χαρακτήρα των μέτρων. Ο πρωθυπουργός αρχίζει επαφές με τους βουλευτές του, δίνοντας στη ψήφιση χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης. Μεγαλύτερη είναι η ένταση στο ΠΑΣΟΚ, ενώ στη ΔΗΜΑΡ αντιμετώπισαν ήδη την αποχώρηση του κ. Μιχελογιαννάκη.


protagon.gr

"Τίποτε δεν θα μείνει ίδιο"
του Αντώνη Καρακούση


Ο κύβος φαίνεται πως έχει ριφθεί και τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Ο κ. Σαμαράς άκουσε στις Βρυξέλλες πολλά ενθαρρυντικά λόγια, έλαβε διαβεβαιώσεις παραμονής στην ευρωζώνη και δέχθηκε άπειρες προτροπές ταχείας εφαρμογής των υπεσχημένων, ώστε η Ελλάδα να λάβει απρόσκοπτα τη μεγάλη δόση και να επανέλθει σταδιακά στον ενάρετο κύκλο της σταθερότητας και της ανάπτυξης.

Ουσιαστικά έλαβε την υποστήριξη που διεκδικούσε και μαζί ένα καθαρό μήνυμα επιτάχυνσης των διαδικασιών αλλαγής του ελληνικού οικονομικού μοντέλου.

Είναι φανερό ότι ο κ. Σαμαράς έχει αποδεχθεί την εκδοχή νοικοκυρέματος που έχει επιλέξει η τρόικα, όπως και την απόλυτη φιλελευθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας.

Κάπως έτσι επέστρεψε στην Αθήνα έτοιμος για όλα και αποφασισμένος να αψηφήσει το πολιτικό κόστος, που πηγάζει από την προετοιμαζόμενη μεγάλη φιλελεύθερη ελληνική στροφή.

Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει αγώνας ταχύτητας, προκειμένου να ψηφισθούν τα μέτρα και να προετοιμασθεί το έδαφος για τη ριζική αναδόμηση του εγχώριου οικονομικού συστήματος.

Το κράτος θα μικρύνει, η διοίκηση θα φορέσει κοστούμι λιτό και αυστηρό και ο ιδιωτικός τομέας θα έχει περισσότερο χώρο στη διάθεσή του να δράσει.

Δεν χωρεί λοιπόν καμία αμφιβολία, ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Θα φέρει όλα τα μέτρα στη Βουλή και θα απαιτήσει την ψήφισή τους από τους βουλευτές των τριών συνεργαζόμενων κομμάτων.


Και το ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα αντιδράσει ο ελληνικός λαός και αν οι βουλευτές θα πειθαρχήσουν. Κοινή είναι η πεποίθηση ότι η συγκεκριμένη ψηφοφορία θα είναι κομβικής σημασίας. Κατά το ευθύγραμμο σενάριο, τα μέτρα θα ψηφισθούν έστω με απώλειες, αλλά η αμφισβήτηση θα θεριέψει ευνοώντας τις αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Η Νέα Δημοκρατία θα έχει τη μοίρα του ΠαΣοΚ στις τελευταίες εκλογές, οι συνεταίροι του Σαμαρά θα χάσουν ακόμη περισσότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα φαντάζει ως η μόνη κυβερνητική λύση, με δυναμική μεταξύ 30% και 35% και η Χρυσή Αυγή θα ενισχύεται επικίνδυνα.

Επειδή όμως τα πάντα ρει στην πολιτική και οι συνθήκες μεταβάλλονται, τα ευθύγραμμα σενάρια δεν επιβεβαιώνονται κατ' ανάγκην.

Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις μαζεύουν για την ώρα μόνο θυμό και οργή και βεβαίως δεν αθροίζονται. Οσο δεν πείθουν για την ικανότητά τους να κυβερνήσουν, θα χάνουν καθώς θα περνάει ο καιρός, και τα βαριά συναισθήματα θα αμβλύνονται.

Αν, εν τω μεταξύ, οι οικονομικές συνθήκες σταθεροποιηθούν και οι προσδοκίες αναγεννηθούν, η πλάστιγγα μπορεί να γείρει υπέρ εκείνων που πήγαν κόντρα στο ρεύμα. Αν μάλιστα έχουν τη διορατικότητα να επιχειρήσουν διευρύνσεις, ανανεώσεις, ανασυγκροτήσεις και συγχωνεύσεις τότε μπορεί να είναι αυτοί οι νικητές της νέας εποχής.

Ο πολιτικός χρόνος ,στον καιρό της κρίσης, έχει αποδειχθεί πολύ πυκνός. Από το 2009 είναι σαν να έχουν κυλήσει δεκαετίες. Από εδώ και πέρα επίσης, ταχύτητες μεγάλες θα επικρατήσουν. Και κατά πάσα βεβαιότητα θα κερδίσουν οι πιο θαρραλέοι και οι πιο κινητικοί.


ΤΟ ΒΗΜΑ

---------------


Θέλει η χήρα να κριφτεί μα...

Το πήγε απ'εδώ, το πήγε κι απ' την άλλη, αλλά δεν του βγήκε του Ανώνη Καρακούση. Στο τέλος κατέληξε ότι: ''... κατά πάσα βεβαιότητα (?) θα κερδίσουν οι πιο θαρραλέοι και οι πιο κινητικοί".

Χωρίς βέβαια να είναι ξεκάθαρος, αλλά από τα συμφραζόμενα, ο αναγνώστης (προ)καλείται να "αναγνωρίσει" στους "θαρραλέους και τους πιο κινητικούς", τον Αντώνη Σαμαρά, με το "καινούργιο κόμμα" και κάποιους "κολαούζους" πολιτικούς, από όλα τα δεξιόστροφα σημερινά κόμματα. που έχουν σιχαθεί πρώτα τον εαυτό τους και συνακόλουθα, την παράταξη που τους ανέδειξε βουλευτές: ΠαΣοΚ, ΔημΑρ, Μάνο, μερικούς Ανεξάρτητους, τον "τύπο" από
το Βόλο, τη Ντόρα, τον Πάγκαλο, τον Λομβέρδο, τον μπήξε και τον δείξε
και πάει λέγοντας.

Αλλά αυτοί δεν είναι θαρραλέοι! Είναι πολλά άλλα πράγματα, αλλά θαρραλέοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Είναι θρασείς πολιτικοί απατεώνες, ορισμένοι προδότες, άλλοι και κλέφτες. Βέβαια ναι, όλοι τους είναι κινητικοί! Αυτό να λέγεται! Απλά δεν μπορούν να σταθούν γιατί τούς καίει ο κώλος τους, και βέβαια τρέχουν να κρυφτούν!

Δεν γλιτώνουν, όμως με τίποτα! Η κατακραυγή που εισπράτουν ήδη - και που είσαι ακόμη, από εκείνους που τους ψήφισαν, τον Ιούνιο, έχει γίνει ο μόνιμος εφιάλτης τους.

Όσο, μα όσο μα@ακες κι αν ήταν αυτοί που τους ψήφισαν, τώρα πια,
με όλα αυτά που τους επιφύλαξαν, τα απολύτως αντίθετα απ' όσα τους υποσχέθηκαν, ακούνε Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και φτύνουν στο κόρφο τους. Τα αρχίδια τους τα δίνουν. Τη ψήφο τους δεν φαντάζομαι...

Γιατί, ακόμη και οι πιο αμετανόητοι μαλάκες αυτής της κατηγορίας, έτσι
όπως έχουν καταντήσει, δεν τούς "σηκώνεται" πια. Μαλακία...νιξ, γιοκ!!!

Το ξέρω ότι ξέφυγα φραστικά. Και σας ζητώ να με ανεχθείτε. Αλλά και να
μη το κάνετε, η ντροπή όλη δική σας!! Να μη ξαναπατήσετε στο Φόρουμ, αφήστε με μόνο μου. Σιγά τους (ανύπαρκτους) αναγνώστες!!

Κάποια στιγμή και πάντως όχι σε πολύ καιρό, θα τα ξαναπούμε. Και θα σας
κουνάω το δάχτυλο, εννοώντας τα παραπάνω, τα περί "αυτοπαλάμιας ψευδοσυνουσίας" ή αυνανισμού...

@radical30

Ξηλώνοντας τους προϊστάμενους
του Τάσου Τέλλογλου


Η κυβέρνηση λοιπόν, μετά από πίεση της τρόικα, πήρε την απόφαση να «ξηλώσει» τους επικεφαλής των εφοριών, των τελωνείων και του ΣΔΟΕ από το επίπεδο του τμηματάρχη και απάνω , να τοποθετήσει νέους και να τους κρίνει με βάση της επίδοση δίνοντας τους τη δυνατότητα να μείνουν μόλις 3 χρόνια στη θέση τους με ανανέωση δύο θητειών.

Το είχε κάνει μια φορά η κυβέρνηση Παπανδρέου με την καθυστέρηση της τοποθέτησής τους, προκειμένου να τοποθετηθούν με αντικειμενικά κριτήρια. Τελικά με τα νέα κριτήρια προέκυψαν σχεδόν εκείνοι που θα προέκυπταν με τα ...παλιά με ελάχιστες, ελαχιστότατες εξαιρέσεις.

Την ώρα που γίνονται όλα αυτά σε αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων επειδή δεν λειτουργεί ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός. Όμως εξακολουθούν να υπάρχουν εφορίες με δύο κομπιούτερ, ενώ φουσκώνουν τα ληξιπρόθεσμα χρέη στις συγχωνευμένες ΔΟΥ καθώς το δίκτυο δεν είναι σε θέση να οδηγήσει στη συγχώνευση των δύο αρχείων.

Εξακολουθούν να απουσιάζουν οι νομικοί από τα τμήματα εμπλοκών των εφοριών, όπου απόφοιτοι λυκείου αντιμετωπίζουν τους δικηγόρους μικρών και μεγάλων φοροφυγάδων. Ενάμιση χρόνο μετά την εξαγγελία του δεν έχει προχωρήσει ο θεσμός των ελεγκτών και έξι μήνες μετά την ανάληψη της μνημονιακής μας υποχρέωσης, περιμένουμε ακόμα τον υπηρεσιακό γενικό γραμματέα εσόδων. Θέλετε και άλλα;

Τα πλοία δίωξης του λαθρεμπορίου στα καύσιμα, ένα χρόνο μετά την διαπίστωση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ότι η κυβέρνηση του είχε αντιμετωπίσει το λαθρεμπόριο στα καύσιμα, παραμένουν ακίνητα επειδή στο ΣΔΟΕ δεν υπάρχουν υπάλληλοι να τα ...οδηγήσουν. Οι πολιτικοί συνεχίζουν να παρεμβαίνουν προκειμένου να αποφασίσουν ποιός θα τοποθετηθεί σε ποιό τελωνείο.

Γνωρίζω αρκετούς προϊστάμενους που είναι εξαιρετικοί υπάλληλοι και κάνουν εξαιρετική δουλειά, γνωρίζω άλλους που απλά υπάρχουν και ένα τμήμα που μαζί με τους πολιτικούς τους προϊστάμενους ανέχονται αν δεν ενθαρρύνουν τη θεσμική διαφθορά. Και περιμένω να δώ που θα βρει η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών τους νέους προϊστάμενους και πόσο «καινούργιοι» θα είναι αυτοί.


ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Μετά την επίσκεψη...


ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ της Μέρκελ στην Αθήνα ειπώθηκαν τα πιο απίθανα πράγματα. Από το ότι αποτελεί «ιστορικό μήνυμα στήριξης στην Ελλάδα» μέχρι το ότι ήρθε να επιθεωρήσει το προτεκτοράτο της. Προφανώς, δεν ισχύει τίποτε από τα δύο.

Τα πράγματα είναι απλά. Η Γερμανίδα καγκελάριος ήρθε αυτή τη στιγμή στην Αθήνα γιατί δεν τη συνέφερε να έρθει νωρίτερα και, πιθανώς, δεν θα τη συμφέρει να έρθει αργότερα.

Ηρθε, ακόμα, γιατί Αθήνα και Βερολίνο εκτίμησαν πως θα ενίσχυε την κλυδωνιζόμενη δημοφιλία της κυβέρνησης Σαμαρά, εν όψει, μάλιστα, της ψήφισης των μέτρων.

Για τον πρωθυπουργό, η επίσκεψη έχει τα «συν» της επικοινωνιακής εξωστρέφειας και της ενίσχυσης της θέσης του έναντι των δανειστών, έχει όμως και τα «μείον» του γεγονότος ότι η Μέρκελ αρνήθηκε να πει κάτι περισσότερο από ένα αμήχανο και αποστασιοποιημένο «εύχομαι και ελπίζω».

Προφανώς, ο Αντώνης Σαμαράς δεν επιθυμεί να συνάψει φιλία με τη Μέρκελ. Εικάζω πως επιθυμεί περισσότερο να βρεθεί στην άλλη όχθη του ποταμού χωρίς να πνιγεί. Ως εκ τούτου, τα photo opportunities στην Ηρώδου του Αττικού έλαβαν τέλος. Και ο πρωθυπουργός είναι πάλι μόνος, με ένα μνημόνιο που «δεν βγαίνει», έναν λαό που απειλείται με μαζική εξόντωση από τα μέτρα και δύο κυβερνητικούς εταίρους που παραμένουν «εντός και εκτός»...


Σεραφείμ Κοτρώτσος
real.gr

Aντώνης Σαμαράς
Ενταύθα


Ο Πρωθυπουργός μένει στην Κηφισιά. Δεν αποκαλύπτω βέβαια κανένα εθνικό μυστικό, άλλωστε τα κανάλια έχουν φτάσει μέχρι την πόρτα του.
Και κάθε πρωί, δια μέσου της λεωφόρου Κηφισίας. κατεβαίνει στο Μέγαρο Μαξίμου. Εδώ, αρχίζουν τα προβλήματα για τους πολίτες και κυρίως για τους μαθητές που θέλουν να προσεγγίσουν και αυτοί την Κηφισίας. Εξηγούμαι.

Χιλιάδες, μάλλον δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα κάθε πρωί «συνωστίζονται» στους κάθετους δρόμους της λεωφόρου Κηφισίας προσπαθώντας να περάσουν από την μια μεριά, στην άλλη. Από τα Μελίσσια να πάνε στο Μαρούσι. Από το Χαλάνδρι στο Ψυχικό. Από τους Αμπελόκηπους στου Γκύζη... Και τούμπαλιν.

Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα. Στο Παλιό Ψυχικό, στα σύνορα με το Χαλάνδρι, βρίσκονται καμιά δεκαριά σχολεία. Δημόσιο και ιδιωτικά (ανάμεσα τους το Κολλέγιο, το Αρσάκειο, του Μωραΐτη). Και η Κηφισίας είναι ο δρόμος που υποχρεωτικά πρέπει να «διασχίσουν» τα σχολικά αλλά και όλοι οι άλλοι που θέλουν να πάνε στα σχολεία.

Εκεί λοιπόν, στις κάθετες διασταυρώσεις, η αναμονή π.Σ (προ Σαμαρά δηλαδή) ήταν δύο τρία λεπτά. Τώρα οι τροχονόμοι ανοίγουν τα «περάσματα» κάθε πέντε, πολλές φορές και επτά, λεπτά. Τον αντιλαμβάνεστε τον πανζουρλισμό. Η περιοχή στις 8 το πρωί μοιάζει με πάρκινγκ σχολικών λεωφορείων. Μα θα μου πείτε. «Τα ξέρει όλα αυτά ο Σαμαράς;».

Όχι βέβαια. Ούτε τα ξέρει ούτε δίνει αυτός εντολές στην Τροχαία. Το πιο πιθανό είναι ότι κάποιος αξιωματούχος έχει θεωρήσει ότι ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να βρίσκει μποτιλιαρισμένη την Κηφισίας όταν βγαίνει το πρωί από το σπίτι του. Ο Αντώνης Σαμαράς όμως θα μπορούσε να ξέρει και σε κάποιες περιπτώσεις να προβλέπει, τι παρενέργειες που έχουν οι πράξεις του (ακόμα και οι μετακινήσεις του).

Ας πάρουμε το θέμα της κρίσης. Με έκπληξη είδα στην «Καθημερινή της Κυριακής» ότι ο Αντώνης Σαμαράς αποποιείται κάθε ευθύνη για την αναστάτωση που επικρατεί στην κοινωνία, τους τελευταίους 30 μήνες.
Με κομψό τρόπο ο Αλέξης Παπαχελάς προσπαθεί να του πει ότι ο ακραίος λόγος του, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ήταν αυτός που έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους, ενώ η επιμονή του για «εδώ και τώρα εκλογές» έθεσε τη χώρα εκτός τροχιάς για τέσσερις μήνες. Και ο Πρωθυπουργός, αντί να δώσει μια πειστική απάντηση, λέει ότι ο ίδιος ήταν πάντα υπέρ της … ανάπτυξης!

Ο δημοσιογράφος θα μπορούσε βέβαια να του θυμίσει αυτά που έλεγε στα μπαλκόνια. Τότε που μιλούσε για προδοσίες, εθνικά εγκλήματα και ξένους που θέλουν να αγοράσουν φτηνά την Ελλάδα. Τότε που τα δεξιά του χέρια –και είχε πολλά δεξιά χέρια – δηλητηρίαζαν την ελληνική κοινωνία με σενάρια συνωμοσίας ανοίγοντας τον δρόμο στον Καμμένο και τον Μιχαλολιάκο.

Ή πιστεύει κανείς ότι θα ψήφιζε ο κόσμος Χαϊκάλη για βουλευτή (με όλον τον σεβασμό στον ηθοποιό Χαϊκάλη) αν η Νέα Δημοκρατία δεν είχε παρουσιάσει την διακυβέρνηση ως σχολική εκδρομή; «Θα σας μοιράσουμε τα λεφτά που χάσατε και θα σας πούμε και ανέκδοτα».

Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν ο Πρωθυπουργός απαντούσε, γιατί υποσχέθηκε όσα υποσχέθηκε στα Ζάππεια. Ποια είναι τα ισοδύναμα μέτρα που θα πάρει για να μην κοπούν άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις; Πότε θα δώσει τις αυξήσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους; Γιατί δεν μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές; Γιατί δεν διπλασίασε χρονικά τα επιδόματα ανεργίας; Γιατί δεν αποζημίωσε τους ομολογιούχους; Γιατί δεν κατήργησε το χαράτσι; Αστεία πράγματα, θα μου πείτε. Ναι, αλλά αυτές ήταν οι γαλάζιες καλοκαιρινές υποσχέσεις!!

Μάλιστα ο Πρωθυπουργός στην συνέντευξη του στην «Καθημερινή», παίρνει πίσω ακόμη και το λειψό «ουδείς αναμάρτητος» που είχε πει πρόσφατα επί γερμανικού εδάφους. «Απάντησα με ειρωνική διάθεση σε ένα ειρωνικό ερώτημα» δήλωσε. Δεν ξέρω ποιος συμβούλευσε τον Πρωθυπουργό να το παίξει ο αναμάρτητος του πολιτικού συστήματος, αλλά του παρείχε πολύ κακή υπηρεσία.

Ειδικά αυτή τη στιγμή που ο κόσμος καλείται να «δώσει» άλλα 11 δις (και κάτι ψιλά) το μόνο που δεν θέλει από τους πολιτικούς ηγέτες είναι να τον κοροϊδεύουν. Και θα το εκτιμούσε αν κάποιος μιλούσε επιτέλους με ειλικρίνεια. Να βγει δηλαδή ο Πρωθυπουργός και να αναλάβει τίμια τις ευθύνες του. Να πει έστω, αυτά που λένε ιδιωτικώς στους δημοσιογράφους οι υπουργοί του.

Ότι έπρεπε να είχαμε συμφωνήσει από το 2010 σε ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας της χώρας. Ότι χάσαμε πολύτιμο χρόνο με τις εκλογές. Ότι έτσι που τα κάναμε, το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Ότι έπρεπε να διδαχθούμε από το «λεφτά υπάρχουνε» του Παπανδρέου και το «έξω καρδιά» του Καραμανλή (που είχε υποσχεθεί ότι θα εξοικονομούσε 10 δις από την πάταξη της γραφειοκρατίας -τι πάω και θυμάμαι!).

«Κάποτε ο λαϊκισμός απέδιδε» ομολογεί σε ένα σημείο της συνέντευξης του ο Πρωθυπουργός. Δυστυχώς όμως δεν ήταν ένα ξέσπασμα αυτοκριτικής, ήταν η συμβουλή, λέει, που θα έδινε στον Αλέξη Τσίπρα. Φευ.


Σταύρος Θεοδωράκης
protagon.gr

"Ανίερης οδού και Αμαρτίας, γωνία"


Με βρισιές, με προπηλακισμούς και με απειλές «υπερασπίστηκαν» την ευσέβεια οπαδοί και βουλευτές της Χρυσής Αυγής στην Ιερά οδό. Παράδοξο, καθώς η οδός που οι ίδιοι επέλεξαν για να το πράξουν, ήταν προδήλως ανίερη. Ουδείς δικαιούται να αμφιβάλλει ότι η ελευθερία της σκέψης, του λόγου και της έκφρασης διατρέχουν πια υπαρξιακό κίνδυνο στην Ελλάδα.

Και ο κίνδυνος θα μεγαλώνει όσο θα μεγαλώνουν η φτώχεια και η ανεργία, όσο η χώρα θα βρίσκεται, επί της ουσίας, υπό καθεστώς ξένης διοίκησης που καθημερινά θα γίνεται όλο και πιο σκληρή. Ολα αυτά οδηγούν μεγάλα στρώματα του πληθυσμού σε μια απελπισία που δεν έχει καταφύγιο.
Ομως τις πταίει για όλα αυτά;

Ενας από τους κύριους λόγους που φτάσαμε ως εδώ είναι ότι τα «παραδοσιακά» κόμματα που κυβέρνησαν επί πολλά χρόνια έχουν πρώτα εκείνα επιλέξει τις δικές τους πολλές «ανίερες οδούς». Και αυτές είναι, ανάμεσα σε άλλα, οι οδοί της κατάφορης αδικίας στα βάρη, του συστηματικού ψεύδους, της πλήρους απόκλισης ανάμεσα στις «δεσμεύσεις» και τις πράξεις, της ουσιαστικής αδιαφορίας για τις ευθύνες τους και, το χειρότερο ίσως απ’ όλα, την εύκολης λύσης που εδώ και τρία σχεδόν χρόνια συστηματικά εφαρμόζεται: λειτουργούν απλώς ως διαμεσολαβητές της πίεσης των δανειστών και διαμοιραστές της στην ελληνική κοινωνία – και μάλιστα άδικοι. Αυτό κάνουν: σαν έμβολα δέχονται την εξωτερική πίεση και τη διαχέουν στο εσωτερικό.

Με όλα αυτά και πολλά άλλα τώρα ψευτοκλαίνε για την ενδυνάμωση των άκρων χωρίς να σκέπτονται τις δικές τους ευθύνες, ότι εκείνοι είναι που τους έδωσαν δύναμη. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ακραία είναι και εκείνα με όλες αυτές τις συμπεριφορές που μας έφεραν ως εδώ και που κόστισαν τρομακτικά όχι μόνο στην κοινωνία που υποφέρει, αλλά και στην ίδια την υπόσταση της χώρας, στην ύπαρξή της, στον πλούτο της, που, όπως φαίνεται, επιχειρείται τελικά να γίνει βορρά των «φίλων» από το Βορρά. Λ.χ. πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται αν στο ξαφνικό ταξίδι Μέρκελ στην Αθήνα υπήρχε στην ατζέντα ζήτημα ενεργειακών πόρων. Την απάντηση τη γνωρίζουν μόνο δύο άνθρωποι.

Πολλοί επίσης αναρωτιούνται τι πραγματικά συμβαίνει με τα αποθέματα της χώρας όχι μόνο σε φυσικό αέριο και όχι μόνο, ή με εκείνα σε χρυσό. Αλήθεια, τι συμβαίνει; Γιατί αν οι εικόνες και τα μεγέθη που μεταφέρονται έχουν κάποια μακρινή έστω σχέση με την πραγματικότητα - και άνθρωποι που γνωρίζουν υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει -, η οικονομική εκμετάλλευση δεν μπορεί παρά να έπεται μιας ευρύτερης γεωπολιτικής ρύθμισης. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν υπάρχει τέτοιος εθνικός πλούτος, είναι αδιανόητο να αφεθεί σήμερα να λεηλατηθεί από τον οποιοδήποτε.

Αν μάλιστα οι Γερμανοί, που το μέγα πρόβλημά τους είναι η ενεργειακή εξάρτηση, έχουν βάλει στο μάτι αυτούς τους πόρους, η Ελλάδα είναι πολύ πιο ισχυρή από όσο νομίζει. Εκτός κι αν δεν θέλει να είναι ισχυρή. Ομως αυτή θα είναι όχι απλώς ανίερη οδός, αλλά η μεγάλη, διάπλατη λεωφόρος της αμαρτίας…


Μαλούχος Γεώργιος
to vima.gr

Αλέξης Τσίπρας: επίκαιρη ερώτηση κατέθεσε προς τον Πρωθυπουργό με θέμα «Νέα καταστροφικά μέτρα και εφαρμογή του μνημονίου αντί των προεκλογικών εξαγγελιών και των προγραμματικών δηλώσεων».

Αναλυτικά η ερώτηση του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ:

«ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον κ. Πρωθυπουργό

Θέμα : «Νέα καταστροφικά μέτρα και εφαρμογή του μνημονίου αντί των προεκλογικών εξαγγελιών και των προγραμματικών δηλώσεων»

Η τρικομματική κυβέρνηση παρουσίασε τις προγραμματικές της δεσμεύσεις και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή των Ελλήνων πριν από δύο μήνες. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, η προγραμματική συμφωνία έδωσε τη θέση της στην πιστή και ταχύτερη εφαρμογή του μνημονίου, αυτής της καταστροφικής συνταγής που έχει οδηγήσει τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική κατάρρευση. Το νέο πακέτο μέτρων ακραίας λιτότητας και ύφεσης –που αναμένεται να ξεπεράσει κατά πολύ το ποσό των 11,9 δις ευρώ– αναμένεται να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή σε λίγες ημέρες με διαδικασίες εξπρές.

Επειδή η προεκλογική εξαπάτηση των πολιτών με τις δεσμεύσεις περί «επαναδιαπραγμάτευσης» και «απαγκίστρωσης» έδωσε τη θέση της σε μια προγραμματική συμφωνία – κοροϊδία και αυτή με τη σειρά της σε ένα ακόμα κύμα σκληρών και καταστροφικών μέτρων,

Επειδή η λεγόμενη ρήτρα απόκλισης, αποδεικνύει το ψευδές του κυβερνητικού ισχυρισμού ότι τα μέτρα αυτά θα είναι τα τελευταία,

Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός

• Γιατί προχωρά σε νέες περικοπές σε μισθούς και στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ενώ η κυβέρνησή του είχε δεσμευτεί για το αντίθετο;

• Γιατί ενώ είχε δεσμευτεί για αποκατάσταση των αδικιών στους χαμηλόμισθους συνταξιούχους, η κυβέρνηση προχωρά σε νέες μειώσεις στις συντάξεις ακόμα και των 600 ευρώ;

• Γιατί αποφάσισε να πάει το όριο συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια;

• Γιατί ενώ είχε δεσμευτεί ότι θα προχωρήσει σε επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της Αγροτικής Τράπεζας και διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης, η κυβέρνηση χάρισε την τράπεζα σε ιδιώτη; Σκοπεύει να προχωρήσει σε αντίστοιχες ενέργειες και για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και για το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων;

Ο ερωτών Βουλευτής
Αλέξης Τσίπρας»

"Η μπαλάντα του φιλότιμου..."



Μου ζητούν να πληρώνω τους φόρους μου εκείνοι που προσφέρουν στους φοροφυγάδες νομιμότητα και κοινωνικό κύρος.

Παρά ταύτα πληρώνω τους φόρους μου.

Απ’ το υστέρημά μου, ακόμα και κάνοντας χρέη για να πληρώσω, πληρώνω τους φόρους μου. Κατανοώ όσους συμπολίτες μου δεν μπορούν να πληρώσουν πια, αλλά όσο μπορώ θα τους πληρώνω.

Κι, ως φαίνεται, για αυτό ακριβώς μας προσθέτουν και νέους φόρους. Κάθε είδους. Εμμεσους και άμεσους. Οθωμανικούς (χαράτσια) κι ευρωπαϊκούς (έκτακτες εισφορές).

Μάλιστα, βρίσκουν τρόπους τις έκτακτες εισφορές να τις κάνουν μόνιμες (όπως το χαράτσι για τα ακίνητα μέσω ΔΕΗ).

Μου βάζουν φόρους κεφαλικούς αυτοί που κλέβουν απ’ τους φόρους μου για την παιδεία ή την υγεία και τους πάνε πεσκέσι στους καναλάρχες και τους λοιπούς προπαγανδιστές των οκτώμισι, αυτούς ακριβώς που σε κατηγορούν ότι εσύ φταις για όλα.

Εσύ φταις που δεν πληρώνουν φόρους οι εφοπλιστές, εσύ φταις για τις μίζες στην Αμυνα, εσύ φταις για τις μίζες στη Ζήμενς, εσύ τα έφαγες μαζί με τον κ. Χριστοφοράκο, εσύ φταις, σου λένε, που μας ψήφισες - ουπς! (σε αυτό πρέπει να παραδεχθούμε ότι έχουν ένα δίκιο).

Επί πολλά χρόνια ήξερες κι όμως τους ψήφιζες!!

Όμως, ο πολίτης δεν δικάζεται για την ψήφο του. Ούτε είναι ο πολίτης αυτό που ψήφισε χθες. Ο πολίτης είναι πάντα αυτό που ψηφίζει κάθε φορά. Δεν υπάρχουν ψηφοφόροι από παρθενογένεση, ούτε «καθαροί» ψηφοφόροι εξ ουρανού. Ο πολίτης έχει κάθε δικαίωμα να αλλάζει γνώμη, επιλογή, κόμμα (όπως και να επιμένει στα ίδια).

Αυτοί που προσπαθούν να του δημιουργήσουν ενοχή για τις επιλογές του ή τα πεπραγμένα του, θέλουν απλώς τη συνενοχή του στα δικά τους κρίματα. Την ενοχική του αδράνεια και την αυτοακύρωσή του.

Οι πολίτες έχουν πολιτικές ευθύνες αλλά δεν λογοδοτούν για αυτές στους πολιτικούς (πόσω μάλλον στα παπαγαλάκια και τα κάθε λογής φερέφωνα).

Αντιθέτως οι πολιτικοί για τις πολιτικές τους ευθύνες (πρέπει να) λογοδοτούν στους πολίτες.


Αν κάποιος πολίτης αλλάξει γνώμη και επιλογές, ασκεί το δημοκρατικό του δικαίωμα, αν ένας πολιτικός διαπράξει το ίδιο, πρέπει να δώσει εξηγήσεις, διότι οι έως εκείνη τη στιγμή πράξεις του αφορούσαν το κοινό καλό ή κακό -συνεπώς δεν υπάρχουν κολυμβήθρες του Σιλωάμ για τους πολιτικούς, αλλά υπάρχει μια συνεχής διαδικασία κάθαρσης για τους πολίτες- μια κρήνη όπου κανείς μπορεί να πλένει τα ανομήματά του κι όχι μόνον την όψη του.

Να διορθώνει τα λάθη του, αν έχει κάνει, χωρίς άλλο κόστος παρά εκείνο που ο ίδιος αντιλαμβάνεται πως πρέπει να καταβάλει - δεν είναι η πολιτική «δίκη» για τους πολίτες, είναι «δίκη» για τους πολιτικούς.

Τώρα προσπαθούν να σε καθηλώσουν. Εσύ φταις για το φακελάκι του γιατρού, εσύ φταις για το γρηγορόσημο, εσύ φταις για τη «χαμηλή» διαφθορά.

Ε λοιπόν, αν φταις για αυτό (και κάποιοι από μας φταίνε), φταις το ίδιο και για το φιλότιμο του γιατρού, φταις το ίδιο και για τον καθηγητή που βοηθάει τα παιδιά με σθένος κι αίσθημα τιμής, φταις και για τον δημόσιο υπάλληλο που κάνει καλά τη δουλειά του, φταις για τον στρατιωτικό που κρατάει άμυνα.

Διότι όλοι αυτοί που κάνουν το καθήκον τους, σε σένα απευθύνονται, σε σένα προσφέρει ο γιατρός το φιλότιμό του, ο καθηγητής τον κόπο του, ο υπάλληλος τη γνώση του, ο στρατιωτικός την αγρύπνια του, επιτέλους! Το φιλότιμο του ενός προσφέρεται στο φιλότιμο του άλλου.

Ενα φαινόμενο που θάλλει ανάμεσα στους εργαζόμενους, στις εργατικές τάξεις, τους βιοπαλαιστές και τους επιχειρηματίες που πάνε με τον σταυρό στο χέρι - δηλαδή με τον νόμο. Δεν ακμάζει (δεν υπάρχει καν) αυτό το φαινόμενο ούτε ανάμεσα στους τοκογλύφους, ούτε ανάμεσα στα λαμόγια, τους αεριτζήδες, τα τραστ, τους κομματικούς καρεκλοκένταυρους και το υπηρετικό τους προσωπικό: τα παπαγαλάκια της Διαπλοκής και της Διαφθοράς, τους τρομοκράτες των οκτώμισι, τους «τιμητές» της δεκάρας.

Δουλεύω σαν σκύλος και μου κόβουν τον μισθό, την ασφάλιση, τη σύνταξη, σπουδάζω και μένω άνεργος ή δουλεύω για ψίχουλα, βαρειά η μελαγχολία της δυσπραγίας μας, πλημμυρίζει τα σπίτια μας.

Και μου λένε πως φταίω εγώ ο κλεφτοκοτάς (ή όχι) που μπήκαν οι αλεπούδες στο κοτέτσι. Και φέρνουν τώρα λύκους να τις διώξουν, κι αύριο λιοντάρια να διώξουν τους λύκους - δεν θα έχουν τέλος τα πακέτα και τα «μέτρα».

Ωσπου να επιτευχθεί ο στόχος. Να σκλαβωθείς. Και σκλάβος μένει μόνον όποιος νομίζει ότι η σκλαβιά του αξίζει, ότι φταίει ο ίδιος για αυτήν.

Χρόνια τώρα αυτή είναι η δουλειά της κυρίαρχης προπαγάνδας: να μας κάνουν ενοχικούς. Και να μας στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου.

Τώρα που το σύστημα τρίζει, σε αυτήν την προπαγάνδα της Διαπλοκής προσθέτει τις δυνάμεις της και η Χρυσή Αυγή βρίζοντας τους πάντες, τους αριστερούς, τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες (αυτές τις δέρνει κιόλας), τους εβραίους, τους μουσουλμάνους, τους πάντες.

Δηλητηριάζουν τον έναν εναντίον του άλλου, εφαρμόζοντας χάριν της άρχουσας τάξης, αυτό που αυτή η τάξη ποθεί περισσότερο διότι το θεωρεί ασφαλέστατο: το διαίρει και βασίλευε.

Ε λοιπόν, η ταπεινότης μου είναι με το φιλότιμο του γιατρού κι όχι με το δηλητήριο του φερέφωνου ή το μίσος του φασίστα. Προσδοκώ στην πολιτική συμπεριφορά των ανθρώπων κι όχι στον αταβισμό των θηρίων.

Είμαι με το φιλότιμο, την αλληλεγγύη και την ελπίδα, όχι με την κατεργαριά, τον ατομικισμό και τα πογκρόμ.

Σήμερα το φιλότιμο διαδηλώνει στους δρόμους, η εργασία και ο πολιτισμός της εργασίας - το πιο ευγενικό δημοκρατικό καρκατσουλιό σήμερα μάχεται, όπως μάχεται υπό κλίμακα κάθε μέρα, όπως θα μάχεται και αύριο, ώσπου ανάγκη άλλης μάχης να μην υπάρχει και εορταστικός σαν Κυριακή να κυλάει ο βίος μας, ο βίος του ανθρώπου δημιουργού.

«Ονειρα» θα μου πεις! Χωρίς τα όνειρα, σκοτάδι του Αδη, θα αντιλέξω και, σύντροφέ μου, θα προσθέσω: όχι μόνον όνειρα, αλλά στόχοι. Πολιτικοί στόχοι. Εφικτοί. Ούτε η ισονομία είναι ουτοπία, ούτε η απελευθέρωση των ανθρώπων! Η ελευθερία είναι ανάγκη...


email: stathis@enikos.gr

Ο θίασος των αρχηγών.
Του Γιώργου Δελαστίκ


Μειδιάματα ειρωνικά. Σαρκαστικά σχόλια. Απαξιωτικές κρίσεις για τις κατά φαντασίαν συγκρούσεις. Οι θεατρικές παραστάσεις του θιάσου των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης δεν πάνε καθόλου καλά τελευταία.

Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης να νομίζουν ότι δίνουν τα ρέστα τους από πλευράς υποκριτικών δυνατοτήτων. Ενδέχεται να πιστεύουν μάλιστα ότι συμμετέχουν σε μεγαλειώδες έπος αναμέτρησης με την τρόικα των επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Το αποτέλεσμα του θεάτρου που παίζουν όμως τους προδίδει. Ουδέποτε υπερβαίνει το επίπεδο του κωμειδυλλίου, όπως λέγαμε παλιότερα. Ελαφρά μουσική κωμωδία με αισθηματικό περιεχόμενο. Οι δεσμοί της τρόικας εσωτερικού (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) με την τρόικα εξωτερικού (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) δεν κρύβονται.

Αυτό που λέει η τρόικα των ξένων γίνεται πάντα στο τέλος. Τώρα πια το γνωρίζουν όλοι οι Ελληνες. Το πολιτικό θέατρο των αρχηγών δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μέρος της τελετουργίας πειθαναγκασμού, παραπλάνησης και τελικά υποταγής του ελληνικού λαού στα μέτρα που τον εξαθλιώνουν.

Δεν πέφτει η κυβέρνηση σε καμιά περίπτωση από μόνη της. Δεν έχει καμιά πολιτική ή ηθική αναστολή να πάρει τα πιο απάνθρωπα μέτρα εναντίον του ελληνικού πληθυσμού. «Το υποζύγιο αντέχει, φόρτωσέ το κι άλλο» είναι το κυβερνητικό σύνθημα, όσο βλέπει τους πολίτες να μην αντιδρούν, να σκύβουν το κεφάλι και να υπομένουν στωικά τα διαρκώς και πιο εξοντωτικά μέτρα. Αυτή η πολιτική που αποσκοπεί στο να γίνονται οι Ελληνες διαρκώς φτωχότεροι δεν έχει τέλος. Οι Γερμανοί που την επιβάλλουν μέσω των γηγενών συνεργατών τους στην κυβέρνηση δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να τη σταματήσουν ποτέ.

Δεν φεύγει κανένα κόμμα από την κυβέρνηση, όσο σκληρή πολιτική και αν εφαρμόσει. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης ήξεραν από πριν τι πολιτική θα ακολουθήσουν. Το γνώριζαν και το είχαν αποδεχθεί. Για να εφαρμόσουν την πολιτική που υλοποιούν μπήκαν στην κυβέρνηση. Δεν μπήκαν ούτε για να σώσουν τους Ελληνες ούτε για να τους... ελεήσουν ή να τους λυπηθούν. Το παιχνίδι ήταν πεντακάθαρο από την αρχή. Συγκυβερνούν για να εξασφαλίσουν πρωτίστως την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Τίποτα άλλο!

Ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός μέσω της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τρελός να την εγκαταλείψει την πρωθυπουργία. Να πάει πού; Ολους κι όλους 129 βουλευτές έβγαλε. Θεωρείται άλλωστε απίθανο να ξαναπάρει το 29,66% των ψήφων αν ξαναγίνονταν σύντομα εκλογές. Ποιος θυμάται άλλωστε τις διακηρύξεις του στο Αιγάλεω, το Σάββατο του Λαζάρου; «Το λέω ρητά και κατηγορηματικά: Απορρίπτουμε τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ! Τον Γιώργο Παπανδρέου τον διώξαμε. Τώρα θα διώξουμε και το ΠΑΣΟΚ!» υποσχόταν στους οπαδούς της ΝΔ. Ε, καλά, έλεγε και καμιά ανοησία για να περνάει η ώρα...

Και να έδιωχναν τον Βενιζέλο από την κυβέρνηση, αυτός αποκλείεται να έφευγε! Ειδικά στις σημερινές συνθήκες όπου το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση αποσύνθεσης, που είναι αμφίβολο ακόμη και το αν θα κατόρθωνε να πιάσει το 10% των ψήφων σε περίπτωση που γίνονταν εκλογές αυτούς τους μήνες. Κανείς δεν μπορεί να είναι καν σίγουρος ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε ήδη διαλυθεί, αν δεν συγκρατούσε κάποια στελέχη και ψηφοφόρους του η συμμετοχή στην εξουσία, έστω και ως «τσόντα» της ΝΔ.

Ούτε ο «πλεονάζων» Κουβέλης -υπό το πρίσμα του ότι οι 17 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ δεν είναι αναγκαίοι για τον σχηματισμό κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας- δεν θα έφευγε ποτέ από την κυβέρνηση Σαμαρά. Τόσο ο ίδιος όσο και η περί αυτόν ομάδα στελεχών βρήκαν μοναδική ευκαιρία να προσκολληθούν στην εξουσία, γιατί να την εγκαταλείψουν οικειοθελώς; Αφού μέχρι και οι ψηφοφόροι τους «δανεικοί» από το ΠΑΣΟΚ είναι!

Καμιά ανησυχία για τη συνοχή της κυβέρνησης δεν υπάρχει, λοιπόν, όσο δεν υπάρχουν εκτεταμένες και έντονες λαϊκές αντιδράσεις με στόχο την ανατροπή της. Μόνο τότε θα άλλαζαν τα πράγματα. Οσο διαρκεί όμως η σημερινή αδράνεια του κόσμου, μόνη πρόσθετη επιβάρυνση θα είναι κάποιες ακόμη κακόγουστες παραστάσεις πολιτικού θεάτρου από το «μπουλούκι» των αρχηγών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ...

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

Κώστας Σκανδαλίδης: «"Κουρελόχαρτο" η προγραμματική συμφωνία»

Πυρά κατά της τρικομματικής κυβέρνησης από τον κ. Κώστα Σκανδαλίδη

Σφοδρά πυρά κατά της κυβέρνησης και σημαντικών επιλογών που φαίνεται να υιοθετούνται στο πακέτο μέτρων των 11,5 δισ. ευρώ εξαπολύει ο Κώστας Σκανδαλίδης, τονίζοντας ότι η συνέχιση της πρακτικής των τριών μηνών της κυβέρνησης και, κυρίως, οι προτάσεις για τα μέτρα «που καθιστούν τη προγραμματική συμφωνία κουρελόχαρτο», θα δοκιμάσει τη συνοχή της τρικομματικής κυβέρνησης.

Σε άρθρο του ο κ. Σκανδαλίδης αναφέρει ότι οι εκλογές δεν έγιναν «για να αντικαταστήσει απλώς ο ‘πολιτικός’ Αντώνης Σαμαράς τον ‘τεχνοκράτη’ Λουκά Παπαδήμο», ούτε «για να τιμωρηθεί το ΠΑΣΟΚ που έφθασε από το 45% στο 12%», αλλά για να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός προς τα πού πρέπει να πορευτεί η χώρα.

Σύμφωνα με τον Κώστα Σκανδαλίδη,«ο λαός αποφάσισε με ικανή πλειοψηφία την παραμονή στο ευρώ, με ισχνή πλειοψηφία την αναθεώρηση των δυσμενών όρων της σύμβασης απέναντι στην καταγγελία της και με καθολική άρνηση, τη συνέχιση και την σκληρότερη εκδοχή της ίδιας πολιτικής. Και προέκυψε η τρικομματική κυβέρνηση», βάσει της συγκεκριμένης προγραμματικής συμφωνίας.

Οι προτάσεις μέτρων

«Επιλογές όπως νέος κεφαλικός φόρος, κατάργηση αφορολόγητου, νέες περικοπές στα κατώτατα εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις, πλήρη διάλυση εργασιακών σχέσεων, δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτές» διαμηνύει ο Κώστας Σκανδαλίδης.

«Το νέο πακέτο, σε σχέση με το σύνολο των μέτρων που πήραμε ως κυβέρνηση τα δυόμιση τελευταία χρόνια σε περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, τα υπερβαίνει κατά 50% τουλάχιστον. Οι πολίτες αναρωτιούνται, γιατί αυτή η ανοικτή παραπλάνηση, γιατί η τόση υποκρισία. Γιατί, εν τέλει, κάναμε εκλογές…» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Σκανδαλίδης, συμπληρώνοντας:

«Ποια αναθεώρηση επιτεύχθηκε εξαιτίας της εθνικής διαπραγμάτευσης; Τι άλλαξε μετά από δυο εκλογικές αναμετρήσεις; Οι επιδόσεις της χώρας στο δημοσιονομικό πεδίο είναι εντυπωσιακές και πρωτοφανείς, σε τι ευνόησαν τη συζήτηση, για τα νέα μέτρα; Έγινε καμία επεξεργασία, διατυπώθηκε καμία νέα πρόταση, συζητήθηκε κανένα νέο μέτρο πέρα από τα τετριμμένα και γνωστά; Αντιπαραθέσαμε μια διαφορετική λογική ένα άλλο ‘μείγμα πολιτικών’ που προεκλογικά διαφήμιζε ο Αντώνης Σαμαράς και που οι περιστάσεις και οι ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρώπη το καθιστούσαν επιτέλους εφικτό; Φοβάμαι πως όχι. Για να μη μιλήσω για τα ‘ισοδύναμα’, που πολυδιαφημιστήκαν και ξεχάστηκαν ‘εν μια νυκτί’».

.. .

Σε άρθρο του, αποκλειστικά αφιερωμένο σε μένα ("Που κάνει λάθος ο Οδυσσέας Βουδούρης", metarithmisi.gr), ο φίλος μου Νίκος Μπίστης με κατακρίνει για την επιμονή μου να υπερασπιστώ τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΔΗΜΑΡ, καθώς και την τήρηση της Προγραμματικής Συμφωνίας, βάσει της οποίας το κόμμα μας έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Η επιχειρηματολογία του Ν. Μπίστη βασίζεται σε αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε "αντιστροφή του αυτονόητου". Το αυτονόητο ότι πρέπει να τηρείς τις συμφωνίες μετατρέπεται στο ότι είναι αυτονόητο να τις αθετείς κατά το δοκούν. Το αυτονόητο ότι οφείλεις να εννοείς αυτό που λες μετατρέπεται στο ότι είναι αυτονόητο πως μπορείς άλλα να λες και άλλα να εννοείς. Το αυτονόητο ότι ισχύουν όλα αυτά που δεσμεύεσαι μετατρέπεται στο ότι είναι αυτονόητο να διαλέγεις τι τελικά σε δεσμεύει και τι όχι. Εξηγούμαι.

• Το αυτονόητο είναι πως, όταν συνάπτεις μια συμφωνία, της αποδίδεις μια αξία. Η αντιστροφή του αυτονόητου είναι ότι η προσήλωση στα συμφωνηθέντα αποτελεί δογματισμό ή λαϊκισμό. Και βέβαια δεν μιλάμε για την ευνόητη ανάγκη μιας προσαρμογής. Αλλά για την κραυγαλέα αντιστροφή των όρων: το "δεν θα κάνουμε περικοπές", μετατρέπεται σε μαζικά μέτρα λιτότητας, που πλήττουν κυρίως τα πιο ευάλωτα στρώματα της κοινωνίας.

• Το αυτονόητο είναι ότι το προεκλογικό σύνθημα της ΔΗΜΑΡ αναφερόταν στη "λύση", στην οποία το κόμμα μας θα συνέβαλε. Το σύνθημα αυτό προέκυψε από την κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τις πρώτες εκλογές, όπου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν συγκέντρωσαν πλειοψηφία. Τότε όντως προτείναμε "λύση": μειοψηφική κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ και ψήφο ανοχής από την ΝΔ ή "οικουμενική" κυβέρνηση.

Αρνηθήκαμε κατηγορηματικά την άλλη "λύση", να στηρίξουμε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αυτονόητα λοιπόν, κάθε λογικός ψηφοφόρος, που ακούει για "λύση", φέρνει στο νου τα όσα μόλις είπαμε. Και όχι το αντίστροφο. Αν εννοούσαμε αυτό που αναφέρει ο Ν. Μπίστης θα λέγαμε απλά: "όποιο κόμμα έρθει πρώτο θα το στηρίξουμε. Και αν η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ έχουν την πλειοψηφία, εμείς, σε αντίθεση με όσα πράξαμε μετά τις πρώτες εκλογές, πάλι θα στηρίξουμε".

• Το αυτονόητο είναι πως προεκλογικά θέσαμε δυο όρους συμμετοχής μας σε οποιαδήποτε κυβέρνηση: τα φερέγγυα πρόσωπα και το πρόγραμμα. Η αντιστροφή του αυτονόητου είναι να θεωρήσουμε φυσιολογική την άρση του όρου των φερέγγυων προσώπων την επομένη των εκλογών και του όρου της προγραμματικής συμφωνίας ενάμισι μήνα αργότερα.

• Το αυτονόητο είναι πως θέσαμε ΔΥΟ κόκκινες γραμμές: την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ΚΑΙ την κοινωνία όρθια με ρητή δέσμευση ότι δεν θα προβούμε σε νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. Η αντιστροφή του αυτονόητου είναι ο ισχυρισμός ότι δεσμευτήκαμε ΜΟΝΟ για την πρώτη. Θέση παρεμπιπτόντως, που ήταν το σύνθημα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που τους οδήγησε αντίστοιχα στο 19% και το 13%, και που εγκατέλειψαν στις δεύτερες εκλογές.

• Το αυτονόητο είναι ότι έχουμε λύση για να μην γίνουν περικοπές μισθών και συντάξεων. Αν δεν είχαμε εξάλλου θα ήμασταν αναξιόπιστοι να το ισχυριστούμε πριν τις εκλογές. Αυτό επιβεβαιώθηκε και με τις νέες προτάσεις του Φώτη Κουβέλη για 4 δισ. ισοδύναμα, ενώ προφανώς υπάρχουν ακόμα μεγάλα περιθώρια από τα 70 δισ. της παραοικονομίας, τα 20 δισ. της γραφειοκρατίας, τα 30 δισ. της φοροδιαφυγής κλπ. Η αντιστροφή του αυτονόητου είναι ο ισχυρισμός ότι οι περικοπές είναι μονόδρομος, υιοθετώντας την προ των εκλογών της 6ης Μαΐου λογική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

• Το αυτονόητο είναι ότι τα ισοδύναμα, όπως και οι περικοπές, θα υλοποιηθούν σε βάθος διετίας. Η αντιστροφή του αυτονόητου είναι ότι δεν προλαβαίνουν να αποδώσουν τα ισοδύναμα σε δυο μήνες (γιατί σε δυο μήνες και γι’ αυτό πάμε για περικοπές (σαν να μπορούσαν αυτές να αποδώσουν 11,5 δισ. σε δυο μήνες!).

Αυτή η αντιστροφή είναι πράγματι εντυπωσιακή, αλλά πολλοί επαγγελματίες πολιτικοί έχουν αυτό το χάρισμα να παρουσιάζουν την αντιστροφή του αυτονόητου σαν… αυτονόητη! Το πιο σημαντικό όμως είναι σε τι ΔΕΝ κάνει λάθος ο Νίκος Μπίστης. Πίσω από την αντιπαράθεση για τα μέτρα, υπάρχει το κομβικό στρατηγικό θέμα: που πάει η ΔΗΜΑΡ;

Η θέση μου είναι σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις θεμελιακές αρχές της Δημοκρατικής Αριστεράς: η ΔΗΜΑΡ είναι κόμμα αριστερό και επιδιώκει την πολιτική και κοινωνική αλλαγή μέσα από μια ευρεία συμμαχία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Σε αυτές προφανώς δεν συγκαταλέγεται η ΝΔ. Αλλά ούτε πλέον και το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου (η ευκαιρία υπήρξε στο παρελθόν αλλά χάθηκε).

Στόχος της ΔΗΜΑΡ είναι να φέρει στις δικές της θέσεις, πολίτες διαφόρων απόψεων, που δεν αυτό-προσδιορίζονται ως αριστεροί, αλλά που θα πειστούν ότι οι δικές μας αριστερές προτάσεις είναι συνάμα ρεαλιστικές και αναγκαίες για την Ελλάδα. Και όχι να μετατοπιστεί η ΔΗΜΑΡ προς τα δεξιά με σκοπό να "ψαρέψει" ευκολότερα στα θολά νερά του κέντρου. Η συνεργασία μας με την ΝΔ είναι συγκυριακή για λόγους εθνικής ανάγκης, με συγκεκριμένους στόχους, γραπτά διατυπωμένους. Και αντιπαραθετική όποτε υπάρξει απόκλιση.

Το γεγονός ότι ο Ν. Μπίστης, παρά την διάρκεια της συνεργασίας του με την ΔΗΜΑΡ δεν είναι μέχρι τώρα μέλος του κόμματος, σχετίζεται προφανώς με το γεγονός ότι η στρατηγική του στόχευση είναι διαφορετική. Ο Ν. Μπίστης επιχειρεί να μετατρέψει τη συγκυριακή συνεργασία μας με τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, ή με τμήματα αυτών, σε στρατηγική συμμαχία. Επιδιώκει
τη δημιουργία ενός κεντρώου κόμματος, που για εξωραϊστικούς λόγους,
θα αποκαλείται "κεντροαριστερό" και θα αποσκοπεί στην διαιώνιση της περιθωριοποίησης της αριστεράς (η ηγεσία της οποίας βέβαια δεν είναι ιστορικά άμοιρη ευθυνών).

Σεβαστή βέβαια άποψη και οφείλω να αναγνωρίσω την σταθερότητα του Ν. Μπίστη σε αυτό τον στόχο. Θυμάμαι τη δήλωσή του, όταν οι προσπάθειες του Γιώργου Παπανδρέου να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ πέφτανε στο κενό. Για να κατακρίνει τον Παπανδρέου και να εξάρει τον Σημίτη, έλεγε τότε ότι ο πρώτος εκτόξευσε τον Συνασπισμό σε διψήφιο αριθμό ενώ ο δεύτερος είχε καταφέρει να τον περιορίσει στο 3%.

Ο Ν. Μπίστης εκφράζει μια άποψη. Κάποιοι από τον κόσμο της ΔΗΜΑΡ τη στηρίζουν. Εκφράζω και εγώ μια άποψη. Κάποιοι άλλοι από τον κόσμο της ΔΗΜΑΡ την συμμερίζονται. Αυτό στο οποίο πρέπει να συμφωνήσουμε είναι πως η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα. Κανένας από μας δεν είναι εξορισμού πιο "ΔΗΜΑΡίτης" από το σύντροφό του. Η υπονόμευση της άλλης άποψης με σπόντες περί "τσάμπα μαγκιές" και "ξένο σώμα" είναι ανάξια ενός κόμματος δημοκρατικού και αριστερού.

Ο ουσιαστικός διάλογος πρέπει να γίνει και θα γίνει. Μέσα στο κόμμα. Αλλά και μέσα στην κοινωνία. Δημόσια.

Πηγή: Μεταρρύθμιση

ΟΙ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΟΙ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΤΕΣ...

3035 ευρώ χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια για να ζήσει σήμερα καλύπτοντας τις βασικές της ανάγκες στην Ελλάδα...
250.000 οικογένειες έχουν βαρέσει κόκκινο στα δανεικά κι αγύριστα....
76.000.000 φτωχοί στην Ευρώπη...
1.200.000.000 άνθρωποι ζουν με ένα δολλάριο τη μέρα στο πλανήτη..

Αριθμοί, στατιστικές... Ποιος είχε πει ότι "ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία, ο θάνατος ενός εκατομυρίου ανθρώπων είναι στατιστική";**

Ζούμε σε μια εποχή ενημέρωσης, σκέτης ενημέρωσης. Ενημέρωση χωρίς αποτελέσματα.
«Σας ενημερώνουμε ότι αύριο πιθανότατα ο Χ θα πεθάνει από την τάδε αιτία.»
Από κάτω από αυτή την είδηση μια μάζα κόσμου που απλά περιμένει να δει την επιβεβαίωσή της.

Κάποτε ξέραμε ότι μόνο ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Τώρα ξέρουμε ότι όλα είναι αναπόφευκτα.

Συνηθίσαμε στην ιδέα του να δηλητηριαζόμαστε καθημερινά, στην ιδέα του να εκμεταλλεύεται κάποιος όλη την ύπαρξή μας, χωρίς να κάνουμε τίποτα το ουσιαστικό να το αλλάξουμε, εκτός από αυτό ακριβώς που κάνουν και οι ειδήσεις: Αναμεταδίδουμε στο διπλανό μας την είδηση που μόλις ακούσαμε.

Ενημερωνόμαστε ότι το νερό είναι μολυσμένο, ότι τα τρόφιμα που τρώμε έχουν διοξίνες, ότι τα γελάδια τρέφονται με τα πτώματα των φιλαράκων τους, ότι ο αέρας είναι δηλητήριο, η θάλασσα επίσης, τα φάρμακα κομπίνα, οι ασθενείς πειραματόζωα, το κέρδος ανήκει σε λίγους, η φτώχεια σε πολλούς, τα παιδάκια των μη ανεπτυγμένων χωρών συνεχίζουν να πεθαίνουν σωρηδών, τα δικαιώματα του ανθρώπου καταπατώνται κάθε λεπτό σε κάθε γωνιά της γης...

Ενημερωνόμαστε ότι γύρω υπάρχει αρρώστεια, θάνατος, ατέλειωτα βάσανα και ένας ολόκληρος πλανήτης που δουλεύει, ζει και πεθαίνει, για να εξυπηρετήσει μια κατοστάδα φάτσες που μοστράρουν κάθε χρόνο στο χλιδάτο περιοδικό σαν οι πιο πλούσιοι άνθρωποι στο κόσμο...

Και μερικές εκατοντάδες ακόμα που δε μοστράρουν ίσως στο περιοδικό, αλλά δεν έχουν καν ανάγκη να το κάνουν γιατί ΟΛΑ δικά τους είναι: Τράπεζες, Τύπος, ΜΜΕ, Κινηματογραφικά στούντιο, Αθλητικές ομάδες, Οίκοι μόδας, Ναρκωτικά, ¨Οπλα, Πορνεία, όλα τα καλά του Θεού.

Και σε όλα αυτά εμείς απλά είμαστε "αναμεταδότες"...
Αδιάφοροι, τεμπέληδες, μίζεροι. Μοιρολάτρες.... Αναφέρουμε στο φίλο μας παραδίπλα καθώς ρουφάμε ήσυχα το καφεδάκι, ότι σε λίγα χρόνια τα παιδιά που γεννήσαμε τώρα, τα παιδιά μας ίσως να πεθαίνουν σαν κοτόπουλα.
Ότι ίσως δεν θα 'χουν ούτε καν νερό να πιούνε. Ότι ίσως θα σέρνονται γεμάτα αρρώστειες, παραμορφωμένοι οργανισμοί από τη γέννα τους.
Τα παιδιά μας!

Και μοιάζει το απλανές βλέμμα μας, λες και μιλάμε για κάποιους μακρινούς ξεχασμένους συγγενείς... Η εξουσία έχει κερδίσει τη πιο μεγάλη της μάχη.
Μπορεί ν΄αφήσει το καθένα να λέει ελεύθερα ό,τι γουστάρει, γιατί πολύ απλά οι ακροατές που θα έχει απένταντι πάσχουν από «ζωική άνοια...»
Πάσχουν από άγνοια του πώς να κερδίσουν όλα αυτά που έχασαν, πώς να παλαίψουν για όλα αυτά που χάνονται σιγά σιγά, για τη ζωή την ίδια.
"Νεοδούλοι": Οι δούλοι της νέας εποχής.

Χωρίς αλυσίδες, χωρίς μαστίγιο, χωρίς απειλές, χωρίς κρέμασμα ή κάψιμο στη φωτιά... Τα σκυλάκια του Παβλόβ σε καθημερινή επίδειξη...

Σκέφτομαι ότι δεν έχει σημασία καν που γράφουμε. Που προσπαθούμε να πούμε στους άλλους τις σκέψεις μας. Σκέφτομαι ότι είναι ακόμα ένας άσκοπος λόγος.

Εκτονώνω μια ανάγκη γράφοντας κι αυτή η εκτόνωση είναι τελικά, η μόνη από τις ανάγκες που καλύπτουμε με το λόγο μας. Τιπότα άλλο...
Μπορώ να προχωρήσω τον εαυτό μου ένα βήμα πιο εκεί από τη φθορά όπως έλεγε ο ποιητής, όμως τελικά τι θα αλλάξει σ΄αυτους που θα μείνουν πίσω;
Ίσως, τελικά, οι περισσότεροι να είναι χαρουμενοι έτσι.

Είναι αδύνατον να ψηλώσεις κάποιον που γουστάρει να 'ναι κοντός. Άσε που τελικά και οι ψηλοί μπορεί να κουράστηκαν, σ΄αυτό το κόσμο, και να πηγαίνουν τώρα γονατιστοί για να δείχνουν στους άλλους το δρόμο...


Ο Γαβριάς
http://lovotomi.blogspot.gr

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έφαγαν τις συντάξεις!
Του Γιώργου Δελαστίκ


Υποχρεώθηκαν τελικά να το ομολογήσουν επισήμως και ενώπιον της Βουλής: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υπό την ηγεσία των Ευάγγελου Βενιζέλου και Αντώνη Σαμαρά «λήστεψαν» τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μας με το μεγαλοφυές «κούρεμα» που υποτίθεται ότι θα μείωνε το ελληνικό δημόσιο χρέος απέναντι στους ξένους!

Πριν από το περιβόητο «κούρεμα» των ομολόγων του Δημοσίου της 12ης Μαρτίου 2012, βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα για να απαντηθεί ερώτηση που είχε υποβάλει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος, η συνολική αξία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων που κατ' επιταγήν του νόμου ήταν υποχρεωτικά κατατεθειμένα στο Κοινό Κεφάλαιο της Τράπεζας της Ελλάδος, ανερχόταν σε 18,7 δισεκατομμύρια ευρώ.

Σήμερα, μετά το αναγκαστικό «κούρεμα» κατά 53,5% όλων αυτών των ομολόγων, χάθηκαν αμέσως 8,3 δισεκατομμύρια. Οι απώλειες όμως δεν σταματούν εκεί, καθώς άλλο ένα 32% της αξίας των ομολόγων που κατείχαν τα ασφαλιστικά ταμεία αντικαταστάθηκε με νέα «ομόλογα - σκουπίδια» του ελληνικού Δημοσίου που λήγουν μάλιστα μετά από... 20 έως 30 χρόνια!

Μόλις το 15% της αξίας των ομολόγων που είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία αντικαταστάθηκε με διετή ομόλογα υπό την εγγύηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης. Μόνο τα ομόλογα αυτά όντως αξίζουν όσο και η ονομαστική τους αξία.

Οπως είναι ευνόητο, κανένα ασφαλιστικό ταμείο δεν είναι σε θέση να κρατήσει μέχρι το... 2042 (!) το αργότερο ή μέχρι το 2021 το νωρίτερο (!) τα «ομόλογα - σκουπίδια» που του πάσαραν εξαναγκαστικά οι Σαμαράς και Βενιζέλος. Είναι υποχρεωμένο να τα πωλήσει οπωσδήποτε νωρίτερα στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, να τα «σκοτώσει» δηλαδή όσο όσο, όπως λέμε στη λαϊκή γλώσσα.

Αυτά τα σκουπιδόχαρτα όμως δεν πιάνουν ούτε το... 20% (!) της ονομαστικής τους αξίας. Τα Ταμεία δηλαδή χάνουν τουλάχιστον το... 80% (!) της αξίας των ομολόγων του Δημοσίου που τους έδωσαν με το ζόρι Βενιζέλος και Σαμαράς.

Τελικά, τα ομόλογα που έχουν σήμερα στα χέρια τους τα ασφαλιστικά ταμεία, από 18,7 δισ. ευρώ που άξιζαν προ «κουρέματος», σήμερα αξίζουν μόνο... 4,7 δισεκατομμύρια, αν τα ρευστοποιήσουν! Η κυβέρνηση τους έφαγε 14 ολόκληρα δισεκατομμύρια, τα τρία τέταρτα, το 75% των αποθεματικών τους!

Με άλλα λόγια, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οδήγησαν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία σε ουσιαστική χρεοκοπία. Χρεοκοπημένα ταμεία όμως σημαίνει ότι δεν έχουν λεφτά να δίνουν συντάξεις! Είναι τόσο τραγικά απλό
.
Φωνάζαμε κι εμείς τον Φεβρουάριο - Μάρτιο και εξηγούσαμε στους αναγνώστες μας ότι έτσι που γινόταν το «κούρεμα», το φθινόπωρο θα ήταν αναπότρεπτη νέα μείωση των συντάξεων - όπως και γίνεται. Πώς θα ήταν δυνατόν να συνεχίσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα περισσότερα των οποίων ήταν ήδη προβληματικά προ «κουρέματος», να δίνουν τις ίδιες συντάξεις αφού η κυβέρνηση τους άρπαξε το 75% των αποθεματικών τους; Είναι μαθηματικά αδύνατον.

Αυτή είναι η αιτία του δυσεξήγητου για πολλούς μένους της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη εναντίον των συνταξιούχων, παρ' όλο που είναι πασίγνωστο ότι η μεγάλη πλειοψηφία τους ψήφισε υπέρ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου, όπως άλλωστε και σε εκείνες του Μαΐου.

Φυσικά, όλες αυτές οι «ληστείες» των μισθών, των συντάξεων, των εισοδημάτων εν γένει του ελληνικού λαού, όπως και το φορολογικό του «γδάρσιμο», σε τίποτα δεν βελτιώνουν τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. «Μη βιώσιμο» χαρακτηρίζουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, καθώς το 2020 θα ξεπερνάει το 150% του ΑΕΠ, δύο νέες μελέτες του ΚΕΠΕ και του ΙΟΒΕ, τα αποτελέσματα των οποίων έγιναν γνωστά αυτή την εβδομάδα.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ
Εγκατέλειψαν τα ομόλογα

Ανεπιθύμητα «σκουπιδόχαρτα» έχουν καταντήσει φυσικά τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, μετά και τον όλεθρο που υπέστη οποιοσδήποτε είχε τέτοια ομόλογα στην κατοχή του κατά το «κούρεμά» τους που έφτασε σε απώλειες της τάξης του 80% (!) της αξίας τους. Χαρακτηριστική είναι η παντελής εγκατάλειψή τους και από τις ασφαλιστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Ενώ πριν από μόλις δύο χρόνια οι ασφαλιστικές εταιρείες είχαν το 50% του ενεργητικού του επενδυτικού τους χαρτοφυλακίου σε ελληνικά ομόλογα, σήμερα το ποσοστό αυτό έχει πέσει στο... 6,5%! Οπου φύγει φύγει δηλαδή για να γλιτώσουν τα λεφτά τους.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr/tvxs.gr