O Βαλβρδε πάει. Τώρα ποιός;

Το σίγουρο κριτήριο επιλογής


Είμαι βέβαιος ότι στη «SportDay» θα υπάρξουν αρκετοί απολογισμοί για την προσφορά του Ερνέστο Βαλβέρδε: η απόφασή του να φύγει είναι μια στιγμή σημαντική για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αφήνοντας την αξιολόγηση του αξιοπρεπέστατου αυτού κυρίου σε άλλους καλύτερούς μου, εγώ θα 'θελα να θυμίσω στον πρόεδρο του Ολυμπιακού κάποια βασικά πράγματα. Γιατί το «μετά τον Βαλβέρδε» δεν θα είναι απλό για τον κ. Βαγγέλη Μαρινάκη.

Εκτός από καλός προπονητής και σοβαρός άνθρωπος, ο Ερνέστο Βαλβέρδε υπήρξε και το σίγουρο χαρτί του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Λίγοι θυμούνται ότι τον Ιούνιο του 2010, πριν ξεκινήσει τη (δεύτερη) διαπραγμάτευση αγοράς του Ολυμπιακού με τον Σωκράτη Κόκκαλη, ο Μαρινάκης είχε καλόπιστα προτείνει στον τότε πρόεδρο να του φέρει πίσω ο ίδιος τον Βαλβέρδε, πληρώνοντας το συμβόλαιό του. Ως οπαδός του Ολυμπιακού ο Μαρινάκης διέκρινε ότι η ο-μάδα μετά τη φυγή του Βάσκου είχε ορατά προβλήματα παιχνιδιού και πίστευε ότι η επιστροφή του κόουτς θα ευχαριστούσε τον κόσμο. Το 2009-10, στη μέτρια εκείνη χρονιά του Ολυμπιακού, το σύνθημα «Ερνέστο Βαλβέρδε» ακούγονταν στο Καραϊσκάκη και σαν ειρωνεία και σαν παράπονο και σαν προσταγή. Ο Μαρινάκης φέρνοντας πίσω τον Βάσκο πόνταρε στα σίγουρα.

Νοοτροπία

Διαβάζω ήδη ονόματα προπονητών. Τις τελευταίες εβδομάδες, μόλις έγινε γνωστό ότι ο Ερνέστο φεύγει, όλοι ψάχνουν τον διάδοχό του. Αν πρόεδρος στον Ολυμπιακό ήταν ο Κόκκαλης, θα ήμουν βέβαιος ότι ο επόμενος προπονητής θα ήταν ένα «παιδί» του Ολυμπιακού ή κάποιος που γνωρίζει τον Ολυμπιακό και περιμένει την ευκαιρία του. Ο Κόκκαλης κάθε φορά που έδιωχνε ένα δημοφιλή προπονητή, προσπαθούσε να αποδείξει ότι ο Ολυμπιακός του είναι υπεράνω προπονητών. Κάποιοι βγήκαν, κάποιοι όχι, αλλά οι επιλογές του Λεμονή, του Ματζουράκη, του Προτάσοφ, του Κετσπάγια π.χ. βασίζονταν στην ίδια ακριβώς βάση σκέψης: ο Κόκκαλης, βάζοντας στοιχήματα με τον εαυτό του, προσπαθούσε να αποδείξει ότι οι διάφοροι Μπάγεβιτς, Σόλιντ, Κάτανετς, Βαλβέρδε κ.λπ., εν τέλει δεν ήταν και τόσο σημαντικοί. Αν κρίνω από το πόσες φορές χθες ο Μαρινάκης στην κοινή συνέντευξη τόνισε την αξία του Βάσκου, μου μοιάζει ότι ο τωρινός πρόεδρος έχει άλλη νοοτροπία.

Κριτήρια

Τι είναι το βασικό στην επιλογή του επόμενου; Νομίζω τα κριτήρια. Στην πραγματικότητα ο Μαρινάκης πρέπει να προβληματιστεί όχι για το τι είδους προπονητή θέλει, αλλά για το τι είδους Ολυμπιακό θέλει: αυτό ενδιαφέρει. Ο Βαλβέρδε ήταν μια σίγουρη επιλογή, γιατί ο Μαρινάκης είχε μπροστά στα μάτια του τα καλά αποτελέσματα της προηγούμενης δουλειάς του: τώρα τέτοιες σιγουριές δεν υπάρχουν.

Δεδομένα

Τι υπάρχει; Νομίζω μια σειρά από δε-δομένα που πρόεδρος και συνεργάτες θα αναλύσουν. Ο Ολυμπιακός πιθανότατα του χρόνου θα παίζει μόνος στην Ελλάδα -ειδικά αν δεν συμβεί κάτι θεαματικό στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ και κυρίως στον Παναθηναϊκό. Αν ορίσουν ως επιτυχία την κατάκτηση του επόμενου πρωταθλήματος και ο επόμενος μπορεί να είναι επιτυχημένος -όποιος κι αν είναι! Προσοχή όμως: το ότι ο Ολυμπιακός πιθανότατα δεν θα έχει του χρόνου ανάγκη ένα μεγάλο προπονητή για να πάρει το πρωτάθλημα δεν σημαίνει ότι μπορεί της ομάδας το τιμόνι να το κρατήσει ο καθένας. Δεν υπάρχουν οι τίτλοι μόνο: υπάρχουν και οι στρατηγικές της εταιρείας -δηλαδή κάτι σπουδαιότερο. Τι θέλει ο Μαρινάκης του χρόνου; Εναν Ολυμπιακό στον οποίο να πάρουν ευκαιρίες τα Ελληνόπουλα που λέγονται Μήτρογλου, «Φέτφα», Τάτος, Ζαρα-δούκας, Σιόβας κ.λπ.; Εναν Ολυμπιακό με ευρωπαϊκές φιλοδοξίες; Εναν Ολυμπιακό που θα βγάζει παίκτες που μπορεί να πουληθούν στο εξωτερικό και να φέρουν χρήματα; Εναν Ολυμπιακό καινούργιο ή έναν Ολυμπιακό συνέχεια του φετινού; Ολα αυτά πρέπει να απαντηθούν με ειλικρίνεια, χωρίς μάλιστα να ξεχνάμε ότι όλα μαζί δεν γίνονται.

Λάθος

Δεν μου αρέσουν οι συμβουλές. Ωστόσο θα θυμίσω στον Μαρινάκη το λάθος τού Κόκκαλη μετά την πρώτη φυγή του Ερνέστο, για να μην το κάνει κι αυτός. Ο Κόκκαλης, μπλέκοντας τις προτεραιότητες, ξέχασε τότε ένα πράγμα βασικό: όποιος κι αν είναι ο επόμενος, για να μην ακούγεται το σύνθημα «Ερνέστο Βαλβέρδε» στο Καραϊσκάκη, θα πρέπει ως προπονητής να γίνει αγαπητός από τον κόσμο. Αγαπητός στον Ολυμπιακό γίνεσαι με ένα μόνο τρόπο: όταν πα-ρουσιάζεις μια ομάδα θεαματική, ικανή να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας απέναντι σε μεγαθήρια και έτοιμη να σπείρει τον πανικό στο πρωτάθλημα. Αν αυτά δεν υπάρχουν, κανένα σερί από νίκες δεν έσωσε ποτέ κανέναν. Ρωτήστε τον Διαμαντόπουλο, το Μπιγκόν, τον ίδιο τον Κετσπάγια που απολύθηκε αήττητος.

Ιδέες

Πριν γίνει επιλογή προπονητή, ας δούμε τι ιδέες έχει, τι θέλει να φτιάξει και τι μπάλα έπαιζε η προηγούμενη ομάδα του. Με αυτά τα απλά κριτήρια ο Ιβιτς έφερε τον γελαστό Ερνέστο -πιθανότατα τον καλύτερο προπονητή που είχε ποτέ ο πρωταθλητής…

Τίμια Τσέλσι

Αντε πάλι. Επαιξε η Τσέλσι σωστή άμυνα και κέρδισε (με πολλή τύχη πάντως) τη φλύαρη Μπαρτσελόνα κι άρχισαν όλοι το τροπάριο του «αντιποδοσφαίρου». Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το να παίζει μια ομάδα σωστά άμυνα, να εκμεταλλεύεται τους χώρους που ο αντίπαλος δίνει και να χτυπάει στην κόντρα είναι -λέει- «αντιποδόσφαιρο»! Μπορείς να πεις «δεν μ' αρέσει» και συνδικαλισμό στα γούστα σου δεν μπορεί να κάνει κανένας. Μπορείς να πεις «δεν θέλω να βλέπω μεγάλες ομάδες να παίζουν έτσι» και να με βρεις σύμφωνο. Μπορείς να πεις ότι η συνταγή είναι παλιά -αλλά γιατί «αντιποδόσφαιρο»; Ούτε σκληρά φάουλ έκανε η Τσέλσι, ούτε συστηματικές καθυστερήσεις, ούτε βρομιές: έτρεξε, μόχθησε, κάλυψε καλά τους χώρους, περιόρισε τον Μέσι και κέρδισε. Θα δούμε κι αν καταφέρει να προκριθεί, επενδύοντας σε αυτή τη συνταγή.

Η Μπάρτσα η φετινή έχει ένα πρόβλημα: λείπουν τα γκολ του Βίγια και του Πέδρο. Ο Φάμπρεγκας και ο Ινιέστα δεν είναι κυνηγοί κι ο Σάντσες θέλει χώρο. Στις κλειστές άμυνες εκτός έδρας και ειδικά σε γήπεδα με στενούς αγωνιστικούς χώρους (όπως αυτό της Τσέλσι) έχει πρόβλημα. Κυρίως χρειάζεται ένα φορ να πάρει πάνω του αμυντικούς, να παίξει με πλάτη, να σπάσει την μπάλα στον Μέσι κι όποιον άλλο: χωρίς αυτόν τον παίκτη μπροστά μπουκώνει.

Η Τσέλσι έπαιξε τίμιο, αμυντικό ποδόσφαιρο: δεν έκλεψε τίποτα. Οι γερόλυκοι που φοράνε τη φανέλα της είναι παίκτες με τεράστιες εμπειρίες: τα 'χουν δει όλα. Η ερώτηση είναι αν θα αντέξουν στο «Καμπ Νόου» την επόμενη Τρίτη. Η απάντηση είναι ότι με τη συγκέντρωση που είχαν το βράδυ της Τετάρτης, μπορεί και να τα καταφέρουν.

Μπαράζ για τον Σπύρο

Στη Νέα Σμύρνη θεωρείται δεδομένο ότι θα γίνει μπαράζ Κέρκυρας - Εργοτέλη και σε αυτό θα κριθεί ποιος θα σωθεί και ποιος θα πέσει. Δεν γίνεται, λένε, το γήπεδο της Νέας Σμύρνης να μη φιλοξενήσει φέτος ένα μπαράζ: πρόπερσι έπαιξαν σε αυτό Παναιτωλικός - Ρόδος, πέρυσι όλα σχεδόν τα πλέι οφ της Β' Εθνικής τον Αύγουστο, φέτος κάτι θα πρέπει να γίνει.

(Μεταξύ μας, θα 'ναι και δίκαιο: δεν γίνεται ο Λυράκης να σώσει την Κέρκυρα τελευταία αγωνιστική χωρίς μπαράζ. Ούτε ο Σπύρος ο Καλογιάννης δεν το 'χει πετύχει αυτό….) .


sday.gr