«Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΡΑΓΙΖΕΙ».

Ο Όσκαρ Ουάιλντ αγάπησε με πάθος, επειδή ήξερε πως κανένα παιχνίδι δεν συγκρίνεται με το παιχνίδι δύο ανθρώπων που αγγίζονται και γνωρίζονται, δύο πλασμάτων που προσπαθούν να προσεγγίσουν το ένα το άλλο, διακινδυνεύοντας έτσι να πληγωθούν βαθιά.

Ωστόσο, όπως επανειλημμένα έλεγε, υπάρχει σ’ αυτά τα βάσανα μια ομορφιά. Το ίδιο διαβεβαιώνει και ο Τζιάκομο Λεοπάρντι σ’ ένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα:

Τα μυστικά της ανθρώπινης καρδιάς
είναι κάποτε τόσο βαθιά<
που δεν μπορείς εύκολα να τα κατανοήσεις·
γι’ αυτόν τον λόγο,
οι καλύτερες στιγμές ενός έρωτα
είναι όταν σε κυριεύει
μια ήρεμη, γλυκιά μελαγχολία
όταν κλαις και δεν ξέρεις γιατί·
όταν αβίαστα υποκύπτεις
μπροστά σε μια συμφορά
χωρίς να ξέρεις ποια είναι·
όταν ευφραίνεσαι μ’ ένα τίποτα
και χαμογελάς με ακόμα λιγότερα…

Μπορεί όταν παραδινόμαστε σε κάποιον που αγαπάμε να εκθέτουμε το πιο ευαίσθητο όργανό μας, δεν πρέπει όμως να φοβόμαστε τον τρελό έρωτα. Ο ίδιος ο Ουάιλντ έλεγε πως ο Θεός μπορεί να μπει μόνο μέσα από μια ραγισμένη καρδιά.