Τα χλωμά πρόσωπα

"Τα χλωμά πρόσωπα"
του Κώστα Γιαννακίδη

Ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε να πάρει από το σπίτι το τάπερ με τις ατάκες-υπάρχει απόθεμα. Δεν χρειάζεται. Ο τρόπος με τον οποίο αρθρώνεται ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα είναι ίδιος εδώ και δεκαετίες. Είτε βρίσκεσαι στη Βουλή το 1974, είτε σε ένα πανεπιστημιακό αμφιθέατρο το 2011 λες λίγο ως πολύ τα ίδια. Και μιλώντας προς το κομματικό ακροατήριο ήταν όσο ΠΑΣΟΚ χρειάζεται: επανέλαβε τα περί σύγκρουσης και μεταρρυθμίσεων, υποσχέθηκε έξοδο από την κρίση και θετικό αποτέλεσμα στην εκλογή του 2013. Ήταν μία ομιλία που μπορούσε να εκφωνήσει πέρσι, ενώ, αν θέλει, θα του την τυλίξουν και για του χρόνου.

Ο Αντώνης Σαμαράς παραχώρησε μία συνέντευξη στον Τύπο της Κυριακής. Ακόμα και αν δεν τη διαβάσετε, ξέρετε τι είπε: η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο, οι εκλογές είναι αναπόφευκτες, δεν δεχόμαστε την αυτοδυναμία, θέλουμε καθαρές λύσεις. Λογικό, όλοι καθαρή λύση θα ήθελαν. Μόνο που όταν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σου χρειάζονται άλλες 15 ποσοστιαίες μονάδες για να την προσεγγίσεις δεν είσαι και σε θέση για να θέτεις τελεσίγραφα.

Όμως τι άλλο θα μπορούσε να πει ο Σαμαράς και πως αλλιώς να αντιμετώπιζε το ακροατήριο του ο Παπανδρέου; Η εικόνα που παρουσίασαν χθες δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σήμερα. Τα ποσοστά που τους δίνει η πρόθεση ψήφου επιτρέπουν τη συζήτηση περί αυτοδυναμίας μόνο υπό συνθήκες...συγχώνευσης. Πιθανότατα και οι δύο θα υποχρεωθούν να συμβιβαστούν με αυτό που ξορκίζουν, αλλά εκεί βρίσκεται και η ουσία της πολιτικής. Δείτε, όμως, πως αποκαλύπτεται η αντίφαση. Και οι δύο περιγράφουν συνθήκες που δεν ισχύουν, επιχειρήματα που δεν ευσταθούν, ενώ αναλαμβάνουν δεσμεύσεις που αδυνατούν να τηρήσουν.

Δεν θα σας πω ότι λένε ψέματα. Θα σας πω ότι δεν έχουν τι άλλο να πουν. Μπορεί τα πάντα να αλλάζουν σε αυτή τη χώρα, αλλά η λογική της πολιτικής αντιπαράθεσης έχει στον πυρήνα της τον μικροκομματισμό των '50ς. Η πολιτική σκέψη είναι πρωτίστως υστερόβουλη και ελάχιστα παραγωγική. Λογικό να βρίσκει απέναντι της όλο και περισσότερες άδειες καρέκλες στο ακροατήριο. Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν το σύστημα, αλλά τα πρόσωπα του.

πηγή: protagon.gr