Radical30 World
Κάνετε κλικ σε μια φωτογραφία του Τίτλου ή στη λέξη Φόρουμ για να δείτε τα θέματα μας.

Εγγραφείτε στο φόρουμ, είναι εύκολο και γρήγορο

Radical30 World
Κάνετε κλικ σε μια φωτογραφία του Τίτλου ή στη λέξη Φόρουμ για να δείτε τα θέματα μας.
Radical30 World
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Σύνδεση

Έχω ξεχάσει τον κωδικό μου

Πρόσφατα Θέματα
» 5 Μαρτίου 1943: Η μεγαλύτερη νίκη της Αντίστασης.
Περί ευθανασίας EmptyΚυρ 06 Μαρ 2016, 12:59 από radical30

» Forsaken-2015 ******
Περί ευθανασίας EmptyΔευ 22 Φεβ 2016, 10:13 από radical30

» The First Grader *******
Περί ευθανασίας EmptyΔευ 08 Φεβ 2016, 13:05 από radical30

» Περί των "Κοινών Αγαθών"
Περί ευθανασίας EmptyΠαρ 05 Φεβ 2016, 02:20 από radical30

» Ο δικός μου "χιονάνθρωπος"
Περί ευθανασίας EmptyΤετ 03 Φεβ 2016, 06:11 από radical30

» Δημήτρης Βαρδαβάς
Περί ευθανασίας EmptyΤετ 03 Φεβ 2016, 04:52 από radical30

» Η "Νονά"
Περί ευθανασίας EmptyΣαβ 23 Ιαν 2016, 06:11 από radical30

Μάρτιος 2024
ΔευΤριΤετΠεμΠαρΣαβΚυρ
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Ημερολόγιο Ημερολόγιο

Ψηφοφορία
Τροφοδοσία RSS


Yahoo! 
MSN 
AOL 
Netvibes 
Bloglines 


Παρόντες χρήστες
39 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 39 επισκέπτες :: 2 μηχανές αναζήτησης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 151, στις Τρι 19 Νοε 2019, 12:57

Περί ευθανασίας

2 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω

Περί ευθανασίας Empty Ευθανασία

Δημοσίευση  radical30 Σαβ 13 Φεβ 2010, 09:12

Διάβασα με μεγάλη προσοχή το άρθρο τού Δρ Ανευλαβή στο Ζούγκλα, και βέβαια δεν έχω να προσθέσω κάτι σημαντικό στην ολοκληρωτική αντίθεσή του, ως προς τη πράξη της "ευθανασίας" μέσω μιας καθαρά ιατρικής ενέργειας. Μάλιστα ξεκαθαρίζει, ότι πέρα από τη "πράξη" θεωρεί καταδικαστέα και τη "μη πράξη", εκ μέρους των θεραπόντων ιατρών. Και τι να πει κανείς από εμάς πάνω σ' όλα αυτά;

Aισθάνομαι όμως, πως εγώ έχω το δικαίωμα να μιλήσω περί θανάτου και ευθανασίας, έχοντας τη σαφή ιδιότητα ενός ανθρώπου μεγάλης ηλικίας και με βαρύ ιατρικό ιστορικό. Θα ήμουν ένας μεγάλος υποκριτής αν απέκρυπτα από τους ανθρώπους μου το γεγονός, ότι το θέμα του πως θα πεθάνω με απασχολεί σχεδόν το ίδιο με το πως θα ζήσω, μέχρι εκείνη την ώρα του μοιραίου.

Ξεκαθαρίζω και ας μη εκληφθεί σαν ψευτοπαληκαριά, ότι τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Στη σκέψη του δεν τρομάζω. Καλώς να ορίσει και "θα τον τρατάρω μ' ένα μου τσιγάρο", κατά πως έγραψε ο Άκης Πάννου και τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης, στο ωραίο άσμα "η ζωή μου όλη".....

Με απασχολεί όμως ο τρόπος που θα πεθάνω και μάλιστα πολύ ! Θα ήθελα ένα θάνατο καθαρό, χωρίς μιζέρια και άσκοπη ταλαιπωρεία. Δεν εξορκίζω τους πόνους γιατί με αυτούς έχω μόνιμη σχέση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μιλάω περισσότερο για το "γρήγορο" θάνατο, εκείνο το θάνατο που δεν σε κάνει να αισθάνεσαι φτηνός και τιποτένιος, αλλά και ένα βάρος ασήκωτο για τους αγαπημένους σου που "σ' εξηπηρετούν". Καταλαβαίνετε τι εννοώ, ας μη το κουράζω άλλο.

'Εχω ζητήσει - κι' απάντηση δεν πήρα από την Ελευθερία ή τον Μανώλη, να με "βοηθήσουν" όταν τους το ζητήσω. Και φοβάμαι πως δεν θα με ακούσουν ούτε όταν έρθει εκείνη η ώρα.

Θα δούμε, ας μη λέω μεγάλα λόγια. Πάντως έχω ένα καλό ιστορικό: τις δύο φορές που μου έτυχαν να είμαι "στο φεύγα" αντέδρασα σωστά και γι΄αυτό 'ισως και "γύρισα"....

Βέβαια δεν είναι έτσι το παιχνίδι της ζωής, όλοι θα φύγουμε στη ώρα μας. Γι' αυτό και σας θυμίζω τη φράση του καπετάν Μανώλη, του πατέρα μου, που ήταν για μένα ο "μπούσουλας" σε ότι και αν έκανα ή δεν έκανα στη ζωή μου όλη: "Ta Στερνά Τιμούν Τα Πρώτα."


-------
«Αλλά ήρθε η ώρα να φύγουμε. Εγώ, για να πεθάνω, και εσείς, για να ζήσετε. Ποιός από μας πηγαίνει στο καλύτερο, δεν το γνωρίζει κανείς παρά μόνον ο Θεός». (Απολογία Σωκράτους).
-------

Γειά σας....


@radical30
radical30
radical30
Admin

Εγγραφή : 28/09/2009
Δημοσιεύσεις : 3499
Τόπος : Πόρτο Ράφτη
Ηλικία : 93

http://radicalrvolution-radical30.blogspot.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Περί ευθανασίας Empty Περί ευθανασίας

Δημοσίευση  Admin Σαβ 13 Φεβ 2010, 04:12

από το zougla.gr (

"Ευθανασία"
Ελευθέριος Ανευλαβής


Ο λόγος περί ευθανασίας έρχεται περιοδικά στο προσκήνιο, με αφορμή ανάλογα περιστατικά και είναι καιρός να ασχοληθεί με το πρόβλημα και η ελληνική κοινωνία (Πολιτεία, ιατρική κοινότητα, Δικαιοσύνη και Εκκλησία).

Ως «ευθανασία» ορίζεται η πράξη ή παράλειψη πράξης που προκαλεί τον θάνατο αρρώστου, πάσχοντος από ανίατη επώδυνη ασθένεια, για «ανθρωπιστικούς λόγους».

Ο παραπάνω ορισμός, κατά τη γνώμη μας, αποτελεί ευφημισμό. Ουσιαστικά, πρόκειται για συνειδητή επιλογή θανατώσεως, έστω και για «ανθρωπιστικούς» λόγους. Ελεήμων θανάτωση, με χαριστική βολή (mercy kιlling).

Η πρακτική αυτή οδηγεί σε «ολισθηρό δρόμο», μια κοινωνία της ελεύθερης (ασύδοτης) αγοράς, η οποία είναι ηθικά, μάλλον, αδιάφορη.

«Με μια λογική πολιτική προγραμματισμένου θανάτου, το όφελος για την κοινωνία θα είναι ανυπολόγιστο!» διακηρύσσει ο Jack Kervokian, ο γιατρός θάνατος και -ωμότερα- ο κυβερνήτης του Colorado των ΗΠΑ: «οι άρρωστοι με τελικού σταδίου ανίατες ασθένειες έχουν το καθήκον να πεθάνουν και να φύγουν από τη μέση (get out of the way!).

Έτσι, από το δικαίωμα να πεθάνει κανείς (το οποίο μπορεί να το ασκήσει ή όχι), μπορεί να περάσουμε στο καθήκον να πεθάνει υποχρεωτικά, σύμφωνα με τους ζηλωτές αυτής της αντίληψης.

Εν ονόματι των «ανθρωπιστικών λόγων», ο γιατρός δικαιούται να επιλέγει την ακύρωση της ζωής διά της επιλογής του θανάτου;

Η απάντηση είναι ένα ξερό κα τελεσίδικο ΟΧΙ.

«Δεν θα δώσω σε κανέναν θανατηφόρο φάρμακο ακόμη και εάν μου το ζητήσει, ούτε θα δώσω τέτοια συμβουλή», ορίζει ο Ιπποκράτης (Ιπποκράτους όρκος).

Με τον όρο ευθανασία, σε αυτό το κείμενο, εμείς, εννοούμε τη θανάτωση του πόνου -με όλα τα μέσα και είναι πολλά και αποτελεσματικά- που παρέχει η ιατρική σήμερα, και όχι τη θανάτωση του πάσχοντος.

Την ανακούφιση του αρρώστου εν ζωή και όχι με τον θάνατο, μέχρις ότου η φύση αποφασίσει τελεσίδικα.

Ιδού ο καλός θάνατος (ευθανασία) στην Νέκυια του Ομήρου: «Ο θάνατός σου, λέω, θα σε βρει απόμακρα απ τη θάλασσα, ήσυχος και γλυκός, τέτοιος θά'ρθει, για να σε σβήσει».

Ο θάνατος, μόνον ως φυσική, αναπόδραστη κατάληξη της ζωής, από οποιαδήποτε φυσική αιτία -και η νόσος είναι φυσική αιτία- μπορεί να είναι δεκτός, (και ποτέ κατανοητός).

«Ο θάνατος είναι ξένος προς εμάς. Όσο υπάρχουμε, δεν υπάρχει αυτός και, όταν αυτός έλθει, δεν υπάρχουμε εμείς» (Επίκουρος).

Η μόνη ανθρώπινη εμπειρία για τον θάνατο είναι η ψυχρότητα του νεκρού σώματος-πτώματος (του άλλου). Όσο πρόκειται για σώμα, έστω πάσχον, δεν μπορούμε να μιλάμε για θάνατο και, όταν αντιμετωπίζουμε το νεκρό πτώμα, πώς, ζώντες όντες, να αισθανθούμε τον θάνατο;

Στην έννοια του θανάτου αναδύεται η μοναδικότητα του ανθρώπου, ως ανεπανάληπτης προσωπικότητας, με συγκεκριμένο παρελθόν, παρόν και μέλλον, ο οποίος ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι «ήγγικεν η ώρα» να αφανισθεί.

«Ο Ιβάν Ίλιτς έβλεπε πως πεθαίνει… ...Το παράδειγμα του συλλογισμού: «Ο Κάιους είναι ένας άνθρωπος. Οι άνθρωποι είναι θνητοί. Άρα ο Κάιους είναι θνητός», του φαινόταν σε όλη του ζωή σωστό μόνο για τον Κάιους… Μα ο Ιβάν Ίλιτς δεν ήταν καθόλου ο Κάιους, ούτε ένας άνθρωπος γενικά. Ήταν πάντα, σε όλη του τη ζωή, μια ύπαρξη ξεχωριστή… … ο Κάιους είναι θνητός και σωστό είναι να πεθάνει. Μα με μένα το Βάνια τον Ιβάν Ιλιτς, με όλα μου τα αισθήματα τις ιδέες... είναι αδύνατο να είμαι υποχρεωμένος να πεθάνω. ... Και ξαφνικά αυτός φάνηκε πίσω από το παραβάν. Πρόσωπο με πρόσωπο μ’ αυτόν. Μόνο να τον κοιτάζει και να παγώνει. (Λ. Τολστόι. Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς).

Οι υπέρμαχοι της «ευθανασίας», επικαλούμενοι την αυτονομία και την ατομική ελευθερία, υποστηρίζουν ότι, σε περιπτώσεις οδυνηρής και αποδεδειγμένα ανίατης πάθησης, η ζωή παύει να αποτελεί αγαθό και καθίσταται αβάσταχτο ψυχικό και σωματικό μαρτύριο, οπότε η «ευθανασία» είναι λύτρωση και πράξη ανθρωπιστική.

Είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν προσδιορίζεται, απολύτως, μόνον από την αναγκαιότητα του αφεύκτου θανάτου αλλά και από την απέραντη ελευθερία του.

Έχει το αναφαίρετο δικαίωμα, έχοντας φθάσει στο τελικό όριο, το χωρίς επιστροφή, να φύγει από τη σκηνή με αξιοπρέπεια.

Η σύγχρονη τεχνολογία, θαυματοποιώντας, παρέχει τη δυνατότητα μιας μάταιης και άχρηστης παράτασης της επιβίωσης ή καλύτερα παράτασης της χωρίς επιστροφή πορείας προς τον θάνατο.

Η τυπική εικόνα αυτού του αρρώστου είναι ο άνθρωπος με ανίατη νόσο στα τελικά στάδια, καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, συνδεδεμένος με ποικίλες συσκευές υποστήριξης ζωτικών οργάνων, με καθετήρα στην ουρήθρα, φλεβοκαθετήρες, νηστιδοστομία για σίτιση, τραχειοσωλήνα (σύνδεση με τον αναπνευστήρα), ρινογαστρικό καθετήρα (αποσυμπίεση του στομάχου) και, μην αφήνοντας αλώβητη καμία δυνατή είσοδο εισβολής (και προσβολής) του σώματός του, τοποθετείται και σωλήνας αερίων.

Ζητά ο άνθρωπος, όταν δεν είναι κατεσταλμένος, να φύγει από το νοσοκομείο, για να πεθάνει, όποτε αυτό συμβεί, στο σπίτι του, με αξιοπρέπεια, αλλά οι γιατροί αρνούνται, διότι η διακοπή της λειτουργίας των μηχανημάτων σημαίνει την έκδοση πιστοποιητικού θανάτου. Crying or Very sad

«Και να μην παρεμβαίνουν επιθετικά σε απελπιστικές καταστάσεις αρρώστων, γνωρίζοντας ότι η ιατρική δεν μπορεί να παράσχει θεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις» προτρέπει χιλιάδες χρόνια πριν ο Ιπποκράτης.

Έχει ο άρρωστος σε αυτές τις περιπτώσεις το δικαίωμα να πάρει αυτή την απόφαση ο ίδιος;

Ένας θάνατος με αξιοπρέπεια είναι η τελική εκδήλωση της ελεύθερης βούλησης του μοναδικού προσώπου, με τις συγκεκριμένες, προσωπικές, αξίες ζωής.

Εδώ καλείται η δημοκρατική πολιτεία να σεβασθεί την επιθυμία και την τελική απόφαση του απερχομένου, πλέον, μέλους της και να θεσμοθετήσει το όργανο εκπλήρωσης αυτής της επιθυμίας-απόφασης, το οποίο δεν μπορεί να είναι ο κλινικός γιατρός.

Ο ρόλος του γιατρού, όπως προσλαμβάνεται από τον άρρωστο και την κοινωνία, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, είναι η συντήρηση της ζωής, η θεραπεία και η ανακούφιση του αρρώστου.

Η αποδοχή από τον γιατρό και του ρόλου του αφαιρούντος τη ζωή ή αδιαφορούντος για αυτήν, υπονομεύει, όχι μόνον, την εικόνα του γιατρού στην κοινωνία αλλά και το βασικό θεμέλιο της ανθρώπινης υπόστασης.

«Αλλά ήρθε η ώρα να φύγουμε. Εγώ, για να πεθάνω, και εσείς, για να ζήσετε. Ποιος από μας πηγαίνει στο καλύτερο, δεν το γνωρίζει κανείς παρά μόνον ο Θεός». (Απολογία Σωκράτους).


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin στις Πεμ 03 Μαρ 2011, 09:04, 2 φορές συνολικά
Admin
Admin
Admin

Εγγραφή : 27/09/2009
Δημοσιεύσεις : 65

https://radicalworld.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης