Bασίλης Λεβέντης

Βασίλης Λεβέντης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


[Το λήμμα δεν παραθέτει πηγές ή δεν περιέχει επαρκείς παραπομπές. Βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 26/08/2015].


Βασίλης Λεβέντης

Vassilis Leventis.jpg

Πρόεδρος Ένωσης Κεντρώων


Εν ενεργεία

Ανέλαβε καθήκοντα
2 Μαρτίου 1992

Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου


Εν ενεργεία

Ανέλαβε καθήκοντα
20 Σεπτεμβρίου 2015

Προσωπικά στοιχεία


Γέννηση
2 Νοεμβρίου 1951  (63 ετών)
Μεσσήνη

Υπηκοότητα
Ελλάδα

Πολιτικό Κόμμα
Ένωση Κεντρώων

Σπουδές
Πολιτικός Μηχανικός, ΕΜΠ

Στρατιωτική υπηρεσία


Πίστη
Flag of Greece.svg Ελλάδα

Ο Βασίλης Λεβέντης (γεν. Μεσσήνη Μεσσηνίας, 2 Νοεμβρίου 1951) είναι Έλληνας πολιτικός, πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων.



Πίνακας περιεχομένων  [Απόκρυψη]
1 Βιογραφικά στοιχεία
2 Πολιτική σταδιοδρομία 2.1 Αντιδικτατορικός αγώνας και μεταπολίτευση
2.2 Συμμετοχή στο Πα.Σο.Κ.
2.3 Υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά
2.4 Ίδρυση "Ελεύθεροι"
2.5 Υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων
2.6 Συμμετοχή στη Ν.Δ.
2.7 Ίδρυση "Ένωση Κεντρώων και Οικολόγων"
2.8 Αναπληρωματικές εκλογές Β' Αθηνών 1992
2.9 1993-σήμερα
3 Κανάλι 67 - ίδρυση και πώληση
4 Επιθέσεις και επαλήθευση
5 Σάτιρα
6 Σημειώσεις και αναφορές
7 Εξωτερικές συνδέσεις
8 Δείτε επίσης
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βασίλης Λεβέντης γεννήθηκε το 1951 στην Μεσσήνη Μεσσηνίας. Είναι το τέταρτο παιδί του Αποστόλου και της Γρηγορίας Λεβέντη, οι οποίοι κατάγονταν από το Κορακοβούνι Αρκαδίας ο πατέρας και η μητέρα από τον Δρυμώνα Κυθήρων. Η οικογένεια Λεβέντη, μετά από καταστροφή της περιουσίας της από τους Γερμανούς κατακτητές, είχε μετοικήσει στον Πειραιά όπου ο Βασίλης Λεβέντης ολοκλήρωσε τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση (το δημοτικό και το εξατάξιο γυμνάσιο).

Το 1969 εισήλθε τέταρτος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών.[1] Ολοκλήρωσε τις σπουδές του με άριστα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο της Γερμανίας.

Ολοκλήρωσε την στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό στη Διεύθυνση Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού (Δ.Δ.Μ.Ν.), στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας, ως Επίκουρος Σημαιοφόρος, την περίοδο 1976-1978.

Ομιλεί Αγγλικά και Γερμανικά.

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντιδικτατορικός αγώνας και μεταπολίτευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα (1970-1974), που ο Βασίλης Λεβέντης ήταν φοιτητής στο Πολυτεχνείο, κατείχε πολύγραφο και με ομάδα συμφοιτητών του διένειμε προκηρύξεις, καλώντας τους Αθηναίους σε εξέγερση ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς.

Η πρώτη ουσιαστική όμως επαφή του Βασίλη Λεβέντη με την πολιτική έγινε το 1975 όταν, ως συνεργάτης του πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου, Κυπριανού Μπίρη, συνέβαλε στη σύνταξη των άρθρων 21 και 24 του Συντάγματος και στη δημιουργία του προγράμματος ΔΕΠΟΣ.

Συμμετοχή στο Πα.Σο.Κ.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την ενεργό πολιτική ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1974 ως ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας στην πορεία του κινήματος προς την εξουσία. Μετά το 1981 εκδήλωσε έντονες διαφωνίες, υπό την άποψη ότι το κόμμα μετά τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης σταδιακά απομακρυνόταν από τις αρχές του και στην ουσία συνέχιζε την πολιτική των προκατόχων του.

Υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1982 έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος του Πειραιά.

Ίδρυση "Ελεύθεροι"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1984 ίδρυσε το πρώτο οικολογικό κόμμα στην Ελλάδα, ενώ ο συνδυασμός που δημιούργησε με τον τίτλο «Ελεύθεροι» συμμετείχε στις Ευρωεκλογές της ίδιας χρονιάς αποσπώντας 8.816 ψήφους και ποσοστό 0,15%. Κατά δήλωσή του, εμπνεύστηκε το όνομα του κόμματος από το ομώνυμο οικολογικό κόμμα της Γερμανίας, όπου και είχε κάνει τα προηγούμενα χρόνια το μεταπτυχιακό του.[2]

Υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1986 έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος Αθηναίων, λαμβάνοντας 2.352 ψήφους και ποσοστό 0,57%.

Συμμετοχή στη Ν.Δ.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 1989 μετείχε ως υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στη Β' Αθήνας, όμως με 5.212 σταυρούς προτίμησης κατατάχθηκε μόλις 29ος ανάμεσα σε 31 υποψήφιους και δεν εκλέχτηκε.[3]

Ίδρυση "Ένωση Κεντρώων και Οικολόγων"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1992 πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος "Ένωση Κεντρώων και Οικολόγων". Το όνομα του κόμματος επελέγη για να θυμίζει την Ένωση Κέντρου, της οποίας ιδρυτής και πρόεδρος ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αρχικά συμπεριλάμβανε τη φράση "και Οικολόγων" η οποία όμως αργότερα αφαιρέθηκε. Σκοπός της ίδρυσης του κόμματος ήταν να στεγάσει στον κεντρώο χώρο την παραδοσιακή κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, καθώς ο Βασίλης Λεβέντης θεωρούσε πως αυτή προδόθηκε από τη μετεξέλιξη του κινήματος.

Αναπληρωματικές εκλογές Β' Αθηνών 1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βασίλης Λεβέντης έγινε ευρύτερα γνωστός λόγω της συμμετοχής του στις αναπληρωματικές εκλογές στις 5 Απριλίου 1992 στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθήνας. Ο Δημήτρης Τσοβόλας, ως τότε βουλευτής του Πα.Σο.Κ. στην ίδια περιφέρεια, καταδικάστηκε σε (εξαγοράσιμη) ποινή φυλάκισης 2,5 ετών από το Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά και σε παρεπόμενη ποινή στέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων (εκλέγειν και εκλέγεσθαι) οπότε και εξέπεσε από βουλευτής. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την, κατά τη γνώμη τους, άδικη δίκη και καταδίκη του Τσοβόλα, οι επιλαχόντες του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κατά το Σύνταγμα της Ελλάδας θα λάμβαναν τη θέση του, αρνήθηκαν να ορκιστούν βουλευτές μέχρις εξαντλήσεως του αριθμού τους. Κατά το νόμο θα έπρεπε να προκηρυχθούν αναπληρωματικές εκλογές για αυτήν τη μία έδρα, πράγμα το οποίο και έγινε.

Η Νέα Δημοκρατία, είτε για να μην κατηγορηθεί για περαιτέρω πολιτικοποίηση της δίκης και καταδίκης Τσοβόλα, ότι δηλαδή επεδίωξε την καταδίκη του για να κερδίσει μία επιπλέον έδρα, (καθώς είχε πλειοψηφία μόνο μιας έδρας στη Βουλή) είτε για να αποφύγει μία μεγάλης έκτασης ήττα, αποφάσισε να μην κατεβάσει υποψήφιο στις εκλογές αυτές. Από τις εκλογές αυτές απείχαν ακόμα το ΚΚΕ, ο Συνασπισμός και η Δημοκρατική Ανανέωση.

Την έδρα κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία για το ΠΑΣΟΚ ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης (397.721 ψήφοι). Ο Βασίλης Λεβέντης απέσπασε περισσότερες από 100 χιλιάδες ψήφους (114.942), αριθμός κατά πολύ μεγαλύτερος από την εκλογική δύναμη της Ένωσης Κεντρώων στην περιφέρεια.[4]

1993-σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ένωση Κεντρώων συμμετείχε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις για το Κοινοβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο από το 1993. Ο Βασίλης Λεβέντης από το 2000 διατηρεί τηλεοπτική εκπομπή πολιτικού περιεχομένου στο Extra Channel 3 με τίτλο Πολιτικός Μαραθώνιος, που προβάλλεται σε εβδομαδιαία βάση. Αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα Αυριανή. Φιλοξενείται συχνά από δημοσιογράφους περιφερειακών καναλιών για συνεντεύξεις και σχολιασμό της επικαιρότητας. Από το 2004 διακινεί την εφημερίδα-όργανο του κόμματος της Ένωσης Κεντρώων «Αντιδιαπλοκή».[5] Επίσης είναι ο συγγραφέας δύο βιβλίων-συλλογών δημοσιευμάτων του στην Αυριανή, τα «Εκδότες και δημοσιογράφοι, οι μεγάλες πληγές της ελληνικής κοινωνίας» και «Ανοίγουμε το αρχείο του Βασίλη Λεβέντη».

Ο Βασίλης Λεβέντης είχε προτείνει για τη θέση του πρωθυπουργού σε κυβέρνηση συνεργασίας τον Λουκά Παπαδήμο από τον Ιούνιο του 2011, πριν την ανάθεση εντολής σχηματισμού στις 10 Νοεμβρίου του 2011, της Κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου, όταν έφτασε σε αδιέξοδο διαχείρισης της χώρας το ελληνικό πολιτικό σύστημα, κατά την Ελληνική κρίση χρέους 2010. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να εκφράζει την εκτίμησή του στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου και υποστηρίζει ότι η Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου τελούσε υπό ασφυκτική ομηρία των πολιτικών κομμάτων που τη στήριζαν, αλλιώς θα μπορούσε να παραγάγει περισσότερο και καλύτερο έργο.[6][7][8]

Στις Βουλευτικές Εκλογές του Ιανουαρίου 2015, το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη λαμβάνει 5,11% στην Α΄Θεσσαλονίκης (δηλαδή μία μονάδα πάνω από το ΠΑΣΟΚ (4,12%) και περίπου 4 μονάδες πάνω από το ΚΙΔΗΣΟ (1,33%), ενώ στην επικράτεια το 1,79% με 110.826 πολίτες να ψηφίζουν την Ένωση Κεντρώων, όταν στις προηγούμενες εκλογές του Ιουνίου 2012 είχε περιοριστεί στο 0,28%.[9]

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 η Ένωση Κεντρώων πέτυχε την είσοδό της στην Βουλή, όπως και ο Βασίλης Λεβέντης, 23 χρόνια μετά την ίδρυσή του κόμματος, με ποσοστό 3,43% και εκλογή 9 βουλευτών. Ο Βασίλης Λεβέντης θα αναλάβει καθήκοντα βουλευτού επί τη ορκωμοσία των Βουλευτών, την 1η Οκτωβρίου 2015.

Κανάλι 67 - ίδρυση και πώληση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1990 ίδρυσε τον τηλεοπτικό σταθμό Κανάλι 67, ο οποίος το 1993 μετονομάστηκε σε Κανάλι 40: Κοινωνική και Οικολογική Τηλεόραση Ελλάδος. Ο σταθμός στα τέλη του 2000 πουλήθηκε στον εκδότη Γιώργο Κουρή που τον μετονόμασε αρχικά σε Extra Channel και αργότερα σε Extra Channel 3.

Επιθέσεις και επαλήθευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βασίλης Λεβέντης υποστηρίζει ότι έχει γίνει δολοφονική απόπειρα εναντίον του στην Καλλιθέα Αττικής κατά τις αναπληρωματικές εκλογές της Β' Αθηνών του 1992. Επίσης, καταγγέλλει μία δεύτερη δολοφονική απόπειρα στην περιοχή Μαλγάρων Θεσσαλονίκης στις 21 Σεπτεμβρίου 1996 (παραμονή των βουλευτικών εκλογών του 1996). Στην δεύτερη περίπτωση, νοσηλεύτηκε στο Γ.Ν.Θ. Ιπποκράτειο επί ένα μήνα.

Στις αρχές του 1994 ο τότε δημοσιογράφος - και μετέπειτα υπουργός εργασίας, πολιτισμού και εθνικής άμυνας - Πάνος Παναγιωτόπουλος κάλεσε τον Βασίλη Λεβέντη σε εκπομπή του στο κανάλι ΑΝΤ1 με εμφανή διάθεση εμπαιγμού. [10] Ο Βασίλης Λεβέντης όμως κατάφερε να κρατηθεί στο ύψος του και μάλιστα ανέφερε και σε εκείνη την εκπομπή την εκτίμησή του ότι η οικονομική πολιτική που ασκείτο στην Ελλάδα από τα δυο μεγάλα κόμματα που κυβερνούσαν μετά το 1974 οδηγεί τη χώρα σε πτώχευση, κάτι που επαληθεύτηκε το 2010. [11] Τις επόμενες ημέρες ο Πάνος Παναγιωτόπουλος δέχθηκε έντονη κριτική από τα ΜΜΕ, κλήθηκε και σε απολογία από την ΕΣΗΕΑ και τερματίστηκε η συνεργασία του με τον ΑΝΤ1.[12]

Σάτιρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτέλεσε αντικείμενο έντονης σάτιρας στο παρελθόν από τον Γιώργο Μητσικώστα. Ο τελευταίος όμως, κατά δήλωση του μέσω των κοινωνικών δικτύων, πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ζήτησε συγγνώμη από τον Βασίλη Λεβέντη, καλώντας τον κόσμο να ψηφίσει το κόμμα του, την Ένωση Κεντρώων.[13]


πηγή: Βικιπαίδεια