Radical30 World
Κάνετε κλικ σε μια φωτογραφία του Τίτλου ή στη λέξη Φόρουμ για να δείτε τα θέματα μας.

Εγγραφείτε στο φόρουμ, είναι εύκολο και γρήγορο

Radical30 World
Κάνετε κλικ σε μια φωτογραφία του Τίτλου ή στη λέξη Φόρουμ για να δείτε τα θέματα μας.
Radical30 World
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Σύνδεση

Έχω ξεχάσει τον κωδικό μου

Πρόσφατα Θέματα
» 5 Μαρτίου 1943: Η μεγαλύτερη νίκη της Αντίστασης.
 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα EmptyΚυρ 06 Μαρ 2016, 12:59 από radical30

» Forsaken-2015 ******
 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα EmptyΔευ 22 Φεβ 2016, 10:13 από radical30

» The First Grader *******
 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα EmptyΔευ 08 Φεβ 2016, 13:05 από radical30

» Περί των "Κοινών Αγαθών"
 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα EmptyΠαρ 05 Φεβ 2016, 02:20 από radical30

» Ο δικός μου "χιονάνθρωπος"
 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα EmptyΤετ 03 Φεβ 2016, 06:11 από radical30

» Δημήτρης Βαρδαβάς
 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα EmptyΤετ 03 Φεβ 2016, 04:52 από radical30

» Η "Νονά"
 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα EmptyΣαβ 23 Ιαν 2016, 06:11 από radical30

Μάρτιος 2024
ΔευΤριΤετΠεμΠαρΣαβΚυρ
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Ημερολόγιο Ημερολόγιο

Ψηφοφορία
Τροφοδοσία RSS


Yahoo! 
MSN 
AOL 
Netvibes 
Bloglines 


Παρόντες χρήστες
37 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 37 επισκέπτες :: 1 μηχανή αναζήτησης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 151, στις Τρι 19 Νοε 2019, 12:57

Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα

Πήγαινε κάτω

 Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα Empty Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα

Δημοσίευση  radical30 Δευ 21 Ιουλ 2014, 13:37


Η δημιουργικότητα είναι τόσο σημαντική για την εκπαίδευση όσο και ο αλφαβητισμός (η εκμάθηση γραφής και ανάγνωσης) και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με την ίδια τακτική!

Άκουσα μια φοβερή ιστορία πρόσφατα, για ένα μικρό κοριτσάκι σε κάποιο μάθημα ζωγραφικής. Ήταν έξι ετών και καθόταν στο πίσω μέρος της αίθουσας και ζωγράφιζε και η δασκάλα είπε ότι το κοριτσάκι σπάνια πρόσεχε, αλλά στο συγκερκιμένο μάθημα ζωγραφικής το έκανε. Η δασκάλα εντυπωσιασμένη το πλησίασε και το ρώτησε: «Τί ζωγραφίζεις;» Και το κοριτσάκι απάντησε: «Ζωγραφίζω μία εικόνα του Θεού». Και η δασκάλα είπε: «Μα κανείς δεν ξέρει πώς είναι ο Θεός». Και το κοριτσάκι απάντησε, «Θα μάθουν σε ένα λεπτό»…

Το σημαντικό είναι ότι ρίσκαρε, δεν ήξερε, αλλά έκανε μια προσπάθεια, δεν φοβήθηκε μη κάνει λάθος. Δεν εννοώ ότι το να κάνεις λάθη είναι το ίδιο πράγμα με το να είσαι δημιουργικός. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, δεν θα σκεφτείς ποτέ κάτι πρωτότυπο. Και μέχρι να ενηλικιωθούν τα περισσότερα παιδιά έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Φοβούνται να κάνουν λάθος. Στιγματίζουμε τα λάθη. Και διευθύνουμε και τα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα με αυτό τον τρόπο, τα λάθη είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους κάνοντας τους να ξεχνούν τις δημιουργικές τους ικανότητες. Ο Πικάσο κάποτε είπε, ότι όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες. Το ζήτημα είναι να παραμείνουν καλλιτέχνες καθώς μεγαλώνουν. Δεν εκπαιδευόμαστε για να γίνουμε δημιουργικοί, εκπαιδευόμαστε να ξεχάσουμε τη δημιουργικότητα μας.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο έχουν την ίδια ιεραρχία θεμάτων. Όλα! Δεν έχει σημασία που βρίσκεσαι. Θα περίμενες να είναι διαφορετικά, αλλά δεν είναι. Στην κορυφή βρίσκονται τα Μαθηματικά και οι Γλώσσες, μετά οι Ανθρωπιστικές Επιστήμες, και στο τέλος είναι οι Τέχνες. Παντού στη Γη! Και παντού υπάρχει ιεραρχία και μέσα στις ίδιες τις Τέχνες. Τα Εικαστικά και η Μουσική συνήθως βρίσκονται ιεραρχικά ψηλότερα στα σχολεία απ” ό,τι το Θέατρο και ο Χορός.
Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη που να διδάσκει καθημερινά Χορό στα παιδιά με τον τρόπο που διδάσκονται τα Μαθηματικά. Γιατί; Γιατί όχι; Νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό. Πιστεύω ότι τα Μαθηματικά είναι σημαντικά, αλλά το ίδιο και ο Χορός. Τα παιδιά χορεύουν όλη την ώρα αν τους επιτρέπεται, όλοι το κάνουμε. Όλοι έχουμε σώματα. Δεν έχουμε; Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τα εκπαιδεύουμε προοδευτικά από τη μέση και πάνω. Επικεντρώνουμε στο κεφάλι τους. Και ελαφρώς ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΙΑ (την αριστερή, καλλιεργούμε τη λεκτική σκέψη).

Αν επισκεπτόσασταν την εκπαίδευση μας ως εξωγήινος και αναρωτιόσασταν: «Που χρησιμεύει όλο αυτό; Η δημόσια εκπαίδευση;» Νομίζω ότι θα καταλήγατε -αν βλέπατε το αποτέλεσμα, ποιός επωφελείται από όλα αυτά, ποιός παίρνει όλους τους πόντους, ποιοί είναι οι νικητές- νομίζω ότι θα καταλήγατε στο συμπέρασμα ότι ο σκοπός της δημόσιας εκπαίδευσης, σε όλο τον κόσμο, είναι το να παράγει ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ! Συμπαθώ τους καθηγητές πανεπιστημίου, αλλά ξέρετε, δεν θα έπρεπε να τους θεωρούμε ως το υψηλότερο δείγμα ανθρώπινου επιτεύγματος. Είναι απλά μια μορφή ζωής, άλλη μία μορφή ζωής.
Αλλά είναι μάλλον περίεργοι, όχι όλοι τους, αλλά οι περισσότεροι, ζουν μέσα στο κεφάλι τους! Ζουν εκεί επάνω και ελαφρώς προς τη μία πλευρά (αριστερή). Στη κυριολεξία έχουν αποσυνδεθεί από το σώμα τους. Βλέπουν το σώμα τους σαν ένα μέσο μεταφοράς για το κεφάλι τους … Είναι ένας τρόπος να πηγαίνουν το κεφάλι τους σε συναντήσεις. Αν θέλετε μια πραγματική απόδειξη εξωσωματικής εμπειρίας, πηγαίνετε σε ένα συνέδριο υψηλόβαθμων ακαδημαϊκών, και περάστε από τη ντίσκο την τελευταία νύχτα. Θα δείτε μεγάλους άνδρες και γυναίκες να λικνίζονται ανεξέλεγκτα εκτός ρυθμού, περιμένοντας να τελειώσει, ώστε να γυρίσουν σπίτι και να γράψουν μια μελέτη πάνω σ” αυτό.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι προσανατολισμένο στο ιδανικό της ακαδημαϊκής ικανότητας. Και υπάρχει λόγος γι” αυτό. Το όλο σύστημα εφευρέθηκε – στον κόσμο δεν υπήρχαν δημόσια συστήματα εκπαίδευσης πριν τον 19ο αιώνα. … Η ιεραρχία έχει τις ρίζες της σε δύο ιδέες.
- Η πρώτη είναι ότι τα πιο χρήσιμα μαθήματα για την εύρεση εργασίας είναι στην κορυφή. … «Μην κάνεις μουσική, δεν πρόκειται να γίνεις μουσικός. Μην κάνεις τέχνη, δεν θα γίνεις καλλιτέχνης».

- Η δεύτερη είναι η ακαδημαϊκή ικανότητα, η οποία έχει πραγματικά καταλήξει να κυριαρχεί στην άποψη που έχουμε για την εξυπνάδα, διότι τα πανεπιστήμια ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΘ” ΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥΣ.

Αν το σκεφτείτε, όλο το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο είναι μια παρατεταμένη διαδικασία εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Με συνέπεια πολλοί, εξαιρετικά ταλαντούχοι, ευφυείς, δημιουργικοί άνθρωποι να νομίζουν πως δεν είναι, επειδή αυτό στο οποίο ήταν καλοί, δεν είχε καμιά αξία στο σχολείο και στιγματίζονταν.

Δεν μας παίρνει να συνεχίσουμε έτσι. Ξαφνικά τα πτυχία δεν θα αξίζουν τίποτα. Όταν ήμουν μαθητής, αν είχες πτυχίο, είχες και δουλειά. … Αλλά τώρα … συχνά … χρειάζεσαι μεταπτυχιακό, εκεί που πριν χρειαζόσουν πτυχίο, … ή χρειάζεσαι διδακτορικό… Είναι μια διαδικασία ακαδημαϊκού πληθωρισμού…

Πρέπει να ξανασκεφτούμε την άποψη που έχουμε για την ευφυΐα. Ξέρουμε τρία πράγματα γι” αυτή.

Πρώτον ποικίλει. Σκεφτόμαστε τον κόσμο με όλους τους τρόπους που τον βιώνουμε. Σκεφτόμαστε οπτικά, ηχητικά, κιναισθητικά. Σκεφτόμαστε με αφηρημένους όρους, με κίνηση.

Δεύτερον, η ευφυΐα είναι δυναμική. Αν κοιτάξετε τις αλληλεπιδράσεις του ανθρώπινου εγκεφάλου, η ευφυΐα είναι υπέροχα διαδραστική. Ο εγκέφαλος δεν χωρίζεται σε διαμερίσματα. Στην πραγματικότητα, η δημιουργικότητα – την οποία ορίζω ως τη διαδικασία του να έχεις πρωτότυπες ιδέες που έχουν αξία – συχνά έρχεται μέσω της αλληλεπίδρασης διαφορετικών τρόπων θεώρησης των πραγμάτων…

Και το τρίτο πράγμα σχετικά με την ευφυΐα είναι ότι ξεχωρίζει. Έχετε ακούσει την Τζίλιαν Λιν; Είναι χορογράφος… έκανε τις «Γάτες» και «Το Φάντασμα της Όπερας». Είναι καταπληκτική… Την ρώτησα «Τζίλιαν, πώς και έγινες χορεύτρια;» Και μου απάντησε ότι όταν ήταν στο σχολείο ήταν πραγματικά σε απελπιστική κατάσταση. Και το σχολείο τη δεκαετία του ’30 έγραψε στους γονείς της και τους είπε: «Πιστεύουμε ότι η Τζίλιαν έχει μαθησιακά προβλήματα». Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, ήταν νευρική. Νομίζω ότι τώρα θα έλεγαν πως έχει το σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Αλλά ήταν στη δεκαετία του ’30 και αυτό το σύνδρομο δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί. Δεν ήταν διαθέσιμη ασθένεια… Ο κόσμος δεν ήξερε ότι μπορούσες να το πάθεις αυτό.

Τέλος πάντων, πήγε να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Έτσι βρέθηκε σε ένα δωμάτιο με δρύινη επένδυση και καθόταν εκεί με τη μητέρα της, και την έβαλαν να καθίσει σε μια καρέκλα στο βάθος. Καθόταν εκεί, πάνω στα χέρια της για 20 λεπτά ενώ ο ειδικός μιλούσε με τη μητέρα της για τα προβλήματα που είχε η Τζίλιαν στο σχολείο. Στο τέλος… ο γιατρός πήγε και κάθισε δίπλα στην οκτάχρονη Τζίλιαν και της είπε: «Τζίλιαν, θα ήθελαν να μιλήσω ιδιαιτέρως με τη μητέρα σου, περίμενε εδώ, θα γυρίσουμε σε λίγο». Βγαίνοντας από το δωμάτιο άνοιξε το ραδιόφωνο πάνω στο γραφείο του. Και όταν βγήκαν, είπε στη μητέρα της: «Κάτσε και παρακολούθησε την». Μόλις έφυγαν από το δωμάτιο, πετάχτηκε όρθια και κουνιόταν στο ρυθμό της μουσικής. Την παρακολούθησαν για λίγα λεπτά και είπε ο γιατρός στη μητέρα της: «Κυρία Λιν, η Τζίλιαν δεν είναι άρρωστη, είναι χορεύτρια! Πηγαίνετε την σε μια σχολή χορού». Την ρώτησα και τί έγινε; Μου είπε: «Το έκανε. Δεν μπορώ να σου περιγράψω τι υπέροχα που ήταν. Μπήκα σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους σαν εμένα. Ανθρώπους που δεν μπορούσαν να σταθούν ακίνητοι. Ανθρώπους που έπρεπε να κινηθούν για να σκεφτούν»…

Έγινε μια πετυχημένη χορεύτρια… Κάποιος άλλος μπορεί να της έδινε φάρμακα και να της έλεγε να ηρεμήσει…

Πιστεύω ότι η μοναδική μας ελπίδα για το μέλλον είναι να υιοθετήσουμε μία νέα ιδεολογία για την ανθρώπινη οικολογία, όπου να ανασχηματίσουμε τις απόψεις μας για τον πλούτο των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει σμιλεύσει τα μυαλά μας με τον τρόπο που εμείς σμιλεύουμε τη Γη: για μια συγκεκριμένη χρήση. Και δεν θα μας χρησιμεύσει για το μέλλον. Πρέπει να ξανασκεφτούμε τις θεμελιώδεις αρχές με τις οποίες εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας.

Υπάρχει ένα θαυμάσιο ρητό που είπε ο Τζόνας Σαλκ: «Αν όλα τα έντομα εξαφανίζονταν από τη Γη, σε 50 χρόνια όλη η ζωή στον πλανήτη θα τέλειωνε. Αν το ανθρώπινο είδος εξαφανιζόταν από τη Γη, σε 50 χρόνια όλες οι μορφές ζωής θα ευδοκιμούσαν». Στόχος μας πρέπει να είναι να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας στην ολότητα τους ώστε να αντιμετωπίσουν το μέλλον. Μπορεί εμείς να μην δούμε αυτό το μέλλον αλλά εκείνα θα το δουν. Δουλειά μας είναι να τα βοηθήσουμε να κερδίσουν κάτι από αυτό. Σας ευχαριστώ πολύ.

Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα

Πρώτον, γιατί δεν γνωρίζει κανείς εκπαιδευτικός σήμερα πως θα είναι το μέλλον. Όχι το μέλλον σε 50 χρόνια που θα είναι ακόμα ενεργοί πολίτες οι σημερινοί μαθητές, αλλά δεν ήμαστε ικανοί να προβλέψουμε ούτε τα επόμενα 5 χρόνια, οπότε τι εφόδια να τους δώσουμε;

Δεύτερον, η δημιουργικότητα στο παρόν εκπαιδευτικό σύστημα είναι μη σημαντική.

Τα παιδιά εάν δεν γνωρίζουν κάτι, είναι δημιουργικά. Δεν φοβούνται εάν κάτι είναι λάθος και αυτό τους δίνει ελευθερία. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως ένα παιδί εάν λέει κάτι λάθος είναι αυτόματα και δημιουργικό παιδί. Εάν δεν είσαι όμως προετοιμασμένος να πεις κάτι λάθος, τότε ποτέ δεν λες κάτι αυθεντικό και νέο. Όσο μεγαλώνουμε χάνουμε αυτή διάθεση να ήμαστε λάθος.

Η κοινωνία μας λειτουργεί έτσι. Στιγματίζει όποιον κάνει κάτι λάθος. Και το εκπαιδευτικό σύστημα στηρίζεται σε αυτό. Το λάθος στο σχολείο, είναι ότι χειρότερο μπορείς να σου συμβεί. Με αποτέλεσμα οι μαθητές να χάνουν ένα μεγάλο μέρος των αιτιών που προκαλούν δημιουργικότητα.

Τα εκπαιδευτικά συστήματα στον πλανήτη είναι φτιαγμένα για να δημιουργούν τους νέους μελλοντικούς καθηγητές. Ο λόγος είναι πως τα εκπαιδευτικά συστήματα δημιουργήθηκαν εποχές που δεν υπήρχαν πολύ καθηγητές και όπου τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα δεν μπορούσαν να επιζήσουν. Μια μελέτη δείχνει πως σε 30 χρόνια θα αποφοιτούν περισσότεροι άνθρωποι από τα πανεπιστήμια από όσοι άνθρωποι έχουν αποφοιτήσει σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Αυτό αυτομάτως δηλώνει… πως στο μέλλον τα πτυχία δεν θα σημαίνουν τίποτα. Κάποτε το πτυχίο σήμαινε επαγγελματική αποκατάσταση, σήμερα ήδη αυτό δεν συμβαίνει. Με άλλο λόγια το πτυχίο δεν σημαίνει ευφυΐα. Ευφυΐα είναι να μην περιορίζεις τον εγκέφαλό σου σε ένα αντικείμενο αλλά να μπορείς να συνδυάζεις τα διάφορα ερεθίσματα που δέχεσαι. Ο sir Ken Robison έχει παρατηρήσει πως δημιουργικότητα είναι οι πρωτότυπες ιδέες που έχουν αξία και οι οποίες συνήθως δημιουργούνται από αλληλεπιδράσεις στον διαφορετικό τρόπο που βλέπει κάποιος διάφορα πράγματα.

Το σχολείο σκοτώνει την δημιουργικότητα

Ο Κεν Ρόμπινσον (Sir Ken Robinson), γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 4 Μαρτίου 1950 και είναι συγγραφέας και σύμβουλος σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας. Διετέλεσε διευθυντής του έργου Η Τέχνη στα σχολεία μεταξύ 1985 – 1989, καθηγητής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Γουάργουϊκ (Warwick) και εχρίσθη ιππότης το 2003 (παίρνοντας τον τίτλο του Sir) για τη συμβολή του στην εκπαίδευση. Κατάγεται από εργατική οικογένεια, ενώ σήμερα κατοικεί στο Λος Άντζελες με τη γυναίκα του Μαρία-Τερέζα και τα δύο παιδιά του.

Το 2009 εξέδωσε το τελευταίο του βιβλίο, The Element: How Finding Your Passion Changes Everything, το οποίο αποτελεί μια βαθιά ματιά στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και εκπαίδευση.

WebSite: http://sirkenrobinson.com

Έργα του:
1977 Learning Through Drama: Report of The Schools Council Drama Teaching Project with Lynn McGregor and Maggie Tate. UCL. Heinemann. ISBN 0435185659
1980 Exploring Theatre and Education Heinmann ISBN 0435187813
1982 The Arts in Schools: Principles, Practice, and Provision,. Calouste Gulbenkian Foundation. ISBN 0903319233
1984 The Arts and Higher Education. (editor with Christopher Ball). Gulbenkian and the Leverhulme Trust ISBN 0900868899
1986 The Arts in Further Education. Department of Education and Science.
1998 Facing the Future: The Arts and Education in Hong Kong, Hong Kong Arts Development Council ASIN B002MXG93U
1998 All Our Futures: Creativity, Culture, and Education (The Robinson Report)[5]
2001 Out of Our Minds: Learning to Be Creative. Capstone. ISBN 1907312471[6]
2009 The Element: How Finding Your Passion Changes Everything (with Lour Aronica). Viking. ISBN 067002047
Blog Entries by Sir Ken Robinson

Πηγές:
http://www.ted.com/talks/ken_robinson_says_schools_kill_creativity.html
http://users.sch.gr/adamantiaf/?p=1358
http://dip88.blogspot.gr/2012/04/ken-robinson.html

radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης