Οι κανόνες του πολέμου της ζωής... (***)

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Λέγεται, και το αποδέχομαι απόλυτα, ότι η ζωή είναι ένας "πόλεμος"... Ενας συνεχής πόλεμος με πάρα πολλές μάχες και διαφορετικούς αντίπαλλους, για τον καθένα μας, που άλλοτε  κερδίζουμε άλλοτε πάλι χάνουμε. Και έτσι, αν τελικά ηττηθήκαμε ή κερδίσαμε το "πόλεμο της ζωής", το αντιλαμβανόμαστε όταν αυτή φτάσει πολύ κοντά στο τέλος της. Νικητής πάντως, χωρίς τραύματα, δεν έχει υπάρξει και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Όποιος το συνειδητοποιήσει  έγκαιρα έχει  πιό πολλές πιθανότητες να γλητώσει κάποιες ανόφελες μάχες....

Και πως ορίζεται "η μάχη της ζωής"; Δεν κρατάμε μαχαίρια, ούτε ανταλλάσουμε πιστολιές και όμως υπάρχουν τραύματα, πληγές και απώλειες και στους μεν και τους δε. Πιο δύσκολο ακόμα είναι να ορίσεις τον "νικητή".....

Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του μαχητή;  Μάλλον... θα έλεγα έγω, έχοντας φτάσει σε μια ηλικία που δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδες και άγνωστα μελλούμενα, ένω έχω ολόκληρη τη ζωή μου μπροστά στα μάτια μου σαν ανοιχτό βιβλίο.... Και εξαρτάται από τον χαρακτήρα μας, γιατί δεν υπάρχουν δύο όμοιοι, είναι σαν τα δαχτυλικά αποτυπώματα. Μοναδικοί!!!

Εξαρτάται όμως και από τις "αρχές" που υπηρετεί ο καθένας μας και αυτές είναι διατυπωμένες σαφέστατα. δεν τις διατυπώνουμε οι ίδιοι, απλά επιλέγουμε ή απορρίπτουμε αυτές που ταιριάζουν στο χαρακτήρα μας. Τιμή, αξιοπρέπειαι, ειλικρίνεια, αγάπη, συμπόνια, από τη μια μεριά, συγκρούονται συνεχώς με το ψέμα, την υποκρισία, την απληστεία, το φθόνο, από την άλλη.

Δεν εννοώ ότι υπάρχουν "σκέτοι"  καλοί και  κακοί άνθρωποι, οι μεν και οι δε... Όχι αυτό.   Όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα, υπάρχουν μέσα στις ψυχές όλων των ανθρώπων εξ αρχής, στα πρώτα χρόνια της αθωότητας.... Και στη πορεία της ζωής αλλειώνονται ή χάνονται, παραμένουν ή βελτιώνονται. Αλλά ας καταλήξουμε έτσι όπως αρχίσαμε: στους "κανόνες του πολέμου της ζωής"

Υπάρχει ένας βασικός κανόνας για τη μάχη της ζωής:

- Σημαντικό δεν είναι να κρατάς εσύ το όπλο, αλλά πως αντινετωπίζεις αυτόν που το κρατάει.
- Αυτός  που "διαβάζει" τη καρδιά του αντίπαλλου  και όχι αυτός που κρατάει το όπλο, γνωρίζει ποιά είναι η κατάλληλη στιγμή...
- Δεν ρωτάω τον εχθρό μου, αλλά τη ψυχή μου για την κατάλληλη στιγμή...

Η διαφορά του ενός από τον άλλο είναι η εξής:

- Όταν έχεις ζήσει, αγωνιστει και πονέσει αρκετά.... αν έχεις αγαπήσει και βοηθήσει ανθρώπους... αν έχεις μετανιώσει πικρά για τα λάθη σου.... τότε είσαι εκείνος που ξέρεις πότε ήρθε η ώρα σου.... και τότε, ίσως δεν είσαι "νικητής" αλλά σίγουρα δεν έζησες μια "τσάμπα ζωή"......



@radical30
24.12.2009