Είναι κανείς εδώ;

της Ρέας Βιτάλη

Αν με ρωτήσεις, τι πονάω πιο πολύ σε άνθρωπο; Θα σου απαντήσω ανάμεσα σε άλλα, το να μην μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αν έχετε επισκεφτεί δικαστήριο, μπορεί να το έχετε παρατηρήσει και ‘σεις. Δεν εννοώ ντε και καλά την αθωότητά του αλλά την άποψή του, τη θέση του, την «αλήθεια» του. Πιο πολύ από την αλήθεια, σέβομαι την «αλήθεια » του καθένα. Τη διαδρομή που την «ανάγκασε». Με αυτήν την έννοια υποκλίνομαι στο λειτούργημα της απονομής δικαιοσύνης. Θα μου πεις… Χορτάσαμε ισοπεδώσεις λειτουργημάτων. Δεν θα έχετε άδικο. Αλλά πρωτογενώς; Μεγάλη ευθύνη και μεγαλοσύνη η υπεράσπιση κάποιου. Από την άλλη σε όλες τις πτυχές φοροδιαφυγής ο κλάδος των δικηγόρων και των γιατρών μεγαλουργεί. (Μόνο μη με ρωτήσετε ποιος κλάδος απουσιάζει από τη λίστα ).

Με ποια αφορμή τα γράφω όλα αυτά; Από τη μία εμπεδώσαμε ως κοινωνία την «απονομή» δικαιοσύνης, στο πρόσωπο του μέγα πρώην πολιτικού κρατούμενου και νυν (και αεί) καταζητούμενου Μάκαρου Αγαπούλα Ψωμιάδη και από την άλλη, μια έκτακτη εισφορά, με φόβητρο- μπαμπούλα την διακοπή παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στα σπίτια που αδυνατούν ή αρνούνται να πληρώσουν. Αντιλαμβάνομαι ότι για το πρώτο δεν μπορεί να κάνει κάποιος κάτι. Έχει και η ανδρεία τα όριά της! Αλλά για το δεύτερο;

Πραγματικά με έχει αφήσει άναυδη το γεγονός ότι δεν υπάρχει διάθεση του δικηγορικού συλλόγου, δεν υπάρχει ένας μάγκας δικηγόρος ρε αδελφέ, να πάρει επάνω του ένα γεγονός που φαντάζει και στα μάτια μικρού παιδιού αντισυνταγματικό, αντιδημοκρατικό, καταχρηστικό, απάνθρωπο, ανέντιμο. Όλα τα Άλφα μπροστά από λέξεις. Ένας να σηκώσει στις πλάτες και στις γνώσεις του το όλο θέμα. Κάποτε ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος υπέβαλε μήνυση κατά των Συνταγματαρχών. Ήταν αρχή της καριέρας του και πολλοί «σώφρονες» και συντηρητικοί δικηγόροι της εποχής, έκριναν την πράξη ως κίνηση εντυπωσιασμού ενός νέου που ήθελε να τραβήξει τα φώτα επάνω του. Ακόμα κι αν είναι έτσι! Δεν βρίσκεται ρε παιδί μου, σ΄ ολόκληρη χώρα ένας χριστιανός ή αντίχριστος να βάλει πλάτη; Δεν βρίσκεται ένας ή μια να θυμώσει έμπρακτα με την κατάφορη αδικία; Δεν υπάρχει ένας ή μια που να θέλει να «μεταφράσει» σε δημιουργική οργή την οργή όλων μας για το άδικο;

Έφτασε σε μένα μια επιστολή-επιφύλαξη αγνώστου και τη μετέδωσα σε ένα από τα γραπτά μου - Άντε και δεν πληρώνουμε- . Ανώνυμη. Δεν βρέθηκε ένας δικηγόρος επώνυμα να την υπερασπιστεί ή αντίθετα να την ακυρώσει νομικά; Χρειάζεται να παντρέψουμε τον ωχαδελφισμό με την φοροδιαφυγή; Την οκνηρία και το βόλεμα με την έλλειψη θάρρους, εντιμότητας, αγωνίας για το δίκαιο, για την ίδια τη δημοκρατία; Ούτε ένας; Oύτε μια; Με μεράκι. Τόσος άκρατος ατομικισμός, τόσος ωχαδελφισμός συγκεντρωμένος!

Την οικονομική κρίση θα την παλέψουμε. Θα προσαρμοστούμε. Δεν μπορεί! Αλλά αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι το να περπατάω (σε όλους τους χώρους και τομείς) σε σκοτεινό, αραχνιασμένο σπίτι που χάσκουν παράθυρα και τρίζουν πόρτες και να φωνάζω. Είναι κανείς εδώ; Και η ψυχή μου να εκλιπαρεί για μια φωνή. Μια απάντηση. Είναι κανείς εδώ; Παρακαλώ! Ικετεύω. Είναι κανείς εδώ;

protagon.gr