"Tο Κίνημα των 10"

του Πλάτωνος Ριβέλλη 12/05/2011

- Εκκλησία και Κράτος. Να καθιερωθεί ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους. Εννοείται ότι όλες οι Εκκλησίες θα φορολογούνται και θα καλύπτουν οι ίδιες τις δαπάνες τους. Παράλληλα, να εφαρμοσθεί πραγματικά και ουσιαστικά η πλήρης ανεξιθρησκία.

- Απεργίες και πορείες. Να μην επιτρέπονται πορείες διαμαρτυρίας στο κέντρο τής Αθήνας, αλλά για αντάλλαγμα σε κάθε ομάδα που κάνει σχετική αίτηση να παραχωρείται χρόνος στην κρατική τηλεόραση για να εκθέσει και να υποστηρίξει τις απόψεις της. Παράλληλα, να μην επιτρέπεται η απεργία των δημοσίων υπαλλήλων, δεδομένου ότι εργοδότης τους είναι ο ελληνικός λαός και όχι η κυβέρνηση. Με την ίδια λογική να μην μπορεί να επιβληθεί η απεργία σε ελεύθερους επαγγελματίες, δεδομένου, ακριβώς, ότι είναι ελεύθεροι και δεν έχουν εργοδότη παρά τον εαυτό τους.

- Δημόσιοι Υπάλληλοι. Να καταργηθεί η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και να λειτουργήσουν ανεξάρτητα συμβούλια κρίσης για περιπτώσεις απολύσεων. Παράλληλα, να ορισθεί μία θέση γενικού διευθυντή ή γενικού γραμματέα, ο οποίος θα προΐσταται τού κάθε υπουργείου σαν διαχρονικός υπουργός. Εννοείται ότι δεν θα είναι δυνατή η απομάκρυνσή του με απλή απόφαση τής εκάστοτε κυβέρνησης, παρά μόνον μετά από σύμφωνη γνώμη ενός ανεξάρτητου συμβουλίου κρίσης.

- Κυβερνητική θητεία. Να γίνει σεβαστή η τετραετής (ή όποια τυχόν άλλης διάρκειας) θητεία των κυβερνήσεων και να μην επιτρέπεται για οποιονδήποτε λόγο η συντόμευσή της. Οι εκλογές να γίνονται σε τακτή ημερομηνία ανά τετραετία. Παράλληλα, να μην επιτρέπεται η επανεκλογή τού πρωθυπουργού για περισσότερες από δύο τετραετίες.

- Πολιτισμός και Τέχνες. Να καταργηθεί το Υπουργείο Πολιτισμού και να γίνει απλώς Τουρισμού, Αθλητισμού ή οτιδήποτε άλλο. Οι σχετικές με τις τέχνες αρμοδιότητες και επιδοτήσεις να υπαχθούν σε ειδική Διεύθυνση τού Υπουργείου Παιδείας. Τα χρήματα που διατίθενται για τις επιδοτήσεις τού σύγχρονου πολιτισμού να καταβάλλονται για την προώθηση τής καλλιτεχνικής παιδείας. Το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει αυτήν. Από εκεί και ύστερα είναι ευθύνη των πολιτών.

- Παιδεία. Γενικός στόχος της παιδείας να γίνει η ανάπτυξη τής κριτικής σκέψης, ώστε να αξιοποιούνται σωστά οι πληροφορίες που δίνει πλέον αφειδώς η εξάπλωση τής ψηφιακής τεχνολογίας. Παράλληλα, να αποσυνδεθεί και να απελευθερωθεί πλήρως η τριτοβάθμια εκπαίδευση από τη δευτεροβάθμια, αλλά και από την αγορά εργασίας.

- Τηλεόραση. Η κρατική τηλεόραση να πάψει να ανταγωνίζεται τα ιδιωτικά κανάλια και να αφοσιωθεί στην ενημέρωση και τη δια βίου εκπαίδευση μέσω της ποιοτικής ψυχαγωγίας, χωρίς καμία ανάμιξη τής ακροαματικότητας ή των διαφημίσεων.

- Βουλή και Νομοθεσία. Οι νόμοι να γίνουν πιο απλοί, σαφείς και επιγραμματικοί και η επιβολή τους πιο τυπική, αυστηρή και, κυρίως, δίκαιη. Παράλληλα, δεν θα έβλαπτε να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών, αλλά το κυριότερο θα ήταν να αυξηθεί ο αριθμός των ικανών και άξιων βουλευτών. Αυτό όμως είναι από τα λίγα και σημαντικά που κανένας νόμος δεν μπορεί να εξασφαλίσει.

- Δημοσιογραφία. Οι δημοσιογράφοι να αντιληφθούν ότι πρέπει να λειτουργούν λιγότερο σαν «τέταρτη εξουσία» και πολύ, μα πολύ, περισσότερο, σαν πνευματική πρωτοπορία.

- Ευχές. Οι Έλληνες να αποκτήσουν και πάλι το «καμάρι» και το «μεράκι» για τη δουλειά τους και για την ποιότητα με την οποία την ασκούν και να πάψουν να τη συνδέουν μόνο με την ευκολία, τις απολαβές και την κοινωνική προβολή. Παράλληλα, να αντικαταστήσουν τον φθόνο για την επιτυχία τού πλησίον με τον θαυμασμό που μετατρέπεται σε δημιουργικό ανταγωνισμό.

* Ο Πλάτων Ριβέλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, Πολιτικές Επιστήμες στο Παρίσι και Φωτογραφία στο Maine των ΗΠΑ (1983). Εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα επί δώδεκα έτη (1971-1983).

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Πρόσφατα άρθρα με ετικέτα 'το κίνημα των 10'
* Κίνημα των 10: υπερφορολόγηση εξαγωγής καταθέσεων
* Κίνημα των 10: Ενοποίηση ταμείων ασφάλισης
* Κίνημα των 10: Ειδικά φροντιστήρια εκπαίδευσης
* Κίνημα των 10: Να επιστρέψουν οι καλύτεροι
* Κίνημα των 10: Σεβαστείτε

Την αρχή έκανε ο Μωυσής με τις δέκα εντολές. Από παιδί αναρωτιόμουν «γιατί 10»; Με προβλημάτιζαν βέβαια και κάποιες από τις εντολές αλλά αυτό δεν έχει σημασία επί του παρόντος. Μετά την σκυτάλη πήραν οι άνθρωποι. «Πες μου 10 πράγματα που έχεις κάνει εσύ για μένα». Θα το ακούσεις από γυναίκες και άντρες. Δεν τους φτάνουν ένα ή δύο, θέλουν δέκα, οι πλεονέκτες.

Το παιγνίδι αυτό το έπαιξα και εγώ μερικές φορές. Όχι με γυναίκες αλλά με πολιτικούς, συνδικαλιστές, επιχειρηματίες... Όταν βαριόμουν τις γενικόλογες τοποθετήσεις, ζητούσα να μου πουν τα δέκα πράγματα που ήταν αποφασισμένοι να κάνουν αυτοί σήμερα για τη χώρα. Το «δέκα» και το «σήμερα» ήταν η ύστατή μου προσπάθεια να τους επαναφέρω στην πραγματικότητα. Σπανίως βέβαια τα κατάφερνα αλλά έστω και έτσι ήταν προτιμότερο από το να ακούω τα ίδια και τα ίδια.

Τις τελευταίες μέρες συζητώντας με φίλους στο protagon.gr συνειδητοποιήσαμε ότι έχει αυξηθεί η κενολογία στη δημόσια ζωή. Μετά από μια μικρή περίοδο που συζητήσαμε (όπως τέλος πάντων συζητήσαμε) κάποια από τα συγκεκριμένα προβλήματα της χώρας, επιστρέψαμε στη γνώριμη ρητορική του τίποτα. Στη Βουλή, στα δημοσιογραφικά γραφεία, στα συγγραφικά στέκια, στους δρόμους αλλά και στα σαλόνια, όλο αυξάνονται οι λέξεις και οι φράσεις που δεν καταλήγουν πουθενά. Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει αξία ούτε καν να διαφωνήσεις, αφού δεν ξέρεις τι λέει ή τι σκέφτεται αυτός που μιλάει. Και δεν αναφέρομαι στα πέντε δέκα οικονομικά μέτρα αλλά σε όλα τα άλλα που πρέπει να γίνουν, μήπως και βγούμε από την κρίση.

Όλοι σε μια ένδειξη μεγαθυμίας, παραδεχτήκαμε ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Τι άλλο είναι όμως; Και το κυριότερο: πώς θα βγούμε από αυτή; Τι είναι το καινούργιο και τι είναι το παλιό; Τι είναι αριστερό και τι είναι δεξιό; Τι είναι πατριωτικό και τι προδοτικό; Τι άδικο και τι δίκαιο; Τι αποτελεσματικό και τι ατελέσφορο; Εδώ η κουβέντα χάνεται. Μπροστά σε αυτές τις αδιέξοδες διαπιστώσεις, γεννήθηκε η ιδέα για «Το Κίνημα των 10». Να καλέσουμε δηλαδή σημαντικούς ανθρώπους, να μας δώσουν ένα κατάλογο με τα 10 πράγματα που θα άλλαζαν στη χώρα. Τηλεγραφικά ή αναλυτικά. Θεσμικά ή πρακτικά. Καθημερινά ή μεγαλεπήβολα. Τεκμηριωμένα ή ονειρώδη. Καθηγητές, ακτιβιστές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, πολιτικοί, μειονοτικοί, ηθοποιοί, ποιητές, δάσκαλοι, δικαστικοί, αθλητές, φοιτητές, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, όλοι – ο καθένας ξεχωριστά- να παρουσιάσουν τις προτεραιότητες τους. Συγκεκριμένα όμως. Γιατί αυτό το συγκεκριμένα είναι που μας λείπει.

Κάθε μέρα εδώ στο Protagon.gr θα δημοσιεύουμε και καινούργιες απόψεις. Οι αναγνώστες θα μπορούν να κάνουν σχόλια, να προτείνουν νέα πρόσωπα για «Το Κίνημα των 10» και να αξιολογούν τις προτάσεις που θα γίνονται. Οι πιο ρηξικέλευθες απόψεις θα τίθενται άλλωστε κάθε μέρα σε ψηφοφορία. Ξεκινάμε λοιπόν με την ελπίδα ότι όταν τελειώσει αυτός ο δημόσιος διάλογος θα έχει σχηματισθεί ένας κατάλογος με τις προτεραιότητες της χώρας. Ή τουλάχιστον θα έχουμε γίνει όλοι λίγο σοφότεροι. Και θα έχουμε εγκαταλείψει κατά το δυνατόν την ολέθρια επιλογή του «μισού – μισού». Γιατί όπως μου έλεγε ένας σπουδαίος Έλληνας, τον οποίο προσπαθούσα να προσεταιριστώ για «Το Κίνημα των 10», η άρνηση να συντάξουμε ένα χάρτη προτεραιοτήτων, κρύβει τη λατρεία μας στο «μισό - μισό».

Θέλουμε να είμαστε και με την Ανατολή και με τη Δύση. Και με το δημόσιο και με τις αποκρατικοποιήσεις. Και με τους φοροφυγάδες και με τους φοροκυνηγούς. Και με τους νόμους και με τους παρανόμους. Και με την αξιοκρατία και με την κομματοκρατία; Και με το περιβάλλον και με τους καταπατητές του. Και με τους μετανάστες και με τους νοικοκυραίους. Και με τους λαϊκιστές και με τους ευρωπαϊστές. Είναι έτσι; Ή υπάρχουν αυτοί που έχουν επιλέξει. Και είναι έτοιμοι να τα πουν. Και ποιοι είναι τέλος πάντων; Κάντε υπομονή λίγες ώρες και ετοιμαστείτε να χειροκροτήσετε ή να αποδοκιμάσετε «Το Κίνημα των 10».

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
του Σταύρου Θεοδωράκη



Πρόσφατα άρθρα με ετικέτα 'το κίνημα των 10'

* Κίνημα των 10: Λιγότεροι βουλευτές
* Κίνημα των 10: Περικοπές στο κ