Ο Κάρολος, η Άντζελα και... ο Νίκος!!

«Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά, στάζοντας αίμα απ' όλους τους πόρους» (Καρλ Μαρξ «Κεφάλαιο», τόμος Α', σελίδα 785).

Κατά την πρώτη εκδοχή, αυτό το σύστημα - όπου όσο μεγαλώνει η δυστυχία δισεκατομμυρίων ανθρώπων τόσο αυξάνεται η περιουσία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων - μπορεί με κατάλληλες παρεμβάσεις να γίνει… καλύτερο.

Κατά τη δεύτερη εκδοχή, η μόνη «βελτίωση», η μόνη «καλυτέρευση» και ο μόνος «εξανθρωπισμός» που παίρνει αυτό το σύστημα, είναι η ανατροπή του, η συντριβή του και η οικοδόμηση ενός άλλου.

Τι είδους θα είναι και πρέπει να είναι αυτό το «άλλο»; Τέτοιο, όπου η χλιδή των λίγων δεν θα προκύπτει από την φτώχεια των πολλών, αλλά που ο πλούτος από τη δουλειά, τη δημιουργικότητα, τα ταλέντα, και τις ικανότητες των πολλών, θα ακυρώνει και θα καταργεί τη φτώχεια όλων!

Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό, ή είμαστε καταδικασμένοι να θεωρούμε «ελευθερία» ένα καθεστώς, όπου «το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από το 1% του συνολικού πλούτου», όταν στον αντίποδα, το «πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου»;

«Είναι», απαντούν οι κομμουνιστές. Με την προϋπόθεση, ότι η πολιτική και η οικονομική εξουσία θα περάσει στα χέρια των πολλών. Αλλά και ο Ονορέ Μπαλζάκ, που δεν ήταν βέβαια κομμουνιστής, που γεννήθηκε πολύ πριν από τον Μαρξ και τον Λένιν, παρότι ήταν αριστοκράτης και συντηρητικός, το είχε αντιληφθεί περίφημα:

«Όταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, η κοινωνία θα χτιστεί σε άλλη βάση», έγραφε…


Νίκος Μπογιόπουλοs
email: mpog@enikos.gr