25 Μαρτίου 1821

ZHTEITAI EΛΕΥΘΕΡΙΑ....

Υστερα από εφτάχρονο πόλεμο και τους εσωτερικους εμφυλιους σπαραγμούς οι Ελληνες που επέζησαν είδαν να εκπληρώνεται το ονειρό τους Ενα μεγάλο μέρος της ελληνικης γής ήταν ελευθερο.Παρα τις αντιδράσεις των Κοτσαμπάσιδων,των Φαναριωτων, του Πατριαρχείου και των κάθε λογής αντιδραστικών, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του Εικοσιενα που τον οργανωσαν οι Φιλικοί πέτυχε.

Η Ελληνική Επανάσταση είναι λοιπόν οχι μόνο ο πρώτο μεγάλος σταθμός του νεοελληνικου έθνους αλλά και ο σταθμός της ευρωπαικης ιστορίας, γιατί απόδειξε τη στρατιωτική και πολιτική παρακμή της Τουρκίας και παραλληλα όξυνε τις αντιθέσεις των μεγάλων ευρωπαικων δυνάμεων γύρω στο λεγόμενο <ανατολικό ζήτημα>. Ομως ενώ σχηματιστηκε Ελεύθερο Ελληνικό Κράτος η νίκη του ελληνικού λαού δεν ηταν ολοκληρωτική γιατί ενα σωρό ζητήματα παρουσιάστηκαν και παραμείνανε μέχρι και σήμερα άλυτα.

Η Ελλάδα ύστερα απο τον πόλεμο της ανεξαρτησίας και τους εμφυλίους σπαραγμούς ήταν ενα ρημαδιό. Το εμποριο ειχε σταματησει. Η βιοτεχνία το ίδιο. Η ναυτιλία δεν άκμαζε πιά. Η γεωργική παραγωγή βρισκότανε σε χάλια Ολόκληρες εκτάσεις με το να είναι άλυτο τό ζήτημα των εθνικών γαιών μένανε ακαλιεργητες, εξ άλλου λείπανε και τα μεσα (τεχνικά και οικονομικά). Για αυτο βασιλευε η φτώχεια, η πείνα, η αναπαραδιά. Παραλληλα με την μεγαλη αυτη οικονομικη κρίση το κρατος έπρεπε να αντιμετωπίσει με άμεσα οικονομικα μέτρα το ζήτημα του πολέμου, των ορφανών και των αγωνιστών.

'Ολοι αυτο, και δεν ηταν λίγοι, είχαν ανάγκη από περίθαλψη και περιμένανε να τους κοπεί μιά σύνταξη. Στο δημοσιο ταμείο όμως δεν υπήρχε χρήμα. Ο κρατικος υσολογισμός ηταν στα χαρτιά. Οι φόροι δεν εισπράτονταν και η κρατική αποσύνθεση ηταν μόνιμο γεγονός. Εξάλλου η αισχροκέρδια, φαινόμενο απολέμιστο στις τέτοιες περιστάσεις, έγδερνε την φτωχολογιά σ΄ολες τις επαρχίες. Ξένοι και δικοι μας έμποροι, σε τρόφιμα και πανικά, έκαναν χρυσες δουλειές Πουλούσανε την ψυχή του πατέρα τους και για ενα κομάτι πανί παίρνανε και το τομάρι του χωρικού. Μα και η τοκογλυφία δεν πήγαινε παρακάτω, συμπληρωνε το εκμεταλευτικό έργο της ακαταδίωχτης αισχροκέρδιας.

Στη χαώδη αυτή κατάσταση χρειάζονταν μεγάλα και δραστικά μέτρα. Χρειάζονταν, προπάντων, μία ριζική λύση του ζητήματος των εθνικών γαιών με ανάλογη οικονομική ενίσχυση των γεωργικών και προσφυγικων οικογενειων. Η αστική τάξη, που οργάνωσε στο εξωτερικό την επανασταση και πήρε μέρος σε αυτήν με πολλά στελέχη της, δεν αναδειξε κανένα μεγάλο ηγετικό στέλεχος για να κρατήσει την εξουσία γερά στα χέρια της. Απο τις αντικειμενικές συνθηκες δεν μπόρεσαν να κάνουν άλματα. Εξάλλου οι περισσοτεροι αστοί έμεινα στο εξωτερικο, γιατι εκει ειχαν τα κεφαλαιά τους. Οσοι πάλι ηταν στην Ελλάδα, μια που τα αστικα κέντρα ηταν νησίδες μεσα στην αγροτική Ελλάδα, "αναγκάστηκαν" να συμβιβαστουν με τους κοτσαμπάσηδες και Φαναριώτες και να μοιραστούν μαζί τους την εξουσία.

Ο προοδευτικός ρόλος της αστική τάξης περιοριστηκε κυρίως στο να οργανώσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Τα πρωτοποριακά της στελέχη, όμως, κρατησαν ψηλά τη σημαία των παραδόσεων και αγωνιστηκαν για να δώσουν στον ελληνικό λαό μαζί με την εθνική και την πολιτική ελευθερία. Αν δεν τα καταφεραν το φταίξιμο δεν ειναι δικό τους. Οι μεγάλες δυνάμεις επιβάλανε στον ελληνικο λαό το μοναρχικό πολίτευμα και έτσι, τα βασανα του δεν τελειωσαν εκεί. Γι αυτο χρειάστηκαν νέοι εσωτερικοι αγώνες. Και οι αγώνες αυτοί συνεχίζονται ως τα σήμερα.

Γ.ΚΟΡΔΑΤΟΣ

πηγή: ΔΑΝΑΗ ΔΑΝΑΗ (facebook)