Μα δεν υπάρχει ντροπή;

Τα παρασκήνια της Συνόδου
του Σταύρου Θεοδωράκη

«Δεν γυρνάω στην Ελλάδα».

Με αυτή την φράση λέγεται ότι αντιμετώπισε ο Γιώργος Παπανδρέου τις πρώτες - κακές - προτάσεις των εταίρων μας για το ελληνικό χρέος. Όπως έχει γίνει πλέον γνωστό, πριν οι ηγέτες της Ευρώπης αποφασίσουν να μας δώσουν όσα μας έδωσαν, είχαν συζητήσει άλλα δύο «σχέδια διάσωσης». Το πρώτο «σχέδιο», «δεν ήταν κακό» - για να σας το πω όπως μου το είπαν- η ελληνική πλευρά όμως το απέρριψε ελπίζοντας στη βελτίωσή του.

Το δεύτερο «σχέδιο» όμως ήταν χειρότερο και από το πρώτο και αυτό αιφνιδίασε την «ελληνική ομάδα»! Εκεί οι πληροφορίες θέλουν τον Γιώργο Παπανδρέου να απείλησε τους (άλλους) αρχηγούς ότι με τέτοιες αποφάσεις αυτός δεν γυρνάει στην Ελλάδα. «Θα συνεχίσουμε να συζητάμε μέχρι να βρεθεί λύση», τους είπε και αυτοί - με το φόβο να τους μείνει αμανάτι στις Βρυξέλλες - προχώρησαν σε ένα τρίτο «σχέδιο» που περιελάμβανε τις περισσότερες από τις προτάσεις του Έλληνα πρωθυπουργού. Δύο μόνο έκοψε στο παρά πέντε, η Μέρκελ αλλά η ουσία δεν άλλαξε.

Και τα τρία «σχέδια», πληροφορούμαι ότι θα δοθούν τις επόμενες μέρες στην δημοσιότητα οπότε ο καθένας θα μπορεί να εκτιμήσει από πού ξεκινήσαμε την περασμένη Πέμπτη και πού καταλήξαμε. Όσοι ήταν πάντως στις Βρυξέλλες συμφωνούν ότι σε αυτή την Σύνοδο Κορυφής, ο Παπανδρέου είχε «άλλο αέρα» και διαπραγματεύτηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Κάποιοι λένε ότι αυτό έγινε αφού ένοιωσε ότι είχε την προσωπική στήριξη του Σαρκοζί αλλά και της Λαγκάρ που μπορεί να εμφανίζεται «ξινή», αλλά την Πέμπτη ήταν στο πλευρό του.

Άλλοι αποδίδουν την μαχητικότητα του Παπανδρέου, στην εμπειρία που έχει αποκτήσει αλλά και στην πίεση που του ασκεί πλέον η δύσκολη (για να μη πω «τραγική») εσωτερική κατάσταση. Έχει συνειδητοποιήσει δηλαδή ότι το πολιτικό του μέλλον, ή η υστεροφημία του τέλος πάντων, θα καθορισθεί από τους Έλληνες και όχι από τους «Μπαροζοτρισέδες» (για να χρησιμοποιήσω ένα όρο που άκουσα πρόσφατα από έναν «παλαιό» του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος).

Όλοι επίσης συμφωνούν ότι αυτή τη φορά η «ελληνική ομάδα» εμφανίστηκε συγκροτημένη (ο Ηλίας Μόσιαλος και το επιτελείο του Ευάγγελου Βενιζέλου είχαν μπει από νωρίς στη μάχη και είχαν μελετήσει όλα τα ενδεχόμενα) γεγονός που έκανε τον Παπανδρέου να αισθάνεται ασφαλής και «να το παλεύει περισσότερο». Χαρακτηριστικό μάλιστα του αέρα που είχε ο Παπανδρέου στις Βρυξέλλες ήταν το χιούμορ που έκανε όταν οι Φιλανδοί (αλλά και η όμορφη Σλοβάκα πρωθυπουργός!) έθεσαν ως προϋπόθεση για τα δάνεια, τις «εμπράγματες εγγυήσεις».

«Μήπως θέλετε να σας δώσουμε την Πελοπόννησο ή προτιμάτε μερικά νησιά» ήταν η ειρωνική απάντηση του Παπανδρέου που έκανε τους άλλους ηγέτες να συνειδητοποιήσουν ότι είναι προσβλητικό να του ζητούν ενέχυρα.

πηγή: protagon.gr

============

Σχόλιο:

Δεν ξέρω τι θέλει να μας υποβάλει ο Σ.Θ. με τούτο το σύντομο άρθρο του. Ξέρω όμως τι "κατάλαβα" εγώ. Υπογράφω και με τα δύο μου χέρια ότι ο ΓΑΒ, σε αυτά τα δύο κρίσιμα χρόνια της Πρωθυπουργίας του, χρεώνεται με άπειρα λάθη και άλλα τόσα σκληρά, άδικα και ατελέσφορα μέτρα, που όλα έβλαψαν τα συνήθη θύματα της ελληνικής κοινωνίας. Οι έχοντες και κατέχοντες - παλιά μου τέχνη κόσκινο- έμειναν για μια ακόμη φορά στο απυρόβλητο,
Εκείνο που με τρομάζει είναι ο χαρακτηρισμός του "προδότη" που με τόση ευκολία του αποδίδεται. Ανίκανος, ψεύτης, μαλάκας, ναι. Αλλά και προδότηςς; Αυτός μόνο από τη χαβούζα των πολιτικών;

Και καλά να τον "λερώσουν" έτσι οι αποκαλούμενοι "αριστεροί", που θεωρούν τον εαυτό τους αμέτοχο αφού ποτέ δεν ψήφισαν κόμμα εξουσίας.

Αλλά και οι "κοψοχέριδες" Πασόκοι και οι Νεοσημοκράτες του "Κωστάκη";
Αυτοί που προδίδουν τον εαυτό τους, και όλους εμάς τους απέξω, ψηφίζοντας σε "σταλινικό" ποσοστό 80% αυτά τα δύο κόμματα από τότε που απέκτησαν το δικαίωμα της ψήφου, ανεβάζοντάς τους στην εξουσία πότε τον ένα και πότε τον άλλο; Ημαρτον! Δεν υπάρχει ούτε ίχνος ντροπής;

@radical30