ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

... πως έφτασε να είναι σήμερα, σε τόσο νεαρή ηλικία, ο Πρωθυπουργός της χώρας μας και, μάλιστα, της πρώτης στην ιστορία της Ελλάδας αριστερής κυβέρνησης; Δείτε αυτό το βίντεο,
είναι αποκαλυπτικό και όσο θα μπορούσε να ήταν αντικειμενικό...

https://youtu.be/4TkvrTl7pRs

και αυτά:
Μέρος 1ο https://youtu.be/lQ1yCif-dY8
Μέρος 2ο https://youtu.be/r4hEYjuywJA

Συνέντευξη Τύπου του Αλ. Τσίπρα, στη ΔΕΘ

«Δεν αισθανόμαστε ότι εμείς είμαστε καλύτεροι. Η στρατηγική μας είναι που δικαιώνεται και
αναγνωρίζεται στην Ευρώπη, ως η μοναδική που μπορεί να οδηγήσει εκτός κρίσης» είπε ο
Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ.

Ουσιαστικά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τους δανειστές να «διαλέξουν» με ποιους θα διαπραγματευτούν: με μία κυβέρνηση που δεν έχει λαϊκή ενολή ή με μία καινούργια; Προέβλεψε δε,
ότι οι εκλογές θα γίνουν σύντομα και θα οδηγήσουν σε κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε τις αιτιάσεις του κατά της κυβέρνησης, ως δέσμιας συμφερόντων και των δανειστών. «Ποια μαφία κυβερνά αυτόν τον τόπο;» αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά. «Το λόμπι αυτό
είναι ισχυρό και το λόμπι αυτό θα τελειώσει με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ».

Οι κυριότερες επισημάνσεις του Αλέξη Τσίπρα

Για την αντίδραση των δανειστών σε ενδεχόμενη «επιθετική διαπραγμάτευση».

<< Τι θα επιλέξουν οι δανειστές; Να κάνουν μία συμφωνία με μία κυβέρνηση που έχει μικρό ορίζοντα ή να έρθουν σε συμφωνία με μία κυβέρνηση που ανιπροσωπεύει τη λαϊκή βούληση; Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν πλέον αντικείμενο συζήτησης στην Ευρώπη.

Δεν υφίσταται πλέον θέμα κινδυνολογίας για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Ο ελληνικός λαός
δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την τρομολαγνεία.
Θα πάμε σε διαπραγμάτευση ώστε να γίνει βιώσιμο το χρέος. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο χώρας με τόσο μεγάλο χρέος και υποχρέωση να πληρώνει τόσο μεγάλο ύψος τόκων, που να είναι βιώσιμη. Τ
ο αντικείμενο της διαπραγμάτευσης είναι οι τόκοι που πληρώνουμε>>.

- Θα κάνετε μονομερείς ενέργειες αν οι δανειστές δεν δεχθούν νομοθετικές πρωτοβουλίες σας;

<< Είναι κάτι που μας απασχολεί, αλλά έχουμε μια συνολική λογική σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Κόκκινη γραμμή η ανθρωπιστική κρίση, δεν διαπραγματευόμαστε με κανέναν το να κυκλοφορούν φτωχοί και πεινασμένοι στον δρόμο.
Δεν υπάρχει τρόικα. Αναγνωρίζουμε τους θεσμικούς εταίρους, όπου η χώρα έχει ισότιμη συμμετοχή.
Δεν θα είναι μια αντιπαράθεση Ελλάδας-Γερμανίας. Την κ. Μέρκελ θα τη δω στη σύνοδο κορυφής, όπου συμμετέχουμε ισότιμα, και έχουμε συμμαχίες με τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
H λύση δεν είναι δάνεια πάνω στα παλιά δάνεια. Πρέπει να δημιουργηθεί νέος πλούτος με την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Μόνο έτσι θα βγούμε από την κρίση.
Ο δημόσιος τομέας πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός και αξιοκρατικός. Χρειάζεται να υπάρχει και η λογοδοσία και ο κοινωνικός έλεγχος και ο απολογισμός της δουλειάς τους. Οι αναγκαίες θεσμικές πρωτοβουλίες έχουν να κάνουν με την εμβάθυνση της δημοκρατίας.
H δήλωση Λαγκάρντ, για απειλές κατά της ζωής της όταν μίλησε για φοροδιαφυγή, είναι συγκλονιστική. Απειλές έχω δεχθεί και εγώ ο ίδιος. Αυτό δείχνει και για ποιο λόγο δεν έχει προχωρήσει αυτός ο έλεγχος. Ποια είναι η μαφία που κυβερνά αυτόν τον τόπο και έχει τη δυνατότητα να απειλεί διεθνείς παράγοντες; Όσοι νομίζουν ότι θα βρίσκονται σε ασυλία, γελιούνται.
Αν μείνει αυτή η κυβέρνηση, τότε πιθανώς του χρόνου δεν θα μπορούμε να κάνουμε αυτά που είπαμε χθες, αλλά λιγότερα>>.

- Θα μπορούσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από την κεντροδεξιά;

<< Το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει να κάνει τόσο με το πρόσωπο, αλλά με το μείζον θέμα της συνέχειας ή μη, μιας πολιτικής που βρίσκεται σε δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα.
Ο κ. Σαμαράς δεν ενδιαφέρεται για το πρόσωπο του Προέδρου, αλλά να κρατηθεί γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλεγεί από την επόμενη Βουλή και το πρόσωπο θα συγκεντρώνει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση λαϊκή και πολιτική>>.


Σε ερώτηση αν έχει γίνει συστημικός παίκτης:

<< Οι ιδέες και οι απόψεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς έχουν γίνει ηγεμονικές. Ο μόνος ρεαλισμός είναι
η ανατροπή. Αυτό που λέω μέσα, το λέω και έξω. Είμαι υπερήφανος και τυχερός, ως εκπρόσωπος μιας μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού που πλήττεται, που είχα την ευκαιρία να τους εκπροσωπώ στο εξωτερικό>>.

- Η ανασυγκρότηση της ΕΡΤ θα αποτελέσει μία από τις πρώτες προτεραιότητες μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ;

<< H κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του θα είναι μικρή και ευέλικτη, ικανή να ανταποκριθεί στις κρίσιμες καταστάσεις που αντιμετωπίζει η χώρα. Σίγουρα, εκπλήξεις θα υπάρχουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανοίξει τα ψηφοδέλτια του, θα έχει συνεργασίες. Δεν θα γίνουμε πλυντήριο, αλλά επιδιώκουμε την πλειοψηφία στη Βουλή. Η επόμενη αναμέτρηση θα είναι η αναμέτρηση με τη μεγαλύτερη πόλωση που θα έχει δει ο τόπος. Δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με αυτούς που μας οδήγησαν στον γκρεμό. Συγκυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνουμε με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, ούτε θα υπογράψουμε συμφωνητικά για να γευτούμε εξουσία.

Θεσμοί, όπως το συμβούλιο Εξωτερικής πολιτικής, δεν λειτουργούν. Υπάρχουν ζητήματα εθνικής σημασίας που χειρίζονται ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών για τα οποία δεν ενημερώνεται η Βουλή.
Το ΝΑΤΟ δεν έχει πια λόγο ύπαρξης, πρέπει να υπάρξουν νέοι θεσμοί για την παγκόσμια σταθερότητα και ειρήνη. Η αξιακή μας θέση δεν αλλάζει. Τις τρέχουσες εξελίξεις στην Ουκρανία δεν θα πρέπει να τις διαχειριστεί το ΝΑΤΟ, αλλά ο ΟΑΣΕ. Ο Δρίτσας δεν άνοιξε θέμα ΝΑΤΟ, αλλά το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης. Δεν αποτελεί προτεραιότητά μας στις σημερινές συνθήκες η έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αλλά σε κάθε στιγμή θα διασφαλίζουμε τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η σχέση μας με την Εκκλησία είναι ειλικρινής και αυτό θα μας βοηθήσει σε εξορθολογισμό των σχέσεών μας>>.



PROTAGON.GR

==============================


Ο Αλέξης Τσίπρας, κατά την παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος, αναφέρθηκε και στη δήλωση της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία κατήγγειλε πως δέχτηκε απειλές από πλούσιους Έλληνες φοροφυγάδες. «Είναι απαράδεκτο να σιωπά η κυβέρνηση», είπε.

«Η δήλωση της κ. Λαγκάρντ είναι συγκλονιστική. Και είναι απαράδεκτο να σιωπά η κυβέρνηση», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Διερωτώμαι, όσοι κουνάνε το δάχτυλο, που θα βρούμε τα λεφτά έχουν υπ’ όψην τους αυτή τη δήλωση; Προτίθενται να κάνουν κάτι; Να απαντήσουν για τις προκλητικές ασυλίες συγκεκριμένων στρωμάτων και κατηγοριών;»

Όχι, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι, σε κανένα τομέα των δραστηριοτήτων τους. Δεν είναι όλοι ψεύτες, κλέφτες, απατεώνες, διαπλεκόμενοι και ανέντιμοι. Είναι όμως σίγουρα, αυτοί που μας κυβερνούν και τώρα και πριν και παλαιότερα. ΑΝΈΚΑΘΕΝ!! Αυτές οι δύο βρωμερές πλέον παρατάξεις που κυβερνούν τη χώρα από το 1945 μέχρι και σήμερα, με διάφορες κομματικές ταμπέλες:
Παλάτι - Ελληνικός Συναγερμός - Κόμμα Φιλελευθέρων... ΕΡΕ - Ένωση Κέντρου.... Νέα Δημοκρατία – ΠαΣοΚ.

Πηγή: protagon.gr (από facebook)
-------------------------

Όχι, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι, σε κανένα τομέα των δραστηριοτήτων τους. Δεν είναι όλοι ψεύτες, κλέφτες, απατεώνες, διαπλεκόμενοι και ανέντιμοι. Είναι όμως σίγουρα, αυτοί που μας κυβερνούν και τώρα και πριν και παλαιότερα. ΑΝΈΚΑΘΕΝ!!
Αυτές οι δύο βρωμερές πλέον παρατάξεις που κυβερνούν τη χώρα από το 1945 μέχρι και σήμερα, με διάφορες κομματικές ταμπέλες: Παλάτι - Ελληνικός Συναγερμός, - Κόμμα Φιλελευθέρων... ΕΡΕ, - Ένωση Κέντρου.... Νέα Δημοκρατία – ΠαΣοΚ.

Τους τελευταίους τους γνωρίζετε όλοι. Γι αυτούς μιλάμε, αυτούς κατηγορούμε σήμερα. Αυτοί (Καραμανλής, Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σαμαράς) είναι όλα τα παραπάνω, και σαν να μην ήταν αυτά αρκετά, έγιναν, θέλοντας ή μη, και προδότες της χώρας και των πολιτών της.

Ε, ο Συριζα, και όχι μόνο, δεν έχουν τέτοια αμαρτήματα στις πλάτες τους. Το αν θα αποδειχθούν άξιοι της εμπιστοσύνης μας "θα το δείξει η ζωή", όπως έλεγε και ο Χαρίλαος*. Πάντως θα ξεκινήσουν με χέρα και κούτελο καθαρά.... Λίγο το έχετε αυτό;

@radical30
*Ένας ήταν ο Χαρίλαος…

_________________
https://radicalworld.forumgreek.com/portal.htm





================================================



Ένας συμπατριώτης μας, ένας από μας, επελέγη ως σύμβολο της περιόδου, ως ελπίδα, ως πρόσωπο που σηματοδοτεί μια κατεύθυνση και μια προοπτική, ως εκπρόσωπος μιας μεγάλης και ιστορικής πολιτικής οικογένειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά εμάς δεν ιδρώνει τ’ αφτί μας, είναι σαν να μη συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο ή σαν να συμβαίνει σε μιαν άλλη χώρα και εμείς να μην έχουμε καμία σχέση μαζί του. Μιλάω, για όποιον δεν κατάλαβε, για την ευρωπαϊκή υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος επελέγη από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς προκειμένου να διεκδικήσει τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Μια πρώτη εξήγηση του φαινομένου είναι ότι ουδείς προφήτης στον τόπο του. Με άλλα λόγια, ότι μπορεί η υποψηφιότητα Τσίπρα να ενδιαφέρει πολύ περισσότερο τους πολίτες άλλων χωρών, ιδίως των χωρών του Νότου και της ευρωπαϊκής περιφέρειας, που αναζητούν μια προοπτική αντίστασης απέναντι στους νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους και στη γερμανική ηγεμονία. Και πολύ λιγότερο εμάς, που τον έχουμε κάθε μέρα εδώ κοντά μας να κατατρίβεται με την καθημερινότητα ή με τρέχουσες συγκρούσεις, πότε με Σαμαρά και πότε με Βενιζέλο, Στουρνάρα ή Μεϊμαράκη, για να μην αναφέρω τις εσωκομματικές τριβές. Είναι ίσως λίγο δύσκολο να δεις τον δικό σου τον άνθρωπο -παρά την αναμφισβήτητη δημοτικότητά του- ως ευρωπαϊκό σύμβολο, ως πρόσωπο που μπορεί να ενώσει ετερόκλητες ευρωπαϊκές δυνάμεις σε μια κοινή προοπτική.

Ας πάμε λίγο πίσω, στο Δεκέμβριο του 2013, όταν το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς έδωσε στον Τσίπρα το χρίσμα. Τα κυβερνητικά κόμματα είχαν αντιδράσει εσπευσμένα, ενδεχομένως και κάπως άτσαλα, σπεύδοντας να χαρακτηρίσουν τις δυνάμεις που απαρτίζουν το ΚΕΑ περιθωριακά γκρουπούσκουλα. Η αμηχανία τους ήταν ωστόσο εμφανής. Αν και δεν είχαν οριστεί ακόμα οι εκπρόσωποι των υπόλοιπων ευρωπαϊκών πολιτικών ρευμάτων, ήξεραν πολύ καλά ότι όχι μόνο δεν είχαν την παραμικρή τύχη να δουν έναν δικό τους ηγέτη να διεκδικεί την ψήφο των Ευρωπαίων, αλλά διέβλεπαν ότι υπήρχε η πιθανότητα να αναγκαστούν να υποστηρίξουν κάποιους σκληροπυρηνικούς κεντροευρωπαίους τύπου Σόιμπλε, εν πάση περιπτώσει πολιτικούς που θα έμοιαζαν ενώπιον του ελληνικού λαού περισσότερο με σκληρούς δανειστές, παρά με εταίρους και ομοϊδεάτες.

Κι ακόμα, είχαν μέχρι τότε αποδυθεί σε μια εκστρατεία δυσφήμησης του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα, με υπαινιγμούς ακόμα και για τα φτωχά αγγλικά του, εκστρατεία που είχε ως αιχμή της το επιχείρημα ότι τάχα οι δυνάμεις της Αριστεράς ψήφιζαν στα κοινοβούλιά τους εναντίον των ελληνικών συμφερόντων (ενώ οι δικοί τους σύμμαχοι, χριστιανοδήμοκράτες, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι ψήφιζαν… φιλελληνικά, τρομάρα τους). Και ξαφνικά, αφού κατάπιαν τα καλά λόγια του Όλιβερ Στόουν, ο οποίος εν πάση περιπτώσει δεν ψηφίζει στην Ευρώπη, έβλεπαν τον Αλέξη Τσίπρα με αισθητά βελτιωμένες τις επιδόσεις του στα αγγλικά, αλλά κυρίως με ευρωπαϊκό αέρα στα πανιά του να προτείνεται ως το πρόσωπο που ενώνει την αριστερά σε μια προοπτική διατύπωσης εναλλακτικής ευρωπαϊκής πρότασης, με κύρια χαρακτηριστικά της τον τερματισμό της λιτότητας, στρατηγικές ανάπτυξης μέσω ενός ευρωπαϊκού New Deal, επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους των χωρών, νέα μεταναστευτική πολιτική και φιλοπεριβαλλοντικές ρυθμίσεις στη βιομηχανία. Για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες η ευρωπαϊκή Αριστερά βγαίνει από το περιθώριο, συντονίζεται και επιχειρεί να αρθρώσει συνολική εναλλακτική πρόταση. Και σ’ αυτή την ευτυχή συγκυρία αναθέτει στον Αλέξη Τσίπρα να την εκπροσωπήσει, προσβλέποντας προσεχώς και σε μελλοντικά καλά νέα από την Ελλάδα.

Καμία, έκπληξη, λοιπόν, με την απαξιωτική στάση των κυβερνητικών κομμάτων αλλά και των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Ωστόσο, για μένα παραμένει ανοιχτό το ερώτημα τι είναι αυτό που βλέπουν οι Ιταλοί αριστεροί, για παράδειγμα, που έσπευσαν να δημιουργήσουν τη δική τους Lista Tsipras, και δεν το βλέπουμε εμείς. Τι είναι αυτό που μας κάνει να έχουμε καταχωνιάσει την ευρωπαϊκή υποψηφιότητα ενός έλληνα αριστερού ηγέτη που βγάζει την ελληνική Αριστερά στο προσκήνιο και υπόσχεται μελλοντικές αμφίδρομες επιδράσεις με την ευρωπαϊκή Αριστερά. Που επιβεβαιώνει τις προσδοκίες ότι η Ελλάδα με αριστερή κυβέρνηση, λίαν προσεχώς, θα διαμορφώσει τις αναγκαίες συνθήκες ώστε να κάμψει την αδιαλλαξία της ευρωπαϊκής ηγεσίας και να επιτύχει τον τερματισμό των μνημονίων και την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων. Που σπάει τον πάγο της ευρωπαϊκής απομόνωσης της Ελλάδας και ανοίγει προοπτικές μελλοντικών συμμαχιών, πρώτα στον ευρωπαϊκό Νότο και μετά σε όλη την Ε.Ε.. Μια υποψηφιότητα, δηλαδή, που υπερβαίνει τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και της ελληνικής Αριστεράς, και αποκτά εθνική υπόσταση. Μια υποψηφιότητα που ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας και σηματοδοτεί την επιλογή της ευρωπαϊκής Αριστεράς να διεκδικήσει έπειτα από πολλά χρόνια ηγεμονικό ρόλο, επεξεργαζόμενη ένα δικό της σχέδιο έξω από τη δικτατορία των αγορών και τους μονόδρομους του νεοφιλελευθερισμού, μια γόνιμη επιστροφή στο δημοκρατικό και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, σε μια Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, του πολιτισμού, της έρευνας και της καινοτομίας.

Ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνεδρίαζε. Κι αντί να πνεύσει ούριος ευρωπαϊκός άνεμος νίκης με σημαία την υποψηφιότητα Τσίπρα, προέκυψε και πάλι η θαμπή εικόνα περσινών ξαναζεσταμένων εσωκομματικών διλημμάτων και τριβές γύρω από διαδικασίες και υποψηφιότητες προσώπων.

Τι είναι, τέλος πάντων αυτό που βρίσκουν όλοι οι άλλοι στην υποψηφιότητα Τσίπρα και δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να το δούμε εμείς; Και πόσο αρκούν αυτές οι σαράντα μέρες που έχουν απομείνει για να γίνει αντιληπτό, και κυρίως για να αναληφθούν όλες οι αναγκαίες πρωτοβουλίες ώστε να δοθεί η δυνατότητα και στον κάθε ψηφοφόρο να το αντιληφθεί;

Τι σου λείπει, σύντροφε, για να καταλάβω, και διστάζεις να παίξεις τον ιστορικό ρόλο που σου αναλογεί μέχρι το τέλος;[/font][/color][/ltr]








*****************


Ο κ. Τσίπρας παραδέχεται ότι δεν υπάρχει επιχειρησιακό σχέδιο ούτε κάποια ομάδα επιτελικών στελεχών, που θα αναλάμβανε να «οργώσει» την Ευρώπη για να ενημερώσει τους σημαντικότερους πολιτικούς της και να εκλαϊκεύσει παράλληλα τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο κοινό.

Το βάρος πέφτει έτσι αποκλειστικά στον ίδιο – κάτι που προφανώς δεν φτάνει, παρά το γεγονός ότι, κατά γενική ομολογία, κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. Ετσι όμως η «Ευρώπη» δεν πληροφορείται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίπλα στην καταγγελία του μνημονίου έχει να προτείνει ένα κάθε άλλο παρά «επαναστατικό» εναλλακτικό σχέδιο, που στηρίζεται σε έναν «αριστερό πραγματισμό»: κεϊνσιανές μεθόδους, κοινοπραξίες κράτους και ιδιωτών, και πάει λέγοντας.

Η παράνοια έχει και ψυχολογικές αιτίες. «Ο Τσίπρας διεγείρει τον φόβο στους ευρωπαίους πολιτικούς επειδή δεν τους μοιάζει, αφού σήμερα μπορεί να μιλά στη Βουλή και αύριο, με την ίδια άνεση, στον δρόμο» λέει συνεργάτης του.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη που ακολουθεί επιμένει ότι ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός παραμένει κεντρική στρατηγική του κόμματός του. Υποστηρίζει ακόμη ότι πολλές από τις θέσεις του τις συμμερίζονται και γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες. «Ο Χέλμουτ Σμιτ», λέει χαρακτηριστικά, «μιλά την ίδια γλώσσα με  εμάς».




= Τελευταία κάνετε νέο άνοιγμα προς την Ευρώπη. Η μεταχείριση ωστόσο που σας επιφυλάσσουν πολλοί ευρωπαίοι πολιτικοί θυμίζει σκωτσέζικο ντους: πότε απαξιούν να μιλήσουν μαζί σας, όπως ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και ο Χέρμαν βαν Ρομπάι, πότε επιζητούν τον σοβαρό διάλογο, όπως ο Μάρτιν Σουλτς. Ετσι είχατε φανταστεί αυτό το άνοιγμα;

«Η Ευρώπη ήταν και παραμένει στρατηγική μας επιλογή. Αλλά η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό είναι ακόμα εκείνη που του δίνουν οι αντίπαλοί μας. Χρειαζόμαστε χρόνο και προσπάθεια για να καταστήσουμε σαφές στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι δεν λέμε πράγματα παράλογα και ότι δεν χρειάζεται να μας αντιμετωπίζουν όπως τους επιστήμονες στον Μεσαίωνα, δηλαδή να μας ξορκίζουν. Εμείς λέμε την αλήθεια, λέμε ότι η Ευρώπη οδηγείται σε τέλμα, σε διάλυση, λόγω της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Αλλά το κοινό, αντί να αφουγκράζεται τις θέσεις μας, τις ξορκίζει. Δεν ξέρω αν είμαι ο σύγχρονος Γαλιλαίος (γελάει), δεν λέω ότι η Γη γυρίζει, λέω όμως ότι με τη λιτότητα η Ευρώπη οδηγείται στην καταστροφή. Οσο πειστικότερα θα το λέμε, τόσο περισσότεροι θα είναι και εκείνοι που θα κάτσουν να το συζητήσουν μαζί μας».


= Πώς αναπτύσσεται η σχέση σας με τους ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες;

«Η Σοσιαλδημοκρατία έχει δύο δρόμους να επιλέξει. Ο ένας είναι η ενσωμάτωση στην ευρωπαϊκή Δεξιά, ο άλλος η αντίσταση στην πολιτική της λιτότητας. Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, δηλαδή το ΠαΣοΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ· μια παράταξη που έχει πρόταση για την Ευρώπη. Πολλές από τις θέσεις μας τις ασπάζονται κατά τα άλλα σημαντικοί γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες. Ο Χέλμουτ Σμιτ, για παράδειγμα, μιλά διαρκώς την ίδια γλώσσα που μιλάμε κι εμείς για το αδιέξοδο της κυρίαρχης πολιτικής. Φυσικά και υπάρχουν διαφορές, το βασικό όμως είναι να ανοίξει ο διάλογος. Πιστεύω ότι το πρόσφατο ταξίδι μου στη Δυτική Ευρώπη συνέβαλε στην αναβάθμισή του».  

= Τι σημαίνει η πρόσφατη πρόσκληση από τη «Zeit-Stiftung», πίσω από την οποία βρίσκεται ο Σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, να μιλήσετε στο Αμβούργο; Είναι το πρώτο βήμα του ΣΥΡΙΖΑ στα πνευματικά σοσιαλδημοκρατικά σαλόνια της Ευρώπης;

«Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο παρασκήνιο. Υπάρχει το ενδιαφέρον, το αντικειμενικό και δημοσιογραφικό, για μια πολιτική δύναμη που στην Ελλάδα παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Και όταν η κατάσταση στην Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της Ευρώπης, τότε το ενδιαφέρον αυτό αυξάνει για το τι λέει και τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ, η εκτίναξη του εκλογικού ποσοστού του από 4% σε 27% μέσα σε λίγους μήνες, δεν έχει προϋπάρξει στην Ευρώπη. Αυτό προκαλεί το ενδιαφέρον και σημαντικών διανοουμένων, όπως του νομπελίστα Γκίντερ Γκρας. Λόγω χρόνου δεν μπόρεσα να τον συναντήσω αυτή τη φορά. Ελπίζω να το επιτύχω σε ένα άλλο ταξίδι μου στη Γερμανία».


= Η πρόσφατη εμφάνισή σας μπροστά στο δημαρχείο του Αμβούργου δείχνει όμως ότι δεν είναι όλα μέλι-γάλα. Οι τοπικοί εκπρόσωποι των Σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων αποχώρησαν από τη συγκέντρωση την ώρα της ομιλίας σας…

«Βεβαίως υπάρχουν δυνάμεις που εμποδίζουν τον διάλογο, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν θα τα καταφέρουν. Εξάλλου ζούμε σε μια εποχή που είναι δύσκολο να κρύψεις την αλήθεια από τον κόσμο. Υπάρχουν πλέον πολλοί δίαυλοι επικοινωνίας και ενημέρωσης».

= Υπάρχει ένα επιχειρησιακό σχέδιο για επαφές με την Ευρώπη; Επιδιώκετε συνεργασία με τις αριστερές πτέρυγες της Σοσιαλδημοκρατίας και των Πράσινων;

«Εχουμε ανοικτούς διαλόγους επικοινωνίας με διάφορες πολιτικές δυνάμεις, κάτι που διευκολύνεται και από το γεγονός ότι είμαι αντιπρόεδρος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Στην Ευρώπη συγκρούονται σήμερα δύο στρατηγικές λογικές: η πρώτη, η κυρίαρχη, λέει ότι η κρίση θα τεθεί υπό έλεγχο μέσα από τη λιτότητα και τη δημοσιονομική σταθεροποίηση.
Η δεύτερη ότι η κρίση βαθαίνει και άρα πρέπει να στραφούμε ξανά σε κεϊνσιανές πολιτικές. Να θυμηθούμε τι έγινε με την πολιτική του Χάινριχ Μπρούνινγκ το 1930-1932 στη Γερμανία και τι αντικατέστησε την πολιτική του Χέρμπερτ Χούβερ στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1933, για να βρούμε εκείνο το κόκκινο νήμα που θα μας οδηγήσει έξω από την κρίση.
Η "πολιτικά ορθή" στάση πολλών Σοσιαλδημοκρατών και Πράσινων έναντι του δημοσιονομικού συμφώνου αρχίζει πάντως σιγά-σιγά να σπάει. Εμάς
μας ενδιαφέρει φυσικά να δημιουργήσουμε ρωγμές σε αυτές τις δύο μεγάλες παρατάξεις. Οι γάλλοι Πράσινοι αποφάσισαν ήδη να καταψηφίσουν το δημοσιονομικό σύμφωνο. Αυτό είναι σημαντική εξέλιξη. Νομίζω ότι τέτοιες ρωγμές θα υπάρξουν και στην ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Το παράδειγμα του ΠαΣοΚ είναι για πολλούς Σοσιαλδημοκράτες πολύ αρνητικό και δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι αν συνεχίσουν έτσι θα γίνουν κι αυτοί σαν το ΠαΣοΚ».

= Εχετε ένα επιχειρησιακό σχέδιο για τη διεθνή προβολή των θέσεών σας και έναν κατάλογο πιθανών συνομιλητών;

«Κατ' αρχάς επιδιώκουμε να έχουμε έναν ανοικτό δίαυλο με τους επικεφαλής των μεγάλων κέντρων αποφάσεων στην Ευρώπη και πιθανόν να έχω στο επόμενο διάστημα και συναντήσεις μαζί τους. Ταυτόχρονα όμως εμείς έχουμε μια (σε εισαγωγικά) "εθνική" ευθύνη, διότι μπορεί να είμαστε η επόμενη κυβέρνηση της Ελλάδας. Πρέπει λοιπόν να ανοίξουμε τον διάλογο και με δυνάμεις που θα μπορούσαν να πιέσουν για να αλλάξει η στάση των Βρυξελλών έναντι της Ελλάδας. Θέλουμε σε αυτό το πλαίσιο να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο με τις ζωντανές δυνάμεις του ευρωπαϊκού Νότου. Δεν έχουμε ιδεολογικές παρωπίδες. Θα συνεργαστούμε και με εκείνους με τους οποίους έχουμε πολιτικές διαφορές».

= Δεν στείλατε ποτέ κάποιον ειδικό εντεταλμένο σας στην καγκελαρία;

«Μα, αν το κάναμε, θα το λέγαμε; Υπάρχουν, ως γνωστόν, πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται».  

= Δεν θα ήταν σκόπιμο να οργανωθεί ένα διεθνές συνέδριο στην Αθήνα,
που θα είχε ως θέμα συζήτησης τα διάφορα μοντέλα αντιμετώπισης των χρεών - και θα προετοίμαζε έτσι και το έδαφος για την αντίστοιχη ευρωπαϊκή διάσκεψη που προτείνετε;

«Είμαστε ανοικτοί σε σχετικές πρωτοβουλίες από πανεπιστήμια,  οικονομολόγους και κινήματα. Σε επίπεδο κινημάτων, στη Φλωρεντία γίνεται τον Νοέμβριο μια σημαντική διάσκεψη για τα χρέη, στην οποία θα λάβω κι εγώ μέρος. Παρόμοια διάσκεψη θα γίνει την ερχόμενη άνοιξη και στην Αθήνα και πολύ πιθανόν να ακολουθήσει και μια επιστημονική. Ταυτόχρονα θα ανοίξουμε τη συζήτηση και για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Ξέρετε, αν αύριο το πρωί μηδενιζόταν το χρέος της Ελλάδας, η κατάσταση δεν θα άλλαζε, χωρίς ανάπτυξη η κρίση θα διαιωνιζόταν».

= Στην ομιλία σας στο Αμβούργο είπατε ότι η πολιτική της λιτότητας αποτυγχάνει ακριβώς επειδή εφαρμόζεται με συνέπεια. Εξίσου ανεπιτυχής θα πρέπει να είναι προφανώς και η κυβέρνηση που την εφαρμόζει. Τι προκύπτει λοιπόν από αυτό; Θα βγάλει η κυβέρνηση Σαμαρά τον χειμώνα;

«Από εδώ και στο εξής ο μεγάλος εχθρός της κυβέρνησης δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο εαυτός της, το γεγονός ότι δεν τηρεί αυτά που υποσχέθηκε προεκλογικά. Και εξίσου μεγάλος εχθρός είναι η πραγματικότητα. Ακόμη και αν ψηφίσει το νέο πακέτο περικοπών δεν θα μπορέσει να το υλοποιήσει.
Δεν μπορείς να πάρεις φόρους από κάποιον ο οποίος δεν έχει εισόδημα. Επιπλέον, θα υπάρξουν προβλήματα και με το IMS, το οποίο θα δυσκολευθεί να μπει στην προεκλογική λογική της κ. Μέρκελ, η οποία δεν αποδέχεται νέο κούρεμα ή νέα χρηματοδότηση με την έγκριση του γερμανικού Κοινοβουλίου. Αρα λοιπόν η κυβέρνηση θα βρεθεί πολύ σύντομα μπροστά στις αντιφάσεις της. Το ζήτημα για εμάς είναι η πιθανή πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα να σηματοδοτήσει και ευρύτερες αλλαγές σε όλη την Ευρώπη. Αυτό που λέω πάντα είναι ότι η δική μας πρόταση είναι η πιο φιλική προς το ευρώ, ενώ η εφαρμοζόμενη σήμερα πολιτική θέτει σε κίνδυνο την ενωμένη Ευρώπη».


Ξενοφοβία και αναταράξεις
Ζούμε στην εποχή της Βαϊμάρης

= Οι σύντροφοί σας της γερμανικής Αριστεράς προβλέπουν ότι θα δούμε στο γύρισμα του χρόνου μια νέα, αγνώριστη Ευρώπη, αποτέλεσμα μιας ενιαίας αναταραχής στον ευρωπαϊκό Νότο. Είσαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τυχόν τέτοιες αναταράξεις;

«Βεβαίως. Είμαστε σε άμεση επαφή με το κίνημα των "Αγανακτισμένων" στην Ισπανία, ενδεχομένως να βρεθώ και σε μία εκδήλωσή τους τον ερχόμενο Νοέμβριο, καθώς και με τη συνέλευση των κινημάτων που θα γίνει στη Φλωρεντία το επόμενο διάστημα. Εκείνο που μας αφορά άμεσα όμως είναι, πρώτον, να προετοιμαστούμε ψυχολογικά, αλλά και πολιτικά για τη σύγκρουση με τη μνημονιακή πολιτική για τη ρήξη μαζί της με κάθε κόστος και, δεύτερον, να οργανώσουμε το σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Από 'κεί και πέρα βασίζουμε την αισιοδοξία μας στο γεγονός ότι ο αντίπαλος δεν έχει σχέδιο παρά μόνο τον εκβιασμό - αν θεωρήσουμε ότι ο αντίπαλος είναι η κυρία Μέρκελ ή η πολιτική της».

=Στις τοποθετήσεις σας κάνετε πολύ λόγο για τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής, δεν κάνετε όμως κουβέντα για την κομματική και κρατική ξενοφοβία, όπως αυτή εκφράζεται στο σύνθημα του Αντώνη Σαμαρά «Να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας» και αποτυπώνεται στα πογκρόμ κατά των μεταναστών και στις νομοθετικές διακρίσεις κατά των μεταναστών.

«Πρόκειται περισσότερο για τακτικό ελιγμό των κομμάτων που συγκυβερνούν και κυρίως της Νέας Δημοκρατίας, που αποβλέπει στη μετατροπή της ατζέντας και στη μετατόπιση του ενδιαφέροντος από την οικονομική πολιτική, το μνημόνιο, στους ξένους. Κάνουν βέβαια μεγάλο λάθος, επειδή έτσι ενισχύουν τελικά τη Χρυσή Αυγή.

Θα σας πω ένα περιστατικό. Αμέσως μετά τις εκλογές στις 6 Μαΐου, τότε που δίνονταν οι διερευνητικές εντολές, συναντήθηκα με τον κ. Σαμαρά στο γραφείο του. Τον είδα στενοχωρημένο, και αυτό ήταν προφανώς αλήθεια, που του πήρε τόσο κόσμο η Χρυσή Αυγή. Του λέω: "Γιατί σου φαίνεται τόσο παράλογο, εσύ με την πολιτική σου ενίσχυσες τη Χρυσή Αυγή". Λέει: "Εγώ, πώς; Εγώ δεν είμαι ακροδεξιός, το ξέρεις".  "Τι έλεγες" του λέω "προεκλογικά. Εκανες σημαία σου το θέμα των μεταναστών, είπες να ανακαταλάβουμε την Αθήνα, προσπάθησες μαζί με τον Χρυσοχοΐδη να πάτε την ατζέντα στο Μεταναστευτικό. Αυτός που βρίσκεται σήμερα στην ανέχεια εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής και βρίσκει να ξεσπάσει στον πιο αδύναμο δεν θα ψηφίσει εσένα, αλλά τον "αντισυστημικό", αυτόν που μοιάζει με αντισυστημικό και έτσι ενισχύει τη Χρυσή Αυγή.

Είναι γεγονός αυτό που λέτε για την ξενοφοβική πολιτική. Το έχουμε εντοπίσει κι εμείς. Οφείλω όμως να πω, ότι πρέπει να αναδείξουμε περισσότερο το θέμα, να πάρουμε πρωτοβουλίες και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εγώ παραλληλίζω την κατάστασή μας με εκείνη της εποχής της Βαϊμάρης. Θεωρώ ότι ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία είναι φαινόμενα που παράγονται από μια βάρβαρη οικονομική πολιτική. Και δεδομένου ότι στην Ευρώπη υπάρχει μεγάλη ευαισθησία για τέτοια φαινόμενα, νομίζω ότι θα βρούμε ανοιχτά αφτιά».


to vima.gr

«Να τους δώσω ένα αυτόγραφο»
του Σταύρου Θεοδωράκη

Δείτε ΕΔΩ το σχετκό βίντειο... https://youtu.be/VTicrNA2IGQ


Συναντηθήκαμε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου. Την επομένη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας θα περάσει την πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου είναι πιθανό να έχει και τα κλειδιά στην τσέπη του. Δεν ξέρω πώς το σκέφτεται, πώς αντιμετωπίζει την προοπτική σε προσωπικό επίπεδο. Οι πολιτικοί εξουσίας αποφεύγουν να προτάσσουν το προσωπικό έναντι του συλλογικού. Σκέφτομαι ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ο νεότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας και ένας από τους νεότερους σε όλη την Ευρώπη, στη σύγχρονη ιστορία της. Θα είναι και ο πρώτος που θα ορκιστεί χωρίς γραβάτα. Αλλά στην πολιτική ακόμα και οι ώρες που μένουν μέχρι την κάλπη έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από αυτήν που δείχνει το ρολόι. Έχουμε χρόνο ως την Κυριακή.

Μέχρι τότε διαβάστε, ή παρακολουθήστε τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα.

Σ: Ετοιμάζεστε για την εισβολή στου Μαξίμου;
Τ: Πάντως έχει ωραίο κήπο για να κάνει κανείς βόλτες.
Σ: Έχει και ωραίο κλίμα εδώ.
Τ: Το Μαξίμου είναι ωραίο κτίριο. Έχει πολύ μεγάλους χώρους αλλά είναι μάλλον δυσλειτουργικό για πρωθυπουργικό γραφείο.
Σ: Ήθελε ο Γιώργος να το…
Τ: Να το μετακινήσει.
Σ: Να το κάνει μουσείο και να κάνει ένα high tech πρωθυπουργικό γραφείο κάπου αλλού.
Τ: Ο Καραμανλής σηκωνόταν λέει, πήγαινε 9.30 ώρα στου Μαξίμου και έφευγε στις 1.30.
Σ. Εννοείς ο Κώστας Καραμανλής.
Τ. Ναι. Και άλλες φορές δεν ξαναερχόταν. Ε, τώρα φαντάζομαι κανείς δεν θα έχει αυτή την δυνατότητα. Βέβαια ίσως είναι και μια ευκαιρία να αλλάξουν πολλά, διότι τότε υποτίθεται ότι όλα δούλευαν ρολόι αλλά όλα από κάτω ήταν χύμα. Αλλά η βασική δυσκολία του σήμερα -που κάνει και συναρπαστικό το σήμερα- γιατί εγώ θεωρώ, τώρα στο τέλος αυτής της μάχης, ότι αυτός ο μήνας, ήταν ένα χρονικό διάστημα μιας πρωτοφανούς διαδικασίας κοινωνικής χειραφέτησης. Το πώς μια πολιτική δύναμη του 5% έγινε 17% και αξιωματική αντιπολίτευση και τώρα 2 μέρες πριν τις εκλογές διεκδικεί να γίνει και κυβέρνηση μέσα σε 1,5 μήνα, νομίζω ότι θα αποτελούν τα επόμενα χρόνια αντικείμενο μελετών, επιστημονικών μελετών, κοινωνιολόγων, πολιτικών αναλυτών.
Σ: Κατ’ αυτή την έννοια, το σήμερα μοιάζει με το 1981.
Τ: Όχι, δεν μοιάζει γιατί το ’81, αυτό έγινε μέσα…
Σ: Υπήρχαν κάποιοι αποκλεισμένοι (Τ: Μέσα σε τέσσερα..) το 81 όπως υπάρχουν και σήμερα κάποιοι αποκλεισμένοι. (Τ: Σύμφωνοι) που μπορεί να μετέχουν στην εξουσία.
Τ: Σύμφωνοι, αλλά ο Παπανδρέου πήγε από το 14 στο 28 και από το 28 στο 48 ξέρω ‘γω, πόσο πήγε. Μέσα όμως από μία πορεία χρόνων. Ήταν το ’74 , το ’77, το ’81. Δηλαδή στην πραγματικότητα ήταν 7 χρόνια. Εμείς καλούμαστε μέσα σε 1,5 μήνα. Ήταν και για εμάς μια διαδικασία βίαιης ωρίμανσης. Πριν από 2 μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ ασχολιόμουνα και ασχολιόμασταν με τις συνιστώσες μας.
Σ: Και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο ερώτημα του κόσμου, το τι θα κάνετε με τις συνιστώσες. Να το εξηγήσω. Οι περισσότερες συνιστώσες έχουν μια προβολή στον κομμουνισμό.
Τ: Ε, η «μήτρα» ας πούμε είναι το κουμουνιστικό κίνημα.
Σ: Ναι. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι αναλαμβάνεις αύριο την πρωθυπουργία και έχουμε κουμουνιστές υπουργούς, ανάλογα της δύναμης..
Τ: Ωραία μου ακούγεται αυτό.
Σ: Ανάλογα πως θα το δεις.
Τ: Ε καλά και η Κύπρος έχει κουμουνιστή πρόεδρο. Τον Χριστόφια.
Σ: Ναι, έχει τον Χριστόφια ο οποίος…
Τ: Κουμουνιστικό κόμμα είναι στην εξουσία…
Σ: Έχει αποδεχτεί αρκετά πράγματα της ελεύθερης αγοράς πολλά χρόνια πριν.
Τ: Ναι. Εντάξει, κι εμείς έχουμε αποδεχτεί όμως. Δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναφορές στην κουμουνιστική ανανέωση, στον δημοκρατικό σοσιαλισμό, υπάρχουν και άλλες…
Σ: Υπάρχουν και αναφορές στον Μάο…
Τ: Ναι, βεβαίως.
Σ. Ακόμα και σε πιο αποκρουστικά πρόσωπα του κουμμουνισμού.
Τ: Νομίζω ότι αυτό δεν είναι εμπόδιο στο βαθμό που προχωρά μια διαδικασία και έχει προχωρήσει μια διαδικασία, διότι σου εξήγησα ότι αυτό έγινε με έναν βίαιο τρόπο αλλά πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, έτσι; Έγινε μέσα από το ότι ξαφνικά άνοιξαν οι πόρτες και εισέρευσαν οι μάζες. Αλλά νομίζω ότι θα εξαρτηθεί η δυνατότητα να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί σε αυτό που οραματιζόμαστε δηλαδή σε μία μεγάλη, λαϊκή, πλατιά, δημοκρατική παράταξη της αριστεράς και αυτή είναι η δική μου τουλάχιστον επιθυμία ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των εκλογών, στην συγκρότηση ενός νέου σχήματος, την επανίδρυση του σχήματος δηλαδή, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Δηλαδή το πρόβλημα είναι να μείνουμε εγκλωβισμένοι στα σχήματα του παρελθόντος και να πούμε ότι οι «φράξεις» εντός εισαγωγικών που αποφασίζαμε μέχρι χθες θα αποφασίζουμε και σήμερα και άσε το λαό και τον κόσμο απ’ έξω.
Σ: Δηλαδή μου λες..
Τ: Το θέμα είναι να βάλουμε τον κόσμο μέσα.
Σ: Ναι, πρακτικά αυτό πως γίνεται; Στην επόμενη συνάντηση των συνιστωσών δεν θα είναι ένα τραπέζι με 12 καρέκλες;
Τ: Κοίταξε, πρακτικά αυτό θέλει για να είμαι ειλικρινής, θέλει σχέδιο. Και θέλει σχέδιο που να μην γίνει στο πόδι. Θέλει ένα μεγάλο συνέδριο όπου θα συμμετέχουν φυσικά όλα τα μέλη αλλά και τα καινούρια μέλη, ο κόσμος που μπαίνει μαζικά ο οποίος δεν έχει αναφορά στις συνιστώσες, αλλά έχει αναφορά στα κοινωνικά προβλήματα και σε αυτό που βιώνει. Και θέλει τουλάχιστον το πρώτο διάστημα μια μορφή διοίκησης του σχήματος που θα συμπεριλαμβάνει τον κόσμο που έρχεται και την δημοκρατία στις αποφάσεις με την ει δυνατόν πλουραλιστικότερη δυνατή συμμετοχή όλων των σχημάτων που συμμετείχαν αρχικά σε αυτό το εγχείρημα.
Σ: Όλα αυτά όμως βέβαια δεν μπορούν να γίνουν μέχρι την Κυριακή ή την Δευτέρα. Οπότε το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα. Εάν και εφόσον βγείτε πρώτος, ποια θα ‘ναι η δεξαμενή στελεχών; Θα είναι 10 στελέχη από κάθε συνιστώσα στο σύνολο 120 στελέχη;
Τ: Όχι. Εννοείς για τα στελέχη που θα συγκροτήσουνε τον κυβερνητικό κορμό ή τις…
Σ: Από υπουργούς μέχρι τα 2000 στελέχη που χρειάζεται για να κυβερνήσει κάποιος τον τόπο.
Τ: Κατ’ αρχάς εξ όσων γνωρίζω χρειάζεται παραπάνω από 2000 στελέχη και έχουμε δεν ήξερα ότι είναι τόσο μεγάλος ο μηχανισμός των κρατικών και κρατικοδίαιτων στελεχών είναι και ευκαιρία να μειωθεί κιόλας. Γιατί πολλοί από αυτούς.
Σ: Αν μειωθεί και αντιστοίχως στο δημόσιο καλό θα είναι.
Τ: Πολλοί απ’ αυτούς, ας ξεκινήσουμε από κάτι. Από κάτι που μπορούμε διότι μέχρι τώρα ασχολιόντουσαν με το να μειώσουνε το δημόσιο από τα κάτω προς τα πάνω και όχι από τα πάνω προς τα κάτω.
Σ: Ναι εννοώ ότι όλοι αυτοί οι κρατικοδίαιτοι κάτι κρατικοδίαιτο διοικούν.
Τ: Εγώ έκανα έναν απλό υπολογισμό. Αν είναι 5000 τα στελέχη τα οποία διορίζονται κάθε φορά που αλλάζουν οι κυβερνήσεις τα κυβερνητικά στελέχη στους μηχανισμούς διοίκησης και στις ΔΕΚΟ και παίρνουν από 60.000 κάθε στέλεχος εδώ μιλάμε για 300 εκατομμύρια το χρόνο. Λοιπόν αν μειωθούνε αυτά τα στελέχη στο μισό είναι κάτι. Από κάπου ξεκινάς. Αλλά εγώ θέλω να πω ότι εδώ πρέπει να υπάρξει και μία μεγάλη αλλαγή, μία τομή στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Αν η αριστερά έρθει στην διακυβέρνηση και δεν αλλάξει θεσμικά δεν κάνει μεγάλες τομές στην κατεύθυνση της διαφάνειας την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού τότε θα είναι σαν να πέρασε και να μην ακούμπησε. Πρώτον λοιπόν. Πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία με το που έρχεται ένας υπουργός να αλλάζει τα διευθυντικά στελέχη στο υπουργείο. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη.
Σ: Συμφωνώ αλλά δεν ξέρω αν το κάνετε αυτό
Τ: Η δημόσια διοίκηση εδώ από την στιγμή που συγκροτήθηκε μέχρι σήμερα παρακάμπτεται η ιεραρχία της και η δομή της από τις κυβερνήσεις και από τους υπουργούς που αλλάζουνε. Και φαντάσου οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν κάθε 2-3 χρόνια αλλά μέσα σε 2-3 χρόνια μπορεί να αλλάξουν και 5 υπουργοί στο ίδιο υπουργείο. Ένα είναι αυτό. Άρα να αξιοποιήσουμε και να εμπιστευτούμε τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης, τους τεχνοκράτες…
Σ: Αφού πρώτα διορίσουμε τα δικά μας;
Τ: Εμείς δικά μας τι να διορίσουμε; Κατ αρχάς ίσως ναι είναι και ευτυχής συγκυρία που εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα εξουσίας, διότι δεν έχουμε ανθρώπους που να περιμένουνε στον προθάλαμο να υπουργοποιηθούνε ή πως το λένε να γίνουνε ας πούμε διοικητές στελεχών ΔΕΚΟ και τα λοιπά.
Σ: Άρα θα εμπιστευτείτε την διοίκηση μου λέτε.
Τ:Λέω λοιπόν ότι είναι ένα ευτυχές γεγονός το ότι διεκδικεί την εξουσία ένα κόμμα που δεν είχε προοπτική εξουσίας πριν από 20 μέρες. Αυτό είναι ένα ευτυχές γεγονός που πρέπει να το αξιοποιήσουμε, μπας και αλλάξει κάτι σε αυτό τον τόπο. Μπας και αλλάξει η νοοτροπία και η λειτουργία των δομών της εξουσίας. Ένα είναι αυτό. Το δεύτερο. Εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να κάνουμε σημαντικές θεσμικές τομές αλλά και τομές που θα σπάνε αυτό το απόστημα της διαπλοκής της οικονομικής με την πολιτική εξουσία. Διότι για ένα πάρα πολύ απλό λόγο δεν είμαστε διεφθαρμένοι. Θα πει κάποιος είσαστε καλύτεροι άνθρωποι; Να το πω διαφορετικά. Δεν προλάβαμε εμείς να βάλουμε το χέρι στο μέλι και είναι ευκαιρία τώρα να φτιάξουμε θεσμούς που να μην επιτρέπουν σε κανέναν να βάζει το χέρι στο μέλι. Διότι είμαι βέβαιος και εγώ
Σ: Ότι θα υπάρξουν και από σας κάποιοι.
Τ: Ότι αν κάποιοι έχουνε την πρόκληση μπροστά τους έτσι; Μπορεί να το κάνουνε. Δεν λέω εγώ σε εσάς ότι οι αριστεροί είναι από άλλο πλανήτη και είναι ηθικοί ενώ όλοι οι άλλοι είναι ανήθικοι. Εδώ λοιπόν επίσης είναι μια ευκαιρία να μπούμε σε μία άλλη λογική να προχωρήσουμε στην αξιοποίηση, στην ανάδειξη θεσμών διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου σε όλους τους τομείς. Από το υπουργικό συμβούλιο έως τον τελευταίο διοικητή μιας δημόσιας επιχείρησης κοινής ωφέλειας. Θα μου πείτε, και αυτά δεν τα είπε ο Παπανδρέου φεύγοντας; Ο Παπανδρέου μπορεί να τα είπε αλλά στην πραγματικότητα τι έκανε; Έφτιαξε την διαύγεια να βγαίνουνε στο Internet οι διορισμοί της ΔΕΚΟ αλλά…
Σ: Καλό ήταν αυτό.
Τ: Που ήταν καλό. Αλλά τις αναθέσεις και τις προμήθειες στους εθνικούς προμηθευτές και εκεί που είναι ο χοντρός πυρήνας της διαπλοκής φυσικά τα άφησε όλα αυτά αλώβητα, αδιαφανή, διότι το πρώτο πράγμα που έκανε ο Παπανδρέου λίγες μέρες πριν αναλάβει την διακυβέρνηση του τόπου ήταν να μαζέψει όλους τους νταβατζήδες του τόπου σε ένα τραπέζι κάπου σε ένα σπίτι στην Εκάλη δεν ξέρω που και να τους μοιράσει το παιχνίδι. Η διαφορά του Παπανδρέου λοιπόν με εμάς γιατί και ο Παπανδρέου συγκρούστηκε με την διαπλοκή αλλά μετά τα βρήκε μαζί τους για να κυβερνήσει είναι ότι εμείς δεν έχουμε συνθηκολογήσει μαζί τους και το βλέπετε αυτό. Το βλέπετε στο πως μας συμπεριφέρονται τα μέσα ενημέρωσης τις εφημερίδες που ελέγχουνε η μεγάλη τους αγωνία. Λοιπόν αυτό μπορεί να αποτελέσει ίσως και την αχίλλειο πτέρνα μας. Διότι εμείς θα έχουμε μεγάλο πόλεμο. Δεν θα είναι σπαρμένος ο δρόμος με ροδοπέταλα. Θα έχουμε πάρα πολύ μεγάλο πόλεμο ,αλλά μπορεί να καταφέρουμε αν έχουμε την στήριξη του λαού σε αυτές τις συγκρούσεις να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο κανόνων. Θέλεις να είσαι επιχειρηματίας; Βεβαίως. Να παράγεις με την αξία σου, να είσαι ανταγωνιστικός, αλλά όχι να κάνεις το κράτος πελάτη.
Σ. Ναι
Τ:Θέλεις να διατηρείς μία δημόσια συχνότητα και να εκπέμπεις; Μάλιστα. Θα τη διατηρείς αλλά θα πληρώσεις το αντίτιμο στο ελληνικό δημόσιο, και θα τηρείς κάποιους κανόνες δεοντολογίας και πλουραλισμού.
Σ: Η οικουμενική τις έδωσε τις άδειες έτσι; Την υπογραφή του Κωνσταντόπουλου είχανε οι άδειες οι πρώτες.
Τ: Εγώ τι να κάνω; Μπορεί να τα ‘δωσε και ο Χαρίλαος Φλωράκης, μη μου τα λες εμένα αυτά. Έκανε κακώς. Και εδώ πρέπει, είναι μια ευκαιρία, είναι μια ευκαιρία να αλλάξει αυτό το πλαίσιο. Και νομίζω ότι εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε, θεωρητικά τουλάχιστον, αν θα τα καταφέρουμε είναι ένα θέμα το οποίο είναι ανοικτό δηλαδή θέλει συγκρούσεις όλο αυτό το πράγμα δεν είναι απλό. Αλλά να βάλουμε και κάποιους κανόνες και να σου πω και κάτι. Αυτοί οι κανόνες εάν δείξουμε αποφασιστικότητα να τους βάλουμε αν πάμε σε αυτή την κατεύθυνση νομίζω ότι αυτό θα τύχει ανταπόκρισης και αναγνώρισης και στην Ευρώπη. Διότι απ’ την άλλη πλευρά, μπες εσύ στην θέση ας πούμε του Γερμανού κυβερνητικού στελέχους. Που εντάξει φυσικά έχουνε κάνει την λάθος επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης της λιτότητας, έχουν αρχίσει και το καταλαβαίνουν ότι έχουνε κάνει λάθος. Αλλά βλέπουνε και μία ένα ελληνικό πολιτικό σύστημα που δεν ήτανε ικανό να κάνει τίποτα.
Σ: Ναι
Τ: Καμία μεταρρύθμιση. Που δεν ήτανε ικανό να φτιάξει ένα στοιχειώδες φορολογικό σύστημα.Βγήκε ο Γιούνκερ προχθές και είχε απόλυτο δίκιο. Είπε, δεν έχω δει κανένα πλούσιο Έλληνα να κλαίει. Μόνο οι φτωχοί κλαίνε. Που δεν ήτανε ικανό να κάνει καμία στοιχειώδη μεταρρύθμιση για να αξιοποιήσει τα ευρωπαϊκά προγράμματα τα ΕΣΠΑ.
Σ: Ωραία εγώ να τα συνυπογράψω όλα αυτά. Και όχι μόνο χάριν της κουβέντας γιατί πάρα πολλά από αυτά τα πράγματα είναι έτσι. Και εσείς τι κάνετε από την άλλη μεριά; Δαιμονοποιείτε το μνημόνιο, που ανεξαρτήτως των εισπρακτικών όρων, των φορολογικών όρων και της λιτότητας έβαζε και όλη αυτή την μεταρρύθμιση…
Τ: Στρεβλά όμως.
Σ: Στην ελληνική κοινωνία. δηλαδή από επίσπευση των δικών, μέχρι το νέο φορολογικό σύστημα, μέχρι νέο κτηματολόγιο δηλαδή όλα αυτά που συζητάγαμε 20-30 χρόνια ως παθογένειες του πολιτικού συστήματος, ήρθανε κάποια στιγμή οι Ευρωπαίοι και τα μαζέψανε και μας είπανε κάντε και αυτά.
Τ: Ναι αλλά το βάλανε ως κερασάκι στην τούρτα μια τούρτα δηλητηριώδη όμως ε;
Σ: Έτσι είναι ή το αντίστροφο;
Τ: Όχι νομίζω ότι έτσι ήτανε τελικά. Διότι, είπα πιο πριν ότι σε ένα καθεστώς κατάρρευσης και με μια ψυχολογία ενός κόσμου διαλυμένη ας πούμε, κατεστραμμένη δεν μπορεί να σταθεί καμιά σοβαρή μεταρρύθμιση. Το μνημόνιο δαιμονοποίησε οτιδήποτε θετικό μπορεί να είχε στο εσωτερικό του. Διότι ο βασικός πυρήνας του μνημονίου δεν ήτανε οι δομικές μεταρρυθμίσεις αλλά η εσωτερική υποτίμηση. Δηλαδή να κόψουμε οριζόντια μισθούς και συντάξεις
Σ: Το πρώτο μνημόνιο έχει πολλές μεταρρυθμιστικές προτάσεις τις οποίες είχε βάλει και η αριστερά από πολύ παλιά στη χώρα. Εγώ είμαι σίγουρος ,πώς το σχέδιο πως το ονομάζεις; Σχέδιο ανασυγκρότησης;
Τ: Εθνικό σχέδιο ανόρθωσης της οικονομίας.
Σ: Το Εθνικό σχέδιο ανόρθωσης είμαι σίγουρος ότι θα περιλαμβάνει πάρα πολλά από τα κεφάλαια του πρώτου μνημονίου.
Τ: Δώστε μου ένα παράδειγμα για να μιλήσουμε συγκεκριμένα.
Σ: Η αξιολόγηση των δικαστικών, η αξιολόγηση των καθηγητών πράγματα που συζητήθηκαν και ενώ έπρεπε να ‘τανε στον πυρήνα της ζωής μας μείνανε στην άκρη.
Τ: Κοιτάξτε να σας πω τώρα και να μιλήσω έτσι και αυτοκριτικά και με ειλικρίνεια. Ορισμένες φορές έχει σημασία το πλαίσιο μέσα από το οποίο προωθούνται κάποιες αλλαγές. Αν το πλαίσιο συνολικά είναι κατεδαφιστικό, είναι αναπόφευκτο να δημιουργείται ένα πάρα πολύ αρνητικό κλίμα, και στην κοινωνία και στην Αριστερά, η Αριστερά στο κάτω-κάτω ήταν μια δύναμη αντιπολιτευτική στη Βουλή, αυτός ήταν ο ρόλος της, να ελέγχει. Θα μου πείτε δεν είναι σκόπιμο τα ορθώς κείμενα να τα υποστηρίζει; Βεβαίως είναι σκόπιμο αλλά έχω την αίσθηση ότι ακόμα κι αυτές οι αναγκαίες αλλαγές στις οποίες αναφερθήκατε, δε γίνανε με τρόπο που να μας πείθουνε ότι θα φέρουνε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα (Σ: Δηλαδή μου λέτε) να σας δώσω ένα παράδειγμα.
Σ: Μου λέτε ότι 2 χρόνια ο Παπανδρέου δεν έφερε τίποτα σωστό στη Βουλή; Ακόμα κι αυτό με τη διαφάνεια που είπατε πριν…
Τ: Έφερε κάποια πράγματα στη Βουλή, (Σ: Ναι) για παράδειγμα το νόμο για τη μετανάστευση τον ψηφίσαμε (Σ: για την ιθαγένεια για την ιθαγένεια. Ε, επιπλέον, στα θέματα που αφορούσανε τη διαύγεια ή την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ήμασταν θετικοί αλλά επαναλαμβάνω, ότι όταν το συνολικό πλαίσιο μιας στρατηγικής έκανε «κρα» να το πω έτσι ότι οδηγεί τη χώρα στη διάλυση, η Αριστερά δε μπορούσε να πει κοιτάχτε να δείτε τώρα, παρά το γεγονός ότι εσείς μας οδηγείτε στα βράχια, παρά το γεγονός ότι έχετε βάλει στόχο να φτωχοποιήσετε τους Έλληνες και να διαλύσετε τη μεσαία τάξη, εμείς θα κάνουμε προγραμματική αντιπολίτευση και θα σας λέμε μπράβο στα καλά και όχι στα κακά. Άρα σωστά, καταφερθήκαμε με έντονο τρόπο εναντίον αυτής της πολιτικής και σωστά σήμερα λέμε ότι τα ορθώς, οι ορθές μεταρρυθμίσεις, οι δομικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και η ελληνική οικονομία προκειμένου στοιχειωδώς να εκσυγχρονιστεί, μπορεί να γίνουν μόνο αν αποκατασταθεί η ψυχολογία και η ισορροπία.
Σ: Πείτε μου 2-3 μεταρρυθμίσεις που να πηγαίνουν κόντρα και λίγο γιατί αυτό έχει αξία στη ζωή την πολιτική, να πηγαίνουν λίγο. Να πηγαίνουν λίγο κόντρα και στα στερεότυπα της Αριστεράς, γιατί μη μου πείτε ότι όσα υποστήριζε η Αριστερά τις τελευταίες δεκαετίες είναι σωστά, δηλαδή δώστε μου ένα παράδειγμα ότι έχετε βγάλει τα συμπεράσματά σας για το διαφορετικό δρόμο που πρέπει να πάρει η ελληνική κοινωνία.
Τ: Όχι, θα σου πω. Γιατί να μη σου πω; Εγώ λοιπόν, θέλω να παραδεχτώ δημόσια και με κίνδυνο να με διαγράψουν οι συνιστώσες, ότι το, ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι απολύτως δυσλειτουργικός κι αναποτελεσματικός και πρέπει να γίνουν πάρα πολύ μεγάλες αλλαγές. Τι παράδειγμα να σας δώσω; Πηγαίνετε σ’ ένα, σ’ ένα νοσοκομείο και θα δείτε ένα θάλαμο με 40 ασθενείς χειρουργημένοι, αλλά με μια νοσηλεύτρια και μπορεί να πάτε σε μια άλλη δημόσια υπηρεσία και να δείτε αρκετούς μέσα (Σ: να υπογράφουν χαρτιά ο ένας στον άλλο) να υπογράφουν χαρτιά ή αν πάτε σε κανένα υπουργείο θα δείτε κι αργόμισθους, πάρα πολλούς αργόμισθους. Λοιπόν, αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Κι αυτό για ν’ αλλάξει όμως χρειάζονται τομές, χρειάζεται σχέδιο, αλλά προσέξτε χρειάζεται να έχεις και με το μέρος σου (Σ: και μια αίσθηση δικαιοσύνης) ακριβώς. Επίσης, φορολογικό σύστημα, εγώ θέλω να επιμείνω σ’ αυτό, διότι κοίταξε να δεις εμάς ο κόσμος, εμάς ο κόσμος μας ψηφίζει γνωρίζοντας και πιστεύω ότι έχει ωριμότητα ο λαός, ότι δε μπορούμε να κάνουμε απ’ την μια μέρα στην άλλη παπάδες. Ε, ξέρει ο κόσμος ότι το θέμα της κρίσης της οικονομικής επειδή είναι και παγκόσμια, είναι ευρωπαϊκή, έχει να κάνει με τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, έχει να κάνει… Θέλει από μας βεβαίως, να διεκδικήσουμε με τσαμπουκά στην Ευρώπη, δηλαδή με σθένος, με θάρρος αλλά δε θα μας τραβήξει το αυτί την επόμενη μέρα, εάν δε μπορέσουμε ας πούμε να γυρίσουμε πίσω τους μισθούς και τις συντάξεις που κοπήκανε. (Σ: Όχι) ξέρει ότι αυτό θέλει δουλειά, θέλει χρόνο. Λοιπόν, έλεγα τώρα ότι, για μας είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό, ότι πρέπει να υπάρξει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Εγώ δε μπορώ να κατανοήσω πως είναι δυνατόν ας πούμε οι Γερμανοί ή οι Αυστριακοί ή οι Ελβετοί να μην έχουν φοροδιαφυγή και να έχουν οι Έλληνες. Τι είναι γονιδιακό πρόβλημα; (Σ: Όχι βέβαια) Άρα λοιπόν, εδώ
Σ: Το εκτρέφει το πελατειακό κομματικό κράτος.
Τ: Ετσι είναι ζήτημα πολιτικής αποφασιστικότητας
Σ: Ναι αλλά δεν κοιτάς τον πολίτη στα μάτια και του λες πλήρωσε τους φόρους και θα τους πληρώσει, δηλαδή χρειάζεσαι πλέον καινούριους κανόνες, χρειάζεσαι τιμωρίες.
Τ: Για να μπορέσει, λοιπόν, ο μικρομεσαίος να κόβει απόδειξη και να σταματήσει να φοροδιαφεύγει, έτσι; Και να ένα ακόμα θέμα που χρειάζονται και συγκρούσεις, για να το κάνει όμως αυτό και να είσαι αυστηρός απέναντί του.
Σ: Nα πεισθεί ότι το υπόλοιπο σύστημα είναι σωστό…
T: Θα πρέπει να ξέρει ότι το μεγάλο ψάρι δεν έχει τη δυνατότητα να ξεφεύγει επειδή έχει μια ασυλία φορολογική κι επειδή ποτέ οι κυβερνήσεις δε θα το χτυπήσουν. Θέλει κανόνες ισότιμες για όλους.
Σ. Θα ξανακάνουμε κρατικό τον ΟΤΕ;
Τ. Μισό λεπτάκι, είπαμε..
Σ. Την Ολυμπιακή;
Τ. Στρατηγικός μας στόχος, είναι οι μεγάλης σημασίας για την οικονομία, στρατηγικής σημασίας για την οικονομία δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας να είναι υπό δημόσιο έλεγχο. Αυτό δε σημαίνει 100%(σ. Είπατε εθνικοποίηση) 100%, για τις τράπεζες το είπαμε αυτό. Μην παίζουμε με τους όρους όμως να μιλήσουμε για την ουσία. Όταν λοιπόν σε μια..
Σ. Ο ΟΤΕ θα ξαναγυρίσει στο ελληνικό δημόσιο;
Τ. Μακάρι να μπορούσαμε. Να το κάνουμε αύριο το πρωί. Δε μπορούμε
Σ. Η Ολυμπιακή;
Τ. Και για την Ολυμπιακή μακάρι να μπορούσαμε, γιατί, να σας πω κάτι; Οι Τούρκοι, αυτή τη στιγμή που έχουνε μια κρατική, ένα κρατικό αερομεταφορέα, που διαφημίζει τα εθνικά χρώματα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου… Γιατί; Είναι περισσότερο έξυπνοι από μας; Που είχαμε την Ολυμπιακή, με τους πέντε κύκλους που πήγαινε σε όλο τον κόσμο και σήμερα πάει μονάχα μέχρι τη Σερβία; Και την Αλβανία; Γιατί δηλαδή;
Σ. Την πληρώναμε πάρα πολλά χρόνια όμως..
Τ. Εντάξει, ναι αλλά..
Σ. Επειδή είχε κακοδιαχείριση
Τ. Αυτό. Επειδή είχε κακοδιαχείρηση. Θα μπορούσε, γιατί ο ιδιώτης να μπορεί να την έχει κερδοφόρο…
Σ. Γιατί ο ιδιώτης δεν έχει κόμμα.
Τ: Και να μη μπορεί υπό δημόσιο έλεγχο, με συνέργειες φυσικά, είμαστε στην ελεύθερη αγορά, θα κάνουμε συνέργειες, όμως το μοντέλο το δικό μας, είναι ο δημόσιος έλεγχος ο βασικός πυρήνας των μετοχών στο δημόσιο, συνεργασίες, μάνατζμεντ σε ιδιώτες ενδεχομένως, συνεργασίες επικερδείς win-win και για τις δύο πλευρές. Και για τους, και για το δημόσιο τομέα, γιατί για το δημόσιο τομέα; Για να έχει κοινωνικό όφελος, κοινωνική ανταποδοτικότητα. Να το πω αλλιώς κύριε Θεοδωράκη. Εμείς δεν είμαστε με το κράτος. Εμείς είμαστε με την κοινωνία.
Σ. Έτσι φάνηκε κάποιες στιγμές.
Τ. Εμείς είμαστε με την κοινωνία. Το κράτος το, που είδαμε για παράδειγμα στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, ήταν απολύτως αναποτελεσματικό και ανελεύθερο. Εμείς θέλουμε ο πολίτης, να έχει ένα κράτος που τον υπηρετεί. Και όχι που να υπηρετεί αυτός το κράτος. Και αν διαβάσετε καλά, αν διαβάσετε καλά το πρόγραμμα μας, μιλάμε για τους νέους τομείς της οικονομίας. Δηλαδή, για την κοινωνική οικονομία, για αλληλέγγυες μορφές. Εκεί θέλουμε να δούμε, δεν ξέρω κατά πόσο θα το καταφέρουμε, να πάρουμε και παραδείγματα, από μια χώρα που βρέθηκε στη δίνη σαν κι εμάς, την Αργεντινή και κατάφερε να σταθεί στα πόδια της…
Σ. Πάμε στις τράπεζες που ανησυχεί πολύ ο κόσμος;
Τ. Εγώ έχω μια τάση να πηγαίνω προς τη Λατινική Αμερική τώρα για να ξεκουράσω το μυαλό μου, εσείς με πάτε στις τράπεζες. Εντάξει. Πάμε στις τράπεζες.
Σ. Έχετε πει για εθνικοποίηση των τραπεζών.
Τ. Ναι. Τι σημαίνει εθνικοποίηση; Σημαίνει να περάσουν υπό δημόσιο έλεγχο. Δηλαδή, αυτό που έκανε και ο Ομπάμα στις Η.Π.Α. ,αυτό που έκανε και η Σουηδία. Όταν ανακεφαλαιοποιείς μια ιδιωτική τράπεζα και ο ιδιώτης δε βάζει μερίδιο, δε βάζει λεφτά, το δημόσιο παίρνει κοινές μετοχές μετά δικαιώματος ψήφου. Και αποκτά, τον έλεγχο στη διοίκηση των τραπεζών. Αυτό βεβαίως πρέπει να γίνει με ένα διαφανή τρόπο. Με έναν, εμείς μιλάμε για δημόσιο κοινωνικό έλεγχο..
Σ. Και με τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι δεν είναι; Δηλαδή τα λεφτά της ανακεφαλαιοποίησης, αυτοί τα δίνουνε.
Τ. Ναι, τα φορτώνουν στους φορολογούμενους Έλληνες όμως. Γιατί είναι χρέος
Σ. Ναι, λέω ότι αυριο εσείς λεφτά δεν έχετε να δώσετε στις τράπεζες.
Τ. Όχι δεν έχουμε, είναι αλήθεια αυτό.
Σ. Ναι. Άρα η πρόθεσή σας είναι να αλλάξουνε οι κεφαλές αυτών των τραπεζών.
Τ. Όχι η πρόθεσή μας είναι πάρα πολύ απλή και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν γίνεται κατανοητή. Είναι ότι αν οι μέτοχοι των τραπεζών έχουν να βάλουν στην μπάνκα λεφτά, να συνεχίσουν να τις διοικούν. Αν δεν έχουν και βάζει λεφτά ο έλληνας φορολογούμενος, να τις διοικούν οι εκλεκτοί των Ελλήνων φορολογουμένων. Δηλαδή με δημόσιο έλεγχο, με διακομματικό έλεγχο… Εγώ δε λέω να βγει ο Τσίπρας κυβέρνηση και να έχει όλες τις τράπεζες στο συρτάρι του. Προφανώς και δεν το θέλουμε εμείς αυτό. Εμείς θέλουμε, επαναλαμβάνω.
Σ. Δεν είναι το πρότυπο η Αγροτική δηλαδή.
Τ. Να πάμε σε τομές, θεσμικές τομές διαφάνειας, κοινωνικού ελέγχου. Και να σας πάω και σε ένα άλλο θέμα που είναι σημαντικό. Για παράδειγμα, εμείς αν πάρουμε αύριο την κυβέρνηση. Τι θα έπρεπε να κάνουμε; να το παίξουμε κι εμείς νέο ΠΑΣΟΚ έτσι; Και να πούμε ωραία τελειώσαμε με το ΠΑΣΟΚ τώρα θα έχουμε άλλο δικομματισμό, ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ και για μια δεκαετία θα είμαστε εμείς που θα εναλλασσόμαστε στην εξουσία. Όχι. Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε στη Βουλή, είναι να ψηφίσουμε απλή αναλογική. Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε
Σ. Άλλο πράγμα εγώ ξέρω ότι θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε.
Τ. Είναι πολλά αυτά που θέλουμε να κάνουμε πρώτα και δεν ξέρουμε τι θα πρωτοκάνουμε. Από τα πρώτα πάντως.
Σ. Θα πρέπει να κάνετε μια ιεράρχηση των πρώτων πραγμάτων. Να σας πω κάτι, πάτε στο εξωτερικό. Ποτέ είναι να φύγετε; Ως πρωθυπουργός λέω. Πάω στο καλό σενάριο. Το αργότερο στις 28.
Τ. Στη Σύνοδο Κορυφής.
Σ. Έτσι δεν είναι;
Τ. Ναι νομίζω ότι είναι πολύ κρίσιμο το δεκαήμερο 18 με 28.
Σ. Ναι.
Τ. Γι αυτό είπα ότι πρέπει να έχει κυβέρνηση η χώρα στις 18. Και να αφήσουμε τα παιχνίδια τώρα. Τα παιχνίδια που τα βλέπουμε από πριν τις εκλογές δηλαδή. Να ξεκινήσει πάλι αυτό το γαιτανάκι. Αν βγει πρώτος ο Σαμαράς; Να φτιάξει κυβέρνηση ο Σαμαράς. Αν βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ να φτιάξει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.





Σ. Δυο, δυο εύκολες ερωτήσεις. Με τι συμπεριφορά του Τσίπρα αν βγει πρώτα πρώτος ο Σαμαράς;
Τ. Τι εννοείτε με τι συμπεριφορά; Εμείς θα, νομίζω όλος ο λαός…
Σ. Δεν το ακούτε πρώτη φορά από μένα. Δηλαδή, πώς να συγκρατήσεις ένα ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι στη χειρότερη στο 25%. Δηλαδή με 5%, ελέγχετε τους δρόμους και τις πλατείες, με 25% τι θα ελέγχετε;
Τ. Ναι αλλά η δημοκρατία δεν μπορεί να μη δεν έχει αντιπολίτευση. Έτσι δεν είναι;
Σ. Να έχει αντιπολίτευση, απλά λέω ποια είναι η δική σας πρόθεση…
Τ. Γιατί αν δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι ο Κασιδιάρης που θα δίνει χαστούκια στη Βουλή. έτσι δεν είναι; Λοιπόν…
Σ. Αντιπολίτευση θα έχει. Ε, αλλά λέω, ότι όπως λέτε εσείς οι στιγμές απαιτούν άμεσα να υπάρχει μια κυβέρνηση. (Τ. Ναι βέβαια.) Αυτό τι σημαίνει για τη δική σας συμπεριφορά;
Τ. Αυτό σημαίνει, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος πρέπει να αφήσουν τα παιχνιδάκια. Που με ευθύνη της διαπλοκής παίζεται τις τελευταίες μέρες, που θέλουνε οικουμενικές κυβερνήσεις, που θέλουνε αχταρμάδες οικουμενικούς, λες και δεν είναι αυτοί που τόσο καιρό μας λένε ότι είμαστε επικίνδυνοι και ξαφνικά θα ξαναζήσουμε το έργο της 6ης Μαΐου να λένε δε μπαίνουμε αν δε μπει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ή είμαστε επικίνδυνοι ή είμαστε ικανοί να κυβερνήσουμε..Πρέπει να μας απαντήσουν αυτό.
Σ. Να το ξεδιαλύνουμε αυτό; Είσαστε πρώτο κόμμα. Για να κάνετε κυβέρνηση χρειάζεστε το τρίτο κόμμα. Είναι σχεδόν δεδομένο αυτό. Έτσι; Χρειάζεστε το ΠΑΣΟΚ.
Τ. Αν είμαστε πρώτο κόμμα, εμείς θα διεκδικήσουμε να κάνουμε κυβέρνηση με τις δυνάμεις που είναι πιο κοντά σε μας. Με τις δυνάμεις τις Αριστεράς. Πρωτίστως.
Σ. ΔΗΜΑΡ. Τελεία.
Τ. Δε θα κάνουμε κυβέρνηση με τις δυνάμεις που αποτελούν μέρος του προβλήματος.
Σ. Δηλαδή με το ΠΑΣΟΚ δε θα κάνετε κυβέρνηση.
Τ. Λοιπόν, αν ο Βενιζέλος, η Διαμαντοπούλου ο Χρυσοχοϊδης και ο Λοβέρδος, έχουν υπαρξιακό πρόβλημα ζωής να ξαναγίνουν υπουργοί, να ψηφίσουν Σαμαρά να βγει πρώτος να τους κάνει υπουργούς. Εμείς δε θα τους κάνουμε. Να είμαι ξεκάθαρος.
Σ. Ναι. Άλλο κόσμο από το ΠΑΣΟΚ;
Τ. Τι εννοείτε άλλο κόσμο από το ΠΑΣOK;
Σ. Το λέω γιατί και η αριθμητική, ακόμα και η αριθμητική μάλλον δε βγαίνει, δηλαδή αν είσαστε πρώτο κόμμα, χρειάζεστε το τρίτο κόμμα.
Τ. Νομίζω ότι θα βγει. Και το λέω αυτό…
Σ. Γιατί συγγνώμη, ελπίζετε σοβαρά ότι η Παπαρήγα θα ψηφίσει μια κυβέρνηση του Τσίπρα;
T. Νομίζω ότι θα βγει η αριθμητική, γιατί πλέον οι δημοσκοπήσεις φανερώνουνε, ότι είτε η Νέα Δημοκρατία είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κυμανθούν σε υψηλά ποσοστά. Άρα δε θα είμαστε στο 17-19 που ήμασταν την προηγούμενη φορά. Έτσι; Το πρώτο κόμμα θα έχει πάνω από 135 βουλευτές. Άρα θα του υπολείπονται 15 βουλευτές για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Σ. Το έχετε πληροφορηθεί ότι οι ξένοι θα θέλουν από δω και πέρα και την υπογραφή σας, σε οποιαδήποτε σημαντική απόφαση.
Τ. Θέλουν αυτόγραφο δηλαδή. Ωραία να τους δώσω ένα αυτόγραφο.
Σ. Έτσι δε θα ναι; Δηλαδή αυτή η απόφασή τους να συμφωνούν τα δυο μεγάλα κόμματα, δε θα πάψει επειδή εσείς είστε μεγάλο κόμμα.
Τ. Νομίζω ότι οι ξένοι έχουνε πλήρως καταλάβει ποια είναι η στρατηγική μας, ποια είναι η στόχευσή μας και ποιες είναι οι πολιτικές μας θέσεις.
Σ. Δηλαδή στην περίπτωση που είσαστε δεύτερος, θέλω να πω. Μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, θα γίνει και με τη δική σας συμμετοχή; Ο Βενιζέλος μου το πε ξεκάθαρα. Δηλαδή, να ρθει και ο Τσίπρας, ανεξαιρέτως αν είναι δεύτερος…
Τ. Ο Βενιζέλος έχει τα προβλήματά του. Τι να κάνω τώρα εγώ;
Σ. Να ρθει στην Ευρώπη να κάνουμε την επαναδιαπραγμάτευση.
Τ. Δε μπορώ να τον βοηθήσω. Δηλαδή ο Βενιζέλος τι λέει; Με τις πλάτες του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ να είναι τσάμπα μάγκας αυτός. Έχασε το τρένο της επαναδιαπραγμάτευσης ο Βενιζέλος. Δεν την έκανε. Τώρα η επαναδιαπραγμάτευση ξεκίνησε στις 6 του Μάη. Με τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει και γίνει κυβέρνηση θα είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία για το λαό μας και για τους λαούς της Ευρώπης γιατί θα αλλάξει το πλαίσιο, εάν παρ’ελπίδα έχουμε μια κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία κατά τη γνώμη μου όμως κύριε Θεοδωράκη θα είναι μια παρένθεση χρονική γιατί η προοπτική διακυβέρνησης του τόπου από την αριστερά είναι αναπόφευκτη.
Σ: Σε πόσο καιρό βλέπετε εκλογές με την κυβέρνηση Σαμαρά;
Τ: Δεν μπορώ να το πω αυτό με βεβαιότητα. Θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό, από τη στάση και την συμπεριφορά των εταίρων. Δηλαδή εάν οι εταίροι εκμεταλλευτούν αυτήν την εξέλιξη για να συνεχίσουν στην ίδια αδιέξοδη πολιτική και επιμείνουν και πούνε ότι ωραία έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχασε ο ελληνικός λαός, θα συνεχίζουμε να τους τσακίζουμε, νομίζω ότι θα είναι θέμα λίγων μηνών.
Σ: Να σας πω, κυκλοφορείτε στην πόλη. Δηλαδή είσαστε στην Κυψέλη, τα γραφεία σας είναι σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, αυτό το μίσος που υπάρχει ακόμα και στου τοίχους της πόλης, δεν το διαβάζετε; Φασίστες εναντίων κάποιων, χουλιγκάνοι εναντίων κάποιων άλλων. Υπάρχει. Και έρχεστε εσείς μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα να πείτε ότι αύριο στην διαδήλωση ας πούμε της Χρυσής Αυγής ή στην διαδήλωση των τάδε χουλιγκάνων, δεν θα υπάρχουν ΜΑΤ. Δεν θα υπάρχουν ένοπλοι αστυνομικοί.
Τ: Κοιτάξτε να δείτε, εμείς θεωρούμε ότι το μίσος δεν αντιμετωπίζεται με μίσος. Αντιθέτως η βία γεννάει βία.
Σ: Δεν έχει ανάγκη προστασίας αυτή η πόλη;
Τ: Βεβαίως και έχει ανάγκη προστασίας, εμείς θέλουμε….
Σ: Είχαμε νεκρούς στην ΜΑΡΦΙΝ, η μολότοφ για κάποιους είναι ψωμοτύρι, πιστεύετε ότι όλα αυτά θα αλλάξουν εάν ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός;
Τ: Είδατε λοιπόν, που οι ένοπλοι αστυνομικοί δεν κατάφεραν να αποτρέψουν αυτά τα γεγονότα; Και όταν λέμε ένοπλους εμείς δεν εννοούμε, εμείς θέλουμε οι δυνάμεις οι οποίες επιχειρούν σε διαδηλώσεις, εκεί που είναι μάζες ανθρώπων, να μην είναι οπλισμένες με όπλα φονικά. Αυτό θέλουμε. Δεν λέμε παράλογα πράγματα. Ίσως η διαστρέβλωση αυτών που λέμε να τα κάνει παράλογα. Δεν είχαμε πει ποτέ, γιατί βγήκε ο κ. Μιχελάκης ο οποίος είναι σε ένα παραλήρημα διαρκές, ενός αντιπολιτευτικού λόγου, πιάνεται από τον ίσκιο του και από οτιδήποτε μπορεί να ειπωθεί, δεν είπαμε ποτέ ότι ο αστυνομικός που θα αντιμετωπίζει το έγκλημα δεν πρέπει να είναι οπλισμένος, αλίμονο. Ίσα, ίσα που πρέπει να προστατεύσουμε αυτά τα νέα παιδιά απέναντι στην εγκληματικότητα.
Σ: Αλλά κάποιες συνιστώσες το λένε και αυτό έτσι;
Τ: Άλλα όταν… καλά τώρα κ. Θεοδωράκη και κάποιες συνιστώσες της ΝΔ διαφόρων σαλταδόρων ακροδεξιών που έγιναν σύμβουλοι του κ. Σαμαρά λένε κι άλλα πράγματα. Τι να κάνουμε τώρα, εντάξει αυτά υπάρχουν στα μεγάλα κόμματα.
Σ: Τη λύση, με τους μετανάστες θα την δώσουν τα ταξιδιωτικά έγγραφα;
Τ: Τι λύση με τους μετανάστες θα τη, καταρχάς εγώ θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που η λύση δεν είναι εύκολη έτσι;
Σ: Ναι αλλά…
Τ: Άλλα την άμβλυνση των, την άμβλυνση του φαινομένου…
Σ: Εγώ νομίζω ότι υπάρχει μια επιπολαιότητα…
Τ: θα την δώσει, θα την δώσει…
Σ: Όχι μόνο σε εσάς, σε όλα τα κόμματα έτσι; Η Ελλάδα έχει φορτωθεί ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν μιλάμε την γλώσσα της ειλικρίνειας, δηλαδή εσείς λέτε θα τους δώσουμε ταξιδιωτικά έγγραφα. Δηλαδή τι; Πιστεύετε ότι θα μπουν στο αεροπλάνο και θα τους πούνε στην Γαλλία ελάτε επειδή σας δώσανε έγγραφα; Όχι.
Τ: Εντάξει δεν λέμε ακριβώς αυτό πάντως.
Σ: Αυτό λέτε. Ταξιδιωτικά έγγραφα.
Τ: Λέμε ότι θα επαναδιαπραγματευθούμε την συνθήκη του Δουβλίνο ΙΙ. Και θα πούμε στους ευρωπαίους εταίρους και σε αυτό το θέμα ότι Ε.Ε. σημαίνει αλληλεγγύη, δεν μπορείς να μας φορτώνετε την καυτή πατάτα επειδή είμαστε πύλη εισόδου και εσείς να είστε μια χαρά και εμείς να έχουμε γίνει αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. Και όταν περνάει κάποιος έξω να τον επαναπροωθείτε πίσω στην Ελλάδα. Αυτό είναι αδιανόητο. Από εκεί και πέρα, εγώ θέλω να είμαι ειλικρινής, αυτό το τεράστιο παγκόσμιο πρόβλημα, υπ΄ αριθμόν ένα πρόβλημα στον ΟΗΕ, εάν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες που το δημιουργούν δεν θα λυθεί. Έτσι; θα έχουμε ροές μεταναστών.
Σ: Σωστό είναι αυτό, αλλά αυτό δεν αφορά τα επόμενα 1- 2 χρόνια.
Τ: Πώς μπορεί να αμβλυνθεί όμως να δούμε τώρα, πως μπορεί να αμβλυνθεί.
Σ: Κάθε μέρα έχουμε 350 καινούργιους μετανάστες στην Αθήνα.
Τ: Πώς μπορεί να αμβλυνθεί; Επειδή πιστεύω δεν είναι αναποτελεσματικό να φτιάχνεις, δεν είναι αποτελεσματικό να φτιάχνεις φράχτες, στον Έβρο, διότι κάποιος που έχει κάνει 5.000 χλμ κακουχίας στον δρόμο, με κίνδυνο να πεθάνει, βρίσκει τρόπο να περάσει τον φράχτη. Ή κινδυνεύει να πνιγεί στο Αιγαίο και περνάει τελικά. Ένας από τους τρόπους, είναι τουλάχιστον να από-γκετοποιήσεις αυτές τις περιοχές της Αθήνας. Δηλαδή και το λέω αυτό διότι πια το πρόβλημα παίρνει και ταξικά χαρακτηριστικά, δεν είναι στην Εκάλη τα γκέτο, ή στη Γλυφάδα, είναι στον Αγ. Παντελεήμονα. Άρα πρέπει να δώσεις κίνητρα ανάπτυξης και ανάπλασης σε αυτές τις περιοχές και να φτιάξεις ανοιχτούς ξενώνες φιλοξενίας. Και για λόγους υγιεινής και των ίδιων των μεταναστών και των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί. Επιπλέον πρέπει να δώσεις άσυλο στους πρόσφυγες, ιθαγένεια σε αυτούς που μένουν για πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Γιατί εμείς θέλουμε ένα άλλο μοντέλο μετανάστη.
Σ: Όλη η Ευρώπη έχει βάλει ένα ποσοστό. Δηλαδή σε μία πολυκατοικία μπορείς να έχεις πόσους καινούργιους, 10 – 20- 30;
Τ: Ναι αλλά το καταλαβαίνω αυτό που λέτε. Αλλά, πως το αντιμετωπίζεις είναι το ερώτημα. Το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λέτε.
Σ: Μα βάλανε και οι Ιταλοί κομμουνιστές είχαν βάλει ποσοστό δηλαδή ότι σε κάθε χώρα…
Τ: Ναι βάλανε άλλα πως το αντιμετωπίσανε; Δεν το αντιμετωπίσανε.
Σ: Σε κάθε χώρα…
Τ: Στην Ιταλία φτιαχτήκαν ομάδες Χρυσής Αυγής αντίστοιχες, των εκεί νεοφασιστών και δέρνανε όποιον είχε διαφορετικό χρώμα και περπατούσε στους δρόμους. Εάν εκεί οδηγηθούμε και στην Ελλάδα νομίζω ότι θα είμαστε σε μια χώρα ζούγκλα. Σε μια κοινωνία ζούγκλας. Και νομίζω ότι επειδή ακριβώς οι Έλληνες, έχουν μια άλλη κουλτούρα και άλλες πολιτισμικές αξίες και δημοκρατικές παραδόσεις, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε αυτά τα φαινόμενα. Και η ακροδεξιά ατζέντα του κ. Σαμαρά, δίνει θάρρος στην Χρυσή Αυγή. Για αυτό σας έλεγα ότι τρομάζω με την ιδέα μιας κυβέρνησης ΝΔ με όλους αυτούς τους ακροδεξιούς σαλταδόρους υπουργούς και με την Χρυσή Αυγή στη Βουλή.
Σ: Η αδιαφορία βέβαια στα προβλήματα στον Αγ. Παντελεήμονα, δίνει και αυτή έδαφος στην Χρυσή Αυγή έτσι;
Τ: Ναι αλλά δεν νομίζω ότι εμείς μπορεί να κατηγορηθούμε για αδιαφορία, ενδεχομένως για μία….
Σ: Υπήρχε μια περίοδος που…
Τ: Για μία περίοδο…
Σ: Δεν είχατε ακούσει τόσο πολύ….
Τ: Όχι, όχι. Εμείς αντιθέτως ασχοληθήκαμε με το…
Σ: ...τον τρόμο.
Τ: ...πρόβλημα, αλλά τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ στην χώρα γίνονται εδώ και μια εικοσαετία και στηρίζονται από την Αριστερά…
Σ: Καλά είναι τα φεστιβάλ.
Τ:... προσπάθησαν να αναδείξουν το πρόβλημα, προσπάθησαν να δείξουν ότι…
Σ: Δεν αρκούν όμως.
Τ: Αλλά ίσως αν μπορεί κάποιος να μας κατηγορήσει για κάτι, είναι για το γεγονός ότι μείναμε στην ουμανιστική φιλοσοφία αντιμετώπισης και δεν είδαμε εξαρχής και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πολίτης που βρίσκεται μέσα στις γκετοποιημένες περιοχές. Και τους παραδώσαμε αυτούς τους ανθρώπους, εντός εισαγωγικών ας πούμε, στις νεοναζιστικές οργανώσεις και στην Χρυσή Αυγή. Ενώ είναι άνθρωποι που ανήκουν στην εργατική τάξη, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που δεν είναι κατά ανάγκη ρατσιστές. Για αυτό εντάξει, έχουμε και εμείς βεβαίως τις ευθύνες μας, αλλά τα τελευταία χρόνια είμαστε οι πρώτοι που αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα. Γιαούρτια στον Αγ. Παντελεήμονα δικά μας στελέχη φάγανε γιατί είχαν το θάρρος και πήγαν εκεί. Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Σ: Ο Αλαβάνος.
Τ: Και η Πορτάλιου. Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Δεν νομίζω ότι μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς για μια αφ΄υψηλού αντιμετώπιση τα τελευταία χρόνια και στο κάτω -κάτω έχουμε προτάσεις ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, ε δεν μπορούμε να μπούμε σε αυτήν την ακροδεξιά αντίληψη, που δεν λύνει πρόβλημα, αναπαράγει το πρόβλημα. Το ξεκίνησε ο Σαρκοζί στην Γαλλία και το υιοθέτησε τώρα και ο κ. Σαμαράς στην Ελλάδα.
Σ: Ακούσατε τι είπε ο κόκκινος Ντάνι για εσάς;
Τ: Όχι, κάτι διάβασα, αλλά δεν, δεν, το… Όχι για μένα για την Αριστερά στην Ελλάδα.
Σ: Ότι υπάρχει ένας τρίτος δρόμος ανάμεσα στην ανοησία του Μνημονίου και στην τρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Και αν είναι να πείσεις τον ελληνικό λαό να επιλέξει ένα από τα δύο είναι σαν να του λες, να αυτοκτονήσεις με όπλο ή με τσεκούρι;
Τ: Καταρχάς έχω την αίσθηση ότι δεν ήταν καθόλου ενημερωμένος για τις θέσεις μας. Ήταν ενημερωμένος από αυτά που κάποιοι καλοθελητές έσπευσαν να του πούνε για εμάς. Ότι λέμε

https://youtu.be/emIqbeaLuz4
https://youtu.be/0QkvD39Gn3k

Ψυχανάλυση ενός Αλέξη
του Δημήτρη Καμπουράκη


Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την αρχηγία του Συνασπισμού υπό την σκέπη του Αλέκου Αλαβάνου. Όταν συγκρούστηκε με τον μέντορα του, όλοι πίστεψαν ότι «ο μικρός» θα κατέρρεε μέσα στις τάσεις, τις αντιθέσεις, τις φιλοδοξίες και τα διαρκή συνέδρια ενός μονίμως αυτό-ταλανιζόμενου και θνησιγενούς πολιτικού σχηματισμού. Αυτός όμως άντεξε και μέσα στα επόμενα χρόνια κατάφερε όσα δεν μπόρεσαν η Δαμανάκη, ο Κωνσταντόπουλος, αλλά και ο ίδιος ο Αλαβάνος.

Τη μακρά περίοδο διαδηλώσεων και επεισοδίων στους δρόμους, με αποκορυφώσεις το άρθρο 16, τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, τον θάνατο των τριών της Μαρφίν και τις πρόσφατες λεηλασίες του κέντρου, ο Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε αφόρητες πιέσεις. Το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και τα μέσα ενημέρωσης τον στρίμωξαν να μεταβάλλει τις θέσεις του, οι οποίες ακροβατούσαν ανάμεσα στην πλήρη πολιτική στήριξη των κινημάτων και τη λεκτική άρνηση της περιστασιακής ακραίας βίας τους. Αν και ήταν ορατός ο κίνδυνος πολιτικής και κοινωνικής απομόνωσης του από τους φοβισμένους «νοικοκυραίους», αυτός αντιστάθηκε. Επέμεινε σε μια φαινομενικά αυτοκαταστροφική γραμμή και τελικά του πέρασε.

Όταν αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Φώτης Κουβέλης μαζί με τους περισσότερους θεωρούμενους «σοβαρούς» και «ρεαλιστές», ο Αλέξης Τσίπρας κινδύνευσε να απομείνει αρχηγός ενός πολιτικού συνονθυλεύματος ακροαριστερών γκρουπούσκουλων. Αν και η λογική έλεγε ότι θα ‘πρεπε να λειάνει τον πολιτικό του λόγο για να «μαζικοποιήσει» την αποδοχή του, αυτός όχι μόνο δεν το έκανε αλλά τον όξυνε ακόμα περισσότερο. Τελικά, η ΔΗΜΑΡ δεν κατάφερε να καταλάβει τον κοινό πολιτικό τους χώρο και έβαλε πλώρη για τους δυσαρεστημένους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε αλώβητος.

Μετά την εκτίναξη του στις εκλογές της 6ης Μάη και την ανάδειξη του σε κεντρικό παίκτη, ο Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε ξανά σφοδρές πιέσεις να ελαστικοποιήσει τη βασική του θέση για άμεση και μονομερή καταγγελία του μνημονίου, από την οποία υποτίθεται ότι θα προέρθει η επιστροφή στη δραχμή. Οι πιέσεις ήταν από σύσσωμο το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από μερίδα στελεχών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Η ταλάντευση που εμφανίστηκε στον δημόσιο λόγο του κόμματος τις πρώτες βδομάδες, δεν φάνηκε να επηρεάζει τον αρχηγό του. Τελικά στο κυβερνητικό του πρόγραμμα, ο Αλέξης δεν κούνησε ρούπι από την αρχική του θέση. Επί του παρόντος, η απήχηση αυτής της επιλογής, εκτιμάται ως παραπάνω από θετική.

Σε τι συμπεράσματα οδηγεί αυτή η πορεία; Μήπως ο Αλέξης Τσίπρας ακολουθεί ένα είδος μανιέρας που ως τώρα δεν τον πρόδωσε, η οποία συνοψίζεται στο «χαράζω μια σκληρή γραμμή και την ακολουθώ ως το τέλος, ο κόσμος να χαλάσει»; Μήπως διαθέτει τόσο στέρεα πολιτική και ιδεολογική συγκρότηση, που καμία έξωθεν πίεση δε μπορεί να την κλονίσει; Μήπως έχει την εξαιρετική ικανότητα να αφουγκράζεται τις υπόγειες κοινωνικές μετατοπίσεις, διαπερνώντας την παραμορφωτική κρούστα που φτιάχνουν οι κυρίαρχοι ιδεολογικοί μηχανισμοί; Μήπως προΐσταται μιας τόσο άρτιας πολιτικής ομάδας που επεξεργάζεται σωστά τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα και τον τροφοδοτεί με μια αποτελεσματική γραμμή; Ή μήπως όλα τα παραπάνω είναι μπούρδες και όσα πέτυχε ήρθαν τυχαία, απλώς και μόνο επειδή καβάλησε το κύμα της κρίσης; Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια συμπαντική συνομωσία εύνοιας του Αλέξη και μετατροπής του σε Μίδα της πολιτικής, που ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός;

Κανένας δεν μπορεί ν’ απαντήσει με βεβαιότητα σ’ αυτά τα ερωτήματα. Μόνο να διατυπώσει ακόμα περισσότερα μπορεί, καθώς η σαρωτική πορεία του Αλέξη τον οδηγεί (σ’ έναν μήνα ή σε δυο χρόνια) στην ανάληψη καθοριστικών για τον τόπο αξιωμάτων και ευθυνών. Ασφαλώς έδειξε σημεία πολιτικής ανωριμότητας κατά καιρούς (αυτό με τα πυρηνικά ήταν ατυχέστατο), ήταν όμως σε δευτερεύοντα θέματα που δεν τον επηρέασαν.

Αντιθέτως, στα βασικά και καθοριστικά έδειξε θαυμαστή πολιτική διορατικότητα. Η επιλογή της «κυβερνητικής αριστεράς» πριν την 6η Μαΐου, δεν ήταν τόσο απλή όσο μοιάζει εκ’ των υστέρων. Όταν την ξεκίνησε (με την εκλογική αριθμητική εναντίον του) έμοιαζε να την πιστεύει μόνο ο ίδιος και ήταν ορατός ο κίνδυνος να τον πάρουν στο ψιλό λόγω μικρομεγαλισμού. Εν’ ολίγοις, ως σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε το μεγάλο λάθος, αντίθετα όσες φορές έριξε τα ζάρια, έφερε εξάρες.

Όλα τούτα, δεν προδικάζουν υποχρεωτικά μια εξ ίσου επιτυχημένη μελλοντική πορεία του. Αν η συνέπεια του Αλέξη είναι αποτέλεσμα ιδεολογικών εμμονών του και όχι ανάλυσης των δεδομένων, τότε η μεταφορά αυτών των εμμονών στην διακυβέρνηση του τόπου μπορεί πράγματι να καταλήξει άσχημα. Αν όμως διακρίνει πρώτος αυτά που οι άλλοι θα δουν πολύ αργότερα, τότε μπορεί να κάνει θαύματα.

Από την άλλη, όποιος αποδεικνύεται καταφερτζής για τον πολιτικό του χώρο δεν σημαίνει ότι είναι εξ ίσου ικανός να βοηθήσει τη χώρα του, καθώς συχνά η κομματική πολιτική γίνεται σε βάρος της εθνικής πολιτικής. Πλην, η κομματική ικανότητα δεν είναι εκ προοιμίου αρνητική και κατακριτέα. Στο τέλος-τέλος, ποιος θα παραδώσει τη χώρα του σε χέρια που είναι ανίκανα να βοηθήσουν το ίδιο τους το σπίτι;

Έτσι που ήρθαν τα πράγματα, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να μελετηθεί με ψυχρό μάτι. Διότι υπάρχουν υψηλές πιθανότητες να είναι συμμαχικός πρωθυπουργός στις 18 Ιούνη του 2012, είτε συντριπτικές πιθανότητες να είναι αυτοδύναμος πρωθυπουργός τον Ιούνη του 2013. (Ένα κόμμα που διαθέτει τους μισούς ψηφοφόρους μέχρι 30 χρονών με αντιπάλους να κυνηγάνε τους νέους με το ντουφέκι, είναι καταδικασμένο να κυβερνήσει). Δεν χρειάζονται ούτε δοξαστικοί, ούτε κινδυνολογία, ούτε πανικός. Προσεκτική ανάλυση χρειάζεται, για να αντιληφθούμε τι είδους φάτσα είναι αυτός ο τύπος που εισέβαλε ξαφνικά στο πολιτικό μας προσκήνιο. Και η ανάλυση αυτή να απαντήσει σε ερωτήματα της κοινής λογικής:

Η ως τώρα εμμονή του στις πιο άκαμπτες θέσεις, οφείλεται σε μια υγιή συνέπεια ή σε ιδεολογικές παρωπίδες; Αρνήθηκε να διαπραγματευτεί οτιδήποτε μέχρι σήμερα, διότι δεν χρειάστηκε ή διότι αρνείται τη ίδιας την έννοια της διαπραγμάτευσης; Η έλλειψη εμπειρίας και η προφανής ρηχότητα των πολιτικών του γνώσεων, συμπληρώνονται από το εξαιρετικά σοβαρό προσόν του πολιτικού ενστίκτου; (Ο Παπανδρέου είχε εμπειρία, αλλά δεν κατάλαβε ούτε τα προφανή. Ο Σαμαράς έχει γνώσεις και εμπειρία, όμως το πολιτικό του ένστικτο τον οδηγεί σε συνεχή λάθη).

Έχοντας, λοιπόν, ξεκινήσει ως εκπρόσωπος των συνιστωσών, ως τώρα εξάγει την άποψη τους προς τον κόσμο. Με εκατομμύρια ψηφοφόρους πίσω του, θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει τη άποψη του κόσμου στις συνιστώσες ή θα αποδειχθεί αιχμάλωτος τους; Παίρνοντας τη χώρα στην πλάτη του, την κρίσιμη στιγμή θα αποφασίσει άλμα στο κενό (ελπίζοντας ότι ο γκρεμός θα είναι δύο και όχι χίλια δύο μέτρα βάθος) ή θα εγγυηθεί σταθερά την ασφάλεια της, ακόμα κι όταν ακροπατά;

Ως χαρακτήρας (δεν τον έχω συναναστραφεί διόλου) είναι δημοκρατικός ή κρυφά αυτοκρατορικός; Θα είναι πρώτα άνθρωπος της χώρας ή πρωτίστως άνθρωπος των συντρόφων του; Σε κάθε καίρια πράξη του, θα σκέφτεται ότι λογοδοτεί στην ελληνική ιστορία ή στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ;

Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς πάνω στα κάρβουνα της κρίσης και της ιστορίας.


protagon.gr




■

Οι μηνύσεις του Mr MIG κατά Τσίπρα στο αρχείο, η αγωγή στο ψυγείο

Μια εισαγγελική διάταξη περιγράφει την ανάμειξη της MIG στην πώληση του ΟΤΕ


Το μπούμερανγκ του κ. Βγενόπουλου
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ


Οσος θόρυβος δημιουργήθηκε πριν από δύο χρόνια με την ανακοίνωση του Ανδρέα Βγενόπουλου ότι καταφεύγει στην Δικαιοσύνη εναντίον του Αλέξη Τσίπρα για τις δηλώσεις του σχετικά με την εξαγορά του ΟΤΕ, τόση σιωπή φαίνεται να συνοδεύει την εξέλιξη της υπόθεσης. Την περασμένη Πέμπτη εκδικαζόταν στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών η αγωγή με την οποία ο πρόεδρος της Marfin ζητούσε από τον πρόεδρο του ΣΥΝ ένα εκατομμύριο ευρώ. Τελικά η δίκη ματαιώθηκε με πρωτοβουλία του ενάγοντος επιχειρηματία.

Είχε προηγηθεί η απόρριψη της μήνυσης του κ. Βγενόπουλου με διάταξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών Ιωάννη Σακκά (14.4.2010), ο οποίος την έθεσε ως αβάσιμη στο αρχείο. Την απόφαση αυτή επικύρωσε η Εισαγγελέας Εφετών Ολγα Σμυρλή (17.7.2010), απορρίπτοντας τη σχετική έφεση του επιχειρηματία.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το σκεπτικό του Εισαγγελέα Πρωτοδικών, στο οποίο περιγράφεται η εμπλοκή της εταιρείας στην αγοραπωλησία των μετοχών του ΟΤΕ στο χρηματιστήριο, την κρίσιμη περίοδο της μεταβίβασής του στην Deutsche Telekom.

Καταρχήν για τη δήλωση του κ. Τσίπρα ότι «Επιχειρηματικοί όμιλοι αγοράζουν αέρα και πουλάνε αέρα», ο Εισαγγελέας θεωρεί ότι «αποτελεί αυτοτελή πρόταση-δήλωση και στο περιεχόμενο αυτής δεν προσδιορίζεται προσβλητικά ειδικά κατ’ όνομα η εγκαλούσα ανώνυμη εταιρία MIG και συνεπώς η πρόταση αυτή αποτελεί έκφραση έντονης κριτικής και αξιολόγησης περί του τρόπου που επιχειρηματικοί κύκλοι κινούνται στην αγορά του ελληνικού χρηματιστηρίου προς επιδίωξη κέρδους, και τούτο βασίζεται στο πασίδηλο ότι στην κοινωνία υπήρχε έντονη η πεποίθηση περί του ελληνικού χρηματιστηριακού σκανδάλου του 1999 για το οποίο, κατά πασίδηλο, υπήρξαν έντονοι δημόσιοι διαξιφισμοί στη Βουλή και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γνωστοί στον εγκαλούντα αλλά και στους μάρτυρες».

Οσο για τη δήλωση του προέδρου του ΣΥΝ ότι «Η μετοχή του κυρίου Βγενόπουλου στο χρηματιστήριο είχε 18 ευρώ και την πουλάνε 26», ο Εισαγγελέας στη διάταξή του θεωρεί ότι «αναφέρεται καταφανώς: α) στην τιμή της μετοχής του ΟΤΕ που είχε την ίδια ημέρα περίπου τα 18 ευρώ στο Χρηματιστήριο Αθηνών και αυτό ήτο αληθές γεγονός, β) στην απόκτηση μετοχών του ΟΤΕ από εταιρία όπου συμμετείχε και διοικούσε ο κύριος Βγενόπουλος, και κατά παραδοχή του οποίου είναι η εγκαλούσα εταιρία MIG, ήτοι περιστατικό αληθές, καθώς στην έγκληση δηλώνεται ότι η εταιρία αυτή είχε πράγματι αγοράσει μετοχές του ΟΤΕ σε σημαντική ποσότητα με μέση τιμή αγοράς 23,89 ευρώ ανά μετοχή».

Ειδικά για τη φράση «την πουλάνε 26 ευρώ», ο Εισαγγελέας θεωρεί ότι πρόκειται για «αληθές περιστατικό», εφόσον «το Ελληνικό Δημόσιο ήθελε να πωλήσει τις μετοχές του στον ΟΤΕ στην τιμή των 26 ευρώ/μετοχή, τη στιγμή που η τιμή στο Χρηματιστήριο Αθηνών ήταν 18 ευρώ. Αυτό κατά την κοινή λογική σήμαινε εκτίναξη προς τα άνω της τιμής του ΟΤΕ στην χρηματιστηριακή αγορά, από 18 ευρώ προς την τιμή των 26 ευρώ, αφού το Ελληνικό Δημόσιο ως μεγαλομέτοχος, δεν θα πωλούσε φθηνότερα τις μετοχές του ΟΤΕ στην ενδιαφερόμενη γερμανική εταιρία και συνακόλουθα υπό την κάλυψη αυτής της ενέργειας του Ελληνικού Δημοσίου, οιοσδήποτε επιχειρηματικός όμιλος είχε μετοχές εκείνη την ημέρα ακριβότερες των 18 ευρώ, όπως εν προκειμένω η εταιρία MIG με μέση τιμή απόκτησης 23,89 ευρώ /μετοχή του ΟΤΕ, καταφανώς ελάμβανε στήριξη μη απώλειας κεφαλαίων από την αγορά μετοχών ΟΤΕ αλλά και αποκόμισης κερδών σε περίπτωση πώλησης των μετοχών ΟΤΕ, καθώς και άμεση ψυχολογική στήριξη να αγοράσει μετοχές του ΟΤΕ στα 18 ευρώ/μετοχή και να τις πωλήσει είτε αυθημερόν με κέρδος εκμεταλλευόμενος τη διακύμανση ανόδου της τιμής της μετοχής του ΟΤΕ, πριν ακόμα καταβάλει το ποσόν της αγοράς ή εντός τριημέρου της συναλλαγής και πριν την καταβολή του τιμήματος της αγοράς μετοχών (ενέργεια χαρακτηρισμένη στην χρηματιστηριακή αγορά ως αέρας). Η κατά τα ανωτέρω δημόσια στήριξη και ώθηση της τιμής της μετοχής του ΟΤΕ από 18 ευρώ προς την τιμή των 26 ευρώ, ολοφάνερα θα έδινε σημαντικά κέρδη στους έχοντες μετοχές ΟΤΕ, όπως εν προκειμένω στην εταιρία MIG».

Η φράση, τέλος, του Αλέξη Τσίπρα ότι «Θα δώσουμε όλοι τη μάχη για να ξεσκεπάσουμε την απάτη», κατά τον εισαγγελικό λειτουργό «αποτελεί συμπέρασμα, αποτέλεσμα κρίσης - συλλογισμού του εγκαλουμένου ότι εν προκειμένω υπό τα ανωτέρω αληθή δεδομένα στη χρηματιστηριακή αγορά υπήρχε κάτι το ύποπτο, απατηλό, ήτοι παρεμβατική συμπεριφορά που διαστρέβλωνε την φυσιολογική ροή της χρηματιστηριακής τιμής της μετοχής του ΟΤΕ με τάση εκτίναξης αυτής από τα 18 ευρώ στα 26 ευρώ, ήτοι διαφορά σημαντικού κέρδους κατά 8 ευρώ ανά μετοχή στην τιμή της 27.3.2008 και καταφανώς προκαλούσε δεδικαιολογημένο δημόσιο ενδιαφέρον του εγκαλουμένου, ως προέδρου-αρχηγού πολιτικού σωματείου-κόμματος και ενδιαφερομένου για το δημόσιο συμφέρον και τα κοινά πράγματα, να εκδηλώσει τις ανωτέρω απόψεις του, για τις οποίες καταμηνύθηκε».

Και το τελικό συμπέρασμα της απόφασης είναι ότι «οι δηλώσεις του εγκαλουμένου δεν μπορούσαν να βλάψουν την εμπιστοσύνη του κοινού ειδικά στην εταιρία MIG και γενικά στις επιχειρήσεις της και εν προκειμένω στην επένδυση στις μετοχές του ΟΤΕ, αλλά αντιθέτως απεκάλυπταν, τελικώς εκ του αποτελέσματος στην χρηματιστηριακά αγορά, έξυπνη πρόβλεψη και επενδυτική ικανότητα της εταιρίας MIG τοποθέτησης στις μετοχές του ΟΤΕ, αφού για την εγκαλούσα με τιμή πώλησης της μετοχής του ΟΤΕ στα 26 ευρώ θα συνεπάγετο γι’ αυτήν κέρδος 206.000.000 ευρώ».



www.iospress.gr

Αλαζονική άποψη; Δεν θα το έλεγα ακριβώς, γιατί τα επιχειρήματα του αρθογράφου έχουν βάση και λογική... Ε, δεν γίνεται μονά ζυγά δικά τους.
Ως εδώ...

@radical30

------------------


Το πειραματόζωο τώρα είναι η Ευρώπη !

του Κ. Καλλωνιάτη


Αλλάξανε οι καιροί, καιρός ν’ αλλάξουν και οι ρόλοι. Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα (αλλά και στη Γαλλία), με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε καταλύτη των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στη χώρα, σε συνδυασμό με την σχετική αυτονομία της ισπανικής κρίσης και την ύφεση που έχει ενσκήψει στη Γηραιά Ήπειρο, αμφισβητεί ευθέως και τείνει να μεταβάλλει – αν όχι να ανατρέψει – την κυρίαρχη ευρωπαϊκή στρατηγική του δημοσιονομικού συμφώνου και της διαρκούς εισοδηματικής λιτότητας που επέβαλε η γερμανική και ευρωπαϊκή οικονομική ολιγαρχία στους λαούς των χωρών-μελών.

Το πειραματόζωο τώρα δεν είναι η Ελλάδα, που αντιδρά και μαίνεται κατά των συνεχών, μονομερών, εξωπραγματικών και αναποτελεσματικών θυσιών στο βιοτικό της επίπεδο, αλλά η Ευρωζώνη της χρηματοπιστωτικής ελίτ, που βλέπει τα σχέδια της για "δημοσιονομικό νοικοκύρεμα" να απειλούνται θανάσιμα από την αναζωπύρωση της κρίσης και την εξάντληση της κοινωνικής ανοχής.

Αν ο Τσίπρας προκαλεί την γερμανική οικονομική ορθοδοξία, δεν είναι επειδή εμποδίζει τον σχηματισμό μιας πειθήνιας στο μνημονιακό καθεστώς οικουμενικής κυβέρνησης σωτηρίας ή γιατί απειλεί να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ, αλλά γιατί εκφράζει ενεργητικά και δραστήρια, όχι μόνο τη θέληση των ελλήνων αλλά και την ανάγκη των ευρωπαίων να μεταβάλλουν την αυστηρά ταξική πολιτική των οικονομικών προσαρμογών και μεταρρυθμίσεων σε βάρος της Ευρώπης των λαών, της ανάπτυξης και του κοινωνικού κράτους.

Το πρόβλημα δεν είναι να σχηματισθεί στην Ελλάδα απλώς μία κυβέρνηση συνεργασίας για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, αλλά να σχηματισθεί μία βιώσιμη και συνεκτική (καθότι στηριγμένη σε προγραμματική συμφωνία) κυβέρνηση που να διαπραγματευτεί ρεαλιστικά αλλά και δυναμικά την αλλαγή οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα και δυνητικά στην Ευρώπη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση πέντε σημείων για τη διαμόρφωση προγραμματικής βάσης, σε μία πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας. Διαφωνίες μπορεί να υπάρχουν, όμως δεν ακούστηκε κάποια εναλλακτική αντιπρόταση από τα άλλα κόμματα. Ακόμη και η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη που συμφώνησε στα 4 από τα 5 σημεία (θεωρώντας το ζήτημα των τραπεζών συζητήσιμο), διολίσθησε στην καταγγελία του κ. Τσίπρα για αδιαλλαξία και αλαζονεία επειδή τηρεί προσχηματική στάση στο ζήτημα της συνεργασίας επιδιώκοντας νέες εκλογές.

Αν όμως δεν υπάρχει πολιτική συμφωνία, σε ποια σημεία θα βασιστεί η αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου με την τρόικα, τότε σε τι οικουμενική κυβέρνηση να προσβλέπει κανείς ; Στη πρώτη αντίσταση και διαπραγματευτική δυσκολία θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα εν μέσω διαφωνιών των συνιστωσών της.

Αντίθετα, η νέα προσφυγή στις κάλπες θα ενισχύσει τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, κορυφαία των οποίων είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να έχει την πλέον κατάλληλη λαϊκή νομιμοποίηση και στήριξη στα όσα θα ζητήσει και θα συζητήσει με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο να αλλάξουν.

Ας μην υποκύπτουμε τόσο εύκολα στις απειλές και τους καλλιεργούμενους φόβους περί του αμετάβλητου του Μνημονίου και την αυτόματη εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ, εφόσον αυτή εμμείνει στην αλλαγή του. Μία σοβαρή ανάλυση κόστους/οφέλους για το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της Ελλάδας από την Ευρώπη θα έδειχνε πως η ευρωπαϊκή ζημιά θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από το όποιο όφελος αποκομιζόταν.

Γιατί, η Ελλάδα έχει στρατηγική σημασία ενεργειακά, γεωπολιτικά και στρατιωτικά για την Ευρώπη, γιατί, το πλήγμα στην οικονομική φερεγγυότητα, αξιοπιστία και ισχύ της Ευρώπης θα ήταν καίριο, σε περίπτωση που αδυνατούσε να στηρίξει ένα κράτος-μέλος της, και γιατί, η εξασθένιση της δημοκρατίας, από την αδυναμία σεβασμού της λαϊκής ετυμηγορίας σε μία χώρα καθώς και από την ανικανότητα αποκατάστασης της στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης και ισορροπίας στην κατανομή των βαρών, θα ενέτεινε τις φυγόκεντρες πολιτικές δυνάμεις απειλώντας τη βιωσιμότητα του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Τέλος, γιατί η κρίση είναι συστημική, έχει ήδη απλωθεί σε όλη την Νότια Ευρώπη και ένα ελληνικό ναυάγιο θα σήμαινε την ακαριαία επιδείνωση της σε όλες τις άλλες προβληματικές οικονομίες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, καλό είναι να εκλείψουν οι αφορισμοί και τα αναθέματα, να πάμε σε νέες εκλογές και με ενισχυμένες τις πολιτικές δυνάμεις μιας εναλλακτικής πολιτικής, να πάμε σε μία δύσκολη αλλά υποχρεωτική αναδιαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.

Ο κανόνας συμβίωσης και επιβίωσης στην ΕΕ ήταν πάντα ο συμβιβασμός.
Το ίδιο πρέπει να επιδιωχθεί και τώρα. Αλλά με αμοιβαίες υποχωρήσεις, όχι όπως το Μνημόνιο που έριξε όλα τα βάρη στον λαό.

Μέχρι τώρα δοκιμαζόταν η Ελλάδα προκειμένου να κερδηθεί χρόνος για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Τώρα ήλθε η στιγμή να δοκιμασθεί η Ευρώπη, με αφορμή την Ελλάδα, προκειμένου να μην διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και η κοινοτική αλληλεγγύη.

Πρόβα Ορχήστρας
του Άρη Δαβαράκη Σχόλια


Η Πέμπτη ήταν μια πολύ καλή μέρα επικοινωνιακά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Δραγασάκης, το πρωί, με τις διευκρινίσεις του (την επανατοποθέτησή του με σαφέστερα λόγια) επί των μνημονίων και του τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν εκλεγεί στην πρώτη θέση, πάρει το μπόνους των 50 βουλευτών (που για άλλους φτιάχτηκε κι άλλος θα το χαρεί τελικά, όπως πολύ συχνά συμβαίνει στη ζωή) και …αναγκαστεί να κυβερνήσει, λειτούργησε πολύ θετικά στο, εκκρεμές ακόμα, σώμα των αναποφάσιστων – που είναι πολλοί.

Και η παρουσία του κ. Γιώργου Σταθάκη (αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης) ως εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στο δελτίο του MEGA το ίδιο βράδυ, άφησε σε πολλούς «συμπαθούντες τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και λίγο ανησυχούντες» τις καλύτερες από τις εντυπώσεις. Σαφής, με νέες διατυπώσεις, χαμογελαστός όταν έπρεπε, προσγειωμένος, ακούστηκε και «έγραψε» πολύ θετικά.

Οι περιβόητες «συνιστώσες», τα πολλά πρόσωπα δηλαδή ενός συνασπισμού που βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις του κοινοβουλίου μέχρι το βραδάκι της Κυριακής 6ης Μαΐου, αρχίζουν να συντονίζονται με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο και να μας πείθουν πως προσεγγίζουν όλο και πιο υπεύθυνα και ψύχραιμα τις ευθύνες που, κανείς δεν ξέρει, αλλά δεν είναι πια καθόλου απίθανο, να τους αναθέσει ο ελληνικός λαός, στην δύσκολη αυτή στροφή της Ιστορίας.

Οι πρώτοι, ο κ. Στρατούλης, ο κ. Μπαλάφας, ο υπεύθυνος για τα οικονομικά του «κόμματος» με τα ωραία άσπρα μαλλιά (!) - και άλλοι που δεν πρόλαβα να συγκρατήσω το όνομά τους (αλλά σιγά-σιγά μπαίνουν στην καθημερινότητά μας), έφαγαν το περισσότερο ξύλο αφού ήταν οι μπροστάρηδες μιας πραγματικά πολύ δύσκολης προσπάθειας : Φαίνεται πως οι οδηγίες του μαέστρου (ναι, τον Αλέξη Τσίπρα εννοώ) απέδωσαν καρπούς. "Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν" και όλες τις συνιστώσες να εκφραστούν όπως θέλουν δημόσια στα τηλεπαράθυρα και τις συνεντεύξεις.

Δεν κινδυνεύουμε από τίποτα γιατί στον καθέναν από μας ο κόσμος αναγνωρίζει ένα κομμάτι του εαυτού του και αυτό έχει σημασία, αυτό μένει – οι αστοχίες και τα λάθη, μερικές υπερβολικές κορώνες, ακόμα και τα χοντρά «φάουλ» ξεχνιούνται εύκολα. Αλλά ο κάθε ψηφοφόρος που κερδίζεται (ακόμα και κατά λάθος!) από το κάθε «λάθος», προστίθεται στην δυναμική που είναι ισχυρή (δόξα τω Θεώ λέω εγώ εδώ) και βγαίνει μέσα από τον κόσμο - όχι πια από την χειραγώγησή του από τα ΜΜΕ και τους «καναλάρχες» ή τα μεγάλα κεφάλια των εκδοτικών συγκροτημάτων που επί εποχής (ήδη παρελθούσης) των δύο «μεγάλων κομμάτων» ανέβαζαν και κατέβαζαν όχι μόνο κυβερνήσεις αλλά και πολλά άλλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με διακριτικό μαέστρο τον πολύ χαρισματικό του αρχηγό κάνει αυτή τη στιγμή μια Πρόβα Ορχήστρας – και κάποιες αρμονικές έχουν αρχίσει ήδη να ξεχωρίζουν ισοφαρίζοντας –σχεδόν - τα πολλά λάθη και τις υπερβολές που, όπως ήταν φυσικό, ξέσπασαν τις πρώτες ώρες, μέρες -(την Κυριακή τρείς εβδομάδες)- της «Ανατροπής». Όσο θα συνεχίσουν να ενημερώνονται, να «χαλαρώνουν» όντας πάντα σε εγρήγορση και να κατεβάζουν τους τόνους, οι διάφορες «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ θα δέσουν σε μια ορχήστρα που θα παράγει πιά ένα ήχο εντελώς καινούργιο, πρωτοπαρουσιάζοντάς μας και ένα… «άπαιχτο» έργο σε παγκόσμια πρεμιέρα: Την Αριστερά στην εξουσία μιας ευρωπαϊκής χώρας με τεράστιο δημοσιονομικό και οικονομικό, χοντρό πρόβλημα!

Τα έχουμε δει όλα από τους προηγούμενους, τους πασοκονουδού. Δεν περιμένουμε απ’ αυτούς καμία έκπληξη – ξέρουμε πιά τις αποδόσεις καθενός. Και η «Πρόβα Ορχήστρας» καθ’ οδόν προς το μπόνους της πρωτιάς, πρέπει να το ομολογήσουμε συμπαθούντες και μη, πάει απρόσμενα καλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ από «συνασπισμός» γίνεται κόμμα και ο κάθε ….σολίστας εντάσσεται σωστά στη ορχήστρα, με ελευθερία και χωρίς πίεση και άγχος από την πλευρά του μαέστρου. Άλλη μια ικανότητα και επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα που ισχύει και για την δική του «μεταμόρφωση» (που και αυτή γίνεται σταδιακά και χωρίς άγχος).

Ενστικτωδώς ή μετά από σκέψη, μέσα στην δίνη των εξελίξεων, άφησε, το επαναλαμβάνω, «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν». Και το αποτέλεσμα είναι πως στις 17 Ιουνίου, αν χρειαζότανε σταυρός (που δεν χρειάζεται) θα ήξερα και ποιόν να σταυρώσω όπου ψηφίζω: Πολύ θα ήθελα ας πούμε στην Α΄ Αθηνών να μπορούσα να "διαλέξω" τον κ. Γιώργο Σταθάκη!

Protagon.gr

Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στους Ευρωπαίους επί γαλλικού εδάφους.


«Αποφασίσαμε αυτό το ταξίδι γιατί θέλουμε οι κυβερνήσεις αυτών των δύο σημαντικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Γαλλίας και τη Γερμανίας, να δουν αυτό που πραγματικά εκπροσωπούμε: αυτό που μεταδίδεται στην Ευρώπη για εμάς δεν είναι αυτό που εκπροσωπούμε και αυτό που θέλουμε», δήλωσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

«Δεν είμαστε αντιευρωπαϊκή δύναμη. Παλεύουμε για τη διάσωση της κοινωνικής συνοχής στην Ευρώπη», τόνισε ο Α. Τσίπρας υποστηρίζοντας χαρακτηριστικά ότι «ίσως να είμαστε η πιο φιλοευρωπαϊκή δύναμη στην Ευρώπη, γιατί οι δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα αν επιμείνουν στη λιτότητα, θα οδηγήσουν την Ενωση σε αστάθεια και την ευρωζώνη σε κατάρρευση».

Παρά το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε στην γραμμή περί επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, τόνισε ότι επιδίωξή του, αν εκλεγεί, θα είναι να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ.

«Ναι, θέλουμε τη στήριξη και την ενίσχυση της Ευρώπης, αλλά δεν θέλουμε να χαθούν τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων. Και τα δύο πακέτα στήριξης πήγαν στο σκουπιδοντενεκέ, σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο A. Τσίπρας. «Αν συνεχιστεί αυτό θα χρειαστούμε σε έξι μήνες και τρίτο πακέτο. Οι Ευρωπαίοι και οι ηγέτες τους πρέπει να το συνειδητοποιήσουν αυτό», τόνισε.

Αμβλύνοντας τους τόνους που είχε υιοθετήσει προεκλογικά, ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε χαρακτηριστικά ότι: «θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την αλληλεγγύη και τη χρηματοδότηση της Ευρώπης ως βάση για τις μακροχρόνιες μεταρρυθμίσεις μας». «Εχουμε όμως ανάγκη να ξέρουμε ότι σε δύο-τρία χρόνια θα έχουμε βγει από αυτή τη δίνη, ότι θα έχουμε ανάπτυξη και ότι θα είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε τα χρήματα που μας έδωσαν. Δεν θα μπορέσουμε σε καμία περίπτωση να τα ξοφλήσουμε αν συνεχίσουμε αυτό το πρόγραμμα», όπως είπε χαρακτηριστικά.

«Ιμιτασιόν εκδοχή του κ. Σαρκοζί» χαρακτήρισε από την Γαλλία ο Αλέξης Τσίπρας τον Αντώνη Σαμαρά και εκτίμησε ότι η Αριστερά θα πετύχει μία σημαντική νίκη.

Πρόκειται για ευρωπαϊκό πείραμα εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών σοκ που έχει οδηγήσει τη χώρα μπροστά σε μια πρωτοφανή ανθρωπιστικών διαστάσεων κρίση, τόνισε από το Παρίσι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Α.Τσίπρας παραχώρησε κοινή συνέντευξη Τύπου στο κτίριο της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, μαζί με τον εθνικό γραμματέα του γαλλικού κομουνιστικού κόμματος, Πιέρ Λοράντ και τον πρώην υποψήφιο του Μετώπου της Αριστεράς στις πρόσφατες Προεδρικές Εκλογές, Ευρωβουλευτή και Συμπρόεδρο του Κόμματος της Αριστεράς, Ζαν Λουκ Μελανσόν, χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα για το μνημόνιο που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

«Να τους αναγκάσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι κανένας λαός, πουθενά στον κόσμο, πόσο δε μάλλον στην Ευρώπη, δεν μπορεί να οδηγείται εθελοντικά στην αυτοκτονία. Γιατί αυτό που συντελείται δυο χρόνια τώρα στην Ελλάδα είναι μια υποβοηθούμενη, στο όνομα μάλιστα της αλληλεγγύης, αυτοκτονία του ελληνικού λαού» υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας.

«Δεν ξέρω αν φοβίσαμε την Ευρώπη, αλλά μάλλον την ξαφνιάσαμε απ’ ότι φαίνεται από την παρουσία σας εδώ σήμερα και ίσως αυτός να είναι ένας από τους στόχους μας. Να αναγκάσουμε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να δουν το πρόβλημα», σημείωσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως εξήγησε ο Αλέξης Τσίπρας, η Ελλάδα δίνει έναν αγώνα για τους ευρωπαϊκούς λαούς διότι εάν το «πείραμα» συνεχιστεί στη χώρα τότε θα εξαχθεί και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

«Ο πόλεμος που βιώνουμε στην Ευρώπη δεν είναι ανάμεσα στα έθνη και στους λαούς, αλλά από τη μια μεριά έχει τις δυνάμεις της εργασίας και από την άλλη μεριά έχει αυτό το αόρατο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τις δυνάμεις των αγορών, τους τραπεζίτες, τους κεφαλαιοκράτες. Και τον αληθινό μας εχθρό, είναι δύσκολο να τον καταπολεμήσουμε» είπε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγόρησε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ότι θέλει να καταστρέψει την Ελλάδα προκειμένου να επιτεθεί
και στην Ευρώπη.

Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας εκτίμησε, ότι ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να ολοκληρώσει τη μεγάλη νίκη του μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου.
«Να ολοκληρώσει μια μεγάλη ανατροπή στην Ελλάδα, δίνοντας και στέλνοντας και ένα μήνυμα ελπίδας σε όλη την Ευρώπη. Να στείλει στα αζήτητα της ιστορίας το Μνημόνιο της λιτότητας και της καταστροφής και να αναζητήσει από κοινού με τους ευρωπαϊκούς λαούς μια προοπτική επανίδρυσης της Ευρώπης, σε μια νέα βάση που θα έχει σαν βασικό συστατικό την κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη» ανέφερε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και τόνισε ότι στις 17 Ιουνίου οι «οι δυνάμεις της ελπίδας στην Ελλάδα θα κερδίσουν τις δυνάμεις του τρόμου και του φόβου».
.

Κάνε like για να προλάβεις το μακελειό!

"Είναι η καλή του προσπάθεια"
του Άρη Δαβαράκη


Μου το είχε πει με τον τρόπο του ο Τσίπρας πριν από την Κυριακή των Βαΐων, συγγνώμη, των εκλογών εννοούσα. «Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, τρις θα με αρνηθείς». Και είχε δίκιο. Δεν είμαι ο Ιούδας όμως, Δόξα τω Θεώ, ο Πέτρος μάλλον είμαι. Και ανησύχησα αρκετά και ταρακουνήθηκα και ταλαντεύτηκα και σκέφτηκα πολύ αυτές τις λίγες μέρες των αμφιβολιών που μου βγήκανε στο facebook - όχι εδώ ευτυχώς.

Αυτολογοκρινόμουν επί 8 μέρες πριν ξαναγράψω στο Protagon. Ήθελα να είμαι πια σίγουρος τι θέλω να πω, γιατί πάμε για μια εκλογική αναμέτρηση που θα καθορίσει το μέλλον μας αποφασιστικά –και θα στείλει τα (όποια) μηνύματα στους εταίρους μας και τους δανειστές μας, τις διεθνείς αγορές, τους επενδυτές, τους τουρίστες που περιμένουν να μας ξανάρθουνε και να μας αφήσουν τα πολύτιμα χρήματά τους. Σκεφτόμουνα μέρες (και, θα έλεγα, «εντατικά») τα πολλά και διάφορα που παρατηρούσα ενώ αυτός ο άγριος πόλεμος, η βίαιη συντονισμένη επίθεση εξελισσόταν, ευτυχώς σε μία σαπουνόφουσκα.

Πολύ ζόρι μαζεμένο ξέσπασε, μετά τα δυόμιση παραπληγικά χρόνια του ΓΑΠ – και την απόφασή του να μας οδηγήσει στο ΔΝΤ και τα headquarters της ΕΕ για γενικές εξετάσεις οι οποίες «έδειξαν» πολύ πρόβλημα -στη ραχοκοκαλιά κυρίως- του Ελληνικού κράτους (ή Σοβιέτ) και στο Κεντρικό Νευροκινητικό της Σύστημα που διαγνώσθηκε διεθνώς ως βαρύτατα μολυσμένο (και μολυσματικό), τόσο ώστε να σπρωχτούμε βίαια, όλοι μαζί, κουτσοί-στραβοί και ανυποψίαστοι, με συνοπτικές διαδικασίες (ως κοινωνία) από τον προθάλαμο στην κυρίως Πτέρυγα της Εντατικής Θεραπείας και να γίνουμε παγκοσμίως «Πρώτο Θέμα» με τα όλα του.

Μέσα στην παραζάλη και την αταξία, τον πανικό και την αμετροέπεια, ένα πρόσωπο, ένας άνθρωπος, ένας πολιτικός, ένα πρόσωπο με όνομα και επίθετο τελικά, σαν star, άρχισε να αναβοσβήνει εκτυφλωτικά γραμμένο με “neon-lights” στους εγκεφάλους μας αλλά και στους ουρανούς της πρωτεύουσας –και πάσης Ελλάδος : Αλέξης Τσίπρας.

Πήρε φώς και ξέφυγε και έγινε μέσα σε λίγες εβδομάδες τρόμος και φόβος και πανικός για τους μισούς, ελπίδα, πίστη στο μέλλον, ευκαιρία ριζικής αλλαγής για τους άλλους μισούς. Καυγάδες άνευ προηγουμένου στα ηλεκτρονικά μέσα (που, κακά τα ψέματα, καθορίζουν ήδη την διάχυση της είδησης και της πληροφορίας αλλά και μιας «περιρρέουσας» ατμόσφαιρας που πολλά αποκαλύπτει, διαμορφώνοντας νέες πραγματικότητες, από ώρα σε ώρα 24/7, άρθρα, «αποκαλύψεις», «εύγε», κατάρες, χρησμοί ευοίωνοι και άλλοι δυσοίωνοι – κάτι σαν πόλεμος δυνατός, μόνο με λέξεις δόξα τω Θεώ, χωρίς αίμα και όπλα, αλλά με μια βιαιότητα πρωτοφανή .

Και η αποβλακωμένη, απονευρωμένη, μαστουρωμένη βαθειά Ελληνική πραγματικότητα του έτους 2012 (μ.Χ), σαν εκείνες τις λιμνοθάλασσες που για δεκαετίες είχαν αποκοπεί από την πρόσβασή τους στη θάλασσα και είχαν βαλτώσει και, ξαφνικά, βρήκε το κύμα την ευκαιρία της φοβερής τρικυμίας και άνοιξε δίοδο μέσα στον κατακλυσμό και μπήκε μέσα πολύ καθαρό νερό με αλάτι και ιώδιο, πλαγκτόν ολόφρεσκο - και βρώμισε βέβαια ο τόπος (όπως όταν σπάει η μεγάλη πληγή με το πύον, μέχρι να την καθαρίσει ο γιατρός ή ο χρόνος) – αλλά μαζί με την μπόχα βγήκε κι’ ένα «Αααααχ!» βαθειά ανακουφιστικό που τώρα αρχίζει και διαχέεται, δυό εβδομάδες μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, σε όλη νομίζω πια την κοινωνία.

Το γεγονός πως δεν μιλάει καλά Αγγλικά ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε να γίνει πρόβλημα – όλοι μας είδαμε πώς μιλούσε στο CNN για την «μαντάμ Μέρκελ» και το είδε, σίγουρα και εκείνη (και σίγουρα χάρηκε που δεν μιλάει ο «αριστερός αυτός Έλλην φέρελπις» τα Γερμανικά του Παπούλια, ο οποίος δεν τόπιασε το μήνυμα της και την εξέθεσε, ίσως for old time’s sake, a la manière des vieux γκάσταρμπάϊτερ – If you know what I mean). Της είπε ότι είχε να της πει καθαρά και ξάστερα ο Τσίπρας και όλοι το ξέρουμε πως οι έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν να διακρίνουν την αληθινή εξυπνάδα από τις άλλου είδους «εξυπνάδες» - δια γυμνού οφθαλμού και γρήγορα.

Μετά περάσαμε στα στελέχη – εκεί τσίμπησα κι’ εγώ. Ο κ. Στρατούλης («αγαπητότατος καλός άνθρωπος» μου λέει μια κοινή μας φίλη) έφαγε το περισσότερο ξύλο απ’ όλους – αλλά άντεξε και μοιάζει να έχει ακόμα πολλά αποθέματα. «Δεν έχει στελέχη», «δεν έχει πρόγραμμα», «αυτοί θα μας εκπροσωπήσουνε;», «Θεέ μου, άγνωστοι εντελώς, μιλάνε για κρατικοποιήσεις, θα κρατικοποιήσουνε τις τράπεζες, θα μας στείλουν στη δραχμή, είναι επικίνδυνοι, δεν ξέρουν».

Ναι. Δεν είδαμε ακόμα εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ που θα μας προκαλούσανε θετικές ξεκάθαρα εντυπώσεις –αλλά δεν ήταν προετοιμασμένος αυτός ο Συνασπισμός (άλλος βάλτος κι’ αυτός μέχρι και σήμερα) της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να βρεθεί από την Κουμουνδούρου στα μεγάλα κανάλια και στα δελτία ειδήσεων των 7, των 8, των 9 – και στα αντίστοιχα πρωϊνάδικα. Και ανησυχήσαμε –κι ‘εγώ μαζί το παραδέχομαι, κιότεψα, άρχισα να γράφω στο facebook διάφορα για «υπεροψία και μέθη» διακρίνοντας μιαν κάπως υπερφίαλη «εικόνα» του Αλέξη στην συνέντευξη που έδινε στον Κούλογλου συγκεκριμένα. Μου φάνηκε αλλιώτικος – αλλά πέστε μου, με το χέρι στην καρδιά, ποιος δεν θα ήταν «αλλιώτικος» μετά από τόση κούραση και τέτοια ένταση και τόση φόρτιση – μετά από τέτοια εκτόξευση στα διψήφια νούμερα, στην αξιωματική αντιπολίτευση, με αμέσως επόμενο στόχο μέσα σε 5-6 εβδομάδες, την ίδια την Πρωθυπουργία;

Και πάλι καλά, γιατί θα χρειαστεί βέβαια λίγος χρόνος για να προετοιμαστεί – αν φτάσει να κυβερνήσει. Και όσοι πιστεύουμε σ’ αυτή την ανατροπή και την μετράμε για ευκαιρία, πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο στους «Συριζαίους» να ενημερωθούν, να συντονιστούν, να ξεκαθαρίσουν απόψεις, να εκπονήσουν προγράμματα, να προχωρήσουν στο «εφικτό» δυναμικά αλλά και προσεκτικά – γιατί, το ξέρω αυτό καλά και σας το υπογράφω, δεν θέλουνε (οι άνθρωποι που στηρίζουν τον Τσίπρα τουλάχιστον μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ) να μεγεθύνουν τα προβλήματα , αντίθετα, θέλουνε να επανεκκινήσουν μια χώρα ολόκληρη, ένα Κράτος – και να απελευθερώσουν χρήμα και ευκαιρίες για δουλειές και ανάκαμψη.

Θέλουν όμως και λίγο δίκιο παραπάνω για την γριά την άρρωστη, τον μετανάστη, τον άνεργο, τα νοσοκομεία, την κοινωνική πρόνοια – την ανθρωπιά, για να το πούμε πιο απλά. Δεν έχουν καταπιεί την καραμέλα ότι
«ο κόσμος έτσι είναι, σκατά, γι’ αυτό ας κοιτάξουμε ν’ αρπάξουμε ότι προλάβουμε για εμάς και τα παιδιά μας». Δεν έχουν διαφθαρεί – και προετοιμάζονται εντατικά αυτές τις μέρες – «είναι η καλή τους προσπάθεια».

Θέλουνε την συμπαράστασή μας ή την ανοχή μας. Και, «Όχι άλλο μίσος», όπως έγραφε χτες και ο Καμπουράκης.


PROTAGON.GR

"Madame" ή "Chancellor";
του Θάνου Δημάδη


Ο ντόρος που δημιουργήθηκε με την κακή ομολογουμένως χρήση της αγγλικής γλώσσας στη συνέντευξή του στο CNN, έχει αρχίσει να μου κάνει τον Τσίπρα συμπαθή για τρεις λόγους.

Ο πρώτος, γιατί κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι ουκ ολίγοι περιμένουν το παραμικρό του στραβοπάτημα για να του την πέσουν με τον πιο άσχημο τρόπο. Άλλωστε η εμφανώς λιγοστή του εμπειρία σε σχέση με τους "δεινόσαυρους" της πολιτικής που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, τον κάνει να δίνει πολλές αφορμές γι' αυτό. Με την Ταχιάου να τον παρουσιάζει ως "νεοέλληνα ομορφάντρα" και τον Πετρουλάκη ως το "γκρικ καμάκι" της δεκαετίας του '80, αναρωτιέμαι γιατί τους προκάλεσαν εντύπωση τα αγγλικά του Τσίπρα και, όχι φερ' ειπείν, η εξίσου κακή τους χρήση από τον πρώην Υπουργό Οικονομικών και επίδοξο μέλλοντα Πρωθυπουργό, Ευάγγελο Βενιζέλο, ακούγοντάς τα εδώ. Και όμως δεν είδα τέτοια "υστερία" όπως αυτή που δημιουργήθηκε για την περίπτωση Τσίπρα.

Ο δεύτερος λόγος: κάποιοι - όπως διάβασα- ένιωσαν "ντροπή" για τη χώρα τους που εκπροσωπήθηκε από το επίπεδο των αγγλικών του Τσίπρα στο CNN. Και ερωτώ: πότε ένας λαός πρέπει να νιώθει ντροπή; Όταν ένας πολιτικός του δεν έχει την ευχέρεια του λόγου στα αγγλικά ή όταν τα ομιλεί άπταιστα, αλλά σπανίως για να εκπροσωπήσει με δυναμισμό τα συμφέροντα της χώρας του στο εξωτερικό; Γιατί ίσως θα 'πρεπε να ανοίξουμε μία συζήτηση κάποια φορά, για το πώς οι Έλληνες πολιτικοί μέχρι σήμερα- οι καλοσπουδαγμένοι στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού- πηγαίνουν στις Βρυξέλλες ή την Ουάσινγκτον, υποτίθεται για να διαπραγματευτούν για τη χώρα μας και τα "άπταιστα"- λέμε τώρα- αγγλικά τους τα εξαντλούν μόνο για επίπεδο προσωπικών γνωριμιών και αυτοπροβολής.

Ο τρίτος λόγος που φροντίζουν κάποιοι να κάνουν τον Τσίπρα συμπαθή - όχι μόνο σε μένα αλλά και σε πολλούς άλλους- είναι γιατί επιμένουν σε μία προσπάθεια δαιμονοποίησης του Τσίπρα ταυτίζοντάς τον με τη δραχμή. Επειδή δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την επιλεκτική μνήμη, να θυμίσω ότι στο χείλος της εξόδου της χώρας μας από το ευρώ πριν μερικούς μήνες μας έφεραν τα καμώματα του κ. Παπανδρέου με το δημοψήφισμα και η επίμονο "όχι" του κ. Σαμαρά στη συναίνεση μέχρις ότου έφθασε ο κόμπος στο χτένι και μας απείλησαν με την μη καταβολή της δόσης, για όσους το θυμούνται.

Εξηγούμαι: οι θέσεις και οι απόψεις που κατά καιρούς έχω καταθέσει και γραπτώς, από τον τρόπο διοίκησης των δημόσιων πανεπιστημίων μέχρι την διαχείριση της λαθρομετανάστευσης και πολλά άλλα καίρια θέματα, είναι εκ διαμέτρου αντίθετες από τα όσα πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και το ξεκαθαρίζω αυτό προς αποφυγή παρεξηγήσεων απ' όσους προσπαθήσουν να με καταχωρίζουν ως "κρυφο-Συριζαίο" ή άλλα τέτοια ευτράπελα.

Ο Τσίπρας όμως- ναι, αυτός με τα κουτσά αγγλικά του, την πολιτική του απειρία και τα λάθη του, ίσως αποδειχθεί η διέξοδος που αναζητά η ιστορία από ένα γερασμένο σύστημα που έχει στερέψει ιδεών και προοπτικής για την κοινωνία. Με τη ματιά της δικής μου γενιάς, θεωρώ ότι είναι συντηρητικός αναχρονισμός το να απορρίπτεται μία ή ένας πολιτικός για τα αγγλικά του, το ρούχο που φοράει ή το κούρεμα που έχει.

Άραγε, πιστεύει κανείς ότι πρώτη έγνοια της κοινωνίας σήμερα, είναι αν το Τσίπρας αποκαλεί την Μέρκελ ως "madame" και όχι ως "chancellor", όπως θα έπρεπε;


protagon.gr

Aλέξη, είσαι έτοιμος να κυβερνήσεις;
της Νίνας-Μαρίας Πασχαλίδου

Oι λέξεις, πόσο σημαντικές είναι; Ο λόγος, είναι ίσως ότι μας έχει απομείνει. Ποιός συνομιλεί αυτές τις μέρες. Εγώ και ο Αλέξης. Εγώ και ο κύριος Τσίπρας. Συγχώρα με Αλέξη, αλλά δεν μπορώ να σου μιλήσω στον πληθυντικό. Εσύ και εγώ ανήκουμε στην ίδια γενιά.

Γεννηθήκαμε την ίδια χρονιά, την περιόδο που ξεκινούσε η «μεταπολίτευση» και η ένδοξη εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου που μας έφερε ως εδώ. Ήμασταν τότε 7 ετών και μαζεύαμε άμμο στα κουβαδάκια σε μια ακτή, σε μια άλλη Ελλάδα. Όταν ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυε την «Πολιτική Άνοιξη» είχαμε μόλις κλείσει τα 18 μας χρόνια. Τότε είχε μόλις φουντώσει το Μακεδονικό, θυμάμαι συμμετείχα και εγώ σε μια πορεία, έχω καταγωγή από τη Βέροια βλέπεις. Έπειτα οι πορείες της ζωής μας χωρίσανε.

Εσύ ήσουν στρατιώτης, φοιτητής, εξεγερμένος άνθρωπος, εγώ ήθελα να αποδράσω, έφυγα από την Ελλάδα, πήγα στην Αμερική, έζησα τον καπιταλισμό στο έπακρό του, αλλά και το Αμερικανικό Όνειρο, διεκδίκησα τις δικές μου ευκαιρίες, μελέτησα και τον Μαρξ και τον Κέινς, σπούδασα και δούλεψα σε ξένες χώρες, μη θέλοντας να ζήσω μια ζωή εγκλωβισμένη σε μια εγκαταλελειμμένη επαρχία, αλλά παράλληλα μη θέλοντας να ζήσω σε μια Αθήνα, μια πόλη τόσο δύσκολη, τόσο αφιλόξενη. Επέστρεφα κατά διαστήματα και πάντα απογοητευόμουν όλο και περισσότερο, και ξαναέφευγα.

Μερικά χρόνια μετά ζήσαμε παρέα τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την απατηλή τους λάμψη. Ίσως τότε να είχαμε πολλά όνειρα. Για ειρήνη στον κόσμο, για δικαιοσύνη, για ισότητα, για ίσες ευκαιρίες, για ειλικρίνεια, για αλήθεια. Εγώ γυρνούσα τον κόσμο καταγράφοντας με μια κάμερα τους αγώνες των ανθρώπων, και εσύ έδινες τον δικό σου αγώνα. Έναν αγώνα που ίσως σε έφερε και στο όριο, θυμάμαι παλαιότερα οι λόγοι σου θύμιζαν μανιφέστα ακραίων οργανώσεων. Εγώ πήρα τον φιλελεύθερο δρόμο και εσύ τον αριστερό. Και όμως οι αξίες μας ήταν οι ίδιες. Και παραμένουν. Θέλουμε ένα καλύτερο αύριο, θέλουμε δικαιοσύνη, αλήθεια, θέλουμε να απαλλαχθούμε από όλα αυτά τα στοιχεία που έφεραν τον τόπο έως εδώ.

Σε βλέπω σήμερα να αρνείσαι να συμμετάσχεις σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με όλους εκείνους που έχουν ρημάξει τον τόπο, και σκέφτομαι ότι από την μία, είμαστε στο χείλος του γκρεμού, βρείτε τα ρε παιδιά, και από την άλλη πόσους συμβιβασμούς θα πρέπει να κάνεις μέσα σου για να σταθείς δίπλα στον Σαμαρά, και στον Βενιζέλο;

Και τώρα τί μένει; Σε βλέπω στα 38 σου χρόνια, πραγματικά πολλά υποσχόμενο. Ακόμη και μέσα στις ακρότητες που εξαπολύουν μέλη της παράταξής σου, θέλω να πιστεύω ότι είσαι λογικός και καταλαβαίνεις τι μπορεί να εφαρμοστεί πραγματικά και τι όχι σήμερα. Και φαντάζομαι ξέρεις πολύ καλά ότι τα ταμεία του κράτους αδειάζουν και ότι αν αύριο ο κόσμος πεινάει και αγγίξει τα όρια της εξαθλίωσης, θα είσαι ο πρώτος που θα λιντσάρουν αν είσαι αυτός που κυβερνάει.

Και δεν λέω, τρέμω. Τρέμω στην ιδέα μιας εξόδου από το ευρώ, τρέμω στην ιδέα ότι θα αναγκαστώ να ξαναφύγω από τη χώρα. Τρέμω να δω ανθρώπους σε ουρές και συσσίτια, σε μια Ελλάδα απομονωμένη. Αλλά τρέμω και στην ιδέα ενός μέλλοντος στατικού, με τους ίδιους ανθρώπους, με τα ίδια δεδομένα, με τα ίδια ιδανικά, με τους Έλληνες να έχουν χάσει κάθε ελπίδα, να μην έχουν καμία ηθική αναστολή, να ψηφίζουν την ακροδεξιά.

Ειλικρινά, Αλέξη, ελπίζω να είσαι όσο καλός πιστεύεις ότι είσαι, να είσαι όσο ελπιδοφόρος σε περιγράφουν τα ξένα μέσα. Και όποιο κι αν είναι το μέλλον μας, να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων και να τα καταφέρεις να μας οδηγήσεις σε έναν άλλο δρόμο. Εύχομαι να επιλέξεις τους συνεργάτες σου με σύνεση και σοφία, και να μην ενδώσεις στους εύκολους πειρασμούς και στα στερεότυπα μιας κοιμώμενης, επί χρόνια, αριστεράς που ξυπνάει και γίνεται τέρας. Μπορείς να μας δείξεις έναν ευρωπαϊκό δρόμο με καλύτερες συνθήκες; Mπορεις να συνομιλήσεις με πυγμή μαζί τους και να διεκδικήσεις;

Αν όντως μπορείς, εγώ είμαι μαζί σου. Η ερώτηση είναι μια, είσαι έτοιμος να κυβερνήσεις;


protagon.gr

«Το πρόσωπο των εκλογών»

Εκτενή ήταν τα ρεπορτάζ των διεθνών Μ.Μ.Ε. για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.

«Χαρισματικός, και στα 38 του, ο νεότερος σε ηλικία πολιτικός ηγέτης στην Ελλάδα, ο Τσίπρας κεφαλαιοποίησε τους φόβους ότι στη "μετά το μνημόνιο" εποχή η Ελλάδα μετατρέπεται σε ''προτεκτοράτο''» γράφει η βρετανική εφημερίδα «Guardian».

«Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως η πολιτική της λιτότητας προκαλεί δυστυχία, ανεργία και φτώχεια, όπως στη δεκαετία του 1930. Η Ευρώπη χρειάζεται κοινωνική αλληλεγγύη, και πολλοί Έλληνες συμφώνησαν μαζί του» σημειώνει ο Observer.

Το προφίλ

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας. Εκλέχθηκε σε αυτό το αξίωμα από το 5ο Συνέδριο (7-10 Φεβρουαρίου 2008) με ποσοστό 70%, το μεγαλύτερο που έχει λάβει υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος (δεν προσμετράται η επανεκλογή του Ν. Κωνσταντόπουλου από το 2ο Συνέδριο τον Μάρτιο του 1996 όπου δεν υπήρχε συνδιεκδικητής).

Εκλεγμένος βουλευτής Α' Αθήνας με τον ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Εκτός από πρόεδρος είναι και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που γεννήθηκε μετά τη Μεταπολίτευση (συγκεκριμένα μόλις τέσσερις ημέρες μετά την πτώση της Χούντας).

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Ιουλίου του 1974 και η μητέρα του κατάγεται από την Ελευθερούπολη της Καβάλας. Αποφοίτησε από το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων. Από πολύ μικρή ηλικία εντάχθηκε στον χώρο της Αριστεράς και ειδικότερα στην ΚΝΕ. Πρωτοστάτησε στις μαθητικές κινητοποιήσεις του 1990 και του 1991. Φοίτησε στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολεοδομία και τη Χωροταξία.

Ως φοιτητής ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση μέσω του σχήματος «Εγκέλαδος», το οποίο συμμετείχε στην ομοσπονδία των Εναλλακτικών Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων (πρόγονος του σημερινού ΔΑΡΑΣ). Με τα ΕΡΑΣ εκλέχθηκε στο Κ.Σ. της ΕΦΕΕ την περίοδο 1995-1997.

Την ίδια περίοδο ήταν γραμματέας Σπουδάζουσας Αθήνας της Νεολαίας ΣΥΝ (τότε Ένωσης Αριστερών Νέων). Το 1999 εξελέγη γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης και διατήρησε τη θέση αυτή έως το 2003.

Πρωτοστάτησε στις προσπάθειες για την ίδρυση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Έλαβε μέρος στις διεθνείς διαδηλώσεις του κινήματος ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Το Δεκέμβριο του 2004, κατά το 4ο συνέδριο του Συνασπισμού, αποχώρησε από τη Νεολαία και εξελέγη με το 42% των ψήφων των συνέδρων (πέμπτος σε σειρά) στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού και εν συνεχεία στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, όπου ανέλαβε αρμόδιος για θέματα παιδείας και νεολαίας.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν υποψήφιος στον Δήμο Αθηναίων στις δημοτικές εκλογές του 2006, επικεφαλής του συνδυασμού «Ανοιχτή Πόλη». Έλαβε ποσοστό 10,5% και ήλθε τρίτος πίσω από τον Νικήτα Κακλαμάνη και τον Κώστα Σκανδαλίδη, ενώ ο συνδυασμός κατέλαβε συνολικά 4 έδρες στο δημοτικό συμβούλιο.

Στις 10 Φεβρουαρίου του 2008 εξελέγη πρόεδρος του κόμματος, διαδεχόμενος τον Αλέκο Αλαβάνο, που δεν επιθυμούσε να ανανεώσει τη θητεία του για αδιευκρίνιστους λόγους. Ο Τσίπρας συγκέντρωσε 840 ψήφους (70,41%) έναντι 342 ψήφων του Φώτη Κουβέλη (28,67%).


zougla.gr